Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-168/13/14-7/S/ES
z 2 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 lutego 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 2116/13 (data wpływu 7 lipca 2014 r.) - stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2013 r. (data wpływu 7 lutego 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalania różnic kursowych związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez spółkę komandytową, której Wnioskodawca jest wspólnikiem oraz indywidualną działalnością gospodarczą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalania różnic kursowych związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez spółkę komandytową, której Wnioskodawca jest wspólnikiem oraz indywidualną działalnością gospodarczą.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest komandytariuszem spółki komandytowej (dalej: „Spółka”). Spółka powstała w wyniku przekształcenia ze spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Rejestracja przekształcenia w KRS miała miejsce w styczniu 2013 r. Spółka prowadzi działalność gospodarczą. Oprócz Wnioskodawcy wspólnikami Spółki są inne osoby fizyczne oraz osoby prawne. Spółka prowadzi księgi rachunkowe na podstawie ustawy o rachunkowości.

Działalność Spółki może powodować powstawanie różnic kursowych. Spółka i Wnioskodawca do 31 stycznia zawiadomią naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla rozliczeń podatkowych Wnioskodawcy o wyborze metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów rachunkowości w stosunku do działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę. Spółki zamierza stosować tę metodą ustalania różnic kursowych przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda, a w okresie stosowania tej metody sprawozdania finansowe Spółki będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Niezależnie od powyższego, Wnioskodawca wykonuje/może podjąć prowadzenie działalności gospodarczej, która nie dotyczy uzyskiwania przez Wnioskodawcę przychodów z udziału w zysku Spółki (dalej: „Działalność Indywidualna”).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy po dokonaniu przez Spółkę i Wnioskodawcę zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla rozliczeń podatkowych Wnioskodawcy o wyborze metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości w stosunku do działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, przychody podatkowe oraz koszty uzyskania przychodów rozpoznawane przez Wnioskodawcę w związku z udziałem w zysku Spółki powinny uwzględniać różnice kursowe ustalone przez Spółkę na podstawie przepisów o rachunkowości?
   
2. Czy przy obliczaniu limitu określonego w art. 24a ust. 4 Ustawy o PIT (przekroczenie którego skutkuje koniecznością prowadzenia ksiąg rachunkowych), Wnioskodawca powinien uwzględniać również przychody z udziału w zysku Spółki? W konsekwencji, czy w zakresie Działalności Indywidualnej Wnioskodawca ma obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych nawet jeśli przychody z wykonywania Działalności Indywidualnej (bez uwzględniania przychodów z udziału w zysku Spółki) nie osiągną wartości określonej w art. 24a ust. 4 Ustawy o PIT?
   
3. Czy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej dla Działalności Indywidualnej, Wnioskodawca powinien uwzględniać przychody oraz koszty uzyskania przychodów związane z uczestnictwem w Spółce?
   
4. Czy w przypadku nieprowadzenia Działalności Indywidualnej, Wnioskodawca ma obowiązek prowadzić, odrębnie od Spółki, podatkową księgę przychodów i rozchodów albo księgi rachunkowe oraz ewidencję niezbędną do obliczania wysokości odpisów amortyzacyjnych, w związku z uczestnictwem w Spółce?
   
5. Czy w zakresie Działalności Indywidualnej Wnioskodawca ma prawo ustalania różnic kursowych na podstawie art. 24c Ustawy o PIT, nawet w przypadku stosowania przez Spółkę metody rachunkowej dla ustalania różnic kursowych (które stanowią przychody podatkowe/koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy rozpoznawane z tytułu udziału zysku Spółki)?
   
   

Odpowiedź na pytania Nr 1 i 5 stanowiła przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź na pytania Nr 2, 3, 4 została udzielona odrębnie.

Ad. 1. Zdaniem Wnioskodawcy, po dokonaniu przez Spółkę i Wnioskodawcę zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla rozliczeń podatkowych Wnioskodawcy o wyborze metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości w zakresie działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, przychody podatkowe oraz koszty uzyskania przychodów rozpoznawane przez Wnioskodawcę w związku z udziałem w zysku Spółki powinny uwzględniać różnice kursowe ustalone przez Spółkę na podstawie przepisów o rachunkowości.

Źródłem przychodów na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych jest m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy o PIT).

Zgodnie z art. 5b ust. 2 Ustawy o PIT, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1 Ustawy o PIT, uznaje się za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o PIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, określa się u podatnika proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. Wskazana zasada znajduje odpowiednie zastosowanie do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat, a także do ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 Ustawy o PIT).

W konsekwencji, kwoty zaliczane przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną do przychodów bądź kosztów uzyskania przychodów powinny, zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniać różnice kursowe, które powstały w związku z działalnością tej spółki. Ustawa o PIT przewiduje dwie metody ustalania różnic kursowych (art. 14b ust. 1 i 2 Ustawy o PIT): na podstawie art. 24c Ustawy o PIT (tzw. metoda podatkowa) oraz na podstawie przepisów o rachunkowości (tzw. metoda rachunkowa).

Zasadą jest rozliczanie różnic kursowych metodą podatkową. Jednakże Ustawa o PIT dopuszcza ustalanie różnic kursowych metodą rachunkową przy łącznym spełnieniu poniższych warunków:

1. prowadzenia ksiąg rachunkowych;
   
2. stosowania rachunkowej metody ustalania różnic kursowych przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda;
   
3. badania sprawozdań finansowych w okresie stosowania rachunkowej metody ustalani różnic kursowych przez podmioty uprawnione do ich badania;
   
4. zawiadomienia w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze rachunkowej metody ustalania różnic kursowych.
   
   

Mając więc na uwadze, iż:

• Spółka nie jest podatnikiem podatków dochodowych, lecz przychody i koszty osiągnięte przez Spółkę alokowane będą dla celów podatkowych poszczególnym wspólnikom,
  
• Spółka prowadzi księgi rachunkowe,
  
• Spółka zamierza stosować rachunkową metodę ustalania różnic kursowych przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda,
  
• w okresie stosowania rachunkowej metody ustalania różnic kursowych sprawozdania finansowe Spółki będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania,
  
  

W ocenie Wnioskodawcy, po dokonaniu przez Spółkę i Wnioskodawcę zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla rozliczeń podatkowych Wnioskodawcy o wyborze rachunkowej metody ustalania różnic kursowych w zakresie działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, przychody oraz koszty uzyskania przychodów rozpoznawane przez Wnioskodawcę dla celów podatkowych w związku z udziałem w zysku Spółki powinny uwzględniać różnice kursowe ustalone przez Spółkę na podstawie przepisów o rachunkowości.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza wydana na gruncie art. 14b Ustawy o PIT interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia 10.05.2012 r. (sygn. IBPBI/1/415-194/12/KB), w której Minister Finansów stwierdził: „Z powyższych przepisów wynika, iż podmioty gospodarcze (których wspólnikami są podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych), dokonujące ewidencji zdarzeń gospodarczych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą w księgach rachunkowych mają możliwość wyboru jednej z dwóch metod ustalania różnic kursowych: tzw. metodę podatkową, stosowaną zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 24c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bądź tzw. metodę rachunkową. [...]

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej. Spółka ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze wynikające z prowadzonej przez nią działalności w księgach rachunkowych. W toku prowadzonej działalności dokonuje transakcji w walutach obcych, które mogą powodować powstanie różnic kursowych. Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych spółka wybrała metodę ustalania tych różnic w oparciu o przepisy ustawy o rachunkowości. [...] Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli zgodnie z zasadami wynikającymi z ustawy rachunkowości, a zatem z przepisów nie będących przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, prawidłowym jest ustalanie różnic kursowych od wartości brutto przeprowadzonych transakcji, tj. uwzględniających także podatek VAT, to różnice te, w kwotach ujętych w księgach rachunkowych, stanowią odpowiednio podatkowe przychody oraz podatkowe koszty uzyskania tych przychodów.”

Ad. 5. Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie Działalności Indywidualnej Wnioskodawca może ustalać różnice kursowe na podstawie art. 24c Ustawy o PIT (tzn. według metody podatkowej) niezależnie od wyboru przez Spółkę i Wnioskodawcę metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości w zakresie działalności gospodarczej Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie przez Spółkę i Wnioskodawcę wyboru rachunkowej metody ustalania różnic kursowych w zakresie działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę ma zastosowanie wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki, i w konsekwencji nie wypływa na sposób ustalania przez Wnioskodawcę różnic kursowych w zakresie prowadzonej przez niego Działalności Indywidualnej.

Dokonany przez Spółkę i Wnioskodawcę wybór rachunkowej metody ustalania różnic kursowych w zakresie działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę nie może wpływać na prawo Wnioskodawcy do wyboru podatkowej metody ustalania różnic kursowych w zakresie działalności indywidualnej, którą Wnioskodawca prowadzi we własnym imieniu, i w ramach której Wnioskodawca prowadzi własne ewidencje dla celów podatkowych.

W interpretacji indywidualnej z dnia 7 maja 2013 r. Nr IPPB1/415-168/13-3/ES Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

• pytania Nr 1 - jest nieprawidłowe,
  
• pytania Nr 5 - jest prawidłowe.
  
  

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Wnioskodawca w dniu 24 maja 2013 r. wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (data wpływu do Izby Skarbowej 27 maja 2013 r.).

W wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, w dniu 28 czerwca 2013 r., pismem Nr IPPB1/415-168/13-6/ES udzielono odpowiedzi na ww. wezwanie, w którym stwierdzono brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Odpowiedź została skutecznie doręczona w dniu 3 lipca 2013 r.

Na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie z dnia 7 maja 2013 r. Nr IPPB1/415-168/13-3/ES strona Skarżąca reprezentowana przez pełnomocnika Pana H. C. złożyła pismem z dnia 16 lipca 2013 r. (data stempla pocztowego 16 lipca 2013 r., data wpływu 19 lipca 2013 r.) skargę z powodu jej niezgodności z prawem.

Wyrokiem z dnia 18 lutego 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 2116/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Pana Z. A. na interpretację Ministra Finansów z dnia 7 maja 2013 r. Nr IPPB1/415-168/13-3/ES w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W uzasadnieniu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zwrócił uwagę, że podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest spółka osobowa, jest nim osoba fizyczna. Prawidłowo więc przyjął Minister Finansów, że spółka komandytowa jest transparentna podatkowo. Wobec tego przepisy art. 14b ust. 2 i 4 u.p.d.o.f. nie są adresowane do spółki osobowej, lecz do podatników podatku dochodowego, czyli do osób fizycznych podlegających obowiązkowi podatkowemu.

W uchwale z dnia 20 maja 2013 r., sygn. akt II FPS 6/12 (dostępna w CBOSA-orzeczenia.nsa.gov.pl) Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że przepis art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f. stwarza fikcję prawną uzyskiwania przez wspólnika spółki niemającej osobowości prawnej, przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., o ile spółka ta prowadzi działalność gospodarczą. Zwrócił uwagę na zabsolutyzowany charakter prawnopodatkowej kwalifikacji określonego w tym przepisie stanu faktycznego (niemożność obalenia przeciwdowodem), jak i przywiązanie do potencjalnie zróżnicowanych stanów faktycznych (działalność spółki, działalność wspólnika) takiego samego skutku prawnego.

Stanowisko wyrażone w ww. uchwale Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela. Zatem stwierdzić można, że wspólnik spółki osobowej prowadzi działalność gospodarczą poprzez udział w spółce osobowej, o ile spółka ta prowadzi działalność gospodarczą, zaś przychody wspólnika z udziału w takiej spółce są przychodami ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. - pozarolnicza działalność gospodarcza. Nie budzi więc wątpliwości, że wspólnik spółki osobowej prowadzącej działalność gospodarczą jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, zaś spółka osobowa jest jedyne narzędziem, którym posługuje się wspólnik w celu osiągnięcia przychodów, ponosząc jednocześnie określone koszty.

Wszelkie prawa i obowiązki określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych adresowane są do podatników, w tym wspólników spółki osobowej.

W art. 14b ust. 2 i 4 u.p.d.o.f. mowa jest o podatniku, natomiast Minister Finansów pominął w zaskarżonej interpretacji ten aspekt, że wspólnik spółki osobowej jest podatnikiem podatku dochodowego, a w ramach własnego stanowiska głównie odwoływał się do transparentności podatkowej spółki osobowej oraz używał argumentów nie znajdujących źródła w przepisach prawa.

Organ stwierdził, że art. 14b ust. 4 u.p.d.o.f. „dedykowany jest dla podatników”, więc nie ma zastosowania do spółki osobowej, ale nie wyjaśnił, dlaczego uznał, iż mimo „dedykacji” tego przepisu dla podatników, wspólnik spółki osobowej będący podatnikiem nie może skorzystać z regulacji zawartej w tym przepisie. Za wyjaśnienie nie może być potraktowane jedno zdanie poświęcone tej kwestii, iż „ art. 14b ust. 4 u.p.d.o.f. [...] nie uprawnia podatnika do składania zawiadomienia o wyborze ustalania metody ustalania różnic kursowych przez spółkę osobową, w której jest on wspólnikiem (takiej delegacji nie zawiera również ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych)”, Przede wszystkim Skarżący nie stwierdził, że złoży zawiadomienie o wyborze metody ustalania różnic kursowych przez spółkę osobową, lecz podał, iż zawiadomienie właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, zostanie złożone łącznie przez niego, jako podatnika z racji udziału w spółce osobowej i Spółkę, w której jest on wspólnikiem. Nie twierdził więc, że ww. zawiadomienie złoży w imieniu spółki, albo że złoży zawiadomienie o metodzie ustalania różnic kursowych wyłącznie przez spółkę. Poza tym Minister Finansów powyżej zacytowanego stanowiska nie zestawił z regulacjami zawartymi w art. 5b ust. 2 oraz art. 8 ust. 1 i 2 u.p.d.o.f. i w kontekście regulacji zawartej w tych przepisach nie wyjaśnił, dlaczego uznał, że Skarżący będąc podatnikiem podatku nie może złożyć ww. zawiadomienia.

Minister Finansów nie odniósł się również do wskazanej we wniosku o interpretację informacji, że spółka komandytowa, której Skarżący jest wspólnikiem prowadzi księgi rachunkowe zgodnie z ustawą o rachunkowości. Tymczasem z art. 24 ust. 1 w zw. z art. 9 ust. 2 i art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f. wynika, że dochodem wspólnika spółki osobowej jest, wynikająca z prawidłowo prowadzonych ksiąg, przypadająca na niego część przychodów spółki i w tej samej proporcji przypadająca część kosztów uzyskania przychodów, Wspólnik spółki osobowej, która prowadzi księgi rachunkowe, ustala wysokość przychodów i kosztów nie na podstawie samodzielnych obliczeń, przy zastosowaniu min, określonych metod rozliczania różnic kursowych, ale uwzględniając przypadający na niego udział w przychodach i kosztach wynikający z ksiąg rachunkowych spółki, prowadzonych zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Innymi słowy mówiąc, z przywołanych przepisów wynika, że podatnik będący wspólnikiem spółki osobowej prowadzącej księgi rachunkowe na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości, dokonując wyliczenia dochodów z tytułu udziału w spółce osobowej wykazuje w zeznaniu podatkowym kwotę wynikającą z ksiąg rachunkowych spółki. Ustawa nie wyraża tego wprost, jednak w celu określenia przychodu, jaki przypada na podatnika, uprzednio należy obliczyć przychód, który osiąga spółka osobowa jako taka, czy też który pochodzi z przedmiotu objętego współwłasnością lub współposiadaniem. Znajomość wielkości tego przychodu jest konieczna do ustalenia, jaki dochód uzyskał konkretny podatnik uczestniczący w spółce, wspólnym przedsięwzięciu czy też będący współwłaścicielem lub współposiadaczem rzeczy. Przychód podatnika odpowiada bowiem części przychodu spółki jako takiej, czy też części przychodu pochodzącego ze wspólnego źródła. Zatem spółka osobowa ustala dochód (stratę) całej spółki, z uwzględnieniem różnic kursowych występujących w działalności gospodarczej spółki osobowej (w tej sprawie komandytowej) i ustalenia te wpływają bezpośrednio na wysokość dochodu (straty) wspólnika tej spółki (podatnika).

Minister Finansów, jak zaznaczył, tylko na marginesie zwrócił uwagę na powyżej wskazany sposób wyliczenia odrębnie dla każdego wspólnika spółki osobowej przychodu i kosztów uzyskania przychodów, ale w konkluzji stwierdził, że różnice kursowe, jakie będą stanowiły dla Skarżącego element przychodów/kosztów uzyskania przychodów z udziału w spółce komandytowej (w proporcji określonej w art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f.) winny być ustalone według metody podatkowej, zgodnie z zasadami art. 24c u.p.d.o.f.

W myśl postanowień art. 24c ust. 1 u.p.d.o.f., różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3. Zasadą jest, że podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie ww. przepisu (art. 14b ust. 1 u.p.d.o.f.), ale nie powinno uchodzić uwadze, że podatnicy mogą wybrać, zgodnie z art. 14b ust. 2 u.p.d.o.f., inną metodę ustalania różnic kursowych, jeżeli zostaną spełnione określone przepisami prawa warunki. Żaden przepis wprost nie wyklucza zastosowania metody wskazanej w art. 14b ust. 2 u.p.d.o.f, przez wspólnika spółki osobowej będącego podatnikiem podatku dochodowego z racji posiadania udziału w tej spółce.

W ocenie Sądu Minister Finansów nie wyjaśnił w oparciu o obowiązujące przepisy prawa, dlaczego jego zdaniem wspólnik spółki osobowej prowadzącej działalność gospodarczą nie może zdecydować o wyborze metody ustalania różnic na podstawie przepisów o rachunkowości.

W żadnym razie nie znajduje oparcia w treści art. 14b u.p.d.o.f., ani innym przepisie tej ustawy twierdzenie organu, iż na przeszkodzie stosowaniu regulacji zawartej w art. 14b ust. 2 u.p.d.o.f. przez wspólnika spółki osobowej prowadzącej działalność gospodarczą stoi okoliczność, iż „[...] wspólnik spółki osobowej poprzez odpowiednie (kreatywne) zachowania, wykraczające poza uregulowania ustawy podatkowej w materii różnic kursowych, mógłby wyłączyć dochody wygenerowane w spółce osobowej z opodatkowania na poziomie wspólnika (bilansowe ujemne różnice kursowe)”. Pomijając niezbyt jasny przekaz myślowy zawarty w tym zdaniu (nie wiadomo w jaki sposób zdaniem organu wspólnik spółki mógłby wyłączyć dochody wygenerowane w spółce osobowej z opodatkowania, szczególnie, że sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe mają być badane przez podmioty uprawnione do ich badania), to i tak najistotniejsze jest, iż kryteria, jakie powinny być spełnione, aby podatnik mógł ustalać różnice kursowe na podstawie przepisów o rachunkowości zostały określone w art. 14b u.p.d.o.f. i organ nie jest uprawniony do ich uzupełniania.

Uzasadnienie stanowiska Ministra Finansów zawarte w zaskarżonej interpretacji nie spełnia wymogów określonych przepisami prawa.

Ponownie rozpoznając niniejszą sprawę organ zobowiązany jest uwzględnić stanowisko Sądu, a w szczególności:

• uwzględni wszystkie przedstawione przez Skarżącego elementy stanu faktycznego, w tym fakt, że spółka osobowa, której jest on wspólnikiem prowadzi księgi rachunkowe na podstawie ustawy o rachunkowości,
  
• uwzględni, że w przypadku prowadzenia przez spółkę osobową ksiąg rachunkowych, dochodem wspólnika spółki osobowej jest wynikająca z prawidłowo prowadzonych ksiąg, przypadająca na niego część przychodów spółki i w tej samej proporcji przypadająca część kosztów uzyskania przychodów,
  
• uwzględni podzielone przez Sąd stanowisko wyrażone w uchwale NSA z 20 maja 2013 r., sygn. akt II FPS 6/12, zgodnie z którym ustawodawca zrównał skutki prawno podatkowe uczestnictwa osoby fizycznej w spółce osobowej prowadzącej działalność gospodarczą ze skutkami prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 lutego 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 2116/13 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.