Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-581/14-3/AMN
z 17 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2014 r. (data wpływu 6 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

• w części dotyczącej odsetek – jest prawidłowe.
• w części dotyczącej należności głównej – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 1 września 2014 r., nr ILPB1/415-581/14-2/AMN ILPP2/443-634/14-2/EN, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. W wezwaniu wskazano, że w przypadku braku uzupełnienia, wniosek będzie podlegał rozpatrzeniu w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 3 września 2014 r., wniosku nie uzupełniono.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. W roku 2011 zakupił usługi od podwykonawcy w zakresie wykonywanej przez niego inwestycji. Za usługi te oraz towary Wnioskodawca nie uregulował zapłaty. W marcu 2014 r. firma będąca wierzycielem sprzedała wierzytelności (przekazała na podstawie umowy cesji wierzytelności) – w ramach wzajemnych rozliczeń ze swoim kontrahentem. Kontrahent ten w tym samym miesiącu (marzec 2014 r.) wystawił faktury VAT o treści:

1. zakup części wierzytelności 10%,
2. zakup części wierzytelności 90%,

na łączną kwotę wierzytelności Wnioskodawcy wraz z ustawowymi odsetkami. Do kwot tych doliczony został podatek VAT w wysokości 23%. Zainteresowany był odbiorcą tych faktur. Zobowiązanie wynikające z faktur zostało przez Wnioskodawcę w całości uregulowane w miesiącu kwietniu 2014 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wartość netto wynikająca z faktur VAT dokumentujących zakup wierzytelności przez firmę Wnioskodawcy (wraz z odsetkami) stanowi koszty uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w rozumieniu art. 22 pkt 1 UPDOF kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione dla zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. W zaistniałej sytuacji wystąpienie przez kontrahenta (wystawcę FA) do sądu lub dalsza odsprzedaż długu mogłaby zachwiać sytuacją finansową firmy Wnioskodawcy, a nawet doprowadzić do jej upadku. W nawiązaniu do art. 23 nie odnaleziono tego wydatku w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodu. Wobec tego Wnioskodawca skłania się do zaliczenia tego wydatku do kosztów firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest

• prawidłowe w części dotyczącej odsetek,
• nieprawidłowe w części dotyczącej należności głównej.
  
  

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, - nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Podkreślić przy tym należy, iż ciężar wykazania związku kosztu z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 32 powołanej ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Oznacza to, że za koszt uzyskania przychodów mogą zostać uznane odsetki, które w związku z nieterminowym wykonaniem zobowiązań, którym w przedmiotowej sprawie jest niedokonanie w umówionym terminie zobowiązania z tytułu zapłaty za wykonana usługę, zostały Wnioskodawcy naliczone i przez niego zapłacone. Stąd zatem ta część uregulowanej wierzytelności (długu Wnioskodawcy), która objęła należne odsetki, może zostać uznana za koszt uzyskania przychodów w działalności gospodarczej prowadzonej przez Zainteresowanego.

W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

We wniosku wskazano bowiem, że Wnioskodawca w 2011 roku zakupił usługi od podwykonawcy w zakresie wykonywanej przez niego inwestycji, za usługi te oraz towary Zainteresowany nie uregulował zapłaty. Stąd zatem, jeżeli zapłacone przez Wnioskodawcę odsetki dotyczyły prowadzonej przez niego inwestycji mającej na celu wytworzenie podlegającego amortyzacji środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, to odsetki te – w przypadku gdy inwestycja nie została jeszcze ukończona i oddana do użytkowania w dniu zapłaty odsetek – będą zwiększały wartość tej inwestycji i będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów jedynie poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zapłacone odsetki będą jednak kosztem bezpośrednio w dniu ich zapłaty jeżeli w dniu ich zapłaty inwestycja została już ukończona i oddana do użytkowania.

W związku z tym wartość zapłaconych odsetek może stanowić koszt uzyskania przychodów. W tej zatem części stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Jednakże nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że zakup wierzytelności (w części wierzytelności głównej) może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów.

Zauważyć bowiem należy, że w opisywanej transakcji dochodzi faktycznie do uregulowania własnego długu, który powstał w wyniku nieuregulowania należnego zobowiązania na rzecz kontrahenta Wnioskodawcy. Wydatek ten (należne zobowiązanie wobec sprzedawcy towarów i usług), mając na uwadze brzmienie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w 2011 roku, może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów bądź uznany za wydatek zwiększający wartość inwestycji podlegającej amortyzacji (a więc zaliczany do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne) niezależnie od faktu jego uregulowania. Późniejsza zapłata należności jest zatem w tym przypadku neutralna podatkowo. Uznanie bowiem za koszt uzyskania przychodów uregulowania należnego zobowiązania z tytułu dostawy towarów i usług, czym faktycznie jest zakup własnego długu, spowodowałoby, że do kosztów zaliczonoby ten sam wydatek dwukrotnie.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej wartość zapłaconej wierzytelności (części głównej) uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wniosek w zakresie podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.