2014.09.01 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-551/14/BM
z 1 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 maja 2014 r. (data wpływu 3 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy z chwilą wpłaty środków pieniężnych przez użytkownika systemu na rachunek bankowy Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy z chwilą wpłaty środków pieniężnych przez użytkownika systemu na rachunek bankowy Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży biletów na przejazd środkami komunikacji lądowej, w szczególności przejazdy autobusowe, kolejowe. Sprzedaż ta prowadzona jest za pomocą serwisu internetowego oraz poprzez aplikację mobilną. Wynagrodzenie spółki stanowi prowizja od sprzedanych biletów, otrzymywana od przewoźników, na których usługi prowadzona jest sprzedaż biletów. Jednocześnie od kupującego bilet klienta pobierana jest opłata transakcyjna. Prowadzona sprzedaż dotyczy biletów na przejazd różnymi trasami oraz środkami komunikacji różnych przewoźników. W ofercie spółki są także bilety łączone tj. bilety na jedną trasę, gdzie usługę transportu wykonuje kilku przewoźników. Obecnie sprzedaż polega na zakupie biletu w ten sposób, że podróżny wybiera i kupuje bilet płacąc za niego m.in. przelewem. Podatnikiem z tytułu pobranej kwoty za opłatę transakcyjną oraz prowizję jest Wnioskodawca. Spółka opodatkowuje obrót podstawową stawką podatku VAT, tj. 23%. Z kolei wartość biletu/biletów opodatkowana jest stawką VAT 8%. W przyszłości Spółka zamierza klientom zaoferować dodatkową możliwość zakupu produktów polegającą na tym, że klient będzie mógł wpłacać do systemu pieniądze, które będą gromadzone w powiązanej z jego kontem „Skarbonce”. Za zgromadzone pieniądze klient będzie mógł kupować produkty w systemie. Użytkownik zakładać będzie swoje konto w serwisie www lub poprzez aplikację mobilną, do konta tego będzie przypisana kwota odpowiadająca wpłaconym środkom pieniężnym na rachunek bankowy spółki.

Wpłacane środki pieniężne klient będzie mógł wykorzystać na zakup biletu lub biletów realizowany w przyszłości. Czas przechowywania środków finansowych nie będzie oznaczony. Pieniądze - w razie ich niewykorzystania w całości lub w części - mogą zostać klientowi zwrócone na rachunek bankowy, na każde jego żądanie, w każdym momencie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z chwilą wpłaty środków pieniężnych przez użytkownika systemu na rachunek bankowy Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym z chwilą wpływu środków pieniężnych na rachunek bankowy spółki nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej ustawa o VAT) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Stosownie do treści art. 19a ust. 8 jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11.

Spółka stoi na stanowisku, że wpłacenie przez użytkownika środków pieniężnych do „Skarbonki” na konto spółki nie stanowi otrzymania przez spółkę części lub całości zapłaty, w szczególności tak wpłacone środki pieniężne nie stanowią przedpłaty, zaliczki, zadatku bądź raty.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że w chwili wpłaty przez klienta środków pieniężnych do Skarbonki, nie ma możliwości ustalenia podatnika podatku o towarów i usług. Spółka prowadzi sprzedaż biletów na połączenia komunikacyjne różnych przewoźników, w tym przejazdy łączone, tzn. jedna trasa przejazdu realizowana przez kilku przewoźników. W momencie wpłacenia środków pieniężnych na konto spółki - o ile nie następuje jednoczesny zakup biletu/ów - nie ma możliwości ustalenia, który przewoźnik będzie podatnikiem podatku VAT, albowiem dopiero w momencie zakupu konkretnego biletu możliwe jest zdefiniowanie przewoźnika. Dopóki środki nie zostaną wydatkowane na zakup biletu nie sposób określić proporcji, w jakiej podatek należny wyniesie 23% a w jakiej 8%. Co więcej nie ma możliwości określenia w momencie przyjęcia wpłaty w jakiej wysokości zostanie wykorzystana wpłacona kwota (ile biletów i za jaką cenę zostanie zakupionych). W chwili wpłacenia pieniędzy nie ma także możliwości określenia jaka część wpłaty dotyczyć będzie ceny biletu, a jaka opłaty transakcyjnej, czyli jaka kwota opodatkowana będzie stawką 8% (usługa przewozu) a jaka stawką 23% (opłata transakcyjna oraz prowizja).

Obowiązek podatkowy w stosunku do otrzymanej kwoty powstaje, gdy w momencie jej otrzymania znane są elementy usługi, której ta kwota dotyczy. Cel jej przyszłego wykorzystania musi być skonkretyzowany, tak też uznał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawach C-255/02 Halifax, C-223/03 University of Huddersfield, C-419/02 BUPA Hospitals.

W orzeczeniu tym Trybunał stwierdził, iż aby powstał obowiązek podatkowy, niezbędne jest by w chwili dokonywania przedpłaty znane były stronom wszystkie istotne dane dotyczące przyszłej transakcji której przedpłata dotyczy. Na obowiązek uwzględnienia wykładni przepisów prawa dokonanej przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 lipca 2009 r. sygn. I FSK 932/08 wskazując, że: „prawidłowa interpretacja art. 19 ust. 11 VAT (obecnie art. 19a ust. 8 VAT) powinna bowiem, w kontekście konieczności dokonywania wykładni prowspólnotowej przepisów polskiej ustawy o podatku od towarów i usług, uwzględniać wykładnię dokonaną przez ETS. W związku z powyższym, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że dla uznania wpłaconej kwoty, jako zaliczki na poczet wykonanych usług, w rozumieniu art. 19 ust. 11 VAT, istotnym jest, aby przyszłe świadczenie było określone w sposób jednoznaczny co do rodzaju towaru bądź usługi, tzn. w sposób umożliwiający ich identyfikację, a dodatkowo strony tego świadczenia, w momencie wpłaty zaliczki nie mają woli dokonywania jego zmian w przyszłości.” Stanowisko powyższe podzielają także organy podatkowe, m. in. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w indywidualnej interpretacji z dnia 31 stycznia 2014 r. nr IPTPP4/443-828/13-2/OS.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, w momencie wpłaty środków pieniężnych nie są znane usługi, na poczet których zostaną przeznaczone środki pieniężne, nie wiadomo nawet czy do transakcji dojdzie, bowiem klient może w każdym momencie żądać wypłaty wpłaconych środków. W momencie otrzymania wpłat nie można w sposób jednoznaczny określić, jakich konkretnych usług dotyczą. W momencie dokonania wpłaty nie jest również możliwe ustalenie podatnika zobowiązanego do rozliczenia podatku należnego z tytułu przyjętej wpłaty. W związku z powyższym, środki te nie mogą zostać opodatkowane w momencie ich wpłaty, bowiem nie spełniają funkcji przedpłaty, nie stanowią także zaliczki, zadatku ani raty w rozumieniu art. 19a ust. 8 VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy o VAT).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Dla ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego istotne jest określenie momentu wykonania usługi. Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Należy wskazać, że dla celów powstania obowiązku podatkowego wykonanie usługi następuje z chwilą jej faktycznego dokonania, z wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment.

Obowiązek podatkowy rodzi również otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem usługi.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ww. ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis art. 19a ust. 1 formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Jednakże, w sytuacji, gdy przed wykonaniem usługi podatnik otrzyma całość lub część zapłaty, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży biletów na przejazd środkami komunikacji lądowej, w szczególności przejazdy autobusowe, kolejowe. Sprzedaż ta prowadzona jest za pomocą serwisu internetowego oraz poprzez aplikację mobilną. Wynagrodzenie spółki stanowi prowizja od sprzedanych biletów, otrzymywana od przewoźników, na których usługi prowadzona jest sprzedaż biletów. Jednocześnie od kupującego bilet klienta pobierana jest opłata transakcyjna. Prowadzona sprzedaż dotyczy biletów na przejazd różnymi trasami oraz środkami komunikacji różnych przewoźników. W ofercie spółki są także bilety łączone tj. bilety na jedną trasę, gdzie usługę transportu wykonuje kilku przewoźników. Obecnie sprzedaż polega na zakupie biletu w ten sposób, że podróżny wybiera i kupuje bilet płacąc za niego m.in. przelewem. Podatnikiem z tytułu pobranej kwoty za opłatę transakcyjną oraz prowizję jest Wnioskodawca. Spółka opodatkowuje obrót podstawową stawką podatku VAT, tj. 23%. Z kolei wartość biletu/biletów opodatkowana jest stawką VAT 8%.

W przyszłości Spółka zamierza klientom zaoferować dodatkową możliwość zakupu produktów polegającą na tym, że klient będzie mógł wpłacać do systemu pieniądze, które będą gromadzone w powiązanej z jego kontem „Skarbonce”. Za zgromadzone pieniądze klient będzie mógł kupować produkty w systemie. Użytkownik zakładać będzie swoje konto w serwisie www lub poprzez aplikację mobilną, do konta tego będzie przypisana kwota odpowiadająca wpłaconym środkom pieniężnym na rachunek bankowy spółki.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego PWN”, zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie.

Zatem, zaliczkę oraz przedpłatę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi.

Stosownie do powyższego, zaliczka, jak również przedpłata, jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją.

Zgodnie z powyższym, aby zapłatę na poczet zakupu w przyszłości biletu uznać za zaliczkę musi ona być powiązana z konkretną transakcją, co zostało potwierdzone także przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 BUPA Hospitals Ltd. i Goldsborough Developments Ltd. przeciwko Commisioners of Customs & Excise, TSUE stwierdził, że w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy VAT [tj. Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG)], nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości niewykorzystaną przedpłatę. Należy wskazać, że art. 10 ust. 2 akapit drugi powyższej Dyrektywy stanowi, że w przypadku gdy zapłata następuje przed wykonaniem dostawy towarów lub świadczenia usług, podatek staje się wymagalny w momencie otrzymania płatności i od jej wysokości.

W powyższym wyroku TSUE podkreślił, iż „(...) w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub przyszłe świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, (...) w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone”.

Należy wskazać, że powyższy wyrok TSUE zachowuje swoją aktualność na gruncie obecnie obowiązującej Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1, ze zm.).

W oparciu o powyższy wyrok TSUE można wysnuć wniosek, że aby zapłatę na poczet przyszłych należności uznać za zaliczkę, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

zapłata musi zostać dokonana na poczet konkretnej transakcji, tj. przyszłe świadczenie powinno być określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny (określone powinny być cechy identyfikujące rodzaj towaru bądź usługi),
konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad opodatkowania świadczenia, tj. w szczególności należy móc określić miejsce świadczenia i stawkę opodatkowania,
w momencie dokonania zaliczki strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 28 lipca 2009 r. (I FSK 932/08) stwierdził, że „powyższy wyrok zawierający wykładnię art. 10 ust. 2 VI Dyrektywy VAT ma istotny wpływ na wykładnię art. 19 ust. 11 ustawy o VAT. Prawidłowa interpretacja art. 19 ust. 11 ustawy o VAT powinna bowiem, w kontekście konieczności dokonywania wykładni prowspólnotowej przepisów polskiej ustawy o podatku od towarów i usług, uwzględniać wykładnię dokonaną przez ETS. W związku z powyższym, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że dla uznania wpłaconej kwoty, jako zaliczki na poczet wykonanych usług, w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, istotnym jest, aby przyszłe świadczenie było określone w sposób jednoznaczny co do rodzaju towaru bądź usługi, tzn. w sposób umożliwiający ich identyfikację, a dodatkowo strony tego świadczenia, w momencie wpłaty zaliczki, nie mają woli dokonywania jego zmian w przyszłości”.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że dokonywana przez klienta wpłata pieniędzy do systemu, które będą gromadzone w powiązanej z jego kontem „Skarbonce” i które będzie mógł wykorzystać w przyszłości na zakup biletu lub biletów nie będzie stanowiła zaliczki ani przedpłaty, o których mowa w art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, gdyż klient nie będzie wpłacał kwotę pieniędzy za usługę, która została z góry określona w sposób jednoznaczny, umożliwiający jej identyfikację (nie można w sposób jednoznaczny określić, jakiej konkretnej usługi dotyczy). Należy bowiem zauważyć, że w momencie wpłaty nie będzie wiadomo na jaką konkretną usługę zostaną przeznaczone wpłacone przez klienta środki pieniężne (a opłata transakcyjna, prowizja, wartość biletu/biletów opodatkowane są różnymi stawkami), nieznany jest termin jej wykonania, nie wiadomo czy w ogóle do transakcji dojdzie (klient może w każdym momencie żądać wypłaty wpłaconych środków) a także w momencie dokonania wpłaty nie jest możliwe ustalenie podatnika zobowiązanego do rozliczenia podatku należnego z tytułu przyjętej wpłaty.

Tym samym, wpłata środków pieniężnych przez użytkownika systemu na rachunek bankowy Wnioskodawcy nie będzie rodziła u Wnioskodawcy, w momencie jej otrzymania, obowiązku podatkowego w podatku VAT na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, bowiem dokonywana przez klienta ww. wpłata nie będzie stanowiła zaliczki (przedpłaty) na poczet przyszłej konkretnie określonej usługi.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że w przedstawionym stanie faktycznym z chwilą wpływu środków pieniężnych na rachunek bankowy spółki nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy jednak zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin