Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-848/14/MG
z 1 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 sierpnia 2014 r. (data wpływu 26 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 17 listopada 2014 r. (data wpływu 19 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek rolnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek rolnych.

Wniosek został uzupełniony pismem z 17 listopada 2014 r. (data wpływu 19 listopada 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 7 listopada 2014 r. nr IBPP1/443-848/14/MG.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2002 roku Wnioskodawca zakupił teren rolniczy o pow. ok. 6 ha w Gminie S.. Teren ten nie został kupiony na cele prowadzenia działalności gospodarczej. W 2004 roku Wnioskodawca zgłosił ten teren do dopłat unijnych w ARiMR w Z. oraz nadano Wnioskodawcy numer producenta rolnego. Wnioskodawca dopłaty unijne (na koszenie łąk) pobiera nadal.

Ww. teren 6 ha został w 1994 r. przez poprzedniego właściciela podzielony na szereg małych działek w ilości 90 szt. co wskazywało na chęć sprzedaży terenu pod zabudowę letniskową (rekreacyjną).

W kolejnych planach przestrzennych gminy (2004 i 2013) teren ten nie zmienił przeznaczenia i figuruje jako „… – Teren Rolny”. (Rejestr gruntów: Rola IV, V klasy).

Wnioskodawca terenu tego nigdy nie uzbrajał, nie prowadził żadnych czynności mających na celu podniesienie jego wartości, nie prowadził żadnej akcji ogłoszeniowej mającej na celu komercyjne zbycie nieruchomości – w całości jak i poszczególne działki.

Teraz Wnioskodawca zamierza teren ten wystawić na sprzedaż a pieniądze przeznaczyć na zakup domu.

W obecnej trudnej sytuacji na rynku nieruchomości Wnioskodawca liczy się z tym, że trudno będzie znaleźć kupca na cały teren, prędzej pojawią się klienci na pojedyncze działki.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca podał, że:

Ad. 1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od 31 października 2012 r. z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Ad. 2. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną z handlem hurtowym herbatą, kawą, kakao i przyprawami od 31 października 2012 r.

Ad. 3. W odpowiedzi na pytanie cyt.: „W jakim celu w 2002 r. Wnioskodawca zakupił wskazany we wniosku teren rolniczy o pow. ok. 6 ha, bowiem Wnioskodawca podał, że „teren ten nie został kupiony na cele prowadzenia działalności gospodarczej”, prosimy zatem podać jaki to był cel”, Wnioskodawca wskazał, że teren został zakupiony w celach mieszkaniowych.

Ad. 4. Zakup terenu nastąpił na podstawie aktu notarialnego repertorium A Numer …z dnia 20 marca 2002 r.

Ad. 5. Na pytanie czy nabycie 90 działek było udokumentowane fakturą VAT, jeśli tak to czy na fakturze był wskazany jako nabywca Wnioskodawca jako osoba prywatna, Wnioskodawca odpowiedział, że nabycie nie było udokumentowane fakturą VAT.

Ad. 6. Przedmiotem sprzedaży mają być wszystkie 90 działek.

Ad. 7. Przyczyną sprzedaży działek jest brak możliwości przekształcenia terenu na teren umożliwiający jakąkolwiek zabudowę (leży w korytarzu migracji zwierząt).

Ad. 8. Z powodu braku możliwości jakichkolwiek działań Wnioskodawca nie wykorzystuje w żaden sposób terenu, jedynie kosi trawę oraz usuwa zbędne zakrzaczenia.

Ad. 9. Działki te nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy.

Ad. 10. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Ad. 11. Wnioskodawca nie prowadzi na tych działkach działalności rolniczej związanej z uprawą ziemi bądź hodowlą zwierząt i nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych.

Ad. 12. Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych z nieruchomości.

Ad. 13. Dla żadnej z działek nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Ad. 14. W planie MPZP z dnia 29 czerwca 2004 r. działki te były poza obszarem opracowanego planu. W dniu 22 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca zgłosił wniosek o objęcie jego terenu obszarem dopuszczającym zabudowę jednorodzinną jednak wniosek nie został uwzględniony.

W MPZP z 28 czerwca 2013 r. teren jest oznaczony jako rolniczy, w związku z tym Urząd Gminy (Starostwo) nie wydaje decyzji o warunkach zabudowy. Wnioskodawca nie planuje wnoszenia ww. dokumentu.

Ad. 15. Wnioskodawca nie podjął żadnych działań mających na celu uatrakcyjnienie terenu.

Ad. 16. Wnioskodawca dokonał zakupu: W dniu 4 sierpnia 2005 działka 1236/6 o pow. 779 m2, działka 1236/8 o pow. 845 m2. W dniu 1 lipca 2010 działka 1236/7 o pow. 555 m2, w dniu 6 lutego 2013 działka 1236/5 o pow. 771 m2. W dniu 29 września 2011 działka 1236/9 o pow. 344 m2 – jest to droga dojazdowa. Wnioskodawca kupił tą działkę wspólnie z właścicielami sąsiednich działek. Wnioskodawca ma prawo udziału 50/50. Wszystkie ww. działki stanowią jedną zwartą formę kwadratu, są działkami rolnymi, a MPZP dla nich zezwala na zabudowę jednorodzinną.

Ad. 17. Wnioskodawca nie dokonywał w przeszłości sprzedaży działek.

Ad.18. Pozyskanie nabywców nastąpi poprzez osobiste ogłoszenie sprzedaży w internecie na portalach ogłoszeniowych i wystawienie ogłoszenia w gminie.

Ad. 19. Ogłoszenie osób fizycznych o treści: Sprzedam działkę rolną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż tylu rolnych działek nie będzie traktowana jako: „osiąganie korzyści z częstotliwej sprzedaży nieruchomości” i całość tych transakcji podlegać będzie podatkowi VAT od sprzedaży nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, warunkiem koniecznym dla zwolnienia sprzedaży gruntu z podatku VAT jest to, aby nie był on zaliczany do terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę. O charakterze budowlanym gruntów w momencie ich sprzedaży decyduje MPZG. Ten warunek jest spełniony. Dodatkowo nie były wystawiane żadne decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania tego terenu. Z danych z rejestru gruntów wynika też jego przeznaczenie: pastwiska i rola klasy IV i klasy V. Co też mówi o jego przeznaczeniu. Mniejsze znaczenie ma fakt rolniczego wykorzystywania tego terenu.

Wniosek: sprzedaż działek rolnych należących do majątku prywatnego i poza działalnością gospodarczą nie podlega opodatkowaniu VAT. Takie też stanowiska zajmują sądy administracyjne np. I FSK 1656/11; I FSK 305/12 oraz organy podatkowe np. IS w Warszawie z dnia 7 marca 2013 r. IPPP1/443-151/13-4/IGo. A także Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U.

z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Jak wskazano wyżej nie zawsze sprzedaż nieruchomości stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Sprzedaż nieruchomości nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy jest ona dokonywana przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też dostawa nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania działki mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Z kolei z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z ww. wyroku TSUE wynika, że sama liczba transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji można dokonywać również jako czynności osobistych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 2002 r. zakupił teren rolniczy o pow. około 6 ha. Teren ten nie został zakupiony na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca w 2004 r. zgłosił zakupiony teren do dopłat unijnych na koszenie łąk. Dopłaty unijne Wnioskodawca pobiera nadal. Przedmiotowy teren został przez poprzedniego właściciela podzielony na 90 małych działek. Wnioskodawca zakupił przedmiotowy teren w celach mieszkaniowych. Zakup terenu nastąpił na podstawie aktu notarialnego, nabycie nie było udokumentowane fakturą. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od 31 października 2012 r. z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu hurtowego herbatą, kawą, kakao i przyprawami. Przedmiotowe działki są klasyfikowane jako teren rolny. Działki nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym. Wnioskodawca nie prowadzi na tych działkach działalności rolniczej związanej z uprawą ziemi bądź hodowlą zwierząt. Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych z przedmiotowych działek. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z dnia 29 czerwca 2004 r. przedmiotowe działki były poza obszarem opracowanego planu. W dniu 22 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca zgłosił wniosek o objęcie jego terenu obszarem dopuszczającym zabudowę jednorodzinną jednak wniosek ten nie został uwzględniony. Dla żadnej z działek nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Wnioskodawca nie podjął żadnych działań mających na celu uatrakcyjnienie terenu. Wnioskodawca kupił inne działki, dla których miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza zabudowę jednorodzinną. Wnioskodawca nie dokonywał w przeszłości sprzedaży działek. Wnioskodawca zamierza sprzedać przedmiotowe działki a przyczyną sprzedaży jest brak możliwości przekształcenia terenu na teren umożliwiający jakąkolwiek zabudowę (teren leży w korytarzu migracji zwierząt). Pozyskanie przez Wnioskodawcę nabywców nastąpi poprzez osobiste ogłoszenie sprzedaży w internecie na portalach ogłoszeniowych i wystawienie ogłoszenia w gminie. Pieniądze ze sprzedaży Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na zakup domu.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika zatem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie nie wystąpi taki ciąg działań, które będą wskazywać na aktywność Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca jak podaje nabył ten teren w celach mieszkaniowych. Wnioskodawca nie ponosił żadnych działań mających na celu uatrakcyjnienie terenu. Wnioskodawca przez cały okres posiadania przedmiotowych działek nie wykorzystywał ich do celów działalności gospodarczej, nie prowadził na nich działalności rolniczej związanej z uprawą ziemi bądź hodowlą zwierząt i nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych z pochodzących z nieruchomości. Nabywców na działki wnioskodawca zamierza pozyskać poprzez zamieszczenie ogłoszenia w internecie oraz wystawienie ogłoszenia w gminie.

Ponadto w świetle orzeczeń TSUE C-180/10 i C-181/10, sama liczba transakcji sprzedaży 90 działek nie może decydować o konieczności uznania tej dostawy za działalność gospodarczą.

W przedmiotowej sprawie należy zatem uznać, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe ustalenia wynikają z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działek rolnych stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższego dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż 90 działek rolnych nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż działek rolnych należących do majątku prywatnego i poza działalnością gospodarczą nie podlega opodatkowaniu VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw

z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.