Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-660/14/MK
z 30 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2014 r. (data wpływu – 30 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia w naturze – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia w naturze.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej artykułów spożywczych i przemysłowych, w związku z czym zatrudnia pracowników. Jednakże ze względu na trudną sytuację finansową chciałby także przy prowadzeniu działalności korzystać z pomocy zaprzyjaźnionej osoby. Osoba ta zajmowałaby się dozorem sklepu oraz innymi dodatkowymi pracami. W zamian za wykonaną pracę osoba ta mogłaby pobierać ze sklepu Wnioskodawcy zakupy na określoną wartość, a ponadto zamierza przekazać dla tej osoby samochód, który jest majątkiem trwałym firmy. Wnioskodawca nie zamierza zawierać z tą osobą umowy o pracę, umowy o dzieło lub umowy zlecenia, ponieważ nie planuje wypłacać żadnego wynagrodzenia. Na zasadzie obopólnej zgody osoba ta będzie wykonywała określone powyżej czynności – za które otrzyma „zapłatę w naturze” w postaci towaru handlowego i samochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od wydania towaru i samochodu – jako zapłaty za wykonanie określonych czynności (zapłaty w naturze) – Wnioskodawca będzie zobowiązany pobrać zaliczkę na podatek dochodowy tak jak od wynagrodzeń i na koniec roku wystawić PIT-11?

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien wycenić wydane towary i samochód ceny rynkowej, pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od zapłaty w naturze i wystawić PIT-11 na koniec roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Z ust. 2 tego przepisu wynika natomiast, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z kolei stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie zaś art. 11 ust. 2 wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W świetle powyższego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Zatem pojęciem pierwotnym dla dochodu jest pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Przychód jest bowiem w istocie określonym przyrostem majątkowym, a zatem jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca chciałby – ze względu na trudną sytuację finansową – korzystać przy prowadzeniu działalności gospodarczej (sklep) z pomocy zaprzyjaźnionej osoby. Osoba ta zajmowałaby się dozorem sklepu oraz innymi dodatkowymi pracami. W zamian za wykonaną pracę osoba ta mogłaby pobierać ze sklepu Wnioskodawcy zakupy na określoną wartość, a ponadto zamierza przekazać dla tej osoby samochód, który jest majątkiem trwałym firmy. Wnioskodawca nie zamierza zawierać z tą osobą umowy o pracę, umowy o dzieło lub umowy zlecenia, ponieważ nie planuje wypłacać żadnego wynagrodzenia. Na zasadzie obopólnej zgody osoba ta będzie wykonywała określone powyżej czynności – za które otrzyma „zapłatę w naturze” w postaci towaru handlowego i samochodu.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że otrzymanie towaru handlowego czy samochodu stanowiących świadczenie w naturze, skutkować będzie po stronie osoby, która ma pomagać Wnioskodawcy, przysporzeniem majątkowym, a w konsekwencji powstaniem przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym – w sytuacji gdy Wnioskodawcę z osobą otrzymującą ww. świadczenie nie będzie łączył stosunek pracy lub umowa cywilnoprawna (umowa zlecenia lub o dzieło) – nie będzie on stanowił przychodu ze stosunku pracy (określonego w art. 12 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy) czy z działalności wykonywanej osobiście (art. 13 pkt 8 lit. a) w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy), ale z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 przytoczonej ustawy.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyty we wskazanym przepisie zwrot „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy bowiem mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Zgodnie z art. 42a ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że dokonanie świadczenia w naturze stanowiącego przychód z innych źródeł skutkować będzie tym, że na Wnioskodawcy nie będzie spoczywał obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy.

Jednakże wartość pieniężna tych świadczeń, określona zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinna zostać przez niego wykazana w informacji o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych (druk PIT-8C), która w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego winna być przekazać podatnikowi (osobie, która ma mu pomagać) oraz urzędowi skarbowemu właściwego według miejsca zamieszkania podatnika.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.