Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/415-551/14-6/KR
z 9 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późń. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2014 r. (data wpływu 19 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 września 2014 r. (data wpływu 1 października 2014 r.), oraz pismem z dnia 27 listopada 2014 r. (data wpływu 1 grudnia 2014 r.), o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania z tytułu ustanowienia służebności przesyłu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania z tytułu ustanowienia służebności przesyłu.

Pismem z dnia 19 września 2014 r., Nr IPTPB2/415-281/14-7/KR (doręczonym w dniu 26 września 2014 r.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1, art. 168 § 1 i § 2, art. 235 oraz art. 239 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) wezwał Wnioskodawcę do sprecyzowania czy pismo z dnia 18 sierpnia 2014 r. (data wpływu 19 sierpnia 2014 r.) złożone na druku ORD-IN należy traktować jako wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego czy też jako zażalenie.

W dniu 1 października 2014 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. pismo (data nadania – 29 września 2014 r.).

Z uwagi na to, że złożony wniosek i jego uzupełnienie nie spełniało wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 7 listopada 2014 r., Nr IPTPB2/415-551/14-4/KR ponownie wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 7 listopada 2014 r., (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 21 listopada 2014 r.). Pismem z dnia 27 listopada 2014 r. (data wpływu 1 grudnia 2014 r.) Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek (data nadania – 27 listopada 2014 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 1976 r. Wnioskodawca kupił działkę o powierzchni 2100 m² VI klasy użyteczności będącej fragmentem samodzielnego gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca jest współwłaścicielem działki o powierzchni 2100 m2. Wcześniej Wnioskodawca nie posiadał żadnego gospodarstwa rolnego, ani działki rolnej, czy leśnej. Zakupiony teren w całości obsadzony ziemniakami, w kolejnych latach przekształcił w działkę ogrodniczo-rolno-sadowniczą. Prowadząc uprawy ekologiczne i intensywnie nawożąc nawozami naturalnymi oraz zwiększając warstwę próchniczą gleby przez przywożenie ziemi wyższej klasy i rozsypywanie jej na swojej działce, Wnioskodawca podnosił żyzność i urodzajność gruntu. Odkąd Wnioskodawca jest jej współwłaścicielem, działka jest sadem, ogrodem i polem uprawnym oraz miejscem hodowli owiec i królików, nutrii i kur. Zebrane owoce i warzywa (również ziemniaki) stanowią źródło wyżywienia Jego rodziny, a nadwyżki są podarowane lub sprzedawane. Z punktu widzenia art. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Jego działka nie spełnia wymogu powierzchniowego, ani w oparciu o wymiary geodezyjne, ani w hektarach przeliczeniowych, by można ją było nazwać gospodarstwem rolnym (powierzchnia mniejsza niż 1ha) i kwalifikuje się tylko w oparciu o zagospodarowanie. Wnioskodawca podał, że jedynym współwłaścicielem gruntu jest żona, która pomagała Mu we wszystkich pracach związanych z zagospodarowaniem i uprawą ziemi.

W 1979 r. decyzją elektrowni na Ich działce postawiono trójnogowy słup wysokiego napięcia 15 kV. W trakcie jego stawiania zostało zniszczone ogrodzenie od strony drogi (dojazd ciężkiego sprzętu) oraz 25% owocujących już wówczas drzew. Zgodnie z zaleceniami elektrowni w bezpośrednim sąsiedztwie słupa nie wolno sadzić wysoko rosnących drzew. Ze stratą dla Wnioskodawcy i Jego małżonki, zmienili Oni przeznaczenie ok. 70 m² ziemi, ciągle jednak służyła ona tylko do celów ogrodniczych i nigdy nie była wykorzystywana do pozarolniczej działalności gospodarczej. W 1991 r. Wnioskodawca i Jego małżonka zamieszkali na terenie działki we własnoręcznie wybudowanym domu. Po wielu latach starań, w wyniku ugody sądowej z dnia 3 czerwca 2013 r. udało się Wnioskodawcy i Jego małżonce uzyskać odszkodowanie za służebność przesyłu prądu. Zasądzoną kwotę, po potrąceniu swojej prowizji przekazał Im pełnomocnik w dniu 1 lipca 2013 r. Wnioskodawca i Jego żona uzyskali z tego tytułu dochód w wysokości 4 797,69. Podatek od tej kwoty nie został odprowadzony w stosownym czasie, a sama kwota 4 797,69 nie była wykazana w zeznaniu podatkowym za 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że tak poradził Ich adwokat. Ponadto dodał, że elektrownia sugerowała konieczność zapłacenia podatku. Zaś pracownik Urzędu Skarbowego nie umiał rozstrzygnąć sporu i zasugerował konsultację.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy Wnioskodawca powinien zapłacić podatek od odszkodowania z tytułu ustanowienia służebności przesyłu? Czy przepis art. 21 ust. 1 pkt 120 odnosi się do opisanej sytuacji? Czy Wnioskodawca może z niego skorzystać?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są odszkodowania wypłacane na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód) posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstw rolnych z tytułu: a) ustanowienia służebności gruntowej, b) rekultywacji gruntów, c) szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie, Wnioskodawca uważa, że nie powinien zapłacić podatku od kwoty uzyskanej z tytułu służebności przesyłu prądu oraz jednorazowego odszkodowania z tytułu szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie. Nie wykazał On z małżonką kwoty 4 797,69 zł w zeznaniu podatkowym za 2013 r., ponieważ wydaje Mu się, że nie powinni tego robić. Kwota 863,58 zł (18% z uzyskanego dochodu) stanowi przedmiot sporu, a nikt uprawniony do tego nie jest Mu w stanie jednoznacznie odpowiedzieć. Dlatego Wnioskodawca zwraca się z prośbą, czy dobrze zrozumiał sens art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca oczekuje decyzji o konieczności zapłacenia podatku od kwoty przyznanej z tytułu służebności przesyłu (z dnia 3 czerwca 2013 r., wypłaconej 1 lipca 2013 r.). Wnioskodawca ponadto podał, że długotrwałe wykorzystanie Ich działki zgodnie z kryteriami określającymi pojęcie gospodarstwa rolnego, czyni w Jego ocenie działkę równą mini gospodarstwu rolnemu. Duży odsetek powierzchni zniszczonej do powierzchni całkowitej działki (70/2100) daje Mu nadzieję na zakwalifikowanie Ich działki, jako gospodarstwa rolnego, mimo że jest to Ich jedyny grunt uprawny. Wnioskodawca wskazał, że nie było oddzielnej sprawy o odszkodowanie za zniszczenia w uprawach, a tylko jedna wspólna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyty we wskazanym przepisie zwrot „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy bowiem mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Generalnie należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód rozumiany jako konkretne przysporzenie majątkowe, które podatnik uzyskuje na podstawie określonych czynności prawnych i faktycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem działki o powierzchni 2100 m2. Wnioskodawca nie posiadał żadnego gospodarstwa rolnego, ani działki rolnej, czy leśnej. Zakupiony przez Wnioskodawcę w 1976 r. ww. teren w całości obsadzony ziemniakami, w kolejnych latach przekształcił w działkę ogrodniczo-rolno-sadowniczą. W 1979 r. decyzją elektrowni na ww. działce postawiono trójnogowy słup wysokiego napięcia 15 kV. W trakcie jego stawiania zostało zniszczone ogrodzenia od strony drogi (dojazd ciężkiego sprzętu) oraz 25% owocujących już wówczas drzew. Wnioskodawca zmienił przeznaczenie ok. 70 m ziemi, ciągle jednak służyła ona tylko do celów ogrodniczych i nigdy nie była wykorzystywana do pozarolniczej działalności gospodarczej. Po wielu latach starań, w wyniku ugody sądowej z dnia 3 czerwca 2013 r. Wnioskodawcy i Jego małżonce udało się uzyskać odszkodowanie za służebność przesyłu prądu. Zasądzoną kwotę, po potrąceniu swojej prowizji przekazał Wnioskodawcy i Jego małżonce pełnomocnik w dniu 1 lipca 2013 r. Wnioskodawca podał, że z punktu widzenia art. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Jego działka nie spełnia wymogu powierzchniowego, ani w oparciu o wymiary geodezyjne, ani w hektarach przeliczeniowych, by można ją było nazwać gospodarstwem rolnym (powierzchnia mniejsza niż 1ha) i kwalifikuje się tylko w oparciu o zagospodarowanie.

Mając na uwadze powyższe stwierdzenia należy wskazać, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są odszkodowania wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu:

1. ustanowienia służebności gruntowej,
2. rekultywacji gruntów,
3. szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie

-w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r., Nr 102, poz. 651, z późn. zm.).

Stosownie natomiast do treści art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.

Wskazać przy tym należy, że ww. zwolnienie przysługuje tylko i wyłącznie posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, którego to pojęcia ustawa o podatku dochodowym nie definiuje. W celu wyjaśnienia tej kwestii odsyła jednak, zgodnie z dyspozycją art. 2 ust. 4 ww. ustawy, do przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 1381, z późn. zm.).

Stosownie do art. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Natomiast art. 2 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, że za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej. Należy więc podkreślić, że gospodarstwem rolnym w myśl ustawy o podatku rolnym są grunty o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy. Grunty np. z uwagi na ich różne położenie nie muszą stanowić zorganizowanej całości. Takie rozumienie gospodarstwa rolnego powoduje m.in., że za gospodarstwo należy uznać grunty o powierzchni przekraczającej 1 ha, nawet wówczas, gdy nie istnieje pomiędzy nimi żadna więź ekonomiczna. Jedynym elementem łączącym grunty jest osoba właściciela tego gruntu.

Służebność gruntowa uregulowana została w art. 285 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 2014 r., poz. 121). Przepis ten stanowi, że nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności (służebność gruntowa).

Natomiast zgodnie z art. 305¹ Kodeksu cywilnego, nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).

Stosownie do art. 305⁴ Kodeksu cywilnego, do służebności przesyłu stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych. W myśl art. 305² § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli właściciel nieruchomości odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna dla właściwego korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, przedsiębiorca może żądać jej ustanowienia za odpowiednim wynagrodzeniem. Jeżeli przedsiębiorca odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna do korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, właściciel nieruchomości może żądać odpowiedniego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie służebności przesyłu. (art. 305² § 2 Kodeksu cywilnego).

W świetle powyższego służebność przesyłu jest ustanawiana na rzecz przedsiębiorcy za odpowiednim wynagrodzeniem należnym od przedsiębiorcy na rzecz właściciela nieruchomości obciążonej. Wymaga to zawarcia stosownej umowy przez zainteresowane strony albo wydania konstytutywnego orzeczenia sądu (postanowienia), zapadającego na wniosek strony występującej z roszczeniem o ustanowienie służebności przesyłu.

W odniesieniu do możliwości zastosowania w niniejszej sprawie zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zauważyć należy, że regulacje prawne dotyczące służebności przesyłu, wprowadzone zostały do Kodeksu cywilnego z dniem 3 sierpnia 2008 r. Konieczność wprowadzenia do przepisów Kodeksu cywilnego unormowań dotyczących tzw. służebności przesyłu powodowana była w szczególności potrzebą gospodarczą jednoznacznego, ustawowego uregulowania tej problematyki, wobec istniejących nadal wątpliwości prawnych wynikających z niedostosowania przepisów o służebności gruntowej do tzw. „inwestycji liniowych”. Ustanowienie nowego rodzaju służebności, odnoszącej się do inwestycji polegających na budowie urządzeń infrastruktury technicznej w sposób ustawowy regulowało istniejącą już praktykę ustanawiania służebności gruntowych dla realizacji tych inwestycji.

Zgodnie zatem z utrwaloną linią orzeczniczą sądów administracyjnych, zastąpienie takiej służebności służebnością przesyłu, uregulowaną w Kodeksie cywilnym oznacza, że z dniem 3 sierpnia 2008 r. nie jest już możliwe ustanowienie służebności gruntowej dla realizacji inwestycji liniowych, lecz jedynie służebności przesyłu. Istotą tej służebności jest również (jak w przypadku wcześniej stosowanej służebności gruntowej) ograniczenie prawa własności właściciela nieruchomości na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza realizować inwestycję dotyczącą budowy urządzeń infrastruktury technicznej, lub który użytkuje takie urządzenia (stanowiące jego własność). Wobec tego, zastąpienie w sferze cywilistycznej służebności gruntowej służebnością przesyłu (spowodowane ustawowym uregulowaniem tej problematyki) ustanawianą w związku z budową lub użytkowaniem przedmiotowych urządzeń (sieci), nie zmieniło ani celu, ani treści tych instytucji prawnych. Ten fakt zaakcentował również ustawodawca, odsyłający w art. 305⁴ Kodeksu cywilnego do reżimu prawnego służebności gruntowych. W toku interpretacji i stosowania przepisów o służebności przesyłu należy więc dopełniać regulację prawną poprzez odpowiednie sięganie do przepisów z dziedziny służebności gruntowych.

Zatem z postanowień art. 21 ust. 1 pkt 120 cyt. wyżej ustawy wynika, że wymienione w tym przepisie odszkodowanie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego, gdy łącznie spełnione są następujące przesłanki:

• otrzymuje je posiadacz gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego,
  

• odszkodowanie zostaje wypłacone z tytułu wymienionego w tym przepisie, tj. ustanowienia służebności gruntowej, rekultywacji gruntów, szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie,
  

• podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów prowadzi na gruntach wchodzących w skład gospodarstwa rolnego inwestycję związaną z budową infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz inwestycję związaną z budową infrastruktury technicznej, o których mowa jest w art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami,
  

• źródłem odszkodowania jest wyrok sądowy lub umowa (ugoda) zawarta między stronami.
  
  

Nie spełnienie chociażby jednego z nich skutkuje bowiem utratą prawa do skorzystania z omawianego zwolnienia.

Treścią przepisu art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęte są odszkodowania otrzymane z tytułów wymienionych w tym przepisie jedynie w sytuacji, gdy otrzymuje je posiadacz gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego.

Zatem, rozpatrując spełnienie przesłanek (jak zaznaczono powyżej muszą one być spełnione łącznie) do zastosowania zwolnienia z opodatkowania wynagrodzenia z tytułu służebności przesyłu, które otrzymał Wnioskodawca, należy stwierdzić, że – uwzględniając już tylko pierwszą przesłankę tego zwolnienia – sytuacja Wnioskodawcy przeczy tej przesłance, ponieważ jak Wnioskodawca wskazał, że jest to Jego jedyny grunt uprawny i nie posiadał żadnego gospodarstwa rolnego, zaś z punktu widzenia art. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym przedmiotowa działka nie spełnia wymogu powierzchniowego, ani w oparciu o wymiary geodezyjne, ani w hektarach przeliczeniowych, by można ją było nazwać gospodarstwem rolnym (powierzchnia mniejsza niż 1 ha).

Należy podkreślić, że omawiane zwolnienie dotyczy tylko gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, ponieważ ustawodawca miał na uwadze okoliczność, że grunty takie stanowią dla ich posiadacza środki produkcji służące do produkcji rolnej, a więc uzyskiwania przychodu. Dlatego uznał, że dopiero perturbacje związane z tym źródłem przychodu z tytułu ustanowienia służebności gruntowej na nieruchomości, mogą spowodować powstanie przesłanki do skorzystania przez posiadacza nieruchomości ze zwolnienia z opodatkowania odszkodowania otrzymanego za ustanowienie tej służebności. Oznacza to, że skoro Wnioskodawca nie posiada gospodarstwa rolnego a nieruchomość, na której ustanowiono służebność nie wchodzi w skład takiego gospodarstwa, to nie może On skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 120 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie jest on objęty dyspozycją tego artykułu.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że jakkolwiek co do zasady (wynagrodzenie) odszkodowanie za ustanowienie służebności przesyłu na gruntach stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, zgodnie z treścią przepisu art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest wolne od podatku dochodowego, co potwierdza interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 21 maja 2014 r. znak DD3/033/126/CRS/14/RD-462644/14, o tyle w niniejszej sprawie taka sytuacja nie zachodzi.

Reasumując, stwierdzić należy, że przedmiotowe wynagrodzenie w części otrzymanej przez Wnioskodawcę w związku z ustanowieniem służebności przesyłu na nieruchomości o powierzchni 2100 m2 niewchodzącej w skład gospodarstwa rolnego, nie stanowi tytułu uprawniającego do zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji ww. odszkodowanie z powyższego tytułu będzie stanowić dla Wnioskodawcy (jako współwłaściciela nieruchomości) przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy podlegający opodatkowaniu według skali podatkowej i wykazaniu w zeznaniu podatkowym, składanym za rok podatkowy, w którym ten przychód otrzymał.

Końcowo wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa - niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy – drugiego współwłaściciela nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.