Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/415-522/14-2/AK
z 8 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2014 r. (data wpływu 11 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest matką dwójki dzieci w` wieku 5 i 10 lat. Od 2010 r. mieszka z dziećmi sama, w odrębnym gospodarstwie domowym. W 2011 r. rozwiodła się z ojcem dzieci prawomocnym wyrokiem sądu (wyrok z dnia 14 grudnia 2011 r.). Od tego czasu zajmuje się samodzielnie codzienną opieką nad dziećmi, zapewnieniem bytu, zajmuje się sprawami dzieci związanymi z edukacją, organizowaniem czasu wolnego, rozwojem emocjonalnym, opieką zdrowotną, jak również planowaniem rozwoju dzieci. Zapewnia dzieciom zadbane i czyste mieszkanie, posiłki, odzież, książki i inne pomoce do szkoły i przedszkola, dba i ich zdrowie i codzienny wypoczynek, zaprowadza do przedszkola, jest w stałym kontakcie z nauczycielami i wychowawcami, pomaga córce w odrabianiu lekcji, organizuje wspólne wyjścia i zabawy, planuje dzieciom wakacje, pokazuje różne formy spędzania czasu wolnego, prowadza na badania i wizyty lekarskie itp. W codziennych obowiązkach typu odbiór dziecka z przedszkola pomagają Wnioskodawczyni mieszkający niedaleko rodzice.

Ojciec płaci regularnie zasądzone alimenty w łącznej kwocie 1 200 zł na dwoje dzieci. Ojciec nie został pozbawiony praw rodzicielskich i pozostaje w kontakcie z dziećmi: zabiera je do siebie na weekendy (nieregularnie) oraz od 2013 r. wyjeżdża z nimi na wakacje. W tygodniu widuje się z dziećmi sporadycznie. Wnioskodawczyni nie jest i od czasu rozstania z ojcem dzieci nie była w związku nieformalnym z innym partnerem, uzyskuje dochody z umowy o pracę i nie prowadzi działalności gospodarczej. Zarówno w stosunku do Niej, jak i do dzieci nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ani ustawy o podatku tonażowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w myśl obowiązujących przepisów podatkowych Wnioskodawczyni przysługuje możliwość rozliczania się zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jako rodzic samotnie wychowujący dzieci?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeśli jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem, albo osobą w stosunku, do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, jak również osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, Wnioskodawczyni spełnia przesłanki osoby samotnie wychowującej dzieci i może rozliczać się jako rodzic samotnie wychowujący dzieci. Wnioskodawczyni posiada prawomocny wyrok sądu orzekający o rozwodzie z ojcem dzieci, mieszka sama z dziećmi, wychowuje dzieci samodzielnie zapewniając dzieciom codzienną opiekę oraz dbając o ich zdrowie i rozwój.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

-podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Zgodnie z art. 6 ust. 8 i 9 powołanej ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy do osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (za wyjątkiem odnoszącym się do przychodów dotyczących tzw. najmu prywatnego) lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Ponadto art. 6 ust. 10 ww. ustawy określa, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1, tj. po dniu 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

• posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,
  

• wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka),
  

• nie uzyskiwania przez pełnoletnie dzieci (dziecko) dochodów (z wyjątkiem przewidzianych ustawą),
  

• wyrażenia wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach w rocznym zeznaniu podatkowym, złożonym w ustawowym terminie przewidzianym do jego składania.
  
  

Cytowane przepisy wprowadzają wyjątek od zasady dokonywania indywidualnego rozliczenia zobowiązania podatkowego podatników poprzez ustalenie preferencyjnego sposobu rozliczenia. W konsekwencji, aby móc rozliczyć się jako osoba samotnie wychowująca dziecko należy spełniać wszystkie warunki określone w stosownych przepisach.

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby), zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Przepis art. 6 ust. 4 ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby. Jednocześnie o samotnym wychowywaniu dziecka nie musi przesądzać orzeczenie sądowe o sprawowaniu władzy rodzicielskiej przez jedno z rodziców. W sytuacji, gdy żaden z rodziców nie jest pozbawiony władzy rodzicielskiej, ani nie jest ona ograniczona, a oboje są stanu wolnego, zarówno jeden jak i drugi może samotnie wychowywać dziecko. Przy czym prawo do omawianej preferencji przysługuje jedynie temu z rodziców, który faktycznie w roku podatkowym samotnie, tj. bez udziału drugiego rodzica, wychowywał dziecko, czyli sprawował nad nim stałą opiekę, zamieszkując z nim.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest matką dwójki dzieci w wieku 5 i 10 lat. Od 2010 r. mieszka z dziećmi sama, w odrębnym gospodarstwie domowym. W 2011 r. rozwiodła się z ojcem dzieci prawomocnym wyrokiem sądu (wyrok z dnia 14 grudnia 2011 r.). Od tego czasu zajmuje się samodzielnie codzienną opieką nad dziećmi, zapewnieniem bytu, zajmuje się sprawami dzieci związanymi z edukacją, organizowaniem czasu wolnego, rozwojem emocjonalnym, opieką zdrowotną, jak również planowaniem rozwoju dzieci. Zapewnia dzieciom zadbane i czyste mieszkanie, posiłki, odzież, książki i inne pomoce do szkoły i przedszkola, dba i ich zdrowie i codzienny wypoczynek, zaprowadza do przedszkola, jest w stałym kontakcie z nauczycielami i wychowawcami, pomaga córce w odrabianiu lekcji, organizuje wspólne wyjścia i zabawy, planuje dzieciom wakacje, pokazuje różne formy spędzania czasu wolnego, prowadza na badania i wizyty lekarskie itp.

Ojciec płaci regularnie zasądzone alimenty w łącznej kwocie 1 200 zł na dwoje dzieci. Ojciec nie został pozbawiony praw rodzicielskich i pozostaje w kontakcie z dziećmi: zabiera je do siebie na weekendy (nieregularnie) oraz od 2013 r. wyjeżdża z nimi na wakacje. W tygodniu widuje się z dziećmi sporadycznie. Wnioskodawczyni nie jest i od czasu rozstania z ojcem dzieci nie była w związku nieformalnym z innym partnerem, uzyskuje dochody z umowy o pracę i nie prowadzi działalności gospodarczej. Zarówno w stosunku do Niej, jak i do dzieci nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym ani ustawy o podatku tonażowym.

W celu określenia możliwości opodatkowania Wnioskodawczyni będącej rozwódką jako osoby samotnie wychowującej dzieci, należy ustalić, który z rodziców w rzeczywistości ponosi trud wychowania dziecka. Podkreślić należy, że wychowywanie dziecka nie sprowadza się jedynie do jego „utrzymania”, czy też czasowego (doraźnego) przebywania z nim bądź zapewniania dziecku rozlicznych atrakcji lecz obejmuje ogół czynności zmierzających do należytego ukształtowania człowieka w sferze duchowej i psychicznej oraz zapewnienia mu materialnych podstaw rozwoju. Użycie określenia „osoba samotnie wychowująca dzieci” oznacza zatem, że intencją ustawodawcy było przyznanie prawa do wspólnego rozliczenia dochodów z małoletnim dzieckiem temu z rodziców lub opiekunów prawnych, który faktycznie wychowuje dziecko, a nie zajmuje się jedynie dzieckiem w czasie określonym mu sądownie do dyspozycji, tj. przede wszystkim w czasie wakacji, w weekendy i święta czy też inne dni wolne od pracy.

W okolicznościach rozstrzyganej sprawy stwierdzić zatem należy, że rodzicem faktycznie wychowującym dzieci jest Wnioskodawczyni – matka dzieci. To ona bowiem, jak wynika z wniosku, zajmuje się ich wychowaniem. Były mąż Wnioskodawczyni (ojciec dzieci), płaci regularnie zasądzone alimenty, pozostaje w kontakcie z dziećmi (zabiera je do siebie nieregularnie, na weekendy) oraz od 2013 r. wyjeżdża z nimi na wakacje), w tygodniu widuje się z dziećmi sporadycznie. Zatem nie oznacza to, że ponosi on codzienny trud ich wychowywania. W związku z tym trudno jest uznać, że były mąż Wnioskodawczyni wychowuje dzieci, a właśnie wychowywanie dzieci, tj. kształtowanie ich osobowości i sprawowanie nad nimi stałej pieczy, a nie tylko doraźnej, w określonych przedziałach czasowych, jest warunkiem do skorzystania z preferencji podatkowej, o której mowa w powołanym art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uwzględniając przedstawiony przez Wnioskodawczynię opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni spełnia warunki do skorzystania z preferencyjnej formy opodatkowania dochodów jako osoba samotnie wychowująca dzieci.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.