UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 17 października 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego oraz sporządzenia spisu z natury.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 20 listopada 2006 r. podjęła Pani prowadzenie działalności gospodarczej pod firmą „….” z siedzibą w miejscowości (…) przy ul. (…). Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej był handel odzieżą damską zakwalifikowany w Polskiej Klasyfikacji Działalności jako: „Sprzedaż detaliczna odzieży prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach - podklasa 47.71.Z”.

W 2010 r. nabyła Pani za kwotę 74.420,00 zł (w tym podatek VAT w kwocie 13.420,00 zł) od Gminy Miasta nieruchomość zabudowaną pawilonem handlowym, w którym dotychczas prowadziła działalność. Nabyty składnik majątkowy został zakwalifikowany jako środek trwały, a jego zakup ujawniony w ewidencji środków trwałych. Od dnia 1 marca 2013 r. faktycznie zaprzestała Pani prowadzić działalność w zakresie handlu, a źródłem przychodów, które obecnie uzyskuje, jest najem ww. pawilonu handlowego. Nie zatrudnia Pani pracowników, a uzyskiwany czynsz najmu wpływa na rachunek bankowy, który jest wykorzystywany do regulowania zarówno zobowiązań podatkowych, jak i codziennych zakupów związanych z zaspokajaniem potrzeb bytowych. Od ponad roku jest Pani zatrudniona na podstawie umowy o pracę w wymiarze pełnego etatu. Nieruchomość wyżej opisana jest jedynym składnikiem związanym z uprzednio prowadzoną działalnością gospodarczą.

Obecnie planuje Pani formalne zakończenie prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności poprzez dokonanie stosownego zgłoszenia w CEIDG, ZUS, Urzędzie Statystycznym oraz we właściwym urzędzie skarbowym, przy czym ww. nieruchomość w dalszym ciągu będzie Pani wynajmowała, a uzyskiwane przychody kwalifikowane będą jako przychody z najmu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie zamierza Pani składać deklaracji VAT-Z (art. 96 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług), gdyż chciałaby utrzymać status podatnika VAT czynnego, a w związku z wynajmowaniem pawilonu handlowego w dalszym ciągu będzie odpłatnie świadczyła usługi na terytorium kraju w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

 Czy po zgłoszeniu zakończenia działalności gospodarczej w CEIDG, ZUS, Urzędzie Statystycznym oraz we właściwym urzędzie skarbowym, jest Pani uprawniona do nieskładania deklaracji VAT-Z w celu utrzymania statusu podatnika VAT czynnego, a to w związku z dalszym odpłatnym świadczeniem usług na terytorium kraju w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

 Czy będzie Pani zobligowana do sporządzenia remanentu i opodatkowania majątku pozostałego po zakończeniu działalności gospodarczej stosownie do dyspozycji art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług?



Zdaniem Wnioskodawcy, zgłoszenie zakończenia działalności gospodarczej w CEIDG, ZUS, Urzędzie Statystycznym oraz właściwym urzędzie skarbowym nie musi być i w przedstawionych okolicznościach sprawy nie jest równoznaczne z zakończeniem świadczenia odpłatnych usług na terenie kraju w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a w związku z tym nie zachodzi potrzeba złożenia deklaracji VAT-Z stosownie do dyspozycji art. 96 ust. 6 tej ustawy.

W związku z dalszym odpłatnym świadczeniem usług na terytorium kraju, w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie zachodzi przesłanka do opodatkowania „towarów” stosownie do dyspozycji art. 14 ust. 1 pkt 2 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 96 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539, z późn. zm.) określono wzór zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia (VAT-Z).

Stosownie do postanowień art. 14 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

W świetle ust. 5 ww. artykułu, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (…).

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ustęp 2 ww. artykułu stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym – jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Zauważyć należy, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe). Zatem, najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że pomimo zakończenia działalności gospodarczej podlegającej rejestracji, o czym poinformowała Pani CEIDG, nie będzie Pani zobowiązana do zgłoszenia – stosownie do art. 96 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług – zaprzestania wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu naczelnikowi urzędu skarbowego, ponieważ nadal będzie Pani wykonywać działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w zakresie najmu pawilonu handlowego. W konsekwencji, w związku z nieziszczeniem się przesłanki wymienionej w art. 14 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy (tj. niewystąpieniem sytuacji, w której dochodzi do zaprzestania przez podatnika wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu), nie będzie Pani zobowiązana do sporządzenia spisu z natury, o którym mowa w art. 14 ust. 5 ustawy, i opodatkowania ww. pawilonu zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.