Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1060/14/AD
z 23 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2014 r. (data wpływu 6 sierpnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką 23% sprzedaży nieruchomości zabudowanej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką 23% sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza sprzedać na rzecz spółki R. H. (dalej: „Nabywca”) następujące obiekty:

• lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość o łącznej pow. użytkowej 121 m² położony na pierwszej kondygnacji budynku mieszkalnego w mieście S. wraz z przynależnym udziałem wynoszącym 20/100 części w częściach wspólnych budynku mieszkalnego (dalej: „Lokal 1”) oraz 20/100 części w prawie wieczystego użytkowania gruntu, na którym położony jest budynek mieszkalny, którego część stanowi Lokal 1;
• lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość o łącznej pow. użytkowej 103,75 m² położony na drugiej kondygnacji budynku mieszkalnego w mieście S. wraz z przynależnym udziałem wynoszącym 37/100 części w częściach wspólnych budynku mieszkalnego (dalej: „Lokal 2”) oraz 37/100 części w prawie wieczystego użytkowania gruntu, na którym położony jest budynek mieszkalny, którego część stanowi Lokal 2;
• lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość o łącznej pow. użytkowej 54,78 m² położony na poddaszu budynku mieszkalnego w mieście S. wraz z przynależnym udziałem wynoszącym 23/100 części w częściach wspólnych budynku mieszkalnego (dalej: „Lokal 3”) oraz 23/100 części w prawie wieczystego użytkowania gruntu, na którym położony jest budynek mieszkalny, którego część stanowi Lokal 3;
• prawo użytkowania wieczystego działki gruntu o pow. 33 m² wraz z własnością posadowionego na gruncie garażu o powierzchni 28,66 m² stanowiącego odrębną nieruchomość (dalej: „Garaż”), położony w mieście S.

Lokale 1, 2 i 3 składają się na cały budynek mieszkalny i na potrzeby niniejszego wniosku są łącznie zwane „Budynkiem”.

Spółka nabyła prawo do użytkowania wieczystego gruntu wraz z posadowionym na nim Budynkiem w dniu 27 listopada 2008 r., przy czym Lokal 1, Lokal 2 i Lokal 3 były przedmiotem odrębnych umów sprzedaży.

Garaż wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu, na którym jest posadowiony, został również nabyty przez Spółkę w dniu 27 listopada 2008 r.

Budynek i Garaż zostały przez Spółkę nabyte od osób fizycznych (dalej: „Osoby fizyczne”), które z tytułu tej transakcji nie były podatnikami podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Nabycie Budynku i Garażu przez osoby fizyczne miało miejsce wskutek dokonania czynności niepodlegającej opodatkowaniu VAT. Zgodnie z informacją posiadaną przez Spółkę, Budynek i Garaż nie były również przedmiotem czynności opodatkowanych VAT, ani w trakcie ich posiadania przez osoby fizyczne, ani przed ich nabyciem przez te osoby.

Spółka nabyła Budynek i Garaż w celu ich wykorzystania w ramach działalności gospodarczej, tj. wynajmu na rzecz armatorów, jednak na skutek czynników zewnętrznych Budynek i Garaż nie były faktycznie przedmiotem najmu. W związku z powyższym Spółka nie wprowadziła Budynku, ani Garażu do ewidencji środków trwałych i nie dokonuje od tych nieruchomości odpisów amortyzacyjnych. Spółka wykazała Budynek i Garaż jako inwestycje długoterminowe.

Od momentu nabycia przez Spółkę Budynku i Garażu, ani Budynek ani Garaż nie podlegały ulepszeniu.

Zarówno Budynek, jak i Garaż spełniają definicję budynku w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 1994 r. nr 89 poz. 414 ze zm.).

Z uwagi na fakt, że stan faktyczny dotyczący nabycia oraz dotychczasowego użytkowania przez Spółkę Budynku i Garażu, będących przedmiotem planowanej przez Spółkę sprzedaży na rzecz Nabywcy, jest identyczny, na potrzeby niniejszego wniosku Budynek i Garaż są dalej łącznie zwane „Budynkami”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dostawa Budynków oraz prawa użytkowania wieczystego gruntów, na którym są one posadowione, podlegać będzie opodatkowaniu VAT według 23% stawki podatku, czy też będzie zwolniona z opodatkowania VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego treść art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 2 pkt 6, art. 7 ust. 1 pkt 7, art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, z analizy powyżej zacytowanych przepisów jednoznacznie wynika, że co do zasady prawo użytkowania wieczystego gruntu będące przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki VAT, jaką opodatkowane są budynki lub budowle posadowione na gruncie, którego prawo użytkowania wieczystego jest zbywane. Oznacza to, że w sytuacji, gdy dostawa budynku, budowli lub ich części jest opodatkowana VAT (korzysta ze zwolnienia z opodatkowania VAT), również sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu będzie opodatkowana VAT (będzie korzystała ze zwolnienia od VAT). Zatem w przedmiotowej sprawie, jeśli dostawa Budynków będzie podlegać opodatkowaniu VAT, to również dostawa prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym są one posadowione, będzie podlegać opodatkowaniu VAT, według tej samej stawki tego podatku.

Co do zasady, odpłatna dostawa towarów (a zatem również budynków) podlega opodatkowaniu według stawki 23% (stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%).

Jednakże w przypadku dostawy budynków ustawodawca ustanowił wyjątki, na podstawie których odpłatna dostawa budynków jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT.

Mianowicie, zwolnieniu z opodatkowania VAT podlega, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dostawa budynków, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;

Z przepisu tego wynika zatem, że aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie, musi dojść do oddania budynków (budowli lub ich części) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa jest w omówionym powyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że aby sprzedaż nieruchomości mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki wskazane w tym artykule, tj. sprzedającemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu budynków i budowli, oraz sprzedający nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jednakże art. 43 ust. 7a ustawy wskazuje dodatkowo, że dostawa budynków, budowli lub ich części może korzystać ze zwolnienia od podatku także wówczas, gdy nie zostanie spełniony warunek przewidziany w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b tej ustawy, dotyczący wydatków poniesionych na ulepszenie. Ma to miejsce wówczas, gdy budynek był wykorzystywany w stanie ulepszonym przez podatnika do czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat.

Poniżej Spółka przedstawia analizę powyżej przytoczonych przepisów w odniesieniu do Budynków, które będą przedmiotem sprzedaży na rzecz Nabywcy.

Jak przedstawiono w opisie stanu faktycznego, Budynki zostały nabyte przez Spółkę w 2008 r. na podstawie umów sprzedaży niepodlegających opodatkowaniu VAT. Zgodnie z informacją posiadaną przez Spółkę, przed dokonaniem przez Spółkę nabycia Budynków, Budynki również nie były przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.

Powyższe oznacza, że dostawa Budynków dokonana przez Spółkę na rzecz Nabywcy w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej będzie stanowiła pierwsze zasiedlenie w rozumieniu przytoczonego wyżej art. 2 pkt 14 ustawy, a tym samym nie jest możliwe zwolnienie dostawy Budynków z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Wobec powyższego, w dalszej kolejności należy rozważyć możliwość objęcia sprzedaży Budynków zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt l0a ustawy.

Aby dostawa Budynków podlegała zwolnieniu z opodatkowania VAT przewidzianego niniejszym przepisem, muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

1. Spółce nie powinno przysługiwać w stosunku do Budynków prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (Warunek A), oraz
2. Spółka nie powinna ponosić wydatków na ulepszenie Budynków, w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosiła takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów (Warunek B).

Jak wskazano powyżej, art. 43 ust. 7a ustawy wskazuje dodatkowo, że w sytuacji, gdy Budynek byłby wykorzystywany w stanie ulepszonym przez Spółkę do czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat, dostawa Budynków mogłaby korzystać ze zwolnienia od podatku także wówczas, gdy nie zostałby spełniony Warunek B. Z uwagi na fakt, że Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie Budynków, wyjątek przewidziany w art. 43 ust. 7a ustawy nie ma w analizowanej sprawie zastosowania.

Jak wskazano powyżej, Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie Budynków, wobec czego spełniony jest Warunek B przewidziany w analizowanym zwolnieniu. Oznacza to, że aby dostawa Budynków mogła podlegać zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, Spółce nie powinno przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do Budynków będących przedmiotem analizowanej sprzedaży.

Spółka stoi na stanowisku, że w analizowanej sprawie w ogóle nie można rozpatrywać kwestii, czy Spółka miała bądź nie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z uwagi na fakt, że czynność, na podstawie której Spółka nabyła Budynki, była w ogóle poza zakresem obowiązywania ustawy o podatku od towarów i usług. O prawie do odliczenie VAT, a ściślej o braku możliwości dokonania odliczenia, możemy mówić jedynie w sytuacji, gdy transakcja podlegałaby opodatkowaniu VAT, ale Spółce nie przysługiwałoby prawo odliczenia wykazanego na fakturze dokumentującej daną transakcję VAT naliczonego. Nie można zatem twierdzić, że Spółce nie przysługiwało, bądź przysługiwało prawo do odliczenia naliczonego w świetle art. 43 ust. 1 pkt l0a ustawy, w sytuacji gdy podatek naliczony w ogóle nie wystąpił. Spółka uważa więc, że w analizowanej sytuacji nie jest możliwe zastosowanie zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Zwolnienie z opodatkowania VAT ma charakter szczególny i nie może być interpretowane ani zawężająco, ani rozszerzająco. Spółka uważa więc, że gdyby ustawodawca chciał objąć zwolnieniem również dostawę budynków w sytuacji, gdy podatek naliczony „w ogólnie w wystąpił”, to taki warunek zostałby uwzględniony w treści art. 43 ust. 1 pkt l0a ustawy, poprzez doprecyzowanie, że warunek określony w lit. a) niniejszego przepisu dotyczy również sytuacji, gdy nabycie budynku, budowli lub ich części miało miejsce na skutek czynności niepodlegającej opodatkowaniu.

Biorąc zatem pod uwagę literalne brzmienie art. 43 ust. 1 pkt l0a ustawy należy twierdzić, że jeżeli, co do zasady, w stosunku do danej dostawy towarów prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje, ale ze względu na sposób nabycia tych towarów w konkretnym przypadku nie można było zrealizować tego prawa, ponieważ podatek naliczony w ogóle nie wystąpił, nie ma możliwości skorzystania z niniejszego zwolnienia.

Spółka zwraca uwagę na dwa wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 marca 2012 r. sygn. I SA/Wr 1789/11 oraz z dnia 15 marca 2012 r. sygn. I SA/Wr 1722/11.

Zgodnie z wyżej wymienionymi wyrokami WSA „zastosowanie zwolnienia przewidzianego tym przepisem, tj. art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, nie może nastąpić w warunkach, kiedy podatek w ogóle nie wystąpił”. Zdaniem WSA „w odniesieniu do transakcji wyłączonej z opodatkowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, odnoszący się w szczególności do sytuacji nieprzysługiwania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie będzie miał zastosowania”.

W przedmiotowej sprawie miała miejsce sytuacja opisana w zacytowanym wyroku, tj. nabycie Budynków przez Spółkę miało miejsce na podstawie czynności niepodlegającej opodatkowaniu VAT z uwagi na fakt, że nie została ona dokonana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W związku z powyższym, Spółka - zgadzając się ze stanowiskiem WSA - stoi na stanowisku, że do analizowanej czynności polegającej na dostawie Budynków przez Spółkę na rzecz Nabywcy nie ma zastosowania zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Podsumowują powyższe, z uwagi na niemożność zastosowania zwolnienia z opodatkowania VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 i l0a, Spółka stoi na stanowisku, że planowana sprzedaż Budynków będzie podlegała opodatkowaniu według stawki 23%. Tym samym, zgodnie z art. 29a ust 8 ustawy, dostawa Budynków wraz z prawem do użytkowania wieczystego gruntów, na którym Budynki są posadowione będzie podlegała opodatkowania VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawa budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt (jego część) zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Na mocy art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Z treści ust. 11 ww. artykułu wynika, że oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Powyższe oznacza, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. W sytuacji zatem, gdy dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że planowana dostawa budynku oraz garażu nie będzie – wbrew stanowisku Spółki – podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku, ale będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, a Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu i nie ponosiła wydatków na ich ulepszenie.

Wobec powyższego – przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy – również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym są posadowione ww. budynki, będzie podlegać zwolnieniu od podatku.

Na ocenę przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane we wniosku przez Spółkę wyroki WSA, gdyż jak słusznie zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 31 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 232/11 „podziela wprawdzie stanowisko strony, że zasada zaufania do organu wyraża się między innymi w jednolitości stosowania prawa podatkowego a tym samym unikaniu rozbieżności stanowisk organów, nie oznacza to jednak, że organ udzielający interpretacji, obowiązany jest ustosunkowywać się do wskazywanych przez wnioskodawcę orzeczeń, a tym bardziej interpretacji wydanych w innych indywidualnych sprawach”.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.