INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2012r. (data wpływu do tut. Biura 30 marca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu opodatkowania dochodu uzyskanego z tytułu udzielania pożyczek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2012r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodu uzyskanego z tytułu udzielania pożyczek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 18 marca 2010 roku Wnioskodawca zawarł umowę pośrednictwa finansowego ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotem tej umowy jest określenie zakresu usług świadczonych przez pośrednika, tj. ww. spółkę z o.o., na rzecz pożyczkodawcy, czyli Wnioskodawcy. Zgodnie z ww. umową, Wnioskodawca jest pożyczkodawcą i za pośrednictwem pośrednika podpisuje umowy, w których pożycza określoną sumę pieniędzy pożyczkobiorcom, czyli osobom fizycznym. Pośrednik dostał pełnomocnictwo do reprezentowania Wnioskodawcy wobec pożyczkobiorcy, jak również do podpisywania w Jego imieniu umów pożyczek z pożyczkobiorcami oraz do pobierania od pożyczkobiorców wynagrodzenia za udzielenie pożyczki. Z tytułu udzielenia pożyczki gotówkowej pożyczkodawcy przysługuje od pożyczkobiorcy wynagrodzenie w wysokości 5% od kwoty udzielonej pożyczki gotówkowej. Wynagrodzenie jest pobierane od pożyczkobiorców przez pośrednika i jest stawiane do dyspozycji pożyczkodawcy w terminie zwrotu pożyczki. Umowa pośrednictwa finansowego została zawarta na czas nieokreślony, pożyczki udzielane są w imieniu Wnioskodawcy i na Jego rachunek. O reklamę i marketing dba spółka z o.o., w której strukturze organizacyjnej utworzony jest dział reklamy, który zajmuje się promowaniem produktów i pozyskiwaniem klientów – pożyczkobiorców. Spółka ta pobiera swoje wynagrodzenie bezpośrednio od pożyczkobiorców. Wszyscy pożyczkobiorcy rejestrowani są w systemie informatycznym spółki z o.o., a Wnioskodawca ma stały dostęp do systemu i po zalogowaniu się może zobaczyć, że udzielił pożyczki. Jego wynagrodzenie od pożyczkobiorców pobiera spółka z o.o. i przekazuje niezwłocznie na Jego konto. W dniu podpisania umowy pośrednictwa finansowego, zostało utworzone indywidualne konto Wnioskodawcy, na które wpłacił środki finansowe, z których udzielane są pożyczki. W systemie informatycznym po zalogowaniu na swoje konto Wnioskodawca widzi kiedy, w jakiej kwocie została udzielona pożyczka i kiedy przypada termin jej spłaty, ale nie widzi danych osobowych pożyczkobiorcy, a jedynie jego numer ID nadany przez system informatyczny spółki z o.o. W związku z faktem, że Wnioskodawca ma stały dostęp do swojego konta, sam kontroluje prawidłowość rozliczeń ze spółką z o.o. W przypadku braku spłaty pożyczki w ciągu trzech miesięcy od umownego terminu podpisywana jest umowa cesji wierzytelności i w miejsce wierzyciela, którym jest Wnioskodawca, wstępuje poręczyciel, który dochodzi swoich roszczeń od pożyczkobiorców we własnym zakresie. Wnioskodawca sam nie prowadzi żadnych czynności związanych z dochodzeniem spłaty od pożyczkobiorców. Spółka z o.o. nie jest wobec Wnioskodawcy płatnikiem podatku dochodowego, nie wypłaca Mu wynagrodzenia, a jedynie przekazuje je od pożyczkobiorców. Zgodnie z zapisem w umowie pośrednictwa finansowego, Wnioskodawca sam jest zobowiązany do rozliczenia się z urzędem skarbowym i opłacenia wszelkich podatków. Jednocześnie od dnia 01 sierpnia 1990 roku Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest prowadzenie placówek rozrywkowo – gastronomicznych, świadczenie usług serwisowych urządzeń rozrywkowych (bujaki, automaty do gier losowych) oraz handel tymi urządzeniami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie uzyskiwane z tytułu udzielania pożyczek osobom fizycznym za pośrednictwem spółki z o.o., Wnioskodawca powinien rozliczać na zasadach ogólnych, tzn. obliczać i wpłacać miesięczną zaliczkę na podatek dochodowy i traktować jak przychody z działalności gospodarczej, czy należy je rozliczać w zeznaniu rocznym, jako pozostałe przychody...

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskiwane przez Niego przychody w postaci wynagrodzenia za udzielone pożyczki stanowią przychody z innych źródeł, ponieważ wykonuje On działalność gospodarczą w warunkach, o których stanowi art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednak jej zasadniczy przedmiot nie dotyczy udzielania pożyczek, z tytułu których Wnioskodawca uzyskuje przychód w postaci odsetek.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3, 7 i 9 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c),
• inne źródła.
  
  

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie do art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Aby zatem przychód uzyskany z prowadzonej działalności mógł być uznany za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, działalność ta musi spełniać następujące przesłanki:

• musi być działalnością zarobkową;
• musi być działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych;
• musi być działalnością prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły;
• działalność ta nie może polegać na wykonywaniu czynności, o których mowa jest w art. 5b ust. 1 ww. ustawy;
• przychody uzyskane z tej działalności nie mogą być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy.
  
  

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od pożyczek.

W myśl art. 30a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek od pożyczek pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej. Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a i 5d (art. 30a ust. 6 ww. ustawy). Przy czym, dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 (art. 30a ust. 7 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się również należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane przychody z działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającymi mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku podatkowego, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz.U. Nr 120, poz. 690 i Nr 171, poz. 1016). U podatników opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług (art. 20 ust. 1a ww. ustawy.) Do źródła przychodów jakim są inne źródła zalicza się te przysporzenia majątkowe uzyskiwane przez podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, których na podstawie przepisów tej ustawy nie można zakwalifikować do pozostałych źródeł przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 tej ustawy.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż odsetki od pożyczek mogą stanowić przychód z dwóch źródeł przychodów:

• z kapitałów pieniężnych, o których mowa w cyt. art. 17 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bądź
• z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jeżeli udzielanie pożyczek odbywa się na warunkach określonych w art. 5a pkt 6 tej ustawy, na co wskazuje treść art. 30a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.
  
  

Odsetki od pożyczek nie mogą być natomiast kwalifikowanie do przychodów z innych źródeł.

Dla zakwalifikowania odsetek od pożyczek do właściwego źródła przychodów podstawowe znaczenie ma zatem fakt, czy udzielanie tych pożyczek jest przedmiotem prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Przy czym, pokreślić należy, iż do zakwalifikowania przychodu uzyskanego z konkretnej aktywności podatnika do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza nie ma znaczenia, czy działalność ta została formalnie zarejestrowana oraz czy aktywność ta pokrywa się z przedmiotem działalności wskazanym w odpowiednich rejestrach. Dla powyższej kwalifikacji istotnym jest, czy udzielanie pożyczek spełnia kryteria pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu cyt. art. 5a pkt 6 ww. ustawy, tj. czy ich udzielanie odbywa się w imieniu podatnika oraz w sposób zorganizowany i ciągły.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w dniu 18 marca 2010r. zawarł na czas nieokreślony umowę pośrednictwa finansowego ze spółką z o.o. Od tego czasu za pośrednictwem tej spółki udziela pożyczek osobom fizycznym, za co przysługuje Mu wynagrodzenie w wysokości 5% wartości udzielonej pożyczki. Pożyczki udzielane są za pośrednictwem ww. spółki, lecz w imieniu Wnioskodawcy i na Jego rachunek. Spółka reprezentuje jedynie Wnioskodawcę wobec pożyczkobiorców w zakresie podpisywania umów i pobierania należnego pożyczkodawcy (Wnioskodawcy) wynagrodzenia, które przekazywane jest na konto Wnioskodawcy. Spółka ta prowadzi także działalność reklamową i marketingową oraz dba o pozyskiwanie klientów (pożyczkobiorców). W celu udzielania ww. pożyczek w dniu podpisania umowy pośrednictwa finansowego zostało utworzone indywidualnej konto Wnioskodawcy, na które wpłacił określoną sumę pieniężną. Z tego konta udzielane są w imieniu Wnioskodawcy pożyczki, na to konto wpływa również należne Mu wynagrodzenie. Ponadto Wnioskodawca posiada stały dostęp do systemu komputerowego spółki z o.o., w którym na bieżąco może sprawdzać kiedy i w jakiej kwocie udzielona została pożyczka i kiedy przypada termin jej zwrotu. Wprawdzie nie widzi danych osobowych pożyczkobiorcy, może jednak go zweryfikować po nadanym mu w systemie spółki nr ID. Wnioskodawca sam kontroluje prawidłowość rozliczeń ze spółką z o.o. W przypadku braku spłaty pożyczki w ciągu trzech miesięcy od wymaganego terminu spłaty, podpisywana jest umowa cesji wierzytelności. Wnioskodawca nie prowadzi zatem sam żadnych czynności w zakresie dochodzenia roszczeń od pożyczkobiorców. Spółka nie pobiera podatku (zaliczki na podatek) od należnego Wnioskodawcy wynagrodzenia, a Wnioskodawca zobowiązany jest sam dokonywać wszelkich rozliczeń z urzędem skarbowym. Ponadto Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia placówek rozrywkowo-gastronomicznych oraz naprawy i serwisu urządzeń rozrywkowych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu wynagrodzenia (w postaci odsetek) za udzielone pożyczki należy kwalifikować do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wskazane we wniosku okoliczności, w jakich Wnioskodawca udziela ww. pożyczek, świadczą bowiem o tym, że ich udzielanie odbywa się w imieniu i na ryzyko Wnioskodawcy oraz w sposób zorganizowany i ciągły. Dochody z tego tytułu Wnioskodawca winien zatem opodatkować łącznie z pozostałymi dochodami z prowadzonej działalności gospodarczej na zasadach właściwych dla dochodów z tego źródła przychodów, tj. na tzw. „zasadach ogólnych” według skali podatkowej, bądź 19% podatkiem liniowym, w zależności od tego, którą z ww. form opodatkowania wybrał do opodatkowywania dochodów z prowadzonej w zakresie prowadzenia placówek rozrywkowo-gastronomicznych oraz naprawy i serwisu urządzeń rozrywkowych działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 9a ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Podatnicy podejmujący działalność gospodarczą wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu (art. 9a ust. 2 ww. ustawy).

Konsekwencją powyższego jest także obowiązek uiszczania od ww. dochodów w trakcie roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy, według zasad przyjętych przez Wnioskodawcę do uiszczania zaliczek z prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 44 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h. Podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

1. obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku;
2. zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b;
3. zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające

(art. 44 ust. 3 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2012r.).

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, opodatkowani na zasadach określonych w art. 30c, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje właściwy naczelnik urzędu skarbowego, zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące, z uwzględnieniem art. 27b (art. 44 ust. 3f ww. ustawy). W myśl natomiast art. 44 ust. 3g ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, będący małymi podatnikami oraz podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej, o których mowa w art. 22k ust. 11, mogą wpłacać zaliczki kwartalne. Wysokość zaliczek, z zastrzeżeniem ust. 3h, ustala się w następujący sposób:

1. obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od kwartału, w którym dochody przekroczyły kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku;
2. zaliczkę za ten kwartał stanowi podatek obliczony od dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b;
3. zaliczkę za kolejne kwartały ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za poprzednie kwartały.
   
   

Podatnicy, o których mowa w ust. 3f, będący małymi podatnikami oraz podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej mogą wpłacać na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje właściwy naczelnik urzędu skarbowego, zaliczki kwartalne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie kwartały, z uwzględnieniem art. 27b. Przepis art. 22k ust. 11 stosuje się odpowiednio (art. 44 ust. 3h ww. ustawy). Zaliczki miesięczne od dochodów wymienionych w ust. 1, wpłaca się w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczki kwartalne podatnicy wpłacają w terminie do 20 dnia każdego miesiąca następującego po kwartale, za który wpłacana jest zaliczka. Zaliczkę za ostatni miesiąc lub ostatni kwartał roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 stycznia następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc lub odpowiednio kwartał, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 45 (art. 44 ust. 6 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2012r.).

Z uwagi na powyższe, stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.