Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-1058/10/14-5/S/ES
z 9 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 lutego 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1455/11 (data wpływu 14 lipca 2014 r.) - stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2010 r. (data wpływu 29 listopada 2010 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat dokonywanych sędziom sportowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat dokonywanym sędziom sportowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca jako klub sportowy uczestniczy w rozgrywkach ligowych w koszykówce mężczyzn, organizowanych przez Związek. Organizator rozgrywek na mecze ligowe deleguje sędziów sportowych Związku, a przyjętą zasadą jest, że ustalone przez organizatora koszty wynagrodzenia tych sędziów ponosi klub - gospodarz meczu (zatem również wnioskodawca w przypadku spotkań, których jest gospodarzem). Sędziowie nie pozostają jednak w żadnym stopniu zależności z klubem sportowym organizującym mecz, który wyłącznie jest zobowiązany rozliczyć ich wynagrodzenie. Sędziowie w różny sposób rozliczają z wnioskodawcą należne wynagrodzenie. Niektórzy przedstawiają rachunek analogiczny jak w przypadku umowy - zlecenia, a wnioskodawca jako płatnik pobiera od wypłacanego wynagrodzenia zaliczkę za podatek dochodowy i wypłaca tym sędziom kwotę wynagrodzenia netto. Natomiast inni sędziowie przedstawiają za świadczoną pracę fakturę VAT bądź rachunek z oświadczeniem, iż należne im wynagrodzenie dotyczy czynności wchodzących w zakres prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. W takiej sytuacji wnioskodawca wypłaca sędziom wynagrodzenie w wysokości brutto, nie pobierając jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku, gdy Wnioskodawca rozlicza wynagrodzenie sędziego sportowego na podstawie wystawionej przez niego faktury VAT bądź też rachunku zawierającego oświadczenie, że wykonywane przez sędziego sportowego usługi wchodzą w zakres prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, wnioskodawca jest zwolniony z obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i powinien wypłacić sędziemu wynagrodzenie w wysokości brutto?
   
2. Czy w powyższym przypadku wnioskodawca - jako czynny podatnik VAT - ma prawo uwzględnienia w swoich rozliczeniach kwoty podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktury VAT wystawionej przez sędziego sportowego?
   
   

Odpowiedź na pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowiła przedmiot zaskarżonej interpretacji. Odpowiedź w zakresie podatku od towarów i usług została udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy zapytanie niniejsze w istocie abstrahuje od problematyki kwalifikowania wynagrodzenia wypłacanego sędziom sportowym do poszczególnych źródeł przychodów. Jeżeli bowiem przychody sędziów sportowych zaliczone zostaną do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT), to niewątpliwie wnioskodawca jako podmiot wypłacający wynagrodzenie nie ma obowiązku pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek z tytułu wypłacanego wynagrodzenia.

Jeżeli natomiast przychody sędziów sportowych zaliczone zostaną do źródła przychodów z działalności wykonywanej osobiście ( art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 2 ustawy o PIT), to zastosowanie w tym przypadku znajdzie przepis art. 41 ust. 2 ustawy o PIT zgodnie z którym płatnicy nie są obowiązani do poboru zaliczek od należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8, jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

W interpretacji indywidualnej z dnia 26 stycznia 2011 r. Nr IPPB1/415-1058/10-2/ES, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów nie podzielił stanowiska Wnioskodawcy uznał bowiem, iż uzyskiwane przez sędziów przychody stanowią przychody z tytułu działalności wykonywanej osobiście. Zatem na wnioskodawcy jako płatniku spoczywa obowiązek pobierania zaliczki na podatek dochodowy, zgodnie z 41 ust. 1 ww. ustawy. Złożone przez sędziów oświadczenia, iż wykonywane przez nich czynności na rzecz wnioskodawcy dokonywane są w ramach działalności gospodarczej nie wywierają zatem - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – skutków w postaci zwolnienia wnioskodawcy z obowiązków płatnika z tytułu wypłat dokonywanych na rzecz sędziów.

Interpretację doręczono w dniu 31.01.2011 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Wnioskodawca reprezentowany przez radcę prawnego w dniu 10 lutego 2011 r. wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (data wpływu do Izby Skarbowej 14 lutego 2011 r.).

Po dokonaniu analizy zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co przedstawiono w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zawartej w piśmie z dnia 07 marca 2011 r. Nr IPPB1/415-1058/10-4/ES.

Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa doręczono w dniu 16 marca 2011 r.

Na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie z dnia 26 stycznia 2011 r., Nr IPPB1/415-1058/10-2/ES pełnomocnik Strony złożył pismem z dnia 14 kwietnia 2011 r. (data stempla pocztowego 14 kwietnia 2011 r., data wpływu 18 kwietnia 2011 r.) skargę z powodu jej niezgodności z prawem.

Wyrokiem z dnia 27 lutego 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1455/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wnioskodawcy na interpretację Ministra Finansów z dnia 26 stycznia 2011 r. Nr IPPB1/415-1058/10-2/ES w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W uzasadnieniu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zwrócił uwagę, że ustawodawca w art. 10 ust. 1 u.p.d.o.f. wyspecyfikował osiem źródeł przychodów, wskazując, że są nimi: -stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta; - działalność wykonywana osobiście; pozarolnicza działalność gospodarcza; działy specjalne produkcji rolnej; - najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą; - kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w punkcie następnym lit. a-c; -odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2; a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, d) innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany; - inne źródła.

Jednocześnie w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. ustawa zawiera definicję działalności gospodarczej określającą ten rodzaj aktywności jako: działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Ustawa dodatkowo w sposób negatywny określa, jakiego rodzaju aktywności - mieszczącej się w zakresie zdefiniowanym w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. - nie uważa się za pozarolniczą działalność gospodarczą. Przeszkody te określone zostały w art. 5b ust. 1 u.p.d.o.f. Aby dana aktywność nie została uznana za działalność gospodarczą, konieczne jest łączne spełnienie tych przesłanek.

Są one następujące: 1) odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności, 2) czynności są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności, 3) wykonujący czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Minister Finansów z brzmienia końcowej części art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. („z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9”) wywiódł, że skoro przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych wymienione zostały w art. 13 pkt 2 u.p.d.o.f., jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, to automatycznie tego typu działalność nie mieści się w definicji działalności gospodarczej.

Takiej uproszczonej wykładni w/w przepisu zdaniem Sądu nie można zaakceptować, gdyż odczytanie go w kontekście pozostałych unormowań ustawy, dowodzi, że niektóre czynności wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9, mogą być, przy spełnieniu określonych warunków - m.in. prowadzenie we własnym imieniu, w sposób zorganizowany i ciągły oraz ponoszenie ryzyka co do rezultatu - uznane również za działalność gospodarczą. Tak jest np. z najmem, dzierżawą, obrotem prawami majątkowymi, nieruchomościami, zbywaniem rzeczy, czy wykonywaniem czynności przez pełnomocników z urzędu.

Zakwalifikowanie niektórych czynności bądź to do działalności gospodarczej (pozarolniczej działalności gospodarczej), bądź do działalności wykonywanej osobiście, czy innego źródła wymienionego w art. 10 u.p.d.o.f., może nastręczać trudności. Wynika to z faktu, że działalność wykonywana osobiście nie została zdefiniowana przez wymienienie jej cech (choćby głównych), lecz poprzez wymienienie rodzajów działalności, które w jej zakresie się mieszczą. Cechy działalności gospodarczej zostały natomiast precyzyjnie w ustawie wskazane, o czym także była mowa powyżej. Stwierdzić należy, że w przypadku możliwości zakwalifikowania danego działania do kilku kategorii źródeł przychodów decydujące znaczenie będzie miało występowanie znamion działalności gospodarczej (tak m.in.: wyrok NSA z dnia 22 września 2011 r. sygn. II FSK 1532/10, wyrok NSA z 25 lutego 2011 r. sygn. II FSK 1824/09, wyrok z dnia 5 października 2010 r. WSA w Bydgoszczy, sygn. SA/Bd 709/10 (najem jako działalność gospodarcza), wyrok WSA w Łodzi z 3 listopada 2010 r. sygn. SA/Łd 1063/10, wyrok NSA II FSK 1303/08, wyrok NSA 1 kwietnia 2010 r. II FSK 1931/08 (obrót nieruchomościami jako działalność gospodarcza.

W opinii Sądu przyjąć należy, iż wszelkie działania cechujące się fachowością (stałym, nie okazjonalnym, nie amatorskim charakterem), podporządkowaniu regułom opłacalności i zysku lub zasadzie racjonalnego gospodarowania, działaniem na własny rachunek, powtarzalnością działań (np. seryjnością produkcji, stypizowaniem działań, ciągłością współpracy) i uczestnictwem w obrocie gospodarczym, są pozarolniczą działalnością gospodarczą, a uzyskiwane w ich wyniku przychody są przychodami ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.

Organy podatkowe stosują art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. przyjmując, że istnieje możliwość wykonywania czynności wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 2 i 4-9 także w ramach działalności gospodarczej; wywodzą, że rozmiary działalności, ciągłość, w innych punktach, niż pkt 3 art. 10 u.p.d.o.f., czynności zaliczyć należy do działalności gospodarczej. Z efektami takiej wykładni Sąd wielokrotnie stykał się w trakcie rozpoznawania skarg na decyzje w zakresie podatku dochodowego, uznając taką kwalifikację, po zbadaniu okoliczności wykonywania danej aktywności, za prawidłową (patrz cytowane wyżej orzeczenia).

Wadliwość interpretacji art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. zawartej w zaskarżonym akcie widoczna jest także w kontekście innych przepisów ustawy. Ustawodawca nie jest tak schematyczny i przyjmuje, że czynności wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 2 i 4-9 mogą być wykonywane także w ramach działalności gospodarczej.

Wskazuje na to m.in. brzmienie art. 13 pkt 8 i pkt 9 u.p.d.o.f. W obu tych przepisach ustawodawca określa przychody z wymienionych czynności jako przychody z czynności wykonywanych osobiście zastrzegając: w pkt 8 - że nie dotyczą one przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej; a w pkt 9 - że uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. Oznacza to, że ustawodawca, nie wyklucza, iż wymienione w art. 13 rodzaje czynności mogą być również wykonywane w ramach działalności gospodarczej. Dlatego w punkcie 9 tego przepisu zastrzega, że przychody menedżerów, choćby były wykonywane w ramach działalności gospodarczej zalicza się zawsze do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Z kolei art. 10 pkt 7 u.p.d.o.f. jako osobne źródło wymienia kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych (...). Ustawa precyzuje w art. 17 ust. 1 pkt 6, że są to m.in. należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z: odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz. papierów wartościowych, realizacji praw wynikających z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

Kierując się zatem wykładnią zaprezentowaną w zaskarżonej interpretacji, należałoby przyjąć, że przychody tego rodzaju nie mogą stanowić przychodów z działalności gospodarczej („z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9”). Tymczasem ustawa w art. 52 zwalniała się od podatku dochodowego:

1. w okresie od dnia 1 stycznia 2001 r. do dnia 31 grudnia 2003 r.
   dochody:
   1. z odpłatnego zbycia nabytych przed dniem 1 stycznia 2003 r. obligacji Skarbu Państwa wyemitowanych po dniu 1 stycznia 1989 r. oraz obligacji wyemitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego po dniu 1 stycznia 1997 r.,
      
   2. z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, które są dopuszczone do publicznego obrotu papierami wartościowymi, nabytych na podstawie publicznej oferty lub na giełdzie papierów wartościowych, albo w regulowanym pozagiełdowym wtórnym obrocie publicznym, albo na podstawie zezwolenia udzielonego w trybie art. 92 lub 93 przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945, z 1998 r. Nr 107, poz. 669 i Nr 113, poz. 715 oraz z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 702 i 703, Nr 94, poz. 1037 i Nr 103, poz. 1099)(183),
   - przy czym zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli sprzedaż tych papierów wartościowych jest przedmiotem działalności gospodarczej.
   
   

Stąd nie można uznać za prawidłowe stanowiska zaprezentowanego w wyroku NSA z 25 listopada 2011 r. sygn. II FSK 1002/10, że jeżeli nawet określona działalność ze względu na swoje cechy (zarobkowy charakter, zorganizowany i ciągły sposób realizacji, wykonywanie we własnym imieniu, na własny lub cudzy rachunek) w rozumieniu potocznym lub też (hipotetycznie) na podstawie prawa regulującego prowadzenie działalności gospodarczej mogłaby zostać uznana za działalność gospodarczą, to w przypadku, w którym przychody z niej uzyskiwane ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza do źródeł przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 tej ustawy, działalność ta działalnością gospodarczą w obszarze opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie będzie.

Organ nie analizował w wydanej interpretacji, czy działalność sędziów, o których mowa we wniosku o interpretację, z uwagi na jej charakter spełnia warunki zakwalifikowania jej do działalności gospodarczej. Przyjął błędnie, że możliwość taką jednoznacznie wyklucza zawarta w ustawie definicja działalności gospodarczej, dlatego Sąd rozpoznający niniejszą sprawę w tej kwestii nie może się wypowiedzieć.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 u.p.d.o.f. płatnicy nie są obowiązani do poboru zaliczek od należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8, jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Brzmienie tego przepisu jest z jednej strony argumentem, iż ustawodawca uznaje, że należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8 mogą stanowić przychody działalności gospodarczej. Z drugiej strony - zważywszy, że płatnik nie ma obowiązku badania okoliczności działalności prowadzonej przez sędziów sportowych, ani sprawdzania rzetelności złożonego oświadczenia; a treść przepisu jest jednoznaczna i jasna - Sąd zgadza się ze stanowiskiem Strony skarżącej, że w przypadku, gdy sędzia złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, płatnik zwolniony jest z obowiązku pobrania zaliczki na podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 lutego 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1455/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.