Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-768/14-2/KBr
z 22 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2014 r. (data wpływu 13 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rejestracji na kasie rejestrującej usług polegających na prowadzeniu jako DJ, konferansjer czy wodzirej imprez typu wesele, urodziny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rejestracji na kasie rejestrującej usług polegających na prowadzeniu jako DJ, konferansjer czy wodzirej imprez typu wesele, urodziny.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od listopada 2012 r. Do września 2013 roku Wnioskodawca prowadził lokal gastronomiczny w którym sprzedawał proste dania na wynos (zapiekanki, tortille itp.) oraz napoje. W związku z tą działalnością Zainteresowany prowadził ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej. We wrześniu ur. Wnioskodawca sprzedał lokal innemu przedsiębiorcy. Podatnik w dalszym ciągu dokonuje sprzedaży zarówno na rzecz innych przedsiębiorców, jak i na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej Wnioskodawca sprzedaje następujące towary i usługi:

1. książki w systemie wysyłkowym,
2. usługi dostawy e-booków,
3. usługi polegające na prowadzeniu jako DJ, konferansjer czy wodzirej imprez typu wesele, urodziny itp.

Sprzedaż, o której mowa w pkt a) dokumentowana jest paragonami (chociaż Wnioskodawca mógłby skorzystać ze zwolnienia o którym mowa w poz. 36 załącznika do Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r.).

Sprzedaży usług o której mowa w pkt b) Wnioskodawca nie dokumentuje paragonami ponieważ system sprzedaży e-booków gwarantuje spełnienie warunków, o których mowa w poz. 37 załącznika do Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r.

Sprzedaż usług, o których mowa w pkt c) każdorazowo jest dokumentowana fakturą, w której są zawarte dane identyfikujące odbiorcę, niezależnie od tego czy zapłata za usługę następuje za pośrednictwem banku czy gotówką.

Sprzedaż ta nie jest ewidencjonowana za pomocą kasy fiskalnej na podstawie § 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w związku z treścią poz. 34 załącznika do ww. rozporządzenia.

W poprzednim roku podatkowym, tj. w 2013 r. Wnioskodawca dokonał tylko jednej sprzedaży takiej usługi na rzecz jednego odbiorcy, będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej i otrzymał zapłatę częściowo przelewem (zaliczka) i częściowo gotówką (pozostała część wynagrodzenia). W tym roku Wnioskodawca dokonał sprzedaży 2 takich usług dla 2 różnych odbiorców. Faktury ujmowane są w deklaracji VAT-7K oraz w podatkowej książce przychodów i rozchodów, w związku czym rozliczenia z tytułu podatku VAT i PIT są prawidłowe, a działania Wnioskodawcy nie spowodowały uszczupleń żadnych zobowiązań podatkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy postępowanie Wnioskodawcy w odniesieniu sprzedaży opisanej w pkt c) jest prawidłowe?
2. Czy jeśli postępowanie Wnioskodawcy nie było prawidłowe i miał obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, to czy ma obowiązek ujęcia historycznej sprzedaży na kasie rejestrującej, tj. wydrukować z datą bieżącą paragony, które będą odzwierciedlały historyczną sprzedaż?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Wnioskodawca uważa, że Jego postępowanie jest prawidłowe. § 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. stanowi, że „Zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia”.

W załączniku do rozporządzenia, w poz. 34 wymienia się:

„Świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, o ile łącznie są spełnione następujące warunki:

1. każde świadczenie usługi dokonane przez podatnika jest dokumentowane fakturą, w której są zawarte dane identyfikujące odbiorcę;
2. liczba świadczonych usług, o których mowa w pkt 1, w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła 50, przy czym liczba odbiorców tych usług w tym okresie była mniejsza niż 20”.

Czynności których dokonuje Wnioskodawca spełniają opisane w ww. przepisie warunki. Zainteresowany dokumentuje każde świadczenie, które podlega zwolnieniu z obowiązku ewidencjonowania na podstawie tego przepisu fakturą, a liczba tych usług, jak również i liczba odbiorców nie przekroczyła wskazanych tam limitów.

Wnioskodawca ma pewne wątpliwości czy stwierdzenie zawarte w pkt 1 nie odnosi się również do świadczonych przez Niego wcześniej usług gastronomicznych czy prowadzonej obecnie sprzedaży e-booków. Mając jednak na względzie całościowe brzmienie przepisów, wnioskuje, że chodzi o każde świadczenie usług, które korzysta ze zwolnienia z ewidencjonowania, a nie każde świadczenie usług w ogóle. Tym bardziej, że w pkt 2 poz. 34 załącznika użyto wyrażenia „usług, o których mowa w pkt 1”, co oznacza pewne zawężenie.

Gdyby wydającemu rozporządzenie chodziło o to że liczba wszystkich usług świadczonych przeze podatnika i ich odbiorców nie może przekroczyć określonych limitów, napisałby „liczba wszystkich świadczonych usług”. Dlatego sformułowanie umieszczone w poz. 34 załącznika Wnioskodawca rozumie w ten sposób, że może nie ewidencjonować sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej pod warunkiem, że każdą taką sprzedaż udokumentuje fakturą oraz liczba takich sprzedaży w ciągu 1 roku nie przekroczy 50, ani liczba odbiorców 20. Zatem sprzedaż usług, która była ewidencjonowana za pomocą kasy rejestrującej, albo sprzedaż, która nie musi być ewidencjonowana na podstawie innych pozycji załącznika do rozporządzenia, np. poz. 37 nie jest wliczana do tego limitu. Potwierdzenie takiego sposobu myślenia można znaleźć również w § 7 pkt 4 ww. rozporządzenia, który stanowi, że „W przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2013 r. rozpoczęli ewidencjonowanie czynności wymienionych w poz. 33, 34, 39 lub 40 załącznika do rozporządzenia, zwolnienia, o którym mowa w § 2 ust. 1, w zakresie tych czynności ewidencjonowanych, nie stosuje się”.

W przekonaniu Wnioskodawcy przytoczony przepis potwierdza, że czynności wymienione w poz. 34 są szczególnymi czynnościami, i nie chodzi w nim o wszystkie usługi w ogóle, ale tylko o te, które na podstawie tego przepisu korzystają ze zwolnienia z ewidencjonowania.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, nawet jeżeli Jego stanowisko przedstawione powyżej jest nieprawidłowe, to nie ma obowiązku uzupełniania ewidencji w przypadku stwierdzenia błędu w postępowaniu w dniu dzisiejszym o sprzedaż dokonaną historycznie i udokumentowaną fakturami.

Przepisy nic nie mówią na temat stanu faktycznego opisanego przez Wnioskodawcę i uważa On za nieprawidłowe naprawianie jednego błędu (brak zaewidencjonowania sprzedaży w momencie, kiedy do niej dochodzi) innym błędem polegającym na ewidencjonowaniu na bieżąco zdarzeń, które miały miejsce kiedyś w przeszłości.

Art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje ewidencjonować sprzedaż i wydawać paragony z każdej sprzedaży, a w przypadku kiedy jest to niemożliwe, zakazuje dokonywania sprzedaży (por. ust. 3). Ustawodawca nie przewidział natomiast obowiązku uzupełnienia ewidencji na kasie rejestrującej, jeżeli do tej sprzedaży doszło, pomimo jawnego zakazu.

Również przepisy Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, nie nakazują podatnikowi określonego postępowania w takiej sytuacji. § 3 mówi co prawda, że w przypadku oczywistej pomyłki podatnik powinien ująć w osobnej ewidencji paragon dokumentujący sprzedaż przy której nastąpiła oczywista pomyłka, a następnie zaewidencjonować przy pomocy kasy sprzedaż w sposób prawidłowy. W opisanej jednak przez Wnioskodawcę sytuacji - o ile Jego stanowisko zostanie uznane za nieprawidłowe - nie doszło do oczywistej pomyłki, jak również brak jest paragonu dokumentującego sprzedaż. Dlatego też Wnioskodawca uważa, że ponieważ przepisy nie nakładają na Niego wprost żadnego obowiązku w sytuacji, w której nie zaewidencjonował sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej podczas gdy ta sprzedaż nie podlegała zwolnieniu z ewidencjonowania, musi teraz dokonać ujęcia historycznej sprzedaży na kasie rejestrującej, tj. nie musi wydrukować z datą bieżącą paragonów, które będą odzwierciedlały historyczną sprzedaż.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jako świadczenie usług ustawodawca określa każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z art. 111 ust. 1a ustawy, do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1 nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Należy jednak zauważyć, że na mocy delegacji ustawowej zawartej w przepisie art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w obowiązującym stanie prawnym, tj. od dnia 1 stycznia 2013 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2012 r., poz. 1382), zwane dalej rozporządzeniem.

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe) oraz wysokość obrotu – do określonej wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe).

Według § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r. podatników, u których kwota obrotu realizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli kwota obrotu z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się w przypadku podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia (§ 3 ust. 2 rozporządzenia).

W § 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia wymienione zostały niektóre czynności wyłączające możliwość korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w § 2 i § 3.

Natomiast zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do 31 grudnia 2014 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Wymienione w załączniku do rozporządzenia zwolnienia są zwolnieniami przedmiotowymi z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, tj. dotyczą przedmiotu działalności.

I tak, w załączniku do rozporządzenia, stanowiącym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wskazano dostawę towarów lub świadczenie usług:

• poz. 34 – świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, o ile łącznie zostaną spełnione następujące warunki:
  

1. każde świadczenie usługi dokonane przez podatnika jest dokumentowane fakturą, w której są zawarte dane identyfikujące odbiorcę,
2. liczba świadczonych usług, o których mowa w pkt 1, w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła 50, przy czym liczba odbiorców tych usług w tym okresie była mniejsza niż 20,

• poz. 37 - świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli zapłaty za wykonaną czynność dokonano w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.
  
  
  

Z § 7 ust. 4 ww. rozporządzenia wynika, że zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w § 2 ust. 1, nie stosuje się w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2013 r. rozpoczęli ewidencjonowanie czynności wymienionych w poz. 33, 34, 39 lub 40 załącznika do rozporządzenia.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w ramach której dokonuje sprzedaży towarów i usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest:

1. dostawa książek w systemie wysyłkowym,
2. sprzedaż e-booków,
3. świadczenie usług polegających na prowadzeniu jako DJ, konferansjer czy wodzirej imprez typu wesele, urodziny itp.

Sprzedaż, o której mowa w pkt a) dokumentowana jest paragonami. W stosunku do sprzedaży usług o której mowa w pkt b) Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia z obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie poz. 37 załącznika do Rozporządzenia Ministra Finansów. Natomiast sprzedaż usług, o których mowa w pkt c) każdorazowo jest dokumentowana fakturą, w której są zawarte dane identyfikujące odbiorcę, niezależnie od tego czy zapłata za usługę następuje za pośrednictwem banku czy gotówką. Sprzedaż ta nie jest ewidencjonowana za pomocą kasy fiskalnej na podstawie § 2 Rozporządzenia Ministra Finansów w związku z treścią poz. 34 załącznika do ww. rozporządzenia.

W poprzednim roku podatkowym, tj. w 2013 r. Wnioskodawca dokonał tylko jednej sprzedaży takiej usługi na rzecz jednego odbiorcy, będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej i otrzymał zapłatę częściowo przelewem (zaliczka) i częściowo gotówką (pozostała część wynagrodzenia). W tym roku Wnioskodawca dokonał sprzedaży 2 takich usług dla 2 różnych odbiorców.

Na tle tak przedstawionych okoliczności Wnioskodawca wyraził wątpliwość w zakresie przysługującego Mu prawa do korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencji na kasie rejestrującej usług polegających na prowadzeniu jako DJ, konferansjer czy wodzirej imprez typu wesele, urodziny itp.

Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawca spełnia warunki wynikające z zapisu zawartego w poz. 34 załącznika do rozporządzenia, pozwalające na korzystanie ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Wskazane w tej pozycji zwolnienie obejmuje świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych gdy spełnione są łącznie dwa warunki. Pierwszy z nich dotyczy dokumentowania świadczonych usług za pomocą faktury zawierającej dane identyfikujące odbiorcę. Drugi zaś warunek dotyczy progu ilościowego świadczonych usług oraz liczby ich odbiorców, a mianowicie liczba świadczonych usług w poprzednim roku podatkowym nie może być większa niż 50 i liczba odbiorców tych usług w tym okresie była mniejsza niż 20. Ponadto, Wnioskodawca przed dniem 1 stycznia 2013 r. nie rozpoczął ewidencjonowania na kasie rejestrującej czynności polegających na prowadzeniu jako DJ, konferansjer czy wodzirej imprez typu wesele, urodziny itp., co oznacza że wyłączenie ze zwolnienia z obowiązku rejestracji tych usług na kasie fiskalnej sformułowane w § 7 ust. 4 cyt. rozporządzenia nie będzie miało w analizowanej sprawie zastosowania.

W konsekwencji, świadczenie na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych usług polegających na prowadzeniu jako DJ, konferansjer czy wodzirej imprez typu wesele, urodziny itp. będzie mogło korzystać do 31 grudnia 2014 r. ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotów przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 34 załącznika do ww. rozporządzenia.

Skorzystanie przez Wnioskodawcę ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotów przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 34 załącznika do ww. rozporządzenia, w stosunku do usług polegających na prowadzeniu jako DJ, konferansjer czy wodzirej imprez typu wesele, urodziny itp. - nie wpłynie na możliwość korzystania przez Wnioskodawcę z dotychczasowego zwolnienia z obowiązku rejestracji obrotu na kasie rejestrującej, na podstawie § 2 ust. 1 w powiązaniu z poz. 37, w stosunku do dokonywanej sprzedaży e-booków. Przedmiotowe zwolnienia wynikają z odrębnych pozycji załącznika do ww. rozporządzenia. Sprzedaż e-booków korzystająca ze zwolnienia z ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie poz. 37 załącznika nie będzie wliczana do limitu faktur i odbiorców, o których mowa w poz. 34 załącznika do ww. rozporządzenia.

W świetle powyższych okoliczności, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 1 należało uznać za prawidłowe.

W przedmiocie udzielenia odpowiedzi na zawarte we wniosku pytanie nr 2 tut. Organ podatkowy wyjaśnia, że w związku z prawidłowym stanowiskiem w zakresie pytania pierwszego, nie dokonano oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego, ponieważ zagadnienie zawarte w tym pytaniu stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.