Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-525/14-4/AI
z 18 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Teatru, przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2014 r. (data wpływu 26 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania materiałów drukowanych (broszury, programy teatralne, ulotki) o cenie nabycia jednostkowej powyżej 10 zł (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania materiałów drukowanych (broszury, programy teatralne, ulotki) o cenie nabycia jednostkowej powyżej 10 zł (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Teatr jest Samorządową Instytucją Kultury Województwa, posiadającą wpis do rejestru instytucji kultury (o którym mowa w art. 14 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej Dz. U. z 1991 Nr 114, poz. 493, z późn. zm.) Urzędu Marszałkowskiego Województwa. Działalność Teatru jest szeroka i do jego głównych zadań należy:

1. tworzenie i upowszechnianie spektakli teatralnych,
2. zaspokajanie potrzeb aspiracji kulturalnych społeczeństwa,
3. reprezentowanie kultury polskiej w kraju i za granicą,
4. krzewienie sztuki mimicznej i jej najlepszych wzorów wykonawstwa,
5. upowszechnianie sztuki mimicznej za pośrednictwem telewizji (filmu),
6. promocja młodych i utalentowanych mimów.
   
   

W celu zwiększenia oglądalności spektakli Teatr prowadzi działania marketingowe skierowane do społeczeństwa. W ramach tych działań Wnioskodawca przekazuje społeczeństwu, widzom w czasie spektakli oraz kontrahentom - nieodpłatnie drukowane materiały reklamowe i promocyjne, informacyjne. Są to różnego rodzaju ulotki, broszury, programy teatralne informujące o repertuarze Teatru, obsadzie aktorskiej, miejscu i godzinach realizacji spektaklu. Zawierają one również opis spektakli i krótkie informacje o Teatrze. Przekazywane materiały drukowane nie mają dla kontrahenta wartości użytkowej.

Przy zakupie materiałów drukowanych związanymi ze sprzedażą biletowaną Wnioskodawca odlicza podatek VAT, natomiast jeżeli sprzedaje spektakl ryczałtem przysługuje Jemu zwolnienie na podstawie art. 43 pkt 1 ust. 33a ustawy o VAT przy równoczesnym spełnieniu przesłanek zawartych w art. 43 ust. 18 – w takiej sytuacji Teatr nie odlicza od zakupów podatku VAT.

Cena jednostkowa nabycia programów, broszur, ulotek itp., nie przekracza obecnie 10 zł, jednak może zdarzyć się tak, że kwota ta zostanie przekroczona. Teatr nie jest w stanie ze względu na sposób i specyfikę przekazywanych nieodpłatnie drukowanych materiałów reklamowych (anonimowym widzom w trakcie spektakli, przechodniom) prowadzić ewidencji pozwalającej ustalić tożsamość tych osób.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy należy opodatkować nieodpłatne przekazanie materiałów drukowanych (broszury, programy teatralne, ulotki) o cenie nabycia jednostkowej powyżej 10 zł (brak możliwości prowadzenia ewidencji imiennej prezentów o małej wartości – ze względu na specyfikę działalności) związanych z działalnością bieżącą Teatru i nieprzeznaczonych do celów konsumpcyjnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie widzom, kontrahentom drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych w postaci ulotek, broszur, programów – niespełniających definicji prezentu o małej wartości – powinno być wyłączone z opodatkowania, gdyż przekazywane materiały nie mają wartości użytkowej (konsumpcyjnej) z punktu widzenia nabywcy i są związane z działalnością bieżącą Teatru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez pojęcie „dostawy towarów”, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretując zawarty w ww. artykule zwrot „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy podkreślić, że jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Uznaje się przy tym, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
  
  

W myśl art. 7 ust. 3 ustawy – przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Generalnie zatem z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie, imporcie lub wytworzeniu których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania wymienione w tym przepisie towary, tj. prezenty o małej wartości oraz próbki.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca – Teatr, jest Samorządową Instytucją Kultury Województwa, posiadającą wpis do rejestru instytucji kultury Urzędu Marszałkowskiego Województwa. Działalność Teatru jest szeroka i do jego głównych zadań należy: tworzenie i upowszechnianie spektakli teatralnych, zaspokajanie potrzeb aspiracji kulturalnych społeczeństwa, reprezentowanie kultury polskiej w kraju i za granicą, krzewienie sztuki mimicznej i jej najlepszych wzorów wykonawstwa, upowszechnianie sztuki mimicznej za pośrednictwem telewizji (filmu), promocja młodych i utalentowanych mimów. W celu zwiększenia oglądalności spektakli teatr prowadzi działania marketingowe skierowane do społeczeństwa. W ramach tych działań przekazuje społeczeństwu, widzom w czasie spektakli oraz kontrahentom - nieodpłatnie drukowane materiały reklamowe i promocyjne, informacyjne. Są to różnego rodzaju ulotki, broszury, programy teatralne informujące o repertuarze teatru, obsadzie aktorskiej, miejscu i godzinach realizacji spektaklu. Zawierają one również opis spektakli i krótkie informacje o Teatrze. Przekazywane materiały drukowane nie mają dla kontrahenta wartości użytkowej. Przy zakupie materiałów drukowanych związanymi ze sprzedażą biletowaną Wnioskodawca odlicza podatek VAT, natomiast jeżeli sprzedaje spektakl ryczałtem przysługuje Jemu zwolnienie, na podstawie art. 43 pkt 1 ust. 33a ustawy, przy równoczesnym spełnieniu przesłanek zawartych w art. 43 ust. 18 ustawy – w takiej sytuacji Wnioskodawca nie odlicza od zakupów podatku VAT. Cena jednostkowa nabycia programów, broszur, ulotek itp., nie przekracza obecnie 10 zł, jednak może zdarzyć się tak, że kwota ta zostanie przekroczona. Teatr nie jest w stanie ze względu na sposób i specyfikę przekazywanych nieodpłatnie drukowanych materiałów reklamowych (anonimowym widzom w trakcie spektakli, przechodniom) prowadzić ewidencji pozwalającej ustalić tożsamość tych osób.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania nieodpłatnego przekazania materiałów drukowanych (broszury, programy teatralne, ulotki) o cenie nabycia jednostkowej powyżej 10zł (brak możliwości prowadzenia ewidencji imiennej prezentów o małej wartości – ze względu na specyfikę działalności) związanych z działalnością bieżącą Teatru i nieprzeznaczonych do celów konsumpcyjnych.

Przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności określić, czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia wartości użytkowej (konsumpcyjnej). Zgodnie ze słownikową definicją (według Internetowego Słownika Języka Polskiego - http://www.sjp.pwn.pl) – „wartość” to „ile coś jest warte pod względem materialnym; cecha tego, co jest dobre pod jakimś względem”.

Z kolei „użytkowy” (według Internetowego Słownika Języka Polskiego - http://www.sjp.pl) to: „mający praktyczne zastosowanie, przeznaczony do użytku (np. drewno użytkowe)”, „konsumpcja” to „wykorzystywanie dóbr i usług do zaspokojenia potrzeb”.

Zatem wartość użytkowa (konsumpcyjna) towaru oznacza zdolność danego towaru do zaspokojenia potrzeb jego nabywcy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera również definicji „drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych”. Stąd też zasadnym w takiej sytuacji jest posłużenie się definicjami słownikowymi i potocznym rozumieniem pojęć. Według Internetowego Słownika Języka Polskiego (http://www.sjp.pwn.pl) reklama to: 1 „działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług”, 2. „plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi”; informacja to m.in. „wiadomość o czymś lub zakomunikowanie czegoś”; natomiast drukować oznacza: 1. „odbijać litery, tekst, rysunki na papierze za pomocą różnych technik i maszyn drukarskich”, 2. „oddawać do druku, publikować”, 3. „wytłaczać deseń na tkaninie”. Ponadto wg definicji pochodzącej z leksykonu PWN przez drukowane materiały reklamowe i informacyjne rozumie się wszelkiego rodzaju cenniki, foldery, broszury, prospekty, itp. przygotowane w drodze procesu technologicznego polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku. Powyższa definicja pozostaje w zgodzie z wyżej zdefiniowanymi pojęciami: reklama, informacja, drukować. Celem ww. materiałów jest informacja o sprzedawanym asortymencie, co w efekcie ma prowadzić do zwiększenia obrotów.

W świetle powołanych wyżej norm prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że wymienione we wniosku materiały drukowane, tj. broszury, programy teatralne, ulotki o cenie nabycia jednostkowej powyżej 10 zł nieodpłatnie przekazywane widzom, kontrahentom – nie mają dla nabywcy wartości użytkowej, gdyż nie mają one waloru konsumpcyjnego dla nabywcy. Ww. materiały mają przede wszystkim charakter informacyjny i stanowią nośnik informacji o repertuarze Teatru, obsadzie aktorskiej, miejscu i godzinach realizacji spektaklu. Zawierają one również opis spektakli i krótkie informacje o Teatrze.

W konsekwencji uznać należy, że przekazanie przez Teatr powyższych materiałów w sytuacji, gdy jednostkowa cena nabycia przekracza 10,00 PLN, a Teatr nie prowadzi żadnej ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób obdarowanych, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy, ponieważ materiały te nie mają wartości użytkowej dla nabywcy.

Podsumowując, nieodpłatne przekazanie widzom, kontrahentom drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych w postaci ulotek, broszur, programów – niespełniających definicji prezentu o małej wartości, będą wyłączone z opodatkowania, gdyż przekazywane materiały nie mają wartości użytkowej (konsumpcyjnej) z punktu widzenia nabywcy i są związane z działalnością Teatru.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Informuje się ponadto, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania materiałów drukowanych (broszury, programy teatralne, ulotki) o cenie nabycia jednostkowej powyżej 10 zł (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3). Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na usługi wynajmu mieszkania gościnnego w budynku mieszkalno-gospodarczym i wynajęcie pokoju własnemu pracownikowi w budynku administracyjnym (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1) oraz w zakresie stawki podatku VAT na usługi polegające na organizowaniu zajęć w ramach zadania Edukacja (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2) został załatwiony w dniu 18 września 2014 r. interpretacjami nr: ILPP1/443-525/14-2/AI oraz ILPP1/443-525/14-3/AI.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.