Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1213/14/ZK
z 14 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 3 lipca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 8 lipca 2014 r.), uzupełnionym 2 października 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wartości otrzymanych w wyniku darowizny przedsiębiorstwa a wchodzących w jego skład towarów, materiałów i wyposażenia – jest nieprawidłowe,
• sposobu ujęcia wartości ww. towarów i materiałów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wartości otrzymanych w wyniku darowizny przedsiębiorstwa a wchodzących w jego skład towarów, materiałów i wyposażenia. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 19 września 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-809/14/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 2 października 2014 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni otrzymała od ojca w formie darowizny całość przedsiębiorstwa wraz z wszystkimi wierzytelnościami, bazą klientów, wyposażeniem, środkami trwałymi oraz wartościami niematerialnymi, towarami handlowymi oraz pracownikami firmy darczyńcy. Obdarowana będzie kontynuować działalność, prowadząc przedsiębiorstwo na własne nazwisko. Przedmiotem darowizny są również towary handlowe, które nie stanowiły kosztu uzyskania przychodu u darczyńcy.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 29 września 2014 r., wskazano m.in., że:

1. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od 1 lipca 2014 r., a przedmiotem tej działalności jest m.in. produkcja wyrobów z betonu, masy betonowej,
2. darczyńca, tj. ojciec Wnioskodawczyni prowadził firmę zajmującą się produkcją betonu. W skład przedsiębiorstwa wchodziły m.in. samochody ciężarowe, na których zainstalowane były betoniarki, węzeł betoniarni, urządzenia pomocnicze takie jak wsypy, koliby, ciągniki, itp. Przedmiotem darowizny były również należności,
3. Wnioskodawczyni zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wartość komputerów i innego sprzętu (drukarki, telefony itp.), mebli, taczek, itp. Pozostały majątek, o którym mowa we wniosku to towary handlowe na składzie, takie jak: żwir, piasek, cement, dodatki do cementu, itp.,
4. Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów,
5. Wnioskodawczyni ewidencjonuje koszty metodą, o której mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy otrzymany towar, wyposażenie i pozostały majątek będzie stanowić koszt uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawczyni w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej?

Jak ustalić wartość remanentu towarów handlowych i wyposażenia, nabytych w drodze darowizny?

(część pytań oznaczonych we wniosku Nr 2 i 3)

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Otrzymany w darowiźnie towar stanowił będzie remanent początkowy. Wnioskodawczyni ma prawo uwzględnienia wartości otrzymanych w drodze darowizny towarów handlowych, wyposażenia, materiałów, itp., po stronie kosztów uzyskania przychodów, ponieważ w przeciwnym przypadku ich sprzedaż powodowałaby uszczuplenie jej majątku. W opinii Wnioskodawczyni, wartość towarów handlowych i wyposażenia powinna ująć w takiej samej wysokości, jaka została przyjęta dla potrzeb podatku od spadków i darowizn, a więc w cenie detalicznej (rynkowej).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Zgodnie z § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 1037), podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia (por. § 29 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Przy czym, stosownie do treści § 3 pkt 1 lit. a-c ww. rozporządzenia:

1. towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej,
2. materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi,
3. materiałami pomocniczymi są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości.
   
   

Zgodnie z § 17 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.

Natomiast w myśl § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia, przez cenę zakupu rozumie się cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.

Zgodnie z § 4 ust. 1 cyt. wyżej rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, o których mowa w § 2 ust. 1, obowiązane do prowadzenia księgi, zwane dalej "podatnikami", prowadzą:

1. ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n ust. 2-6 ustawy o podatku dochodowym,
2. ewidencję wyposażenia.
   
   

Ewidencją wyposażenia obejmuje się wyposażenie, którego wartość początkowa, w rozumieniu odrębnych przepisów, przekracza 1.500 zł (§ 4 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że od 1 lipca 2014 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. produkcja wyrobów z betonu, masy betonowej. Wnioskodawczyni otrzymała w drodze umowy darowizny od ojca przedsiębiorstwo. Przedmiotem darowizny są m.in. towary handlowe na składzie, takie jak żwir, piasek, cement, dodatki do cementu, itp. oraz wyposażenie - komputery i inne sprzęty (drukarki, telefony itp.), meble, taczki, itp.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że otrzymane w drodze darowizny towary handlowe i materiały Wnioskodawczyni powinna ująć w remanencie początkowym i wartość tego remanentu wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Natomiast otrzymane w drodze darowizny wyposażenie należało - co do zasady - ująć w ewidencji wyposażenia.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości nabytych w drodze darowizny towarów handlowych i materiałów oraz wyposażenia, stwierdzić należy, że skoro ich nabycie nastąpiło w drodze darowizny (nieodpłatnie), to ich wartość nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, albowiem nie została spełniona przesłanka poniesienia wydatku wynikająca z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego wartość otrzymanych w drodze darowizny towarów handlowych, materiałów i wyposażenia nie może być uwzględniona przy ustalaniu dochodu z działalności gospodarczej.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wartości otrzymanych w wyniku darowizny przedsiębiorstwa wchodzących w jego skład towarów, materiałów i wyposażenia – jest nieprawidłowe,
• sposobu ujęcia wartości ww. towarów, materiałów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów – jest prawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem ORD-IN, wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.