Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-538/14/AW
z 11 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 maja 2014 r. (data wpływu 29 maja 2014 r.), uzupełnionym pismem z 27 sierpnia 2014 r. (data wpływu 2 września 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT właściwej dla sprzedaży używanego instrumentu muzycznego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT właściwej dla sprzedaży używanego instrumentu muzycznego.

Wniosek został uzupełniony pismem z 27 sierpnia 2014 r. (data wpływu 2 września 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 19 sierpnia 2014 r. nr IBPP1/443-538/14/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest uczelnią publiczną. Do podstawowych zadań uczelni należy kształcenie studentów oraz prowadzenie działalności kulturalnej (artystycznej). Zadania realizowane są nieodpłatnie i odpłatnie. Zarówno usługi w zakresie kształcenia na poziomie wyższym jak i usługi kulturalne są zwolnione od podatku od towarów i usług. Uczelnia nie ma więc prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dotyczących wyłącznie tych działalności. Do takich zakupów należy m.in. zakup instrumentów muzycznych. W 2014 r. Wnioskodawca zamierza sprzedać używany instrument muzyczny, który utracił przydatność do celów dydaktycznych i kulturalnych – organy. Instrument ten został zakupiony w 1953 roku.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

1. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Składa deklaracje VAT-7 i odprowadza podatek należny. Dnia 11 czerwca 1993 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego potwierdził zgłoszenie rejestracyjne Wnioskodawcy jako podatnika podatku od towarów i usług. Działalność opodatkowana uczelni obejmuje m.in. usługi najmu, dzierżawy, sprzedaż książek i czasopism.
2. Instrument był wykorzystywany do działalności niepodlegającej opodatkowaniu oraz zwolnionej – nieodpłatne (studia stacjonarne) i odpłatne (studia niestacjonarne) kształcenie studentów oraz działalność kulturalna. Uczelnia otrzymuje z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego dotacje na zadania związane z kształceniem studentów stacjonarnych.
3. Instrument został wpisany do ewidencji środków trwałych 1 stycznia 1953 r.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaka stawka podatku VAT jest właściwa dla sprzedaży używanego instrumentu muzycznego – organów?

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno działalność kształcenia na poziomie wyższym jak i działalność kulturalna są działalnościami ustawowo zwolnionymi z VAT. Sprzedaż używanego instrumentu wykorzystywanego do tych właśnie działalności będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Według art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z treści art. 15 ust. 2 ww. ustawy wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wszelkie zaś odstępstwa od tej zasady poprzez zastosowanie obniżonej stawki lub zwolnienie z opodatkowania, należy uznać za wyjątek w stosowaniu ww. przepisu.

I tak na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o VAT dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 2 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie cytowanej regulacji art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy zwolnienie przysługuje w razie łącznego spełnienia dwóch warunków. Po pierwsze – towary mają być wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Oznacza to, że towary powinny być zakupione z przeznaczeniem do wykorzystania ich przy wykonywaniu czynności, które są zwolnione z podatku i faktycznie powinny być używane przy takiej działalności. Po drugie – dla zastosowania zwolnienia – obok spełnienia tego pierwszego warunku podatnik nie powinien mieć prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia, importu bądź wytworzenia tych towarów. Tym samym o zasadności korzystania z tego zwolnienia nie przesądza tylko i wyłącznie fakt, że podatnikowi nie przysługiwało przy nabyciu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Oprócz tego podatnik zainteresowany skorzystaniem z tego zwolnienia musi wykorzystywać towar wyłącznie na cele działalności zwolnionej od VAT. W przypadku podatnika wykorzystującego towar, co do którego nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego, do wykonywania czynności opodatkowanych, zastosowanie tego zwolnienia nie będzie możliwe.

Z dniem 1 stycznia 2014 r. ustawodawca postanowił upodobnić przepisy krajowe dotyczące zwolnienia z podatku dla dostawy towarów używanych do regulacji unijnych. Nowelizacja, którą dokonano zmiany powyższego zwolnienia, nie zawiera przepisów przejściowych. Niezależnie zatem od tego, kiedy zostały nabyte towary, ich sprzedaż następująca począwszy od 1 stycznia 2014 r. jest opodatkowana na nowych zasadach.

Zgodnie z przepisem art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347/1 ze zm.) państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

1. dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do celów działalności zwolnionej na podstawie art. 132, 135, 371, 375, 376 i 377, art. 378 ust. 2, art. 379 ust. 2 i art. 380-390, jeżeli towary te nie dały prawa do odliczenia;
2. dostawy towarów, przy których nabyciu lub wykorzystaniu VAT nie podlegał odliczeniu zgodnie z art. 176.
   
   

Według przepisów unijnych zwolnienie przy dostawie towarów może być więc stosowane jeśli towary te zostały nabyte na cele działalności zwolnionej i podatnik nie miał prawa do odliczenia; względem tych towarów państwo członkowskie stosuje ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego.

Takie rozumienie tego zwolnienia potwierdzał TSUE w sprawie C-280/04 (Jyske Finans A/S v. Skatteministeriet). Spółka nabywała samochody jako towary zwolnione z VAT, w związku z czym nie występował podatek naliczony, który mogła ona odliczyć. Spółka uważała, że przy późniejszej sprzedaży tych samochodów powinna mieć prawo do zwolnienia z podatku (gdyż wyłączenie tych transakcji ze zwolnienia z VAT prowadziłoby do podwójnego opodatkowania towarów). Trybunał wskazał jednak, że zwolnienie obejmuje jedynie te dostawy towarów, przy których nabyciu na podstawie ustawodawstwa krajowego wyłączone było prawo do odliczenia. Nie można więc było zastosować zwolnienia, o którym mowa w lit. b art. 136 dyrektywy VAT z 2006 r. Z kolei działalność spółki uprawniała ją, co do zasady, do odliczenia VAT od zakupów przeznaczonych na tę działalność, przez co odsprzedaży tych pojazdów nie można było zaliczyć do dostaw podlegających zwolnieniu na podstawie lit. a art. 136 dyrektywy VAT z 2006 r. Zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub ustawy, co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (art. 86 i art. 88 ustawy).

Z okoliczności sprawy wynika, że w 2014 r. Wnioskodawca zamierza sprzedać używany instrument muzyczny, który utracił przydatność do celów dydaktycznych i kulturalnych – organy – zakupiony w 1953 roku. Wnioskodawca jest uczelnią publiczną. Do podstawowych zadań uczelni należy kształcenie studentów oraz prowadzenie działalności kulturalnej (artystycznej). Zadania realizowane są nieodpłatnie i odpłatnie. Zarówno usługi w zakresie kształcenia na poziomie wyższym jak i usługi kulturalne są zwolnione od podatku od towarów i usług. Uczelnia nie ma więc prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dotyczących wyłącznie tych działalności. Do takich zakupów należy m.in. zakup instrumentów muzycznych.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Działalność opodatkowana uczelni obejmuje m.in. usługi najmu, dzierżawy, sprzedaż książek i czasopism.

Instrument był wykorzystywany do działalności niepodlegającej opodatkowaniu oraz zwolnionej – nieodpłatne (studia stacjonarne) i odpłatne (studia niestacjonarne) kształcenie studentów oraz działalność kulturalna. Uczelnia otrzymuje z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego dotacje na zadania związane z kształceniem studentów stacjonarnych.

Należy zauważyć, że wśród czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT wyróżnić należy czynności zwolnione z VAT i czynności opodatkowane. Natomiast podatnik wykonując działalność gospodarczą równocześnie może wykonywać działalność niemającą charakteru gospodarczego (niepodlegającą opodatkowaniu). Czynności niepodlegające opodatkowaniu odróżnić należy od czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Czynności nieopodatkowane to takie czynności, które nie są w ogóle objęte przedmiotem opodatkowania i względem których nie występuje obowiązek podatkowy. Innymi słowy, czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT nie wpływają na możliwość zastosowania zwolnienia od podatku VAT.

Z uwagi na powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe należy wskazać, że skoro Wnioskodawcy dokonującemu dostawy instrumentu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z uwagi na fakt zakupu tego towaru w 1953 r. (tj. w czasie, gdy nie obowiązywał jeszcze podatek od towarów i usług) oraz fakt wykorzystywania przedmiotowych organów wyłącznie na cele działalności zwolnionej i cele działalności niepodlegającej temu podatkowi, to sprzedaż tych organów będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z powyższej cytowanych regulacji wynika, że zastosowanie zwolnienia jest możliwe dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zwolnienie – uwzględniając tezy orzecznictwa TSUE – powinno przysługiwać wówczas, gdy podatnik nie miał efektywnej możliwości odliczenia żadnej części podatku w związku z przeznaczeniem towarów do wykonywania działalności. Oznacza to, że towary te muszą zostać wykorzystywane wyłącznie na cele działalności niedającej prawa do odliczenia podatku. W konsekwencji ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług może korzystać sprzedaż przedmiotowych organów, które nie były wykorzystywane do działalności umożliwiającej prawo do odliczenia podatku (wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej i cele działalności niepodlegającej temu podatkowi).

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie tej konkretnej sprawy opisanej w przedmiotowym wniosku, zatem skutków z niej wynikających nie można przenosić na inne indywidualne sprawy innych podmiotów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.