Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-517/14-2/MR
z 8 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2014 r. (data wpływu 17 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od 2010 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym, polegającą na świadczeniu usług informatycznych. Zakres świadczonych usług, zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności, obejmuje głównie:

• 62.02.Z - działalność związaną z doradztwem w zakresie informatyki;
  

• 62.01.Z - działalność związaną z oprogramowaniem;
  

• 62.03.Z - działalność związaną z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi;
  

• 62.09.Z – pozostałą działalność usługową w zakresie technologii informatycznych i komputerowych.
  
  

Siedziba firmy Wnioskodawcy (miejsce zgłoszone do prowadzenia działalności) oraz miejsce stałego zameldowania mieszczą się w …. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, zgłoszonym jednocześnie do transakcji unijnych (VAT-UE), nie posiada poza Polską biura ani stałego miejsca prowadzenia działalności. Nie zatrudnia pracowników. Jego jedynym kontrahentem (odbiorcą), dla którego świadczy usługi, jest podmiot gospodarczy z Wielkiej Brytanii zarejestrowany w swoim kraju jako podatnik VAT-UE, posługujący się ważnym i prawidłowym numerem VAT.

W ramach umowy o świadczenie usług, Wnioskodawca wykonuje specjalistyczne usługi informatyczne przez internet, w przeważającej części w miejscach (firmach) wskazanych przez Jego zleceniodawcę (kontrahenta jw.), najczęściej poza Polską, w różnych krajach Europy i poza nią. W związku z tym, Wnioskodawca bardzo często wyjeżdża z kraju w celu realizowania swoich zleceń i zadań związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą. Wykonane usługi dokumentuje fakturami VAT wyłącznie na rzecz swojego kontrahenta. Odpowiedzialność za wykonywane usługi ponosi wyłącznie względem swojego jedynego zleceniodawcy. Odbywane przez Wnioskodawcę podróże służbowe związane z wykonywaniem czynności w ramach działalności gospodarczej i sam pobyt poza granicami kraju obejmują okresy krótsze - kilkudniowe, a także dłuższe - nierzadko przekraczające kilka tygodni w miesiącu, co powoduje konieczność ponoszenia przez Wnioskodawcę dodatkowych kosztów zakwaterowania w hotelach i kosztów wyżywienia. Natomiast koszty dojazdu (przelotów) najczęściej pokrywa Jego kontrahent. Wnioskodawca nie używa w działalności gospodarczej pojazdu samochodowego.

Do tej pory z powodu niejednoznaczności przepisów prawa podatkowego i braku jednolitej linii orzecznictwa, nieostrego brzmienia i znaczenia istotnych pojęć, w tym podnoszonej kwestii incydentalnego charakteru podróży służbowej, częstotliwości wyjazdów i długości trwania, Wnioskodawca nie zaliczał diet z tytułu odbywania takich podróży do kosztów uzyskania przychodów. Wydawane interpretacje indywidualne w podobnych sprawach (stanach faktycznych i przyszłych) nie dają pewności co do prawidłowości stosowania przepisów prawa w tym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość diet z tytułu odbywanych przez Wnioskodawcę zagranicznych podróży służbowych (wyjazdów) opisanych we wniosku można zaliczać w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy (przedmiotowe koszty nie znajdują się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów).

Regulacje prawne dotyczące zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kosztów podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących zawarte zostały w art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Przepisami, które o tym mówią jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Biorąc powyższe pod uwagę, uwzględniając samą definicję podróży służbowej wyprowadzoną z powyższych przepisów i posiłkowo z Kodeksu pracy, podróżą służbową (podróżą zagraniczną) w rozumieniu tych przepisów będzie każdy wyjazd Wnioskodawcy poza miejsce - siedzibę prowadzenia działalności, który podejmowany jest w celu wykonania czynności zleconych przez Jego kontrahenta z Wielkiej Brytanii, a więc pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z przychodem w celu jego osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenie jego źródła. Tym samym wypełniona jest podstawowa przesłanka decydująca o kwalifikacji wyjazdu, tj. związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Nadto podróż służbowa jest warunkiem koniecznym wykonania usługi, a zatem jest nią w tym znaczeniu bezpośrednie wykonywanie przez Wnioskodawcę, jako przedsiębiorcę, zadań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą poza siedzibą firmy, zarówno w kraju, jak i poza jego granicami.

Reasumując, diety przysługujące z tytułu odbywania przez Wnioskodawcę podróży służbowej za granicę, jako swego rodzaju ekwiwalent wydatków na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w trakcie tejże podróży będą w tym przypadku kosztami uzyskania przychodów, o ile nie przekraczają limitu ustalonego przepisami prawa - rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, ponieważ w myśl tych przepisów w ciężar kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej można zaliczyć diety związane z podróżami, wyłącznie w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonej we wspomnianym rozporządzeniu.

W tym kontekście nie znajduje również uzasadnienia stanowisko/teza o incydentalnym charakterze podróży służbowej, o ile w jej trakcie realizowany jest bezwarunkowo zasadniczy przedmiot działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących  w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Powyższy przepis wskazuje, że osobom prowadzącym działalność gospodarczą przysługuje prawo uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi do wysokości nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Wskazać przy tym należy, że zgodnie z § 2 pkt 1 ww. rozporządzenia z dnia 29 stycznia 2013 r., z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują diety.

Podkreślenia wymaga fakt, że ustawodawca nie upoważnił organów podatkowych do rozstrzygania, kiedy odbywana podróż ze względu na cel i wykonywanie zadania będzie podróżą służbową. Pojęcie podróży służbowej zostało bowiem zdefiniowane w przepisach prawa pracy. Zgodnie z art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), za podróż służbową uznaje się wykonywanie na podstawie polecenia pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy.

Zasadniczą przesłanką decydującą o kwalifikacji danego wyjazdu jako podróży służbowej jest jej związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dlatego też za podróż służbową należy uznać bezpośrednie wykonywanie przez przedsiębiorcę zadań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą poza siedzibą firmy, zarówno w kraju, jak i poza jego granicami.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług informatycznych. Siedziba firmy Wnioskodawcy oraz miejsce stałego zameldowania mieszczą się w …. Wykonuje On specjalistyczne usługi informatyczne przez internet, najczęściej poza Polską, w różnych krajach Europy i poza nią. W związku z tym, Wnioskodawca bardzo często wyjeżdża z kraju w celu realizowania swoich zleceń i zadań związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą. Odpowiedzialność za wykonywane usługi ponosi wyłącznie względem swojego jedynego zleceniodawcy. Odbywane przez Wnioskodawcę podróże służbowe związane z wykonywaniem czynności w ramach działalności gospodarczej i sam pobyt poza granicami kraju obejmują okresy krótsze - kilkudniowe, a także dłuższe - nierzadko przekraczające kilka tygodni w miesiącu.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że jeżeli usługi wykonywane są przez Wnioskodawcę w ramach odbywanych przez Niego zagranicznych podróży służbowych w rozumieniu odrębnych przepisów, to stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartość diet za czas tych podróży, do wysokości wskazanej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.