INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2012 r. (data wpływu 21 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia uzyskanego od podmiotu z siedzibą na terenie Hiszpanii - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia uzyskanego od podmiotu z siedzibą na terenie Hiszpanii.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiadający rezydencję podatkową w Polsce uzyskuje od podmiotu z siedzibą na terenie Hiszpanii zajmującego się działalnością szkoleniową i naukową - zwanego dalej „Zleceniodawcą" wynagrodzenie za:

1. prowadzenie wykładów zagranicą,
2. sprawowanie bieżącego nadzoru nad realizacją programów szkoleniowych organizowanych przez Zleceniodawcę na terytorium Polski,
3. za przenoszenie autorskich praw majątkowych do opracowanych przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy raportów, analiz ryzyka, materiałów szkoleniowych.

Umowy i wystawiane do nich rachunki wskazują wysokość wynagrodzenia wypłacanego z poszczególnych, wyżej wskazanych tytułów. W zakresie działalności Wnioskodawcy opisanej w pkt 1 Wnioskodawca złożył Zleceniodawcy certyfikat rezydencji podatkowej poświadczający, że miejscem rezydencji podatkowej wnioskodawcy jest Polska. Wynagrodzenie jest wypłacane przez Zleceniodawcę w kwotach brutto. W związku z tym Wnioskodawca samodzielnie rozlicza należności podatkowe z powyższych tytułów. Wnioskodawca nie naliczał zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów z tytułu otrzymywania wynagrodzenia za czynności, o których mowa w pkt 2.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Do jakich źródeł przychodów należy zakwalifikować ww. przychody...
2. Jakie zryczałtowane koszty uzyskania przychodu Wnioskodawca winien przyjmować dla przychodów z ww. tytułów...
3. Czy Wnioskodawca ma prawo dokonania korekty złożonych zeznań (deklaracji) podatkowych i wystąpienia o zwrot nadpłaty podatku uiszczonego w wysokości wyższej niż należna ze względu na niepomniejszanie przez Wnioskodawcę dochodu uzyskanego za sprawowanie bieżącego nadzoru nad realizacją programów szkoleniowych organizowanych przez Zleceniodawcę na terytorium Polski (pkt 2 stanu faktycznego) o zryczałtowane koszty uzyskania przychodów, a jeżeli tak to za jaki okres...
4. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do uiszczania zaliczek na podatek dochodowy od uzyskiwanych ww. przychodów, a jeżeli tak to w jakiej wysokości i w jakich terminach...
5. Jakie stawki podatkowe powinien przyjmować Wnioskodawca dla przychodów uzyskiwanych z ww. źródeł...
6. Jakie obowiązki sprawozdawcze ma Wnioskodawca w związku z osiąganiem ww. przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 14 umowy z dnia 15 listopada 1979 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127) stanowi, że:

„1. Dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonaniem wolnego zawodu albo z innej samodzielnej działalności podobnego rodzaju, będą opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że dla wykonywania swojej działalności w drugim Umawiającym się Państwie dysponuje ona zwykle stałą placówką. Jeżeli rozporządza ona taką stałą placówką, wówczas dochody mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane tej stałej placówce.

2. Określenie „wolny zawód” obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukowa, literacką, artystyczną, wychowawcza lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, techników, inżynierów, architektów oraz dentystów".

W ocenie Wnioskodawcy czynności - prowadzenie przez Wnioskodawcę wykładów zagranicą na rzecz Zleceniodawcy należy zaklasyfikować jako wykonywanie „wolnego zawodu” w rozumieniu ww. przepisów. W związku z tym, wyżej opisane przez Wnioskodawcę przychody podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Zasady opodatkowania przychodów wypłacanych przez Zleceniodawcę podlegają zatem polskiej ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. - dalej zwanej „UPDOF”.

Ad. 1) Zgodnie z art. 13 ust. 2 UPDOF „Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuk oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych”.

W ocenie Wnioskodawcy przychody z działalności w zakresie prowadzenia wykładów oraz sprawowania bieżącego nadzoru nad realizacją programów szkoleniowych należy zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 UPDOF - czyli do działalności wykonywanej osobiście.

Zgodnie z art. 18 UPDOF „za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw”.

W ocenie Wnioskodawcy przychody otrzymywane za przeniesienie na Zleceniodawcę autorskich praw majątkowych do raportów, analiz ryzyka, materiałów szkoleniowych należy zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 UPDOF - czyli do przychodów z praw majątkowych.

Ad. 2) Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 UPDOF. „Koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód”.

W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawcy przysługuje mu prawo do obniżenia przychodu osiąganego z tytułu prowadzenia wykładów o - co do zasady - kwotę stanowiącą 20% przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 UPDOF: „Koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50 % uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód".

W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawcy przysługuje mu prawo do obniżenia przychodu uzyskanego z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych o - co do zasady - kwotę stanowiącą 50% przychodu.

Ad. 3) Wnioskodawca nie pomniejszał przychodu uzyskiwanego z tytułu sprawowania bieżącego nadzoru nad realizacją programów szkoleniowych organizowanych przez Zleceniodawcę na terytorium Polski o ryczałtowe koszty uzyskania przychodu. W związku z tym podatek obliczany i uiszczany przez wnioskodawcę z tego tytułu był zawyżony. W ocenie Wnioskodawcy jest on uprawniony do złożenia korekt zeznań za okresy, w których przy dokonywaniu rozliczeń nie uwzględniał kosztów uzyskania przychodu otrzymywanego z ww. tytułu i uiścił podatek w wyższej niż należna wysokości.

Takie działanie Wnioskodawcy - pod warunkiem złożenia korekty zeznań do końca 2013 roku, będzie dopuszczalne za okres obejmujący lata 2006 - 2011. Zobowiązanie podatkowe zgodnie z art. 70 Ordynacji podatkowej „przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku". W związku z tym terminem zobowiązanie podatkowe za 2006 rok przedawni się w dniu 1 stycznia 2013 roku - do tego czasu możliwe jest złożenie korekty deklaracji dotyczącej zobowiązania podatkowego powstałego w tym roku.

Nadpłata będzie podlegała zwrotowi w terminie 3 miesięcy licząc od dnia złożenia korekty zeznania, co wynika z art. 77 § 1 pkt 5 w zw. z art. 77 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Prawo do zwrotu nadpłaty podatku wygaśnie natomiast po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin jej zwrotu, co wynika z art. 80 § 1 Ordynacji podatkowej.

Ad. 4) Od wynagrodzeń otrzymywanych przez Wnioskodawcę z tytułu prowadzenia wykładów i sprawowania bieżącego nadzoru nad realizacją programów szkoleniowych organizowanych przez Zleceniodawcę na terytorium Polski należy odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy w ciągu roku podatkowego.

Zaliczki należy uiszczać w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany. Zaliczki są odprowadzane od kwot rzeczywiście otrzymanych, a nie należnych. Obowiązek powyższy wynika z przepisów art. 44 ust. 1a pkt 3 w zw. z ust. 3a i 3c UPDOF, które stanowią że:

„ Art. 44 ust 1a., Podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników:

1. ze stosunku pracy z zagranicy,
2. z emerytur i rent z zagranicy,
3. z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4 i 6-9, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 1 - są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a. (...)

3a. Podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień – w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczek podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zgodnie z ust. 3c. zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3a zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, zapłaconej w danym miesiącu ze środków podatnika”.

Zaliczka jest zatem należna od otrzymanego z ww. tytułów przychodu pomniejszonego - co do zasady - ryczałtowe koszty uzyskania przychodu w wysokości 20%.

W ocenie Wnioskodawcy od przychodów z praw majątkowych, tj. ze zbywania lub upoważniania do korzystania z praw autorskich przysługujących Wnioskodawcy nie jest konieczne odprowadzanie w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy.

Ad. 5) W ocenie Wnioskodawcy dla dochodów ze źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 2 oraz pkt 7 UPDOF stawka podatkowa wynosi 18% (a od kwoty 85.528 zł 32%), co wynika z art. 27 ust. 1 PDOF.

Ad. 6) Dochody opisane we wniosku podlegają rozliczaniu na formularzu PIT-36 w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 14 ust. 1 umowy z dnia 15 listopada 1979 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127), dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonaniem wolnego zawodu albo z innej samodzielnej działalności podobnego rodzaju, będą opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że dla wykonywania swojej działalności w drugim Umawiającym się Państwie dysponuje ona zwykle stałą placówką. Jeżeli rozporządza ona taką stałą placówką, wówczas dochody mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane tej stałej placówce.

Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, techników, inżynierów, architektów oraz dentystów (art. 14 ust. 2 umowy).

Zatem, w sytuacji opisanej we wniosku, w którym nie wskazano ażeby Wnioskodawca posiadał w Hiszpanii stałą placówkę, dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę od Zleceniodawcy hiszpańskiego - podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, stosownie do regulacji zawartych w art. 14 ust. 1 umowy, na zasadach przewidzianych w polskim prawie podatkowym.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 tej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 cytowanej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, uważa się: przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Nie jest to jednak jedyny przepis w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych normujący źródło przychodu związane z działalnością twórczą, bowiem w myśl postanowień art. 18 tej ustawy za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Przychód z praw majątkowych powstaje zatem m.in. w przypadku odpłatnego przeniesienia praw na inną osobę (podmiot).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca osiąga przychody z tytułu prowadzenia wykładów za granicą, sprawowania bieżącego nadzoru nad realizacją programów szkoleniowych organizowanych przez Zleceniodawcę na terytorium Polski oraz za przenoszenie autorskich praw majątkowych do opracowanych przez Niego na rzecz Zleceniodawcy raportów, analiz ryzyka, materiałów szkoleniowych. Zleceniodawcą jest podmiot z siedzibą na terenie Hiszpanii.

Na podstawie przedstawionego stanu faktycznego oraz po zanalizowaniu przedstawionych powyżej przepisów prawa stwierdzić należy, że przychody wskazane w pkt 1 i 2 opisu stanu faktycznego, które Wnioskodawca uzyskuje, są przychodami z działalności wykonywanej osobiście objętej dyspozycją art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast przychody związane z przenoszeniem autorskich praw majątkowych (pkt 3 opisu), należy zaliczyć do przychodów ze źródła określonego w art. 18 ww ustawy, tj. do przychodów z praw majątkowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć takich jak np. „twórca”, "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, tj. przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W myśl postanowień art. 1 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Przy czym zaznaczyć wyraźnie trzeba, iż organy upoważnione w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nie są uprawnione do orzekania, czy określony rezultat pracy jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego. Interpretacja przepisów ustawy o prawie autorskim nie leży bowiem w kompetencji organów podatkowych. W tym zakresie skutki podatkowe ocenione zostały na podstawie okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku.

W myśl zaś art. 22 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy wskazuje, że ustalenie, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych, i podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić zatem należy, iż w sytuacji przedstawionej we wniosku do przychodu uzyskanego przez Wnioskodawcę z tytułu przeniesienia prawa autorskich mogą mieć zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w zakresie wynagrodzenia wskazanego w pkt 1 i 2 stanu faktycznego należy zastosować 20% koszty uzyskania przychodu.

Na podstawie art. 44 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4 i 6-9, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 1, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Stosownie do art. 44 ust. 3a ww. ustawy, podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, że podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29-30e, pobiera się od podstawy jego obliczenia według następującej skali:

Zgodnie z art. 44 ust. 3c ww. ustawy, zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3a zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, zapłaconej w danym miesiącu ze środków podatnika.

Według art. 44 ust. 7 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, czasowo przebywający za granicą, którzy osiągają dochody ze źródeł przychodów położonych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wrócili do kraju, wpłacić zaliczkę na podatek dochodowy. Jeżeli termin płatności przypada po zakończeniu roku podatkowego, należny podatek jest płatny w terminie złożenia zeznania. Do obliczenia należnej zaliczki stosuje się odpowiednio ust. 3a oraz 3c.

Jednocześnie wskazać należy, że w odniesieniu do dochodów z przeniesienia praw majątkowych ustawodawca nie przewidział obowiązku uiszczania przez podatnika zaliczek w ciągu roku podatkowego.

Na mocy art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. Dochody, o których mowa we wniosku, należy wykazać w zeznaniu podatkowym – na druku PIT-36.

W kwestii prawa do złożenia korekty stwierdzić należy, że zgodnie z art. 81 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym, poprawnym już - wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji oraz z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty. W tym miejscu należy podkreślić, iż przy korekcie deklaracji należy uwzględnić przepisy dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Zgodnie z art. 70 § 1 ww. ustawy, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

W myśl art. 75 § 1 ww. ustawy, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Ponadto z § 2 pkt 1 lit. a) powyższego przepisu wynika, iż uprawnienie to przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 73 § 2, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej.

W świetle powyższego Wnioskodawca może dokonać stosownej korekty zeznań podatkowych, z uwzględnieniem w szczególności postanowień art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej. Przy czym, o zasadności korekt, wniosku złożonego przez stronę i wystąpieniu nadpłaty rozstrzyga właściwy organ podatkowy w wyniku przeprowadzonego postępowania.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli więc przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Podkreślenia wymaga też, że przepisy rozdziału 1a ustawy Ordynacja podatkowa stanowią, że interpretacja indywidualna wydana w tym trybie, może dotyczyć tylko przepisów prawa podatkowego, przy czym wnioskodawca jest zobowiązany wskazać je w złożonym wniosku.

Zakres żądania Wnioskodawcy wyznacza natomiast w szczególności:

1. stan faktyczny przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
2. stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz
3. zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy.

Ze względu zatem na zakres żądania Wnioskodawcy ocenie interpretacyjnej organu została poddana więc kwestia kwalifikacji wskazanych w opisie stanu faktycznego przychodów do określonego źródła przychodu, możliwości zastosowania zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodu, właściwej stawki podatku, obowiązku odprowadzania zaliczek, możliwości złożenia korekty zeznań podatkowych oraz złożenia odpowiedniego zeznania.

Jednocześnie wskazać należy, iż organ wydający interpretację indywidualną nie ma obowiązku poszukiwania okoliczności faktycznych, które nie zostały wskazane we wniosku. Przy rozpatrywaniu okoliczności faktycznych przyjęto więc, iż działalność wykładowcza prowadzona była na terenie Hiszpanii, wobec czego w sprawie znajdą zastosowanie zapisy umowy z dnia 15 listopada 1979 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.