Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-370/14/BP
z 12 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 12 sierpnia 2014 r. (data wpływu 14 sierpnia 2014 r.), uzupełnione pismem z 7 listopada 2014 r. (data wpływu 10 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sprzedaży nieprzetworzonych liści tytoniu podmiotowi innemu niż pośredniczący podmiot tytoniowy oraz podmiotowi niebędącemu składem podatkowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2014 r. został złożony do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sprzedaży nieprzetworzonych liści tytoniu podmiotowi innemu niż pośredniczący podmiot tytoniowy oraz podmiotowi niebędącemu składem podatkowym. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 listopada 2014 r. (data wpływu 10 listopada 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 31 października 2014 r. znak: IBPP4/443-370/14/BP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza sprzedawać hurtowo i detalicznie bez podatku akcyzowego na rynku krajowym nieprzetworzone liście tytoniu klientom, którzy nie mają statusu Pośredniczącego Podmiotu Tytoniowego i nie są Składem Podatkowym.

Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

• posiada status pośredniczącego podmiotu tytoniowego,
• nie jest producentem suszu tytoniowego,
• nie nabywa suszu tytoniowego od innych podmiotów,
• wniosek nie dotyczy suszu tytoniowego, ale nieprzetworzonych liści tytoniu.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązującego stanu prawnego Wnioskodawca może sprzedawać na rynku krajowym bez podatku akcyzowego hurtowo i detalicznie nieprzetworzone liście tytoniu klientom, którzy nie mają statusu Pośredniczącego Podmiotu Tytoniowego i nie są Składem Podatkowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 7 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1456), w szczególności art. 99a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym wprowadzający definicję suszu tytoniowego, w rozumieniu Dyrektywy 98/34/WE są przepisami technicznymi, jako regulacje pośrednio ograniczające wprowadzenie do obrotu produktów, a w szczególności przepisy wpływające na wielkość obrotu produktami i usługami za pomocą instrumentów podatkowych i mają obowiązek być Notyfikowane do Komisji Europejskiej, nigdy nie były, więc nie obowiązują.

Wskazał tak - wprawdzie na gruncie innych przepisów - ale teza ta w zakresie skutków zaniechania notyfikacji jest uniwersalna - Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku 7 dnia 13 czerwca 2013 r. syg. II GSK 6/12. Oznacza to, że przedmiotowe przepisy nie są egzekwowalne w całym okresie obowiązywania, aż do momentu usunięcia wady.

Jeśli zaniechano notyfikacji projektów przepisów technicznych, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości UE (Sprawa C-194/94 „CIA Security”, Zb. Orz. 1996 str. 1-2201; patrz też podobne orzeczenia w sprawach: C-443/98 Unilever Italia SpA; C-226/97 I emmens; C-279/94 Komisja v. Włochy; C-1 74/84 Bulk Oil, C-380/87 Enichem Base, C-235/95 AGS Assedic Pas-de-Calais, C-159/00 Sapod Audic, C-500/03 Komisja v. Portugalia, C-139/92 Komisja v. Włochy, C-273/94 Komisja v. Niderlandy oraz C-65/05 Komisja v. Grecja), organ krajowy nie może stosować danych przepisów do osób fizycznych lub prawnych, które powołują się przed nim na ten fakt. Oznacza to, że przepisy nie są egzekwowalne w całym okresie obowiązywania aż do momentu usunięcia wady, czyli zakaz stosowania przepisu oznacza niedopuszczalność wydania na jego podstawie jakiegokolwiek rozstrzygnięcia.

Ponadto w ocenie Wnioskodawcy:

• przepisy wprowadzające pojęcie „suszu tytoniowego” stanowią przepisy techniczne w rozumieniu w rozumieniu Dyrektywy 93/34/WE,
• przepisy wprowadzające pojęcie „suszu tytoniowego” nie zostały poddane procesowi notyfikacji do Komisji Europejskiej,
• powyższa wada legislacyjna skutkuje tym, że organ krajowy nie może stosować danych przepisów do osób fizycznych lub prawnych, które powołują się przed nim na ten fakt,
• skoro wnioskodawca właśnie się na ów fakt powołuje, to nie można stosować do niego rzeczonej regulacji, a w szczególności regulacji wprowadzającej opodatkowanie suszu tytoniowego podatkiem akcyzowym.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwaną dalej „ustawą” (Dz. U. z 2014 r. Nr 752), ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, użyte w ustawie określenie „wyroby akcyzowe” oznacza - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy, podmiot prowadzący skład podatkowy to podmiot, któremu wydano zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23b ustawy, pośredniczący podmiot tytoniowy to podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży suszu tytoniowego, który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Za susz tytoniowy uznaje się, bez względu na wilgotność, tytoń, który nie jest połączony z żywą rośliną i nie jest jeszcze wyrobem tytoniowym. (art. 99a ust. 1 ustawy)

W myśl art. 99a ust. 2 i ust. 3 ustawy, podstawą opodatkowania suszu tytoniowego jest ilość tego suszu wyrażona w kilogramach. Stawka akcyzy na susz tytoniowy wynosi 229,32 zł za każdy kilogram.

Natomiast zgodnie z art. 99a ust 4 ustawy, w przypadku:

1. nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy, lub
2. sprzedaży suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy

-bez jego oznaczenia znakami akcyzy, stawka akcyzy wynosi 458,64 zł za każdy kilogram.

Art. 99a ust. 5 ustawy mówi, że w przypadku nabycia lub posiadania suszu tytoniowego nieoznaczonego znakami akcyzy przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, pośredniczący podmiot tytoniowy lub rolnika, który wyprodukował susz tytoniowy, jeżeli nie została od niego zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tego suszu, stosuje się stawkę akcyzy, o której mowa w ust. 4.

Zgodnie z art. 99a ust. 6 ustawy, nie dokonuje się:

1. nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy, lub
2. sprzedaży suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy

luzem bez opakowania.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący pośredniczącym podmiotem tytoniowym, zamierza sprzedawać luzem bez opakowania i bez zapłaconego podatku akcyzowego nieprzetworzone liście tytoniu klientom, którzy nie posiadają statusu pośredniczącego podmiotu tytoniowego, ani nie są podmiotami prowadzącymi skład podatkowy. Sprzedaż nieprzetworzonych liści tytoniu będzie miała charakter hurtowy oraz detaliczny. Wnioskodawca wskazał, że nie jest producentem suszu tytoniowego oraz nie nabywa suszu tytoniowego, lecz nieprzetworzone liście tytoniu.

W pierwszej kolejności należy zatem, ustalić czy nieprzetworzone liście tytoniu stanowią susz tytoniowy, o którym mowa w art. 99a ust. 1 ustawy. Należy zauważyć, że z suszem tytoniowym mamy do czynienia dopiero od momentu zakończenia uprawy. Oznacza to, że za susz tytoniowy należy uznać każdą cześć tytoniu, która nie jest połączona z żywą rośliną, niezależnie od stopnia jej przetworzenia i wilgotności, który nie jest wyrobem tytoniowym. Oznacza to zatem, że za susz tytoniowy przyjmuje się każdą część tytoniu nie połączoną z rośliną, niezależnie od ostatecznego jego przeznaczenia. Powyższe oznacza, że na gruncie przepisów krajowych nieprzetworzone liście tytoniu stanowią, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, susz tytoniowy w rozumieniu art. 99a ust. 1 ustawy, i co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, w przypadkach określonych w art. 9b ust. 1 ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 9b ust. 1 ustawy, w przypadku suszu tytoniowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy;
2. sprzedaż suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy;
3. import suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy;
4. zużycie suszu tytoniowego przez pośredniczący podmiot tytoniowy;
5. zużycie suszu tytoniowego przez podmiot prowadzący skład podatkowy do innych celów niż produkcja wyrobów tytoniowych;
6. nabycie lub posiadanie suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, pośredniczący podmiot tytoniowy lub rolnika, który wyprodukował susz tytoniowy, jeżeli nie została od niego zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał jego sprzedaży.
   
   

Stosownie do art. 114 ust. 1 ustawy, obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy podlegają wyroby akcyzowe określone w załączniku nr 3 do ustawy. W pozycji 11 załącznika nr 3 do ustawy wskazano susz tytoniowy.

Zgodnie zaś z art. 117 ust. 1 ustawy wyroby akcyzowe podlegające obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy powinny być prawidłowo oznaczone odpowiednimi podatkowymi znakami akcyzy przed zakończeniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, a w przypadkach, o których mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 oraz w art. 47 ust. 1 pkt 1, 2, 4 lub 5, odpowiednio przed dokonaniem ich sprzedaży lub przekazaniem do magazynu wyrobów gotowych.

Wobec powyższego, sprzedaż klientom nieprzetworzonych liści tytoniu będących w ocenie Organu suszem tytoniowym stanowi przedmiot opodatkowania i wiąże się z zapłatą podatku akcyzowego. Ponadto wskazać należy, że sprzedaży nieprzetworzonych liści tytoniu podmiotowi innemu niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy nie dokonuje się luzem bez opakowania.

W kwestii notyfikacji przepisów dotyczących suszu tytoniowego wskazać należy na wyrok z 29 października 2014 r. sygn. akt II Ca 755/14, wprawdzie na gruncie innych przepisów, gdzie Sąd Okręgowy w Białymstoku w ustnym uzasadnieniu stwierdził, że z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 19 lipca 2012 r. (w sprawach połączonych C-213/11, C-214/11 i C-217/11) płynie wniosek, że przepis art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych ma charakter przepisu technicznego w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE. Jednakże stwierdzenie, że przepis ustawy nie został – wbrew obowiązkowi wynikającemu z prawa Unii Europejskiej – notyfikowany Komisji Europejskiej, nie upoważnia automatycznie do odmowy zastosowania takiego przepisu na podstawie art. 91 ust. 3 Konstytucji RP. Zdaniem sądu, przepis art. 91 ust. 3 Konstytucji RP nie daje podstaw do automatycznej i bezwarunkowej odmowy zastosowania przepisu ustawy, nawet takiego, który nie został notyfikowany w Komisji Europejskiej. Sąd stwierdził, że organ administracji publicznej nie posiada żadnych instrumentów, aby skutecznie uruchomić procedurę badania zgodności prawa krajowego z przepisami prawa wspólnotowego. Organ administracji nie może odmówić stosowania obowiązującego przepisu prawa, ponieważ przepis, który nie został uchylony korzysta z domniemania konstytucyjności. Dopóki przepis prawa krajowego nie utraci mocy obowiązującej, dopóty musi być stosowany przez organy administracji, mimo jego technicznego charakteru.

Powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie w wyroku Sądu Okręgowego w Suwałkach z 12 listopada 2014 r., sygn. akt II Ca 272/14, gdzie Sąd wyraźnie wskazał, że nie ma najmniejszych powodów, aby podważać moc obowiązującej ustawy o grach hazardowych i twierdzić, że ona cała lub niektóre jej przepisy (w szczególności zaś przepisy mogące być uznane za przepisy techniczne w rozumieniu dyrektywy Unii Europejskiej), nie obowiązują i nie mają mocy wiążącej, dopóki w normalnej procedurze ustawodawczej takie uchylenie obowiązujących przepisów nie nastąpi. Sąd wyjaśnił, że nawet, gdyby te przepisy zostały uznane za przepisy techniczne, to i tak nie byłaby to sama w sobie okoliczność wystarczająca do spowodowania zmian w obowiązującym w Polsce stanie prawnym. A warunki urządzania i zasady prowadzenia w Polsce działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach określa ustawa o grach hazardowych. Sąd stwierdził, że organ administracji publicznej nie ma żadnych instrumentów, aby skutecznie uruchomić procedurę badania zgodności prawa krajowego z przepisami prawa wspólnotowego. Organ administracji nie może też odmówić stosowania obowiązującego przepisu prawa (ponieważ korzysta on z domniemania konstytucyjności). Dopóki przepis prawa krajowego nie utraci mocy obowiązującej, dopóty musi być stosowany przez organy administracji, nawet mimo jego technicznego charakteru.

Ponadto w orzeczeniu z dnia 28 listopada 2013r.(postanowienia o sygn. akt I KZP 14/13 i I KZP 15/13) Sąd Najwyższy stwierdził, że organy władzy publicznej nie mogą w sposób dowolny odmawiać stosowania prawa, zwłaszcza gdy normy prawne nakładają na nie obowiązek określonego działania. Sąd Najwyższy wskazał również, że jedyną instytucją uprawnioną do stwierdzania ważności bądź nieważności przepisów prawa krajowego jest Trybunał Konstytucyjny. Zakwestionowane przepisy muszą być stosowane do momentu ewentualnego usunięcia ich z porządku prawnego przez Trybunał Konstytucyjny.

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że przepis wprowadzający definicję suszu tytoniowego, zgodnie z ustawą o podatku akcyzowym nie utracił mocy obowiązującej, wobec tego musi być stosowany przez organy administracji, nawet mimo jego ewentualnego technicznego charakteru.

Tym samym, Wnioskodawca nie może sprzedawać hurtowo i detalicznie bez zapłaty podatku akcyzowego nieprzetworzonych liści tytoniu podmiotom innym niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy.

Zatem w myśl obowiązujących przepisów o podatku akcyzowym, sprzedaż nieprzetworzonych liści tytoniu stanowiących susz tytoniowy podmiotom innym niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy winna odbywać się w opakowaniach z zapłaconym podatkiem akcyzowym.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.