Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-327/14/DK
z 16 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2014 r. (data wpływu 22 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie określenia momentu powstania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu powstania przychodu.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej sprzedaje maszyny i urządzenia rolnicze, części zamienne do nich, jak również elementy dodatkowego wyposażenia (dalej zwane towarami).

Mechanizm realizacji transakcji sprzedaży uzależniony jest od tego czy w danym przypadku klient nabywa towar, który znajduje się w magazynie Spółki na moment zawarcia umowy sprzedaży, czy też nabywa towar, którym Spółka na daną chwilę nie dysponuje, ale który to zobowiązuje się sprowadzić od producenta i wydać klientowi w określonym terminie. W większości przypadków, zwłaszcza względem transakcji, których przedmiotem są maszyny rolnicze, mechanizm sprzedaży odbywa się w ten sposób, że gdy tylko klient zdecyduje się na zakup określonej maszyny, zostaje zawarta pomiędzy nim a Spółką umowa sprzedaży, po czym Spółka sprowadza daną maszynę bezpośrednio od producenta, a gdy tylko producent dostarczy ją do magazynu Spółki, maszyna ta jest odbierana przez klienta, czy to osobiście z magazynu Spółki, czy to w miejscu przez niego wskazanym, do którego jest ona transportowana na koszt sprzedającego.

Spółka rozważa wprowadzenie do stosowanych przez siebie wzorców umów handlowych następującego mechanizmu realizacji transakcji sprzedaży. W umowie tej Spółka zobowiąże się do wydania kupującemu towaru w określonym terminie. Strony umowy ustalą, że wydanie towaru nastąpi poprzez pozostawienie towaru do dyspozycji kupującego na terenie magazynu sprzedającego znajdującego się czy to w siedzibie Spółki, czy to przy jednym z jej punktów sprzedaży, o czym kupujący zostanie niezwłocznie, lecz nie później niż następnego dnia roboczego, zawiadomiony za pośrednictwem przesyłki kurierskiej. Z chwilą otrzymania zawiadomienia o pozostawieniu towaru do dyspozycji na kupującego przechodzić będą wszelkie ciężary i korzyści związane z tymże towarem oraz ryzyko jego przypadkowej utraty lub uszkodzenia. Kupujący będzie zobowiązany do odebrania towaru w określonym terminie od dnia otrzymania zawiadomienia o jego pozostawieniu do dyspozycji kupującego w magazynie Spółki. Kupujący odbierze towar osobiście z magazynu sprzedającego, bądź też – jeżeli taka będzie jego wola – w miejscu przez siebie wskazanym, do którego zostanie on przetransportowany przez Spółkę na jej koszt, lecz na ryzyko kupującego. W przypadku opóźnienia z odbiorem towaru Spółka będzie obciążać kupującego dodatkową opłatą za zajęcie przestrzeni magazynowej.

Dodatkowo w miejscu w tym wskazać należy, że w większości przypadków na dzień zawarcia umowy Spółka nie będzie znała numeru seryjnego danej maszyny lub urządzenia. W umowie dana maszyna lub urządzenie zostanie określona tylko co do gatunku poprzez wskazanie marki, modelu, typu, parametrów technicznych itp. Numer seryjny maszyny, a zatem jej określenie co do tożsamości, zostanie wskazany dopiero w zawiadomieniu o pozostawieniu towaru do dyspozycji kupującego.

Możliwość odbioru towaru od chwili pozostawienia go do dyspozycji kupującego oraz otrzymania przez niego zawiadomienia nie będzie w żaden sposób ograniczona zapisami umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym do przeniesienia na kupującego „prawa do rozporządzania towarem jak właściciel” w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym do dostawy towarów w rozumieniu ww. ustawy, dochodzi z chwilą:

1. otrzymania przez kupującego zawiadomienia o pozostawieniu zakupionego przez niego towaru do jego dyspozycji, a z którą to na kupującego przechodzić będą wszelkie ciężary i korzyści związane z towarem, jak również ryzyko jego przypadkowej utraty lub uszkodzenia,
   
2. faktycznego odebrania tegoż towaru przez Kupującego?

2. Czy w świetle zasady wskazanej w art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w okolicznościach przedstawionych w stanie faktycznym obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstanie w chwili:

1. otrzymania przez kupującego zawiadomienia o pozostawieniu zakupionego przez niego towaru do jego dyspozycji, a z którą to na kupującego przechodzić będą wszelkie ciężary i korzyści związane z towarem, jak również ryzyko jego przypadkowej utraty lub uszkodzenia,
   
2. faktycznego odebrania tegoż towaru przez Kupującego?

3. Czy w okolicznościach przedstawionych w stanie faktycznym przychód należny z tytułu sprzedaży w podatku dochodowym od osób prawnych powstanie z chwilą:

1. otrzymania przez kupującego zawiadomienia o pozostawieniu zakupionego przez niego towaru do jego dyspozycji w magazynie Spółki, a z którą na kupującego przejdą wszelkie ciężary i korzyści związane z towarem, jak również ryzyko jego przypadkowej utraty lub uszkodzenia,
   
2. faktycznego odebrania tegoż towaru przez Kupującego, przy założeniu, że wszystkie powyższe czynności będą poprzedzać wystawienie faktury VAT dokumentującej tę sprzedaż i uregulowanie należności?

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie trzecie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych, w pozostałym zakresie sprawa zostanie rozstrzygnięta odrębnie.

W odniesieniu do pytania trzeciego Spółka wskazała, że przepis art. 12 ust. 3a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.) jest jednym, obok art. 12 ust. 3c, 3d i 3e ww. ustawy, z przepisów wskazujących moment powstania przychodu (obowiązku podatkowego) w przypadku uzyskania przychodów z działalności gospodarczej. Jeżeli zatem dany przychód jest związany z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 12 ust. 3 tej ustawy, a z takim bez wątpienia są dla spółki przychody ze sprzedaży towarów, wówczas moment jego powstania należy ustalić zgodnie z przepisami art. 12 ust. 3a-3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Artykuł 12 ust. 3a ww. ustawy przewiduje, że datą powstania przychodu jest dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usług, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Z treści tego przepisu wnioskować można, że w przypadku wynagrodzenia za wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego lub wykonanie usługi przychód podatkowy powstaje w momencie zdarzenia, które nastąpiło najwcześniej, tj.:

1. wydanie rzeczy, zbycie prawa, wykonanie, choćby częściowe, usługi,
   
2. wystawienie faktury,
   
3. uregulowanie należności.

Za wydanie towaru należy rozumieć ekonomiczne przeniesienie władztwa nad rzeczą w zasadzie zbliżone do przeniesienia prawa własności. Zdaniem przedstawicieli doktryny (tak np. w Aleksandra Obońska, Adam Wacławczyk, Agnieszka Walter w „Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz”, Wyd. C.H. Beck, 2014), zasadne jest tutaj przyjęcie analogicznego znaczenia, jakie na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług ma pojęcie przeniesienia prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel.

W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku, że przychód należny z tytułu sprzedaży powstanie z chwilą, w której kupujący otrzyma zawiadomienie o pozostawieniu tegoż towaru do jego dyspozycji w magazynie Spółki, a z którą to przejdą na niego ciężary i korzyści związane z tymże towarem, jak również ryzyko jego przypadkowej utraty lub uszkodzenia, o ile doręczenie ww. zawiadomienia poprzedzi wystawienie faktury VAT dokumentującej tę sprzedaż, czy też uregulowanie przez kupującego należnej z tego tytułu ceny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.