Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-569/14-4/AM
z 28 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.) oraz pismem uzupełniającym z dnia 13 sierpnia 2014 r. ( złożonym osobiście 13 sierpnia 2014 r. ) na wezwanie organu z dnia 30 lipca 2014 r. Nr IPPB1/415-569/14-2/AM (data nadania 30 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z najmu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w dniu 17 maja podpisała z najemcami umowę najmu mieszkania. Podatek do Urzędu Skarbowego płaci w formie ryczałtu 8,5% miesięcznie od otrzymanego przychodu. Otrzymując w Urzędzie Skarbowym druk o formie opodatkowania poinformowano ją, że nie może odliczyć od przychodu żadnych remontów, napraw bądź zakupów. Może odliczyć tylko czynsz płacony co miesiąc do wspólnoty mieszkaniowej, gdyż jest to jej stały koszt a Wnioskodawczyni jest tylko pośrednikiem pomiędzy najemcą, a wspólnotą mieszkaniową. W ten sposób Wnioskodawczyni ma kontrolę, że czynsz jest płacony regularnie.

W umowie Wnioskodawczyni wyraźnie zaznaczyła, że Ona, jako wynajmująca, jest zobowiązana do płacenia czynszu wspólnocie mieszkaniowej. Po zakończeniu roku kalendarzowego rozliczała się PIT 28 z Urzędem Skarbowym, któremu podlega. W trzecim roku najmu Urząd Skarbowy poprosił Wnioskodawczynię o umowy. Było 4 umowy, gdyż najemcy się zmieniali. Okazuje się, że kwestią sporną jest przekazywanie czynszu do wspólnoty mieszkaniowej. Rozliczenie Wnioskodawczyni wyglądało następująco: Otrzymane od najemcy 1.500 zł – 540,10 zł czynsz do wspólnoty mieszkaniowej równa się 959,90 zł od kwoty 959,90 zł odprowadzała 8,5% podatku tj. 81,59 zł do Urzędu Skarbowego.

W piśmie uzupełniającym z dnia 13 sierpnia 2014 r. (data wpływu 13 sierpnia 2014 r.) będący odpowiedzią na wezwanie organu z 30 lipca 2014 r. Nr IPPB1/415-569/14-2/AM Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek, a mianowicie wskazała, że zaliczkę na pokrycie kosztów Zarządu Nieruchomością wspólna do Wspólnoty Mieszkaniowej, w wysokości 541,10 zł miesięcznie pokrywa Wynajmujący. Powyższy zapis jest zgodny z zawartą umową najmu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy opłata wnoszona przez najemcę na rzecz wspólnoty mieszkaniowej a przekazywana za pośrednictwem Wnioskodawczyni, powinna być doliczona do przychodu i opodatkowana zryczałtowanym podatkiem dochodowym?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym powinien być opodatkowany tylko przychód z tytułu najmu, a więc kwota po odjęciu czynszu przekazywanego do wspólnoty mieszkaniowej. Posługując się powyższym przykładem, powinna być opodatkowana kwota 959,90 zł czynsz jest stałym kosztem, a nie przychodem czy zyskiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami.

Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Zawarta umowa najmu winna jednoznacznie określać jakie wydatki związane z wynajmowanym lokalem ponosi właściciel, a jakie najemca. W zależności od różnego skonstruowania stosunku prawnego umowy najmu w zakresie pokrywania przez najemcę pewnych płatności (świadczeń) związanych z przedmiotem najmu, różne będą skutki podatkowe.

W sytuacji gdy z umowy najmu wynika, że wynajmujący jest zobowiązany do ponoszenia wydatków związanych z przedmiotem najmu (np. czynsz dzierżawny) to uzyskiwana przez wynajmującego kwota w całości stanowi przychód podlegający opodatkowaniu. Fakt, iż wynajmujący z tej kwoty opłaca wydatki związane z wynajmowanym lokalem nie ma wpływu na wysokość podstawy opodatkowania.

Składnikiem przychodu osiąganego przez wynajmującego z tytułu najmu, nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu jeżeli z umowy wynika, że do ich ponoszenia zobowiązany jest najemca.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że zgodnie z zawartą umową najmu Wnioskodawczyni jest zobowiązana do opłacania czynszu dzierżawnego. Najemca natomiast uiszcza Wnioskodawcy kwotę w wysokości 1500 zł.

Zgodnie z przytoczonymi przepisami prawa oraz przedstawionym opisem stanu faktycznego, przyjąć należy, że skoro Wnioskodawczyni – jako wynajmujący – zobowiązana jest, zgodnie z umową najmu, do opłacania czynszu dzierżawnego, to przychodem podlegającym opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym będzie cała kwota określona w umowie, w momencie jej otrzymania (postawienia do dyspozycji), niezależnie od tego, iż Wnioskodawczyni pokrywa z tej kwoty wydatki związane z przedmiotem najmu.

A zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Panią do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni, w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Płocku Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.