INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 09 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 10 stycznia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 19 marca 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości.

W związku z brakami formalnymi wniosku, pismem z dnia 06 marca 2012 r. Znak: IBPB II/2/415-38/12/MM wezwano wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 19 marca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie wydanego przez Sąd postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 17 czerwca 1997 r., spadek po matce wnioskodawczyni w częściach ułamkowych nabyły między innymi córki wnioskodawczyni K. i M. W skład masy spadkowej wchodziły lokaty pieniężne i nieruchomość gruntowa. Dnia 18 listopada 2002 r. wszczęte zostało przez jedną ze spadkobierczyń postępowanie przed sądem o dział spadku po matce wnioskodawczyni i W.F. W postępowaniu tym córki wnioskodawczyni złożyły przed sądem oświadczenia woli, w których zrzekły się nieodpłatnie swoich udziałów w spadku na rzecz wnioskodawczyni.

Córka wnioskodawczyni M. złożyła przed sądem oświadczenie woli o zrzeczeniu się swojego udziału w spadku na rzecz wnioskodawczyni w dniu 29 września 2005 r..

Córka wnioskodawczyni K. złożyła przed sądem oświadczenie woli o zrzeczeniu się swojego udziału w spadku na rzecz wnioskodawczyni w dniu 13 marca 2008 r.

Postanowienie o dział spadku po matce wnioskodawczyni i W. F. zostało wydane dnia 18 marca 2009 r. i uprawomocniło się z dniem 25 marca 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż ww. nieruchomości w 2011 r. nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w ułamkowej części nieruchomości przekazanej wnioskodawczyni dnia 29 września 2005 r. przez córkę wnioskodawczyni M., na skutek upływu z dniem 31 grudnia 2010 r. pięcioletniego okresu zwalniającego ją z opłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości w 2011 r....

Zdaniem wnioskodawcy, złożenie komuś oświadczenia woli wywołuje określony skutek prawny w momencie jego złożenia. Zgodnie z art. 61 Kodeksu cywilnego oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Zarówno strona składająca oświadczenie, jak i strony odbierające oświadczenie były obecne na rozprawach, a zatem zapoznały się z jego treścią. To czyni złożenie przed sądem oświadczenia prawnie skutecznymi od momentu ich złożenia.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że w dacie złożenia oświadczeń woli przed sądem przez każdą z córek wnioskodawczyni, weszła ona w posiadanie ich ułamkowych części nieruchomości. W tej sytuacji, w przypadku oświadczenia córki wnioskodawczyni M. pięcioletni okres, po upływie którego nie powstaje wobec wnioskodawczyni obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych w związku ze sprzedażą nabytej nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8) rozpoczął bieg z dniem 01 stycznia 2006 r., a zakończył bieg 31 grudnia 2010 r.

W przypadku oświadczenia córki wnioskodawczyni K. ww. pięcioletni okres rozpoczął bieg z dniem 01 stycznia 2009 r.

W świetle powyższego wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że od sprzedaży w 2011 r. części nieruchomości przekazanej jej nieodpłatnie przez córkę M nie jest wymagane opłacenie podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ pięcioletni okres zwalniający od opłaty podatku dochodowego minął z dniem 31 grudnia 2010 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis cytowanego art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, ich części lub udziału w nieruchomości upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, ich części lub udziału w nieruchomości do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat, sprzedaż tej nieruchomości nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

Z wniosku wynika, iż córka wnioskodawczyni M. złożyła przed sądem dnia 29 września 2005 r. oświadczenie woli o zrzeczeniu się na rzecz wnioskodawczyni swego udziału w spadku, w skład którego wchodziła nieruchomość. Postanowienie o dział spadku uprawomocniło się z dniem 25 marca 2009 r. W 2011 r. wnioskodawczyni sprzedała przedmiotową nieruchomość i stoi na stanowisku, że uzyskany przez nią przychód w części przypadającej na udział otrzymany od córki M. nie stanowi źródła przychodu.

W przedmiotowej sprawie istotne jest zatem ustalenie daty nabycia przez wnioskodawczynię udziału, którego zrzekła się jej córka.

Zgodnie z art. 1051 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) spadkobierca, który spadek przyjął, może spadek ten zbyć w całości lub w części. To samo dotyczy zbycia udziału spadkowego.

W myśl art. 1052 § 1 k.c. umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do zbycia spadku przenosi spadek na nabywcę, chyba że strony inaczej postanowiły. Stosownie natomiast do art. 1052 § 3 ww. ustawy umowa zobowiązująca do zbycia spadku powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej spadek, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do zbycia spadku.

Według art. 1052 § 1 Kodeksu umowa o zbycie spadku ma charakter czynności prawnej o podwójnym, zobowiązująco-rozporządzającym skutku. Jeżeli bowiem strony inaczej nie postanowiły, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia spadku powoduje nie tylko powstanie stosunku zobowiązaniowego, lecz od razu przenosi spadek na nabywcę. Gdyby zaś strony nadały umowie charakter wyłącznie obligacyjny, to do przeniesienia spadku lub udziału w nim konieczne będzie zawarcie odrębnej umowy przenoszącej spadek w wykonaniu zobowiązania wynikającego z umowy obligacyjnej. Natomiast zbycie spadku jak również udziału w spadku bez zachowania formy notarialnej jest nieważne.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że córka wnioskodawczyni nie zawarła w formie aktu notarialnego umowy zobowiązującej do zbycia spadku, lecz w postępowaniu o dział spadku złożyła przed sądem oświadczenie woli o zrzeczeniu się swojego udziału w spadku.

Zdaniem Sądu Najwyższego, oświadczenia spadkobiercy w postępowaniu działowym, że przekazuje swój udział w spadku innemu spadkobiercy, nie można uznać za zbycie spadku, lecz za wniosek uczestnika postępowania wyrażający jego wolę co do sposobu dokonania działu przez sąd (postanowienie z dnia 03 października 1980 r. sygn. akt III CRN 180/80).

Zgodnie z powyższym, córka wnioskodawczyni składając przed sądem dnia 29 września 2005 r. oświadczenie woli nie przekazała wnioskodawczyni swojego udziału w spadku, lecz jedynie wyraziła wolę co do sposobu dokonania przez sąd działu spadku. Wnioskodawczyni nabyła zatem przedmiotowy udział w spadku dnia 25 marca 2009 r., gdy uprawomocniło się postanowienie o dział spadku, w którym Sąd ustosunkował się do oświadczenia woli córki wnioskodawczyni.

Nieprawidłowe jest zatem stanowisko wnioskodawczyni, zgodnie z którym w momencie złożenia przez córkę oświadczenia woli tj. w 2005 r., wnioskodawczyni nabyła udział w spadku. Tym samym przychód uzyskany w 2011 r. ze sprzedaży nieruchomości odpowiadający udziałowi, który wnioskodawczyni nabyła w 2009 r. w drodze działu spadku stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych według zasad obowiązujących od 01 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 01 stycznia 2009 r.

I tak zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2009 r. od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy. Jak wynika z art. 30e ust. 4 ustawy podatek jest płatny w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Podatek ten należy wykazać w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy, w którym nastąpiło zbycie nieruchomości (PIT-39).

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.