Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-438/14-4/MS
z 4 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku (data wpływu 30 maja 2014 r.) uzupełnione pismem z dnia 22 lipca 2014 r. (data nadania 22 lipca 2014 r., data wpływu 24 lipca 2014 r.) na wezwanie Nr IPPB4/415-438/14-2/MS z dnia 9 lipca 2014 r. (data nadania 10 lipca 2014 r., data doręczenia 16 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty należności byłemu pracownikowi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty należności byłemu pracownikowi.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-438/14-2/MS z dnia 9 lipca 2014 r. (data nadania 10 lipca 2014 r., data doręczenia 16 lipca 2014 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Pismem z dnia 22 lipca 2014 r. (data nadania 22 lipca 2014 r., data wpływu 24 lipca 2014 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca rozwiązał bez wypowiedzenia z pracownikiem umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony. Pracownik złożył do Sądu Pracy pozew o uznanie rozwiązania umowy o pracę za niezgodne z prawem, o zasądzenie od Wnioskodawcy odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę z naruszeniem przepisów prawa oraz o zasądzenie „wynagrodzenia" za okres, w którym pracownik przebywał na zwolnieniu lekarskim w celu sprawowania opieki nad żoną i za który nie został wypłacony pracownikowi zasiłek opiekuńczy. Pracownik złożył także wniosek o zawezwanie do próby ugodowej w sprawie o zapłatę wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych.

Postępowanie o odszkodowanie z powództwa pracownika zostało zakończone poprzez zawarcie pomiędzy Wnioskodawcą, a pracownikiem ugody sądowej, na mocy której Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty na rzecz pracownika kwoty 70.000,00 zł brutto. W treści ugody wskazano, że wypłata ww. kwoty pracownikowi ma nastąpić tytułem „odszkodowania". W ramach wykonania zobowiązania nałożonego na mocy ww. ugody sądowej, Wnioskodawca dokonał wypłaty kwoty w łącznej wysokości 70.000,00 zł, która to wypłata została dokonana tytułem odszkodowania, jak również tytułem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, dla których odszkodowanie stanowiło podstawę wymiaru.

Kwota odszkodowania została wypłacona pracownikowi tytułem zaspokojenia następujących roszczeń:

• odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę - kwota dochodzona pozwem z tego tytułu wynosiła 43.044,00 zł (brutto);
• odszkodowanie za brak wypłaty zasiłku opiekuńczego - kwota dochodzona pozwem, po częściowym cofnięciu powództwa wynosiła 3.600,29 zł (brutto);
• wynagrodzenie z tytułu godzin nadliczbowych - różnica, tj. kwota wypłaconego odszkodowania pomniejszona o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę oraz odszkodowanie za brak wypłaty zasiłku opiekuńczego tj. 70.000,00 zł - (43.044,00 zł + 3.600,29 zł) = 23.355,71 zł (brutto).
  
  

W zależności od tego, jakim tytułem ww. kwoty zostały wypłacone, po stronie Wnioskodawcy jako płatnika spoczywały określone obowiązki w zakresie pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca doprecyzował, że odszkodowanie wskazane w ugodzie oraz wypłacone byłemu pracownikowi, przyznane i wypłacone zostało w oparciu o przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94, z późn. zm; dalej k.p.), a w szczególności na podstawie art. 56 § 1 k.p., art. 58 k.p., art. 1511 § 1 k.p., jak również na podstawie art. 32 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, kwota wypłacona pracownikowi przez Wnioskodawcę, na podstawie zawartej ugody sądowej, tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę podlega zwolnieniu / opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a zatem, czy Wnioskodawca jako płatnik podatku nie był zobowiązany do pobrania i wpłacenia należnej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?
2. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, kwota wypłacona pracownikowi przez Wnioskodawcę, na podstawie zawartej ugody sądowej, tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a zatem, czy Wnioskodawca jako płatnik podatku był zobowiązany do pobrania i wpłacenia należnej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?
3. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, kwota wypłacona pracownikowi przez Wnioskodawcę, na podstawie zawartej ugody sądowej, tytułem odszkodowania za brak wypłaty zasiłku opiekuńczego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a zatem, czy Wnioskodawca jako płatnik podatku był zobowiązany do pobrania i wpłacenia należnej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że kwota wypłacona pracownikowi na podstawie zawartej ugody sądowej tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę z naruszeniem przepisów prawa podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem, m. in. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe. Należy zatem zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT objęte są tylko odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł z pracownikiem ugodę sądową, w której zobowiązał się zapłacić pracownikowi kwotę 70.000,00 zł brutto, w tym 40.433,00 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Kwestie dotyczące stosunku pracy, w tym wypłaty odszkodowań z tytułu rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia, zostały zawarte w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz, 94, z pózn. zm., zwana dalej: „kp").

Zgodnie z art. 56 § 1 kp, pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. Stosownie do art. 58 kp, odszkodowanie, o którym mowa w art. 56 kp, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

W przedmiotowej sprawie odszkodowanie przysługujące byłemu pracownikowi Wnioskodawcy w związku z niezgodnym z prawem rozwiązaniem umowy o pracę jest odszkodowaniem wynikającym z art. 56 § 1 kp, a jego wysokość została wprost określona w kodeksie pracy. Wobec tego, przedmiotowe odszkodowanie, które zostało przyznano byłemu pracownikowi, należy zakwalifikować jako odszkodowanie, którego wysokość wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw, czyli odszkodowaniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odszkodowanie za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę nie zostało również wymienione w wyjątkach od zwolnienia z opodatkowania, wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a) - g) ustawy o PIT, tak więc podlega zwolnieniu z podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

Reasumując, stwierdzić należy, że w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych powyżej regulacji ustawy o PIT, wypłacone przez Wnioskodawcę pracownikowi odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę, wypłacone na podstawie ugody sądowej, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT. Wobec tego od odszkodowania, które zostało przyznane byłemu pracownikowi na podstawie art. 56 § 1 kp Wnioskodawca nie był obowiązany do pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone m. in. w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 sierpnia 2008 r., sygn.: IPPB2/415-687/08-6/MG, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 marca 2013 r., sygn.; ITP82/415-1169/12/RS, Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 listopada 2013 r., sygn.; IPTPB1/415-546/13-4/MAP, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 marca 2014 r., sygn.: IBPBII/1/415-1088/13/MZ.

Ad. 2.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W niniejszej sprawie, na podstawie ugody sądowej, w ramach „odszkodowania" pracownikowi zostało wypłacone przez Wnioskodawcę również wynagrodzenie z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych. Mając na uwadze stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy uznać, że określone w ugodzie odszkodowanie przyznane pracownikowi na zaspokojenie roszczeń wynikających z łączącego pracownika z Wnioskodawcą jako pracodawcą stosunku pracy, z tytułu godzin nadliczbowych, nie jest odszkodowaniem wynikającym z przepisów odrębnych ustaw, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT. Wskazać bowiem należy, że odszkodowanie to nie zostało wypłacone na podstawie konkretnego przepisu Kodeksu pracy, kodeks pracy nie przewiduje bowiem odszkodowania na rzecz pracownika z tytułu godzin nadliczbowych, lecz wypłatę wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. Tym samym tego rodzaju „odszkodowanie" nie korzysta z tego zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, nawet jeśli w ugodzie sądowej wynagrodzenie to nazwano odszkodowaniem.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub inne zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
   
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Odszkodowanie wypłacone tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych winno zostać zakwalifikowane do przychodu ze stosunku pracy, bowiem wypłata tegoż odszkodowania miała swe źródło w uprzednio łączącym pracownika z Wnioskodawcą stosunku pracy.

Wypłacone na podstawie ugody odszkodowanie dotyczyło bowiem utraconych korzyści (wypłaty wynagrodzenia za godziny nadliczbowe), które w normalnej sytuacji stanowiłyby dla pracownika przychód ze stosunku pracy. Do ww. odszkodowania nie ma zatem również zastosowania zwolnienie zawarte w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT, gdyż z tego przepisu wynika, że podlega opodatkowaniu odszkodowanie otrzymane (na podstawie wyroku lub ugody sądowej) z tytułu utraconych korzyści, które podatnik mógł otrzymać, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Opodatkowanie to wynika stąd, że gdyby pracownik osiągnął spodziewane korzyści, to korzyści te podlegałyby opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Tym samym, wypłacone świadczenie na podstawie ugody, tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym Wnioskodawca jako płatnik był zobowiązany do pobrania oraz wpłacenia od ww. kwoty zaliczki na podatek dochodowy.

Powyższe potwierdza m. in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 7 stycznia 2014 r., sygn.: IBPBII/1/415-927/13/HK.

Ad. 3.

Kwota, której zapłaty pracownik dochodził tytułem zasiłku opiekuńczego, została potraktowana jako odszkodowanie z tytułu braku wypłaty zasiłku opiekuńczego. Odszkodowanie to nie wchodzi w zakres przedmiotowy zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT, nie jest to bowiem odszkodowanie, którego wysokość lub zasady ustalania wynikają z odrębnych ustaw.

Odszkodowanie to nie będzie również korzystało ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT. Odszkodowanie to dotyczy bowiem korzyści, które podatnik mógłby otrzymać, gdyby szkody nie wyrządzono, a dokładniej, gdyby szkody nie wyrządzono, podatnikowi zostałby wypłacony zasiłek opiekuńczy. Brak kompensacyjnego charakteru wypłaty z tego tytułu.

Tym samym kwota otrzymana tytułem odszkodowania za brak wypłaty zasiłku, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a Wnioskodawca jako płatnik był zobowiązany do pobrania oraz odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wyżej zaprezentowane stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku pobrania zaliczek na podatek dochodowy, a w szczególności niezasadności stosowania zwolnienia z podatku dochodowego w przypadku kwot wypłaconych tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych oraz odszkodowania za brak wypłaty zasiłku opiekuńczego, potwierdza ugruntowane orzecznictwo sądów administracyjnych, w tym m. in.: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 lutego 2008 r. sygn. akt. II FSK 47/07, w którym stwierdzono, że: „Z treści art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2000 r. Nr 14, poz. 176) wynika, że odnosi się on do odszkodowań przewidzianych w ustawie (niezależnie od tego, czy ich wypłata dokonywana była na podstawie wyroku sądowego, czy umowy zawartej między stronami), a nie do świadczenia tak nazwanego w zawartej umowie cywilnoprawnej. O zwolnieniu świadczenia od opodatkowania decyduje jego istota, a nie forma zawartego między stronami porozumienia." Podobnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 10 listopada 2004 r., sygn. akt. III SA 3425/03, zgodnie, z którym: „Podstawą powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji zapłaty podatku jest niemożność zakwalifikowania świadczenia do grupy odszkodowań, otrzymanych na podstawie przepisów prawa cywilnego, administracyjnego i na podstawie innych ustaw (art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). O tym, czy świadczenie jest odszkodowaniem decyduje rzeczywisty charakter świadczenia, a nie jego nazwa. Szkoda powinna być spowodowana przez zaistnienie faktu (działanie lub zdarzenie), zaś pomiędzy szkodą, a tym faktem musi istnieć adekwatny związek przyczynowy. Szkoda po stronie skarżącej nie wystąpiła, gdyż na podstawie ugody stosunek pracy został rozwiązany za porozumieniem stron, zaś skarżąca otrzymała za nieskorzystanie z ochrony związkowej ekwiwalent w postaci kwoty pieniędzy”.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jedynie w przypadku kwoty wypłaconej tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę z naruszeniem prawa, podlega ona zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Kwoty wypłacone pracownikowi tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych oraz odszkodowania za brak wypłaty zasiłku opiekuńczego, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, i Wnioskodawca jako płatnik byt zobowiązany do pobrania oraz wpłaty zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od ww. kwot.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądowych należy stwierdzić, że interpretacje te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.