INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2012r. (data wpływu 28 czerwca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie powiadamiania naczelnika urzędu celnego o określonej szacunkowej ilości nielegalnie pobranej energii elektrycznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie powiadamiania naczelnika urzędu celnego o określonej szacunkowej ilości nielegalnie pobranej energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

„X” S.A. z siedzibą w Y (dalej: „X” lub Spółka) jest operatorem systemu dystrybucyjnego na podstawie udzielonej koncesji na dystrybucję energii elektrycznej. W oparciu o infrastrukturę sieciową Spółka świadczy usługę dystrybucji energii elektrycznej na obszarze … Polski.

Zgodnie z ustawą z dnia 6 grudnia 2003r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. 2011r. Nr 108, poz. 626) art. 63 pkt 2a i 2b, na Spółkę, jako podmiot, który określa szacunkową ilość nielegalnie pobranej energii elektrycznej, został nałożony obowiązek powiadomienia właściwego dla podatnika naczelnika urzędu celnego o tym fakcie w terminie 7 dni od dnia ustalenia podmiotu dokonującego nielegalnego poboru energii elektrycznej.

„X” powiadamia właściwych naczelników urzędów celnych o wszystkich stwierdzonych przypadkach nielegalnego poboru energii elektrycznej na podstawie wystawionych not obciążeniowych określających szacunkową ilość nielegalnie pobranej energii elektrycznej. Do właściwych naczelników urzędów celnych kierowane są stosowne zawiadomienia zawierające wykaz podmiotów w odniesieniu, do których zostały wystawione noty obciążeniowe wraz z podaniem szacunkowej ilości energii. Na żądanie organów podatkowych dostarczana jest również niezbędna do prowadzenia sprawy dokumentacja w postaci wystawionej noty obciążeniowej, protokołu kontroli, prowadzonych badań laboratoryjnych i ekspertyz zabezpieczonych podczas czynności kontrolnych liczników. Powyższa informacja jest przekazywana do naczelnika urzędu celnego właściwego dla podatnika, tj. podmiotu nielegalnie pobierającego energię elektryczną, według miejsca stwierdzenia nielegalnego poboru energii elektrycznej, zgodnie z zasięgiem terytorialnym działania naczelników urzędów celnych. W przypadku Spółki są to naczelnicy Urzędów Celnych: w …. W sprawach dotyczących czynności kontrolnych oraz samego wystawienia noty obciążeniowej Spółka działa w granicach obowiązującego prawa przy szczególnym uwzględnieniu ustawy Prawo energetyczne oraz wytycznych zawartych rozporządzeniu Ministra Gospodarki w sprawie przeprowadzania czynności kontrolnych przez przedsiębiorstwa energetyczne. W myśl art. 3 pkt 13 ustawy Prawo energetyczne przez nielegalny pobór energii elektrycznej należy rozumieć pobieranie energii bez zawartej umowy, z całkowitym lub częściowym pominięciem układu pomiarowo rozliczeniowego lub poprzez ingerencję w ten układ mającą wpływ na zafałszowanie pomiarów dokonywanych przez układ pomiarowo rozliczeniowy.

Jak podkreślił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 kwietnia 2003r. I CKN252/01 ustalenie nielegalnego pobierania energii w rozumieniu art. 3 pkt 13 ustawy - Prawo energetyczne nie wymaga badania winy sprawcy tego czynu. Pojęcie nielegalnego pobierania energii w rozumieniu art. 3 pkt 18 ustawy nie zawiera bowiem znamion odnoszących się do strony podmiotowej czynu, którą określa się jako winę w znaczeniu subiektywnym. Oznacza to, że ustalenie nielegalnego poboru energii elektrycznej nie wymaga badania winy sprawcy. Sąd Najwyższy w innym orzeczeniu wskazuje, że przedsiębiorstwo może obciążyć odbiorcę opłatami określonymi w art. 5 ustawy Prawo energetyczne tylko wtedy, gdy energia rzeczywiście została pobrana (uchwała SN z dnia 10 grudnia 200 r. III CZP 107/09). W wyniku stwierdzenia nielegalnego poboru przedsiębiorstwo energetyczne ma możliwość nałożenia kary sankcyjnej za nielegalny pobór na podstawie zatwierdzonej taryfy. Zgodnie z art. 57 ustawy Prawo energetyczne w razie nielegalnego pobierania energii przedsiębiorstwo energetyczne może pobierać od odbiorcy, a w przypadku, gdy nielegalny pobór energii nastąpił bez zawarcia umowy, może pobierać od osoby lub osób nielegalnie pobierających energię opłatę w wysokości określonej w taryfie, chyba że nielegalne pobieranie energii wynikało z wyłącznej winy osoby trzeciej, za którą odbiorca nie ponosi odpowiedzialności lub dochodzić odszkodowania na zasadach ogólnych.

Ustawodawca określa jednocześnie, te należności z tytułu opłaty, o których mowa w ust. 1 pkt 1 art. 57 ustawy Prawo energetyczne, stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu podlegają ściągnięciu w trybie przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.). Zgodnie z wyrokiem TK z dnia 10 lipca 2006r. K 37/04, OTK-A 2006, nr 7, poz. 79 faktura wystawiona przez przedsiębiorstwo energetyczne za nielegalnie pobraną energię nie może być jedyną podstawą egzekucji administracyjnej, gdyż tytułem egzekucyjnym jest tylko orzeczenie sądu cywilnego. Trybunał Konstytucyjny podkreślił zarazem, że taka wykładnia art. 57 Prawa energetycznego, w świetle której ściąganie opłat za nielegalnie pobraną energię, w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, dokonywane jest bez uprzedniego sądowego rozstrzygnięcia sporu między przedsiębiorstwem a odbiorcą, na podstawie wystawionych przez samo przedsiębiorstwo dokumentów narusza art. 45 ust. 1 Konstytucji. Z jednej zatem strony przedsiębiorstwo energetyczne przed wystawieniem noty obciążeniowej nie musi wskazywać winy podmiotu nielegalnie pobierającego, z drugiej natomiast strony organy orzekające wskazują na niewątpliwą sporność samego roszczenia, które każdorazowo przed skierowaniem do postępowania egzekucyjnego musi być rozpatrzone przez sąd. Wystawiona nota obciążeniowa jest roszczeniem na gruncie prawa cywilnego, które w rozumieniu przedsiębiorstwa energetycznego nabywa miana bezsporności w dwóch przypadkach: uznania zasadności noty przez płatnika poprzez dokonanie jej uregulowania (całkowitą zapłatę) lub uzyskanie przez przedsiębiorstwo energetyczne prawomocnego orzeczenia sądu. Spółka wskazuje w tym miejscu na fakt, że każdorazowo przed wystawieniem noty obciążeniowej dokonuje wnikliwej analizy sytuacji w odniesieniu do ustaleń osób kontrolujących zawartych w protokole z przeprowadzonych czynności kontrolnych oraz w oparciu o posiadane w sprawie informacje. Wystawiając notę obciążeniową odnosi się wyłącznie do stanu faktycznego zastanego podczas przeprowadzonych czynności kontrolnych (nie posiada natomiast kompetencji do badania winy). O ustaleniu elementów winy (czyli przypisaniu sprawstwa) można mówić dopiero w przypadku otrzymania prawomocnego wyroku skazującego wydanego wprowadzonym w związku z nielegalnym poborem energii postępowaniu karnym.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa osobie Odbiorcy bądź osobie upoważnionej przysługuje prawo złożenia odwołania od ustaleń zawartych w protokole z przeprowadzonych czynności kontrolnych. W rzeczywistości przypadki gdzie Odbiorca składa odwołanie od ustaleń kontrolujących w momencie spisywania protokołu kontroli bądź w terminie 7 dni od daty jego sporządzenia zdarzają się niezwykle rzadko. Odbiorca lub podmiot nielegalnie pobierający wszczyna odwołanie dopiero po kilku dniach bądź nawet tygodniach od daty wystawienia i otrzymania noty obciążeniowej, podczas gdy informacja o każdej wystawionej nocie obciążeniowej jest przekazywana właściwemu naczelnikowi urzędu celnego w terminie 7 dni od daty jej wystawienia. Naczelnik urzędu celnego wszczyna tym samym postępowanie, wobec którego toczy się jeszcze proces reklamacyjny po stronie przedsiębiorstwa energetycznego. Zdarzają się również przypadki, że nawet w sytuacji gdzie przedsiębiorstwo energetyczne posiada zawartą z Odbiorcą umowę (zatem stosunek umowny pomiędzy przedsiębiorcą energetycznym a Odbiorcą jest w pełni prawnie uregulowany) sprawcą nielegalnego podłączenia, a tym samym podmiotem nielegalnie pobierającym może okazać się zupełnie inna osoba o czym przedsiębiorstwo energetyczne jest informowane w momencie dostarczenia prawomocnego orzeczenia wydanego przez sąd kamy. Dla takich przypadków nota obciążeniowa wystawiona pierwotnie w odniesieniu do strony umowy jest korygowana do zera zaś w jej miejsce jest wystawiana nowa - na faktycznego sprawcę przestępstwa. Informujemy jednocześnie, że kontrolujący przeprowadzający kontrole na podstawie upoważnienia wydanego przez właściwy podmiot przedsiębiorstwa energetycznego podejmują na miejscu szereg czynności zmierzających do właściwego ustalenia danych osoby nielegalnie korzystającej z dostawy energii elektrycznej.

W ślad za stwierdzeniem nielegalnego poboru wystawiane są noty obciążeniowe zgodnie z ustaleniami osób kontrolujących oraz analizą faktów będących w posiadaniu przedsiębiorstwa energetycznego. O wystawionych notach informujemy naczelników urzędów celnych w terminie 7 dni. Często po wystawieniu noty obciążeniowej toczy się proces reklamacyjny a samo roszczenie nie jest jeszcze w rozumieniu prawa i przytaczanych powyżej stanowisk organów orzekających bezsporne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy okolicznością stanowiącą o fakcie ustalenia podmiotu nielegalnie pobierającego energię elektryczną, w rozumieniu art. 88 ust. 2b ustawy o podatku akcyzowym, jest wystawienie noty obciążeniowej, czy też konieczne jest ustalenie/wskazanie bezsporności roszczenia poprzez: całkowitą zapłatę noty obciążeniowej, wydanie prawomocnego orzeczenia przez niezawisły sąd, wydanie wyroku karnego ustalającego precyzyjnie podmiot nielegalnie pobierający...

Zdaniem Wnioskodawcy, zawiadomienie o ilości nielegalnie pobranej energii elektrycznej powinny być kierowane do naczelników urzędów celnych wyłącznie w odniesieniu do roszczeń bezspornych (zapłata noty obciążeniowej/uzyskanie prawomocnego orzeczenia w postępowaniu cywilnym) oraz w przypadkach, kiedy na etapie prowadzonego w związku ze sprawą postępowania karnego, następuje faktyczne ustalenie podmiotu nielegalnie pobierającego (wyrok sądu karnego wskazujący jednoznacznie podmiot nielegalnie pobierający energię elektryczną). Spółka powołuje się na interpretację Ministra Finansów nr IBPP4/443-84/12/PK z dnia 14 maja 2012r. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach wydaną w analogicznej sprawie, w której Minister stwierdził, że „okolicznością stanowiąca o fakcie ustalenia w rozumieniu art. 88 ust. 2b ustawy, podmiotu nielegalnie pobierającego energię elektryczną jest istnienie bezspornego roszczenia, które można stwierdzić, gdy dojdzie do dobrowolnej zapłaty noty obciążeniowej lub wydania prawomocnego orzeczenia przez niezawisły sąd, ewentualnie wydania wyroku karnego ustalającego podmiot nielegalnie pobierający prąd w sytuacji sporu. Ustalenie, że roszczenie jest bezsporne, miałoby miejsce w oparciu o:

• dowód zapłaty należności wynikającej z noty obciążeniowej, a w przepadku sporu
• dokumenty z postępowania cywilnego lub karnego, z których jednoznacznie wynika, kto jest podmiotem nielegalnie pobierającym energię elektryczną. Zatem samo wystawienie noty obciążeniowej, w sytuacji sporu co do osoby odpowiedzialnej za nielegalny pobór energii, nie powodowałby po stronie przedsiębiorstwa energetycznego obowiązku informacyjnego z art. 88 ust. 2b ustawy o podatku akcyzowym.”

Ponadto Spółka powołuje się na pisma, które otrzymała od Naczelnika Urzędu Celnego w … (znak sprawy: …) z dnia 31 maja 2012r. oraz od Naczelnika Urzędu Celnego w …(znak sprawy: …) z dnia 30 maja 2012r.

W wyżej wymienionych pismach naczelnicy, w oparciu o interpretację indywidualną wydaną dla innej firmy energetycznej nr sygn. IBPP4/443-84/12/PK z dnia 14 maja 2012r. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w zakresie powiadamiania naczelnika urzędu celnego o szacunkowej ilości nielegalnie pobranej energii elektrycznej, w myśl art. 88 ust. 2b ustawy o podatku akcyzowym poinformowali Spółkę, iż obowiązek powiadomienia właściwego naczelnika urzędu celnego w terminie 7 dni powstaje od momentu ustalenia/wskazania bezsporności roszczenia poprzez:

• całkowita zapłatę noty obciążeniowej,
• wydania prawomocnego orzeczenia przez niezawisły sąd,
• wydania wyroku karnego ustalającego precyzyjnie podmiot nielegalnie pobierający prąd w sytuacji sporu.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 88 ust. 2a ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (tj. Dz. U. z 2011r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), dalej zwanej ustawą, w przypadku nielegalnego poboru energii elektrycznej podstawą opodatkowania energii elektrycznej jest jej szacunkowa ilość, wyrażona w megawatogodzinach (MWh).

Równocześnie na podstawie uregulowań zawartych w ustępie 2b niniejszego artykułu podmiot, który określa szacunkową ilość nielegalnie pobranej energii elektrycznej, jest obowiązany powiadomić właściwego dla podatnika naczelnika urzędu celnego o tym fakcie w terminie 7 dni od dnia ustalenia podmiotu dokonującego nielegalnego poboru energii elektrycznej.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanych przepisach wynika, że nielegalny pobór energii elektrycznej na gruncie ustawy o podatku akcyzowym nie jest rozpatrywany w kategorii czynności sprzedaży, lecz ujmowany jest w pojęciu zużycia przez podmiot, który nielegalnie pobrał energię. Kwestia określenia zużycia jako przedmiot opodatkowania akcyzą w świetle ustawy o podatku akcyzowym nie jest związana z przeniesieniem prawa własności. W przypadku ujawnienia nielegalnego poboru energii i identyfikacji podmiotu odpowiedzialnego za niniejszy nielegalny pobór energii podmiotem zobowiązanym do zapłaty akcyzy jest zużywający energię elektryczną pochodzącą z nielegalnego poboru. Podstawą opodatkowania energii elektrycznej jest jej szacunkowa ilość, wyrażona w megawatogodzinach. Jednocześnie przepisy wskazują, iż podmiot który stwierdził nielegalny pobór energii po zidentyfikowaniu podmiotu, który nielegalnie pobierał energię zobowiązany jest poinformować właściwego dla podatnika naczelnika urzędu celnego o tym fakcie w okresie 7 dni od dnia ustalenia podmiotu dokonującego nielegalnego poboru energii elektrycznej.

Okolicznością stanowiącą o fakcie ustalenia podmiotu nielegalnie pobierającego energię elektryczną jest ustalenie/wskazanie bezsporności roszczenia (noty obciążeniowej) poprzez całkowitą jej zapłatę lub wydanie prawomocnego orzeczenia przez niezawisły sąd, ewentualnie wydanie wyroku karnego, który wskazuje precyzyjnie podmiot nielegalnie pobierający prąd w sytuacji sporu.

Regulacje ustawy o podatku akcyzowym nie pozostawiają wątpliwości, iż podatnikiem akcyzy od energii elektrycznej pobranej nielegalnie jest podmiot, który dopuścił się kradzieży. Sytuacja ta nie zwalnia jednak przedsiębiorcy energetycznego, który stwierdził nielegalny pobór energii elektrycznej z pewnych wymogów o charakterze formalnym. Szczególnie godne podkreślenia jest to, że obowiązek zawiadomienia właściwego naczelnika urzędu celnego powstaje dopiero wtedy, gdy ustalono podmiot, który dokonał nielegalnego poboru energii elektrycznej. Zatem składanie zawiadomienia nie jest konieczne w przypadku, gdy stwierdzono nielegalny pobór energii elektrycznej, lecz nie jest znany podmiot, który dokonał kradzieży. Co więcej, właściwe wydaje się stanowisko, iż obowiązek zawiadomienia naczelnika urzędu celnego o fakcie nielegalnego poboru energii elektrycznej wystąpi dopiero w przypadku zgromadzenia odpowiednich dowodów potwierdzających dokonanego nielegalnego poboru energii elektrycznej przez określony podmiot, które znajdą uznanie sądu w sytuacji gdy osoba nielegalnie pobierająca prąd dobrowolnie nie uiści nałożonej na nią opłaty określonej w nocie obciążeniowej.

Nie wystarczy więc samo podejrzenie, że dany podmiot dokonał nielegalnego poboru energii elektrycznej, lecz okoliczność ta powinna wynikać z odpowiednich dowodów zgromadzonych w sprawie (np. z protokołów, w tym protokołów Policji, analiz technicznych potwierdzających dokonanie modyfikacji urządzenia pomiarowego (licznika) w celu zaniżenia jego wskazań itp.). Jednocześnie warto zauważyć, że przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie wymagają dla wystąpienia obowiązku złożenia zawiadomienia do właściwego naczelnika urzędu celnego, aby fakt nielegalnego poboru energii elektrycznej przez określoną osobę został potwierdzony orzeczeniem sądu. W praktyce jednak wystawione pierwotnie noty obciążeniowe niejednokrotnie są korygowane, co do ilości pobranej nielegalnie energii elektrycznej oraz wskazania podmiotu zużywającego nielegalnie energię elektryczną. Dodatkowo noty i ich korekty są weryfikowane przez wyroki w sprawach karnych czy cywilnych i powodują ich nieważność.

W miejscu tym należy podkreślić, iż po otrzymaniu skutecznego zawiadomienia, naczelnik urzędu celnego powinien rozpocząć czynności prowadzące do wyegzekwowania zapłaty akcyzy od energii elektrycznej pobranej nielegalnie przez podmiot, który dopuścił się tego czynu. Wynika to ze wskazanej na wstępie zasady, iż obowiązek zapłaty akcyzy spoczywa na podmiocie, który dokonał nielegalnego poboru energii elektrycznej a proces ten winien zakończyć się w przypadku braku zapłaty zaległości podatkowej skuteczna egzekucją, stąd kwestia prawidłowego ustalenia osoby nielegalnie pobierającej energie elektryczną jest niezmiernie ważna.

W oparciu o ustawę z dnia 10 kwietnia 1997r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006r. Nr 89 poz. 625 ze zm.) Wnioskodawca może dochodzić swoich praw związanych z nielegalnym poborem energii elektrycznej w dwojaki sposób: pobrać opłatę "karną" lub dochodzić swoich praw na drodze cywilnej.

Prawo energetyczne wyróżnia sytuacje, w których można przyjąć fakt nielegalnego pobierania energii elektrycznej, tj. w przypadku:

1. poboru energii przez korzystającego z niej bez wcześniejszego zawarcia umowy o dostawę,
2. poboru energii z częściowym lub całkowitym pominięciem układów pomiarowo-rozliczeniowych (liczników), służących do rozliczeń pobieranej energii,
3. ingerowania w urządzenia pomiarowe w taki sposób, który prowadzi do zafałszowania dokonywanych pomiarów poboru prądu.
   
   

W razie ustalenia nielegalnego pobierania paliw czy energii z sieci, przedsiębiorstwo energetyczne może skorzystać z dwóch dróg ochrony swoich interesów. Pierwsza: prawo energetyczne przyznaje przedsiębiorstwu uprawnienie do pobierania opłaty z tytułu nielegalnego poboru od osoby, która dopuściła się nielegalnego poboru prądu. Druga droga to możliwość dochodzenia odszkodowania na drodze postępowania cywilnego z tytułu poniesionej szkody.

O ile dochodzenie odszkodowania cywilnego nie budzi wątpliwości co do konieczności wytoczenia powództwa przeciwko konkretnej osobie, której należy udowodnić odpowiedzialność za poniesioną przez przedsiębiorstwo szkodę, to możliwość pobierania opłaty z tytułu nielegalnego poboru energii wymaga głębszej analizy.

Według przepisu art. 57 Prawa energetycznego przedsiębiorstwo energetyczne może pobierać opłaty za nielegalnie pobrane paliwo lub energię w wysokości ustalonej przepisami prawa. Na tle tego zapisu mogą rodzić się wątpliwości, czy przedsiębiorstwo może dochodzić tego rodzaju opłat również na podstawie własnych wewnętrznych dokumentów.

Kwestię tę rozstrzygnął Trybunał Konstytucyjny (10 lipca 2006r., K37/04), wskazujący, że w przypadku zaistnienia sporu w sprawie ustalenia nielegalnego poboru energii, spór ten powinien być rozpatrzony przez sąd powszechny, zanim zostanie wszczęte postępowanie egzekucyjne.

Należy zatem stwierdzić, że okolicznością stanowiącą o fakcie „ustalenia” w rozumieniu art. 88 ust. 2b ustawy, podmiotu nielegalnie pobierającego energię elektryczną jest istnienie bezspornego roszczenia, które można stwierdzić, gdy dojdzie do dobrowolnej zapłaty noty obciążeniowej lub wydania prawomocnego orzeczenia przez niezawisły sąd, ewentualnie wydania wyroku karnego ustalającego podmiot nielegalnie pobierający prąd w sytuacji sporu. Ustalenie, że roszczenie jest bezsporne, miałoby miejsce w oparciu o :

• dowód zapłaty należności wynikającej z noty obciążeniowej, a w przypadku sporu
• dokumenty z postępowania cywilnego lub karnego, z których jednoznacznie wynika, kto jest podmiotem nielegalnie pobierającym energię elektryczną.
  
  

Zatem samo wystawienie noty obciążeniowej, w sytuacji sporu co do osoby odpowiedzialnej za nielegalny pobór energii, nie powodowałoby po stronie przedsiębiorstwa energetycznego obowiązku informacyjnego z art. 88 ust. 2b ustawy o podatku akcyzowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.