Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 7 czerwca 2010 r. Nr IBPB II/1/415-272/10/ŚS, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2010 r. (data wpływu 8 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń socjalnych, jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach – działając na podstawie § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – wydał w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 8 marca 2010 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zgodnie z regulaminem zakładowego funduszu świadczeń socjalnych zakupił wycieczkę dla pracowników - częściowo finansowaną z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, częściowo odpłatną przez pracowników wnioskodawcy. Spółka wskazuje, iż wartość dofinansowania do wycieczki została zwolniona z opodatkowania do kwoty 380 zł, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dofinansowanie do wycieczki ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych – do wysokości obowiązującego limitu...

Zdaniem Wnioskodawcy na podstawie znowelizowanego art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2009 r., wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych:

• świadczeń rzeczowych oraz
• otrzymywanych przez pracownika w tym zakresie świadczeń pieniężnych.
  
  

Z literalnego brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnienie od podatku dochodowego ma zastosowanie, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące przesłanki:

• otrzymane przez pracownika świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,
• świadczenie ma charakter rzeczowy bądź pieniężny z wyjątkiem bonów, talonów i innych znaków uprawniających do ich wymiany na towary lub usługi, które nie korzystają z omawianego zwolnienia,
• ww. świadczenie jest w całości finansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• wartość określonego świadczenia dodana do innych świadczeń rzeczowych i pieniężnych objętych zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które pracownik otrzymał od 1 stycznia danego roku podatkowego – w sumie nie przekracza kwoty 380 zł.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy dopłaty do wycieczek, czy też wszelkiego rodzaju dopłaty do wypoczynku np. wyjazdy do SPA, wczasy pod gruszą i inne, będą objęte powyższym zwolnieniem.

W dniu 7 czerwca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną Nr IBPB II/1/415-272/10/ŚS uznającą stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku z dnia 8 marca 2010 r.:

• w części dotyczącej dofinansowania zakupionej wycieczki – za nieprawidłowe,
• w części dotyczącej pozostałego dofinansowania – za prawidłowe

stwierdzając m.in., iż w myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2009 r., wprowadzonym ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r. – zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej dofinansowania wycieczki zakupionej przez pracodawcę jest nieprawidłowe, gdyż wartość wycieczki zorganizowanej i w części sfinansowanej przez Wnioskodawcę z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie jest świadczeniem rzeczowym.

W tym przypadku przedmiotem świadczenia nie jest ani rzecz (świadczenie o charakterze materialnym) ani pieniądze lecz usługa turystyczna. Pracownicy mają bowiem prawo do skorzystania z usługi turystycznej zakupionej przez pracodawcę, co oznacza, że nie otrzymali od pracodawcy świadczenia pieniężnego (jak również rzeczowego) lecz konkretną usługę, którą nabył pracodawca. Przy czym nie jest istotny sposób sfinansowania wycieczki, tzn. czy część kosztów wycieczki pokrywana jest przez pracodawcę ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, a część kosztów ponoszą pracownicy we własnym zakresie. Nabywcą usługi – wycieczki jest bowiem, jak jasno wynika z wniosku pracodawca.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w przypadku gdy to pracownik nabywa usługę – imprezę turystyczną (wycieczkę, wczasy), a pracodawca dokonuje dofinansowania tejże usługi ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zgodnie z wymogami zawartymi w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pracownik otrzymuje od pracodawcy świadczenie pieniężne. Stąd świadczenie takie korzysta ze zwolnienia na podstawie cyt. art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dofinansowanie przez Wnioskodawcę zakupionej przez pracownika usługi wypoczynku, np. pobytu w SPA czy też innej usługi turystycznej, jak również dofinansowanie do zorganizowanych we własnym zakresie przez pracownika wczasów pod gruszą korzysta ze zwolnienia, jeżeli spełnione zostaną wszystkie warunki zawarte w tym przepisie, bowiem w każdym z tych przypadków pracodawca przekazuje pracownikowi świadczenie pieniężne.

W świetle powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że w tej części stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego Minister Finansów stwierdza, co następuje.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2010 r., zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na mocy art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 67, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Zatem przedmiotowe zwolnienie dotyczy świadczeń rzeczowych i pieniężnych otrzymywanych przez pracowników na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszy świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, z późn. zm.) w związku z finansowaniem działalności socjalnej.

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych działalność socjalną stanowią usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Wobec powyższego należy uznać, iż wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są określone w regulaminie świadczeń socjalnych i sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych rzeczowe i pieniężne świadczenia pracodawcy związane z finansowaniem działalności socjalnej w tym również dotyczące wypoczynku (także wycieczki) - o łącznej wartości nieprzekraczającej 380 zł w skali roku podatkowego.

Wykup przez Wnioskodawcę wycieczki dla pracowników, tj. dokonanie dofinansowania do wycieczki, ma charakter pieniężny. Zatem dofinansowanie do wycieczki wykupionej przez pracodawcę, czy też dofinansowanie do innych form wypoczynku (np. wyjazdy do SPA, wczasy pod gruszą), stanowi przychód pracownika, z tym że do kwoty 380 zł zwolnione jest z opodatkowania (kwota ta obejmuje wartość rzeczowych i pieniężnych świadczeń otrzymanych przez pracownika w skali całego roku podatkowego). Brak jest bowiem uzasadnienia dla różnicowania pod względem podatkowym dofinansowania otrzymanego przez pracownika od pracodawcy w odniesieniu do podmiotu dokonującego zakupu wycieczki czy wczasów.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2010 r. należy uznać za prawidłowe.

Z tych względów należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 7 czerwca 2010 r. Nr IBPB II/1/415-272/10/ŚS, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Zmieniona interpretacja indywidualna dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 8 marca 2010 r. i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji, tj. w dniu 7 czerwca 2010 r.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.