2014.09.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-787/14-2/EK
z 24 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2014 r. (data wpływu 10 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi administratora zastawu dla wierzytelności z obligacji i administratora hipoteki dla wierzytelności z obligacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi administratora zastawu dla wierzytelności z obligacji i administratora hipoteki dla wierzytelności z obligacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka S.A. (dalej: Wnioskodawca lub Dom Maklerski) prowadzi działalność maklerską i finansową. Przedmiotem działalności Spółki jest:

Zarządzanie rynkami finansowymi (PKO 66.11.7);
Działalność maklerska związana z: rynkiem papierów wartościowych i towarów giełdowych (PKD 66.12,7);
Działalność związana z zarządzaniem funduszami (PKD 66.30.Z);
Pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 66.19.Z);
Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 64.99.7);
Pozostała działalność wspomagająca ubezpieczenia i fundusze emerytalne (PKD 66.29,Z).

W zakresie wyżej określonej działalności maklerskiej przedmiotem działalności Spółki jest:
1. przyjmowanie i przekazywanie zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych;
2. wykonywanie zleceń, o których mowa w pkt a, na rachunek dającego zlecenie;
3. nabywanie lub zbywanie na własny rachunek instrumentów finansowych;
4. oferowanie instrumentów finansowych;
5. przechowywanie lub rejestrowanie instrumentów finansowych, w tym prowadzenie rachunków papierów wartościowych oraz prowadzenie rachunków pieniężnych;
6. doradztwo dla przedsiębiorstw w zakresie struktury kapitałowej, strategii przedsiębiorstwa lub innych zagadnień związanych z taką strukturą lub strategią;
7. doradztwo i inne usługi w zakresie łączenia, podziału oraz przejmowania przedsiębiorstw;
8. sporządzanie analiz inwestycyjnych, analiz finansowych oraz innych rekomendacji o charakterze ogólnym dotyczących transakcji w zakresie instrumentów finansowych;

Wnioskodawca prowadzi działalność maklerską na podstawie decyzji Komisji Papierów Wartościowych i Giełd wydanej w 2006 r., udzielającej zezwolenia na prowadzenia działalności maklerskiej w zakresie m.in.:

Przyjmowania i przekazywania zleceń nabycia lub zbycia maklerskich instrumentów finansowych;
Wykonywania zleceń, o których mowa w pkt 1, na rachunek dającego zlecenie;
Nabywania lub zbywania na własny rachunek maklerskich instrumentów finansowych;
Zarządzania portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba maklerskich instrumentów finansowych;
Oferowania maklerskich instrumentów finansowych;
Świadczenia usług w wykonaniu zawartych umów o submisje inwestycyjne i usługowe lub zawierania i wykonywania innych umów o podobnym charakterze, jeżeli ich przedmiotem są maklerskie instrumenty finansowe;
Prowadzenia rachunków papierów wartościowych oraz rachunków pieniężnych służących do ich obsługi;
Doradztwa inwestycyjnego w zakresie maklerskich instrumentów finansowych, dopuszczonych do obrotu zorganizowanego;
Organizowania alternatywnego systemu obrotu;
Przechowywania i rejestrowania zmian stanu posiadania maklerskich instrumentów finansowych;
Ewidencjonowania oraz prowadzenia rachunków, na których są zapisywane maklerskie instrumenty finansowe, z wyłączeniem rachunków papierów wartościowych oraz prowadzenia rachunków pieniężnych do obsługi rachunków na których są zapisywane maklerskie Instrumenty finansowe, jak również rozliczania transakcji, których przedmiotem są te instrumenty, z wyłączeniem transakcji, których przedmiotem są zdematerializowane papiery wartościowe lub inne maklerskie instrumenty finansowe dopuszczonej do obrotu zorganizowanego
Udostępniania skrytek sejfowych;
Udzielania pożyczek pieniężnych na dokonanie transakcji, której przedmiotem jest jeden lub większa liczba maklerskich Instrumentów finansowych w przypadku gdy transakcja jest dokonywana za pośrednictwem firmy inwestycyjnej udzielającej pożyczki;
Świadczenia usług dodatkowych związanych z subemisją usługową lub inwestycyjną.

W ramach prowadzonej działalności maklerskiej, Dom Maklerski zawiera ze swoimi klientami umowy na pełnienie funkcji administratora zastawu oraz umowy na pełnienie funkcji administratora hipoteki.

Klienci Domu Maklerskiego - podmioty dokonujące emisji obligacji (dalej; Emitenci), w celu zapewnienia odpowiedniej formy zabezpieczenia długu obligacyjnego dokonują niejednokrotnie ustanowienia zabezpieczeń, oferowanych podmiotom nabywającym wyemitowane obligacje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 9 ustawy o obligacjach (ustawa z dnia 29 czerwca 1995 roku o obligacjach (Dz. U. Nr 83, poz. 420 z późn. zm., tj. Dz.U. z 2001 roku, Nr 120, poz. 1300, dalej: Ustawa o obligacjach), obligacja winna wskazywać zakres i formę zabezpieczenia albo informację o jego braku. Jednocześnie emitenci mają dowolność w proponowaniu podmiotom zainteresowanym nabyciem obligacji form ich zabezpieczenia.

Emitenci – klienci Domu Maklerskiego, najczęściej podejmują decyzję o dokonaniu zabezpieczenia wierzytelności z obligacji w formie zastawu rejestrowego lub hipoteki na nieruchomości.

W przypadku ustanowienia takiego zabezpieczenia dla nabywców obligacji - jako papierów emitowanych w serii - zabezpieczenie jest ustanawiane na rzecz wszystkich obligatariuszy, bez ich imiennego wskazania. Prawa obligatariuszy (jako zastawnika) wykonuje Administrator zastawu, odpowiednio administrator hipoteki.

Istota funkcji administratora zastawu

Zastaw rejestrowy zabezpieczający wierzytelności z tytułu dłużnych papierów wartościowych emitowanych w serii może być ustanowiony na rzecz wszystkich wierzycieli bez imiennego ich wskazania.

W takim przypadku zastawu, obowiązkowe jest ustanowienie administratora zastawu, na podstawie umowy między emitentem i administratorem zastawu. Ustawa stanowi ponadto, że administrator zastawu nie musi być wierzycielem z tytułu dłużnych papierów wartościowych emitowanych w serii.

Podstawę dla działania administratora zastawu stanowi umowa zawarta pomiędzy nim a emitentem określająca zasady wykonywania tej funkcji, zwana również często umową administratorską.

Zarówno przepisy ustawy o obligacjach jak i ustawy o zastawie rejestrowym nie odnoszą się do treści umowy o ustanowienie administratora zastawu.

W umowach zawieranych przez Dom Maklerski na odpłatne pełnienie funkcji administratora zastawu, zawierano następujące postanowienia:

Dom Maklerski jako administrator zastawu zostaje zobowiązany do administrowania przedmiotem zastawu mając na uwadze interes Obligatariuszy,
W ramach administrowania przedmiotem zastawu Dom Maklerski jest zobowiązany przede wszystkim do podejmowania wszelkich czynności faktycznych i prawnych koniecznych do zaspokojenia z przedmiotu zastawu, a nie zaspokojonych przez Emitenta w inny sposób wierzytelności Obligatariuszy z tytułu Obligacji.
Dom Maklerski działa we własnym imieniu, ale na rachunek obligatariuszy, wykonując prawa i obowiązki zastawnika wynikające z umowy zastawniczej i przepisów prawa,

Przedmiotem zastawów dokonywanych przez Emitentów obligacji są w większości przypadków papiery wartościowe, w niektórych przypadkach również przedmioty materialne.

Czynności administratora zastawu dla zabezpieczenia wierzytelności z obligacji emitowanych przez Emitentów są pełnione przez Dom Maklerski działający jednocześnie również jako organizator emisji zabezpieczanych obligacji. Zdarzają się również sytuacje, kiedy Dom Maklerski pełni funkcje administratora zastawu w sytuacji gdy organizatorem emisji zabezpieczanych obligacji jest inny podmiot.

Istota funkcji administratora hipoteki

Funkcje administratora hipoteki w przypadku zabezpieczenia wierzytelności obligacyjnych wynikają z przepisów ustawy o obligacjach.

Zgodnie z przepisami tej ustawy, do ustanowienia hipoteki stanowiącej zabezpieczenie roszczeń obligatariuszy wystarcza oświadczenie woli właściciela nieruchomości. W księdze wieczystej, gdzie wskazana jest taka hipoteka, obligatariuszy imiennie się nie oznacza. Ustawa o obligacjach przewiduje ponadto, że przed rozpoczęciem emisji obligacji emitent jest obowiązany zawrzeć w formie pisemnej pod rygorem nieważności umowę z administratorem hipoteki, który wykonuje prawa i obowiązki wierzyciela hipotecznego we własnym imieniu, lecz na rachunek obligatariuszy. Ustawa przewiduje, że administratorem hipoteki może być także bank pełniący funkcję banku reprezentanta.

Z powyższych regulacji wynika, że obowiązki i odpowiedzialność administratora hipoteki zabezpieczającej roszczenia obligatariuszy określa umowa zawarta przez emitenta obligacji z podmiotem pełniącym funkcję administratora.

W umowach zawieranych przez Dom Maklerski na odpłatne pełnienie funkcji administratora hipoteki, zawierano następujące postanowienia:

W ramach administrowania hipoteką Dom Maklerski jest zobowiązany przede wszystkim do wykonywania wszystkich praw i obowiązków wierzyciela hipotecznego w interesie i na rachunek Obligatariuszy, w tym dochodzenia zaspokojenia wierzytelności obligatariuszy z nieruchomości.
Dom Maklerski wykonując umowy administrowania hipoteką działa we własnym imieniu, ale na rachunek obligatariuszy, wobec Emitenta i podmiotów trzecich.
Administrator hipoteki w szczególności ma prawo:
1. Dochodzenia zabezpieczenia lub zasądzenia lub zaspokojenia z Nieruchomości obciążonej hipoteką.
2. Wykonywania wszelkich czynności zachowawczych mających na celu zachowanie prawa wynikającego z wpisu hipoteki na nieruchomości.

Czynności administratora hipoteki dla zabezpieczenia wierzytelności z obligacji emitowanych przez Emitentów są pełnione przez Dom Maklerski działający jednocześnie również jako organizator emisji zabezpieczanych obligacji. Zdarzają się również sytuacje, kiedy Dom Maklerski pełni funkcje administratora hipoteki w sytuacji gdy organizatorem emisji zabezpieczanych obligacji jest inny podmiot.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy pełnienie przez Dom Maklerski usługi administratora zastawu dla wierzytelności z obligacji jest usługą podlegającą zwolnieniu z VAT?
Czy pełnienie przez Dom Maklerski usługi administratora hipoteki dla wierzytelności z obligacji jest usługą podlegającą zwolnieniu z VAT?

Ad. 1. Zdaniem Wnioskodawcy, pełnienie przez Dom Maklerski usługi administratora zastawu dla wierzytelności z obligacji jest usługą podlegającą zwolnieniu z VAT.

Ad. 2. Zdaniem Wnioskodawcy, pełnienie przez Dom Maklerski usługi administratora zastawu dla wierzytelności z obligacji jest usługą podlegającą zwolnieniu z VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.- dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa,

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT lub świadczenie usług (art. 8 ustawy o VAT), podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika. Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje z kolei wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, jak też przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny stwierdzić należy, iż transakcja świadczenia usług zarówno administratora zastawu jak i administratora hipoteki podlega opodatkowaniu podatkiem VA i jako świadczenie usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Ustawa o VAT przewiduje zwolnienie z opodatkowania pewnych czynności. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 39 tej ustawy, zwolnione są usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 zwolnione są usługi których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622 i Nr 131, poz. 763), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41. Tym samym, usługi niezbędne do świadczenia usług zabezpieczeń transakcji finansowych, które same stanowią odrębną całość, są również zwolnione od podatku VAT.

Usługi administratora hipoteki i zastawu jako element usługi w zakresie zabezpieczeń transakcji finansowych

Z przywołanych powyżej przepisów ustawy o obligacjach i ustawy o zastawie wynika, że możliwe jest ustanowienie zabezpieczenia dla obligatariuszy m.in. w formie zastawu lub hipoteki. W konsekwencji więc, ustanowienie takiego zastawu lub hipoteki stanowi zabezpieczenie transakcji finansowej, jaką jest nabycie obligacji. Z ustanowieniem zastawu i hipoteki przez Emitenta wiąże się nieodłączny obowiązek zawarcia pisemnej umowy z administratorem, który będzie reprezentował interesy obligatariuszy.

Z uwagi na fakt, że obligacje nie są imiennymi papierami wartościowymi, ale są emitowane w serii i jednocześnie w niektórych przypadkach mogą być do okresu ich zapadalności przedmiotem obrotu - zmieniać właściciela, nie ma możliwości zawarcia przez emitenta obligacji umowy dotyczącej ustanowienia zastawu czy umowy o ustanowieniu hipoteki ze wszystkimi obligatariuszami. Dlatego też przepisy zarówno ustawy o obligacjach jak i ustawy o zastawie, przewidują konieczność zawarcia umowy z administratorem, który będzie występował jako reprezentant działający na rachunek obligatariuszy w związku z zawarciem umowy zastawu.

Przepisy prawa przewidują, że administratorem może być zarówno jeden z wierzycieli długu obligacyjnego, jak i osoba trzecia.

Z punktu widzenia Emitenta, ustanowienie zastawu czy hipoteki jako formy zabezpieczenia wierzytelności obligacyjnych wiąże się z nieodłącznym obowiązkiem zawarcia w tym zakresie umowy o administrowanie, mającej na celu ustanowienie reprezentanta obligatariuszy. A contrario, bez zawarcia umowy o administrowanie, czynność ustanowienia zastawu czy hipoteki na rzecz obligatariuszy, nie byłaby możliwa.

Należy podkreślić, że samo ustanowienie zabezpieczenia lub hipoteki dla wierzytelności obligatariuszy nie jest warunkiem koniecznym, wymaganym przez prawo dla zrealizowania procesu emisji obligacji. Ustanowienie zabezpieczenia jest dobrowolne, jednakże warunki rynkowe wymuszają dokonanie takiej czynności w celu zagwarantowania bezpieczeństwa finansowego obligatariuszom i tym samym uzyskania oczekiwanego popytu na emitowane obligacje.

Natomiast w przypadku decyzji o ustanowieniu zabezpieczenia - czy to w formie zastawu czy hipoteki, zawarcie umowy z administratorem jest czynnością konieczną. W konsekwencji, świadczenie usług administrowania zastawem, jak również świadczenie usług polegające na administrowaniu hipoteką, stanowią usługi niezbędne do świadczenia przez emitenta usług ustanowienia zabezpieczenia dla wierzytelności z emitowanych obligacji. Jednocześnie, usługi administrowania zawierane przez Dom Maklerski z Emitentem, stanowią odrębną całość.

Należy wskazać, że sama czynność ustanowienia zastawu lub hipotek przez emitenta jako forma zabezpieczenia wierzytelności obligacyjnych stanowią usługę zwolnioną z VAT, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT. Ustanowienie hipoteki lub zastawu jako zabezpieczenie wierzytelności obligatariuszy stanowi bowiem zabezpieczenie transakcji finansowej nabycia obligacji.

Powyższy pogląd Wnioskodawcy potwierdzają również stanowiska organów skarbowych. Przykładowo interpretacja indywidualna Ministra Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 czerwca 2013 r. (sygn. akt IPPP2/443-406/13-2/BH) potwierdziła, że świadczenie polegające na zabezpieczeniu długu, w tym ustanowienie zastawu stanowi czynność zwolnioną z VAT.

W przedstawionym stanie faktycznym czynność ustanowienia zastawu jak również czynność ustanowienia hipoteki wymaga zawarcia umowy z administratorem. W konsekwencji, usługi wykonywane przez administratora stanowią usługi nierozerwalnie związane z ustanowieniem zabezpieczenia dla emitowanych obligacji. Tym samym zarówno usługa administrowania zastawem jak i usługa administrowania hipoteką, jest usługą niezbędną i właściwą dla zabezpieczenia transakcji finansowej, i tym samym stanowią usługę zwolnioną od VAT na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

Usługi administrowania hipoteki i zastawu jako element emisji obligacji.

Ponadto, zgodnie ad. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Obligacje, będące przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę, są instrumentami finansowymi, o których mowa w art. 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi (dalej: ustawa o OIF). Zgodnie bowiem z powołanym przepisem przez instrumenty finansowe należy rozumieć między innymi papiery wartościowe. Z kolei na podstawie art. 3 pkt 1 ustawy o OIF do papierów wartościowych, obok m.in. akcji, wariantów subskrypcyjnych, certyfikatów inwestycyjnych, zaliczają się również obligacje.

Co więcej, sprzedaż obligacji nie jest usługą polegającą na przechowywaniu instrumentów finansowych, czy też zarządzaniu nimi, nie stanowi również pośrednictwa w tym zakresie. Również art. 43 ust. 16 ustawy o VAT, który zawiera katalog usług dotyczących praw i udziałów, do których nie ma zastosowania zwolnienie zawarte art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, nie znajduje zastosowania w przypadku obligacji.

W świetle powyższego bezsprzeczne jest, iż emisja i sprzedaż obligacji przez Emitenta jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT.

Jednocześnie, zawarcie umowy z administratorem zastawu lub hipoteki, jako warunek konieczny dla ustanowienia zabezpieczenia wierzytelności obligacyjnej umożliwiającą osiągnięcie spodziewanych wpływów z emisji obligacji stanowi czynność właściwą i niezbędną dla przeprowadzenia emisji. Bez ustanowienia odpowiedniej formy zabezpieczenia bowiem, emisja obligacji mogłaby okazać się bezcelowa, z uwagi na brak nabywców dla niezabezpieczonych papierów wartościowych. Tym samym, świadczenie w postaci pełnienia funkcji administratora zastawu jak również administratora hipoteki, stanowią usługi zwolnione z VAT, jako usługi nierozerwalnie związane z emisją obligacji.

Wnioski

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że niezależnie od uznania, czy świadczone przez niego usługi administratora zastawu jak również administratora hipoteki stanowią czynność nierozerwalnie związaną z samą emisją obligacji (zwolnionej z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT) czy też z czynnością ustanawiania zabezpieczenia dla transakcji finansowej (zwolnionej z VAT na podstawie art, 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT), usługi te będą korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Według art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Ponadto zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Ponadto, jak wynika z przepisu art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Ponadto, na podstawie art. 43 ust. 16 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 41, nie ma zastosowania do usług dotyczących praw i udziałów odzwierciedlających:

tytuł prawny do towarów;
tytuł własności nieruchomości;
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;
udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części;
prawa majątkowe, których instrumentami są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku.

W tym miejscu wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie VAT nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione od VAT zgodnie z Dyrektywą VAT stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jako Dom Maklerski prowadzi działalność maklerską i finansową. W ramach tej działalności Wnioskodawca zawiera ze swoimi klientami umowy na pełnienie funkcji administratora zastawu oraz umowy na pełnienie funkcji administratora hipoteki. Klienci Domu Maklerskiego - podmioty dokonujące emisji obligacji (dalej; Emitenci), w celu zapewnienia odpowiedniej formy zabezpieczenia długu obligacyjnego dokonują niejednokrotnie ustanowienia zabezpieczeń, oferowanych podmiotom nabywającym wyemitowane obligacje. Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z przepisami ustawy o obligacjach, obligacja winna wskazywać zakres i formę zabezpieczenia albo informację o jego braku. Jednocześnie emitenci mają dowolność w proponowaniu podmiotom zainteresowanym nabyciem obligacji form ich zabezpieczenia. Eminenci – klienci Domu Maklerskiego, najczęściej podejmują decyzję o dokonaniu zabezpieczenia wierzytelności z obligacji w formie zastawu rejestrowego lub hipoteki na nieruchomości. W przypadku ustanowienia takiego zabezpieczenia dla nabywców obligacji - jako papierów emitowanych w serii - zabezpieczenie jest ustanawiane na rzecz wszystkich obligatariuszy, bez ich imiennego wskazania. Prawa obligatariuszy (jako zastawnika) wykonuje Administrator zastawu, odpowiednio administrator hipoteki.

Zastaw rejestrowy regulowany jest zapisami ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (tekst jednolity z dnia 23 kwietnia 2009 r., Dz. U. Nr 67, poz, 569, dalej: ustawa o zastawie). Zastaw rejestrowy zabezpieczający wierzytelności z tytułu dłużnych papierów wartościowych emitowanych w serii może być ustanowiony na rzecz wszystkich wierzycieli bez imiennego ich wskazania. W takim przypadku zastawu, obowiązkowe jest ustanowienie administratora zastawu, na podstawie umowy między emitentem i administratorem zastawu. Ustawa stanowi ponadto, że administrator zastawu nie musi być wierzycielem z tytułu dłużnych papierów wartościowych emitowanych w serii.

Dla ustanowienia zastawu rejestrowego, zabezpieczającego obligacje nie jest wymagany udział obligatariuszy przy podpisywaniu umowy zastawniczej. Umowę zastawniczą z emitentem (zastawcą) zawiera zamiast obligatariuszy administrator zastawu. Podstawę dla działania administratora zastawu stanowi umowa zawarta pomiędzy nim a emitentem określająca zasady wykonywania tej funkcji, zwana również często umową administratorską.

Zarówno przepisy ustawy o obligacjach jak i ustawy o zastawie rejestrowym nie odnoszą się do treści umowy o ustanowienie administratora zastawu. W umowach zawieranych przez Dom Maklerski na odpłatne pełnienie funkcji administratora zastawu, zawierano następujące postanowienia:

Dom Maklerski jako administrator zastawu zostaje zobowiązany do administrowania przedmiotem zastawu mając na uwadze interes Obligatariuszy,
W ramach administrowania przedmiotem zastawu Dom Maklerski jest zobowiązany przede wszystkim do podejmowania wszelkich czynności faktycznych i prawnych koniecznych do zaspokojenia z przedmiotu zastawu, a nie zaspokojonych przez Emitenta w inny sposób wierzytelności Obligatariuszy z tytułu Obligacji.
Dom Maklerski działa we własnym imieniu, ale na rachunek obligatariuszy, wykonując prawa i obowiązki zastawnika wynikające z umowy zastawniczej i przepisów prawa,

Przedmiotem zastawów dokonywanych przez Emitentów obligacji są w większości przypadków papiery wartościowe, w niektórych przypadkach również przedmioty materialne. Czynności administratora zastawu dla zabezpieczenia wierzytelności z obligacji emitowanych przez Emitentów są pełnione przez Dom Maklerski działający jednocześnie również jako organizator emisji zabezpieczanych obligacji. Zdarzają się również sytuacje, kiedy Dom Maklerski pełni funkcje administratora zastawu w sytuacji gdy organizatorem emisji zabezpieczanych obligacji jest inny podmiot.

Funkcje administratora hipoteki w przypadku zabezpieczenia wierzytelności obligacyjnych wynikają z przepisów ustawy o obligacjach. Zgodnie z przepisami tej ustawy, do ustanowienia hipoteki stanowiącej zabezpieczenie roszczeń obligatariuszy wystarcza oświadczenie woli właściciela nieruchomości. W księdze wieczystej, gdzie wskazana jest taka hipoteka, obligatariuszy imiennie się nie oznacza. Ustawa o obligacjach przewiduje ponadto, że przed rozpoczęciem emisji obligacji emitent jest obowiązany zawrzeć w formie pisemnej pod rygorem nieważności umowę z administratorem hipoteki, który wykonuje prawa i obowiązki wierzyciela hipotecznego we własnym imieniu, lecz na rachunek obligatariuszy. Ustawa przewiduje, że administratorem hipoteki może być także bank pełniący funkcję banku reprezentanta. Z powyższych regulacji wynika, że obowiązki i odpowiedzialność administratora hipoteki zabezpieczającej roszczenia obligatariuszy określa umowa zawarta przez emitenta obligacji z podmiotem pełniącym funkcję administratora.

W umowach zawieranych przez Wnioskodawcę na odpłatne pełnienie funkcji administratora hipoteki, zawierano następujące postanowienia:

W ramach administrowania hipoteką Dom Maklerski jest zobowiązany przede wszystkim do wykonywania wszystkich praw i obowiązków wierzyciela hipotecznego w interesie i na rachunek Obligatariuszy, w tym dochodzenia zaspokojenia wierzytelności obligatariuszy z nieruchomości.
Dom Maklerski wykonując umowy administrowania hipoteką działa we własnym imieniu, ale na rachunek obligatariuszy, wobec Emitenta i podmiotów trzecich.
Administrator hipoteki w szczególności ma prawo:
1. Dochodzenia zabezpieczenia lub zasądzenia lub zaspokojenia z Nieruchomości obciążonej hipoteką.
2. Wykonywania wszelkich czynności zachowawczych mających na celu zachowanie prawa wynikającego z wpisu hipoteki na nieruchomości.

Wątpliwości Spółki budzi kwestia opodatkowania usługi polegającej na pełnieniu funkcji administratora zastawu oraz administratora hipoteki.

Formułując własne stanowisko Wnioskodawca wskazał, że usługa polegająca na pełnieniu funkcji administratora zastawu bądź hipoteki podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy.

W celu określenia, czy usługa polegająca na pełnieniu funkcji administratora zastawu bądź administratora hipoteki może korzystać ze zwolnienia konieczna jest jej ocena pod kątem spełnienia dyspozycji wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 39, art. 43 ust. 1 pkt 41 oraz art. 43 ust. 13 ustawy.

Wskazać należy, że ww. przepis art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy obejmuje zwolnieniem od podatku VAT czynności udzielania poręczeń, gwarancji i innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych, rozumianych jako zgoda poręczyciela, gwaranta lub udzielającego zabezpieczenia do spłacenia długu lub każdego innego zobowiązania finansowego w imieniu dłużnika, w przypadku niewywiązywania się przez niego ze spłaty długu. Zaznaczyć należy ponadto, że warunkiem objęcia zwolnieniem gwarancji, poręczeń i zabezpieczeń jest ich finansowy (pieniężny) charakter.

Z treści wniosku wynika, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę pełniącego funkcję administratora zastawu bądź administratora hipoteki nie wypełniają przesłanek wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy, gdyż Wnioskodawca nie udziela poręczeń, gwarancji bądź nie dokonuje innych zabezpieczeń nabycia obligacji. Zatem usługi administratora zastawu dla wierzytelności z obligacji, bądź usługi administratora hipoteki dla wierzytelności z obligacji nie korzystają ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy.

Ustawodawca określając ramy przedmiotowe art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy odwołał się do definicji zawartej w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384). Zwrócić należy uwagę, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy, ustawa reguluje zasady, tryb i warunki podejmowania i prowadzenia działalności w zakresie obrotu papierami wartościowymi i innymi instrumentami finansowymi, prawa i obowiązki podmiotów uczestniczących w tym obrocie oraz wykonywanie nadzoru w tym zakresie.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 instrumentami finansowymi są m.in. papiery wartościowe, pod pojęciem których należy rozumieć akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm.), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego (art. 3 pkt 1 lit. a tejże ustawy).

Należy podkreślić, że ustawa o podatku od towarów i usług, ani Dyrektywa nie zdefiniowała pojęcia transakcji których przedmiotem są papiery wartościowe, ani pojęcia pośrednictwa dotyczących papierów wartościowych. Dlatego istotną rolę w określeniu zakresu tych terminów, odgrywa orzecznictwo TSUE. W orzeczeniu w sprawie C-2/95 SDC TSUE podkreślił, że: „obrót papierami wartościowymi obejmuje czynności, które zmieniają sytuację prawną bądź finansową pomiędzy stronami i są porównywalne do czynności, które występowały w przypadku przelewu lub płatności.” Podobnie w orzeczeniu C-235/00 CSC TSUE wskazał, że sformułowanie „transakcje, których przedmiotem są papiery wartościowe” oznacza transakcje skutkujące ustanowieniem, zmianą lub wygaśnięciem praw i obowiązków stron wynikających z papierów wartościowych.”

Odnośnie natomiast zakresu pojęcia pośrednictwa dotyczącego papierów wartościowych, TSUE podkreślił w ww. orzeczeniu C-235/00, że: odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Celem negocjacji (pośrednictwa) jest wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście powołanych wyżej orzeczeń TSUE, należy odrzucić możliwość zastosowania zwolnienia dla przedmiotowych usług, w oparciu o przepisy art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, gdyż istotą czynności wykonywanych w ramach ww. usług nie jest obrót instrumentami finansowymi, ani też pośrednictwo w tym zakresie.

W ocenie organu wykonywane przez Spółkę czynności, szczegółowo opisane we wniosku nie zmierzają do zmiany sytuacji prawnej bądź finansowej pomiędzy stronami, co oznacza, że nie powodują zmiany, powstania lub wygaśnięcia praw i obowiązków stron w stosunku do papierów wartościowych będących ich przedmiotem. Tym samym stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy.

Kolejno należy poddać analizie normę prawną wyrażoną w art. 43 ust. 13 ustawy, przewidującą zwolnienie dla usług stanowiących element usług wymienionych w ust. 1 pkt 7 oraz pkt 37-41 tegoż artykułu. Aby usługa mogła być zwolniona na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy musi stanowić odrębną całość, być właściwa oraz niezbędna do świadczenia usług zwolnionych.

Słownik Języka Polskiego (http://sjp.pwn.pl) definiując termin "odrębny" wskazuje na znaczenie "stanowiący samodzielną całość". Za "całość" uznaje "wszystkie części czegoś wzięte razem". Pojęcie "niezbędny" oznacza "koniecznie potrzebny" (Słownik Języka Polskiego - http://sjp.pwn.pl). Z kolei "właściwy" oznacza tyle co "taki, jaki być powinien", "charakterystyczny dla kogoś lub czegoś", "zgodny z prawdą", "stanowiący najważniejszą część czegoś", "mający typowe cechy danego gatunku, grupy przedmiotów czy zjawisk", "uprawniony do działania" (http://sjp.pwn.pl/szukaj/właściwe).

W trakcie oceny, czy dane usługi można uznać za pomocnicze dla usługi zwolnionej również nie sposób pominąć wniosków płynących z orzecznictwa TSUE. W wyroku w sprawie C-2/95 SDC TSUE podkreślił, że aby usługi pomocnicze dla usług finansowych mogły korzystać ze zwolnienia „muszą, w szerokim ujęciu, tworzyć odrębną całość, spełniając w efekcie szczególne, zasadnicze funkcje opisanej usługi (...). Usługę zwolnioną z podatku na podstawie przepisów dyrektywy należy odróżnić od zwykłej fizycznej lub technicznej dostawy, takiej jak udostępnienie bankowi systemu obsługi danych.” Warunek wypełniania specyficznych i istotnych funkcji usługi głównej przez usługę pomocniczą, uprawniający tą ostatnią do zwolnienia od podatku, był wielokrotnie przywoływany w innych wyrokach TSUE, np.: w sprawach C-235/00 CSC (pkt 25), C-169/04 Abbey National (pkt 70 i 71).

Wskazać należy, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz. U. Z 2014 r., poz. 730), obligacja powinna zawierać w szczególności zakres i formę zabezpieczenia albo informację o jego braku. Na podstawie art. 7 ust. 1a ustawy o obligacjach, przed rozpoczęciem emisji obligacji emitent obligacji jest obowiązany zawrzeć w formie pisemnej pod rygorem nieważności umowę z administratorem hipoteki, który wykonuje prawa i obowiązki wierzyciela hipotecznego we własnym imieniu, lecz na rachunek obligatariuszy. Administratorem hipoteki może być także bank pełniący funkcję banku reprezentanta. Do administratora hipoteki przepisy art. 31 ust. 2-5 stosuje się odpowiednio.

Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (Dz. U. z 2009 r., Nr 67, poz. 569 z póżn. zm.), zwana dalej ustawa o zastawie, do ustanowienia zastawu rejestrowego są wymagane umowa o ustanowienie tego zastawu (umowa zastawnicza) między osobą uprawnioną do rozporządzania przedmiotem zastawu (zastawcą) a wierzycielem (zastawnikiem) oraz wpis do rejestru zastawów.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o zastawie, umowa zastawnicza powinna być pod rygorem nieważności zawarta na piśmie. Do umów o ustanowienie zastawu rejestrowego na wierzytelnościach i prawach nie stosuje się przepisów o formie pisemnej szczególnej określonej w odrębnych przepisach.

Na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy o zastawie, zastaw rejestrowy zabezpieczający wierzytelności z tytułu dłużnych papierów wartościowych emitowanych w serii może być ustanowiony na rzecz wszystkich wierzycieli bez imiennego ich wskazania. W przypadku zastawu, o którym mowa w ust. 3, obowiązkowe jest ustanowienie administratora zastawu, na podstawie umowy między emitentem i administratorem zastawu. Administrator zastawu nie musi być wierzycielem z tytułu dłużnych papierów wartościowych emitowanych w serii (art. 4 ust. 4 ustawy o zastawie).

Uwzględniając wskazania określone w art. 43 ust. 13 ustawy oraz wnioski płynące z przytoczonego orzecznictwa TSUE należy uznać, że aby opisane usługi mogły zostać uznane za czynności zwolnione, czynności te muszą stanowić element usługi wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 39, bądź 41 ustawy, muszą mieć odrębny od tej usługi charakter, jak również muszą być niezbędne do wykonania tej usługi oraz dla niej właściwe, czyli specyficzne.

W ocenie Organu usługa polegająca na pełnieniu funkcji administratora zastawu, bądź administratora hipoteki niewątpliwe stanowi element składowy usługi, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy, gdyż jest ściśle związana z zabezpieczeniem transakcji finansowych. Podkreślić należy, że czynność ustanowienia zastawu jak również czynność ustanowienia hipoteki wymaga, zgodnie z cytowanymi wyżej przepisami ustawy o obligacjach i ustawy o zastawie, zawarcia umowy z administratorem. W konsekwencji, usługi wykonywane przez administratora stanowią usługi nierozerwalnie związane (niezbędne) z ustanowieniem zabezpieczenia dla emitowanych obligacji. Ponadto czynności wymienione przez Wnioskodawcę, tj. zobowiązanie do podejmowania wszelkich czynności faktycznych i prawnych koniecznych do zaspokojenia z przedmiotu zastawu, a nie zaspokojonych przez Emitenta w inny sposób wierzytelności Obligatariuszy z tytułu Obligacji, prawo do dochodzenia zabezpieczenia lub zasądzenia lub zaspokojenia z Nieruchomości obciążonej hipoteką, wykonywanie wszelkich czynności zachowawczych mających na celu zachowanie prawa wynikającego z wpisu hipoteki na nieruchomości są „właściwe” dla usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy. Zaznaczyć należy, że Wnioskodawca jako administrator zastawu, bądź administrator hipoteki działa we własnym imieniu, ale na rzecz Obligatariuszy, reprezentując ich interesy. Zatem usługa polegająca na pełnieniu funkcji administratora zastawu, bądź administratora hipoteki, z uwagi na fakt, że jest częścią procesu związanego z ustanowieniem zabezpieczeń emitowanych obligacji, stanowi niezbędny i właściwy element usług w zakresie wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych. Ponadto usługa ta może być potraktowana jako odrębna całość, o czym świadczy fakt, że może być świadczona przez odrębny podmiot.

Zatem usługi administrowania zastawu dla wierzytelności z obligacji jak również usługi administrowania hipoteki dla wierzytelności z obligacji, świadczone przez Spółkę, jako usługi pomocnicze do usług w zakresie wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych, korzystają ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że usługi opisane we wniosku korzystać będą ze zwolnienia z art. 43 ust. 13 ustawy należało uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin