Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-796/14/AB
z 17 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 czerwca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 4 lipca 2014 r.), uzupełnionym 2 i 6 października 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego wynajmowanego w ramach tzw. najmu prywatnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego wynajmowanego w ramach tzw. najmu prywatnego. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 23 września 2014 r. Znak: IBPP1/443-677/14/BM, IBPBI/1/415-796/14/AB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 2 i 6 października 2014 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem lokalu mieszkalnego, zakupionego ze środków pochodzących w całości z kredytu zaciągniętego w złotych polskich. Wnioskodawca lokal ten nabył w celu jego wynajmu i obecnie wynajmuje go najemcy prowadzącemu działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania turystów, celem świadczenia usług noclegowych (umożliwiającym używanie lokalu zgodnie z przeznaczeniem, jako apartamentu wakacyjnego).

Strony zamierzają wprowadzić zmiany w obowiązującej umowie najmu w ten sposób, że najemca zobowiąże się do zapłaty wynajmującemu czynszu miesięcznego w wysokości stanowiącej procentową część dochodu osiągniętego w danym miesiącu z tytułu podnajmu lokalu.

Dochód będący podstawą do wyliczenia czynszu określonego w zdaniu poprzednim, stanowić będzie różnicę pomiędzy miesięcznym obrotem najemcy z tytułu podnajmu lokalu, a wydatkami najemcy na ten lokal w postaci:

1. wszelkich kosztów związanych z bieżącym utrzymaniem lokalu oraz dokonywania jego drobnych napraw i remontów. W szczególności najemca zobowiązany będzie pokrywać koszty zużytych mediów, wywozu nieczystości oraz opłat administracyjnych związanych z utrzymaniem czystości w częściach wspólnych nieruchomości (gruntu i posadowionego na nim budynku), w której znajduje się lokal;
2. podatku od nieruchomości, jaką najemca stosownie do umowy zobowiązany jest pokrywać;
3. kwoty odsetek kapitałowych naliczanych od kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę na zakup wynajmowanego lokalu przypadających w danym miesiącu trwania najmu, którą najemca zobowiązałby się pokrywać.
   
   

Zapłata czynszu następować będzie na podstawie zaakceptowanego przez wynajmującego, a sporządzanego przez najemcę za każdy miesiąc zestawienia obrotu (z wyszczególnieniem każdego z podnajmów) i wydatków określonych w zdaniu poprzednim. Najemcy nie będzie przysługiwać żądanie zwrotu nakładów poczynionych na lokal, co oznacza w szczególności, że po wygaśnięciu umowy zobowiązany jest (wg pisemnego żądania wynajmującego) nakłady te pozostawić w całości lub w części bez prawa do wynagrodzenia za nie, bądź przywrócić lokal do stanu poprzedniego.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 1 października 2014 r., Wnioskodawca m.in. wskazał, że lokal mieszkalny, o którym mowa we wniosku został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, albowiem jako osoba prywatna (nie prowadząca działalności gospodarczej), rozlicza najem na „zasadach ogólnych”, dokonując odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy kwota zapłaconych odsetek kapitałowych, naliczanych od kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę na zakup lokalu, a finansowanych przez najemcę i obniżających przez to jego czynsz, stanowi koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy w rozumieniu art. 23 ust. 1 (winno być art. 22 ust. 1) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota zapłaconych odsetek kapitałowych, naliczanych od kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę na zakup lokalu, pokrywanych przez najemcę i obniżających przez to pośrednio czynsz (poprzez obniżenie podstawy do jego ustalenia) stanowi koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy, w rozumieniu art. 23 ust. 1 (winno być art. 22 ust. 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do art. 23 ust. 1 (winno być art. 22 ust. 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), (...).

Kredyt na zakup wynajmowanego lokalu został zaciągnięty przez Wnioskodawcę, w celu osiągnięcia przychodów, ponieważ Wnioskodawca nabył ten lokal w celu jego wynajmu i aktualnie lokal ten jest wynajmowany, a więc osiąga on z tego tytułu przychody. Wprawdzie, zgodnie z aneksem do umowy najmu, to najemca zobowiązany będzie pokryć kwotę odsetek kapitałowych naliczanych od kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę na zakup lokalu przypadających w danym miesiącu trwania najmu, jednakże będzie uzyskiwał on z tego tytułu obniżkę należnego Wnioskodawcy czynszu. W istocie zatem ciężar ponoszenia kosztów odsetek kapitałowych od zaciągniętego kredytu w dalszym ciągu będzie pośrednio ciążył na Wnioskodawcy. Kwota zapłaconych odsetek od przedmiotowego kredytu stanowi zatem koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy, gdyż spełnione zostały przesłanki uznania jej za koszt uzyskania przechodu wskazane w art. 23 ust. 1 (winno być art. 22 ust. 1) w związku z art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi być poniesiony,
• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• musi być właściwie udokumentowany.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Dla możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z najmu odsetek od kredytu istotny jest również przepis art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem lokalu mieszkalnego, zakupionego ze środków pochodzących w całości z kredytu. Wnioskodawca nabył ten lokal w celu jego wynajmu i obecnie wynajmuje ten lokal najemcy prowadzącemu działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania turystów. Strony zamierzają wprowadzić zmiany w umowie najmu w ten sposób, że najemca zobowiąże się do zapłaty wynajmującemu czynszu miesięcznego w wysokości stanowiącej procentową część dochodu osiągniętego przez niego w danym miesiącu z tytułu podnajmu lokalu turystom. Dochód będący podstawą do wyliczenia czynszu stanowić będzie różnicę pomiędzy miesięcznym obrotem najemcy z tytułu podnajmu lokalu, a wydatkami najemcy na ten lokal w postaci m.in. kwoty odsetek kapitałowych naliczanych od kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę na zakup wynajmowanego lokalu przypadających w danym miesiącu trwania najmu, którą najemca zobowiązałby się pokrywać. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z najmu lokalu mieszkalnego ww. odsetek kapitałowych od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że zapłacone odsetki od kredytu, co do zasady, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, pod warunkiem łącznego spełnienia wskazanych powyżej przesłanek. W związku z powyższym należy dokonać oceny, czy na gruncie przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, wskazane we wniosku wydatki z tytułu tych odsetek od kredytu spełniają przesłanki ogólne wynikające z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, koszt nabycia lokalu mieszkalnego został sfinansowany kredytem. W związku z wynajmowaniem przedmiotowego lokalu Wnioskodawca uzyskuje przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji należy uznać, że odsetki od przedmiotowego kredytu są ponoszone w celu osiągnięcia przychodu. Również art. 23 ww. ustawy, zawierający katalog kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodu nie wyłącza możliwości zaliczenia ww. wydatków, tj. zapłaconych odsetek od kredytu do kosztów podatkowych. W konsekwencji, w świetle przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z najmu wydatki z tytułu zapłaconych odsetek od kredytu, pod warunkiem należytego ich udokumentowania. Na możliwość powyższą nie będzie miało przy tym wpływu zawarcie wskazanej we wniosku umowy (aneksu do umowy najmu nieruchomości).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważyć należy, że stosownie do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego (z którego nie wynika, że miała miejsce kapitalizacja odsetek), przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wyłącznie możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych zapłaconych odsetek kapitałowych od kredytu, o którym mowa we wniosku. Z tej też przyczyny na gruncie przedmiotowej sprawy nie znajduje zastosowania powołany w stanowisku art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz art. 23 ust. 1 pkt 32 tej ustawy. Nieprawidłowość powyższa nie miała jednak wpływu na ocenę istoty stanowiska Wnioskodawcy w sprawie.

Nadmienić także trzeba, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie były kwestie dotyczące sposobu ustalania przychodów Wnioskodawcy z najmu, w tym także w zakresie określenia, jaki wpływ na wysokość uzyskiwanych z najmu nieruchomości przychodów, będzie miało zawarcie wskazanej we wniosku umowy. W przypadku, gdy Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskaniem interpretacji indywidualnej w ww. zakresie może wystąpić w tym zakresie z odrębnym wnioskiem ORD-IN.

Natomiast w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 2 wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.