2014.11.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-366/14/EK
z 12 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 8 sierpnia 2014 r. (data wpływu 12 sierpnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia dokumentu Tax free oraz dokonania zwrotu podatku od towarów i usług podróżnym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie wystawienia dokumentu Tax free oraz dokonania zwrotu podatku od towarów i usług podróżnym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Pan X prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą. W ramach jednoosobowej działalności gospodarczej zamierza rozpocząć sprzedaż detaliczną artykułów spożywczych, opakowań, odzieży, przyborów i innych produktów codziennego użytku (zwane dalej łącznie „towarami”). Wnioskodawca nie wyklucza, że zakupów w u niego będą dokonywać osoby mające miejsce zamieszkania poza terytorium Unii Europejskiej. W celu zintensyfikowania sprzedaży Wnioskodawca rozważa stosowanie procedury zwrotu VAT dla podróżnych dokonujących zakupów u Wnioskodawcy.
Wnioskodawca poinformuje właściwego naczelnika urzędu skarbowego, że będzie sprzedawcą w rozumieniu art. 127 ust. 1 u.p.t.u., który jest uprawniony do dokonywania zwrotów VAT podróżnym. W realizacji obowiązków wynikających z ust. 4 tego przepisu Wnioskodawca zapewni także podróżnym pisemną informację o zasadach zwrotu podatku w czterech językach: polskim, angielskim, niemieckim i rosyjskim, oznaczy punkty sprzedaży znakiem informującym podróżnych o możliwości zakupu w tych punktach towarów, od których przysługuje zwrot podatku oraz poinformuje właściwego naczelnika urzędu skarbowego o miejscu, gdzie podróżny dokonujący zakupu towarów może odebrać podatek. Wnioskodawca spełni także inne warunki konieczne do dokonywania zwrotu VAT, w tym wynikające z art. 127 ust. 6 i 7 u.p.t.u.
Wnioskodawca zamierza odbierać ustne oświadczenia od podróżnych o celu nabywanych przez nich towarów od Wnioskodawcy. Jeżeli podróżny oświadczy, że nabędzie towary na potrzeby własne (osobiste, prywatne), Wnioskodawca wystawi podróżnemu dokument Zwrot VAT dla podróżnych (tzw. „deklarację Tax-free”). Składając własnoręczny podpis na deklaracji Tax-free podróżny potwierdzi prawdziwość złożonego Wnioskodawcy oświadczenia. Na podstawie przedłożonej przez podróżnego deklaracji Tax-free, w której urząd celny potwierdził wywóz towarów w bagażu osobistym podróżnego stemplem zaopatrzonym w numerator zgodnym ze wzorem w Rozporządzeniu do u.p.t.u, Spółka będzie dokonywała zwrotu VAT podróżnemu.
Wnioskodawca nie zamierza wystawiać deklaracji Tax-free podróżnym, którzy nie złożą żadnego oświadczenia o celu nabycia towarów lub oświadczą, że nabyli towary do innych celów niż prywatne, osobiste.
Wnioskodawca nie zamierza również dokonywać zwrotu VAT podróżnym, którzy przedstawią deklarację Tax-free niepotwierdzoną przez urząd celny lub potwierdzoną w sposób budzący wątpliwości co do autentyczności stempla opatrzonego w numerator, a także na której urząd celny uczynił wzmiankę, że towary nie zostały wywiezione w bagażu osobistym podróżnego. Przede wszystkim zwrot VAT nie będzie się należał podróżnemu, o którym Wnioskodawca posiada informację, że bierze udział w oszustwie podatkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca ma prawo odmówić wystawienia deklaracji Tax-free podróżnemu mającemu miejsce zamieszkania poza terytorium UE, który zgłasza się do punktu sprzedaży i żąda wystawienia takiego dokumentu w odniesieniu do towarów nabytych od Wnioskodawcy, oświadczając że dokonał zakupów wyłącznie na potrzeby własne (prywatne, osobiste) i że wywiezie w terminie wynikającym z przepisów u.p.t.u. towary w bagażu osobistym poza terytorium Unii Europejskiej? (gdy nie zachodzą sytuacje opisane w pkt 4. opisu zdarzenia przyszłego).
Czy Wnioskodawca ma prawo odmówić dokonania zwrotu VAT podróżnemu, który oświadczył przed wystawieniem deklaracji Tax-free, że nabył towary od Wnioskodawcy wyłącznie na potrzeby własne (prywatne, osobiste) i następnie zgłasza się do Wnioskodawcayz potwierdzoną przez urząd celny deklaracją Tax-free, że towary zostały wywiezione w bagażu osobistym podróżnego? (gdy nie zachodzą sytuacje opisane w pkt 5. opisu zdarzenia przyszłego)?

ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, będąc sprzedawcą spełniającym przesłanki formalne art. 127 u.p.t.u. będzie zobowiązany wystawić deklarację Tax-free podróżnemu, który zgłasza się do punktu sprzedaży i oświadcza, że dokonał zakupów wyłącznie na potrzeby własne (prywatne, osobiste) oraz że wywiezie towary w bagażu osobistym w terminie wynikającym z przepisów u.p.t.u. poza terytorium UE.

Zgodnie z art. 126 ust. 1 u.p.t.u. podróżni mają prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju, które w stanie nienaruszonym zostały wywiezione poza terytorium Unii Europejskiej w bagażu osobistym podróżnego, z zastrzeżeniem ust. 3 oraz art. 127 i 128.

Na podstawie art. 128 ust. 1 u.p.t.u. zwrot podatku może być dokonany, jeżeli podróżny wywiózł zakupiony towar poza terytorium Unii Europejskiej nie później niż w ostatnim dniu trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał zakupu. Podstawą do dokonania zwrotu podatku jest przedstawienie przez podróżnego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, na którym urząd celny potwierdził stemplem zaopatrzonym w numerator wywóz towarów. Do dokumentu powinien być przymocowany wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej.

Na podstawie powyższych przepisów dokonanie zwrotu VAT podróżnemu jest zależne od tego, czy podróżny wywiezie towary w bagażu osobistym poza terytorium UE nie później niż ostatniego dnia trzeciego miesiąca po miesiącu, w którym dokonał zakupu, i uzyska na deklaracji Tax-free potwierdzenie z urzędu celnego. Potwierdzeniem wywozu towarów jest przybicie stempla opatrzonego w numerator zgodnego ze wzorem stempla w Rozporządzeniu do u.p.t.u.

W celu uzyskania potwierdzenia od urzędu celnego o wywozie towarów poza UE podróżny powinien posiadać deklarację Tax-free, wypełnioną o dane wymienione w Rozporządzeniu do u.p.t.u. Deklaracja Tax-free jest wystawiana przez sprzedawcę lub inny podmiot uprawniony do zwrotu VAT podróżnym. Przepisy u.p.t.u. nie odnoszą się jednak stricte do zdarzenia wystawienia deklaracji Tax-free, tj. nie określają warunków (przesłanek) wystawienia deklaracji.

Zdaniem Wnioskodawcy warunki (przesłanki) wystawienia deklaracji Tax-free należy odczytywać przez pryzmat całokształtu przepisów dotyczących zwrotu VAT podróżnym. Jeżeli podróżny nabywa towary w celu ich wywozu w bagażu osobistym poza terytorium UE, dokonanie takiego wywozu w terminie wynikającym z przepisów u.p.t.u. będzie uprawniało podróżnego do uzyskania zwrotu VAT. W momencie dokonania zakupów podróżnemu zgłaszającemu się do punktu sprzedaży, który oświadcza, że nabył towary na potrzeby własne oraz że wywiezie je w bagażu osobistym poza terytorium UE, należy zatem wystawić deklarację Tax-free. Odmowa wystawienia deklaracji Tax-free w takim przypadku naruszałaby zasady dokonywania zwrotu VAT podróżnym ustanowione w u.p.t.u. Mogłaby bowiem uniemożliwić podróżnemu otrzymanie zwrotu VAT nawet jeśli okaże się, że nabyte od Wnioskodawcy towary zostaną wywiezione w bagażu osobistym podróżnego poza terytorium UE, na którą to okoliczność podróżny uzyska potwierdzenie z urzędu celnego.

Ponadto odmowa wystawienia deklaracji Tax-free podróżnemu, zgłaszającego się do punktu sprzedaży i oświadczającego o charakterze osobistym zakupów oraz planowanym wywozie towarów w bagażu osobistym, z innych, bliżej niedookreślonych powodów mogłaby zostać uznana za nieuzasadnioną i dyskryminującą. Podróżny byłby dyskryminowany w sytuacji, gdyby pomimo spełnienia takich samych warunków w jednym państwie członkowskim UE otrzymał deklarację Tax-free, a w drugim nie otrzymał takiej deklaracji. Państwo, w którym odmawia się wydawania deklaracji Tax-free z innych powodów niż ustalone w Dyrektywie VAT, narażałoby się w ten sposób na zarzut dyskryminacji.

Konsekwencje wynikające z dyskryminacji podróżnego mógłby ponieść również sprzedawca oraz jego pracownicy. Zgodnie z art. 135 ustawy z dnia 20.05.1971 r. Kodeks wykroczeń (Dz.U.2013.482) kto, zajmując się sprzedażą towarów w przedsiębiorstwie handlu detalicznego lub w przedsiębiorstwie gastronomicznym, ukrywa przed nabywcą towar przeznaczony do sprzedaży lub umyślnie bez uzasadnionej przyczyny odmawia sprzedaży takiego towaru, podlega karze grzywny. Odmowa wystawienia deklaracji Tax-free podróżnym na etapie dokonywania zakupów mogłaby zostać odczytana jako odmowa sprzedaży, co zostałoby najpewniej zakwalifikowane jako ograniczenie dostępu do dóbr i usług z powodu pochodzenia podróżnych. Sytuacja taka jest niedopuszczalna w świetle zasady niedyskryminacji ze względu na pochodzenie.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy podróżny oświadczył w momencie wystawiania deklaracji Tax-free, że nabył od Wnioskodawcy towary na potrzeby własne, a urząd celny na deklaracji Tax-free potwierdził wywóz towarów w bagażu osobistym podróżnego, przesłanki do dokonania zwrotu VAT podróżnemu zostaną spełnione, a zatem Wnioskodawca nie ma prawa odmówić dokonania zwrotu VAT podróżnemu.

Powyższe przesłanki uprawniające do dokonania zwrotu VAT wynikają z wyżej powołanych przepisów u.p.t.u., które to przepisy powinny implementować Dyrektywę VAT. Jedyna regulacja procedury tax-free w Dyrektywie VAT znalazła się w art. 147. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu państwa członkowskie zwolnią dostawę towarów przewożonych w bagażu osobistym podróżnych poza terytorium Wspólnoty WYŁĄCZNIE PO SPEŁNIENIU NASTĘPUJĄCYCH WARUNKÓW:

podróżny nie ma miejsca zamieszkania na terytorium Wspólnoty;
towary zostaną przetransportowane poza terytorium Wspólnoty przed końcem trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dostawa została dokonana;
całkowita wartość dostawy, z VAT, przekracza kwotę 175 EUR lub równowartość tej kwoty w walucie krajowej ustalaną raz w roku przy zastosowaniu kursu wymiany obowiązującego w pierwszym dniu roboczym października ze skutkiem od 1 stycznia roku następnego.

Państwa członkowskie mogą jednakże zwolnić dostawę, której całkowita wartość jest niższa od kwoty przewidzianej w akapicie pierwszym lit. c).

Dalej art. 147 stanowi, że przez „podróżnego niemającego siedziby we Wspólnocie” rozumie się podróżnego, którego stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu nie znajduje się na terytorium Wspólnoty. W takim przypadku przez „stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu” rozumie się miejsce wskazane jako takie w paszporcie, dowodzie osobistym lub każdym innym dokumencie potwierdzającym tożsamość uznanym za ważny przez państwo członkowskie, na którego terytorium odbywa się dostawa. Następnie w art. 147 postanowiono, że dowód eksportu stanowi faktura lub inny zastępujący ją dokument potwierdzony przez urząd celny, przez który towary zostały wywiezione ze Wspólnoty. Na podstawie tego przepisu każde państwo członkowskie przekazuje Komisji wzory pieczęci, jakie stosuje w celu wydania potwierdzenia, o którym mowa w akapicie drugim. Komisja przekazuje te informacje organom podatkowym w pozostałych państwach członkowskich.

Porównując przepisy u.p.t.u. do przepisów Dyrektywy VAT o zwrocie VAT podróżnym te ostatnie nie zawierają warunków formalnych, jakie ciążą na sprzedawcy, których spełnienia się wymaga w celu dokonywania zwrotu VAT podróżnym. Wnioskodawca zamierza jednak wypełnić wszystkie warunki, w tym także ustanowione w u.p.t.u., do dokonywania zwrotu VAT podróżnym. W tym celu Wnioskodawca poinformuje właściwego naczelnika urzędu skarbowego, że będzie sprzedawcą w rozumieniu art. 127 ust. 1 u.p.t.u. Ponadto Wnioskodawca zapewni podróżnym pisemną informację o zasadach zwrotu podatku w czterech językach: polskim, angielskim, niemieckim i rosyjskim, oznaczy punkty sprzedaży znakiem informującym podróżnych o możliwości zakupu w tych punktach towarów, od których przysługuje zwrot podatku, poinformuje właściwego naczelnika urzędu skarbowego o miejscu, gdzie podróżny dokonujący zakupu towarów może odebrać podatek. Wnioskodawa będzie dokonywał zwrotu VAT podróżnym tylko od towarów nabytych od P Wnioskodawcy. Wszelkie pozostałe warunki wynikające z u.p.t.u. również zostaną spełnione przez Wnioskodawcę.

W związku z tym wywóz towarów zakupionych od Wnioskodawcy będzie skutkował dla podróżnego otrzymaniem zwrotu VAT w wypadku gdy podróżny zgłosi się do Wnioskodawcy z deklaracją Tax-free, w której urząd celny potwierdził, że towary zostały wywiezione w bagażu osobistym podróżnego. Zatem w ww. okolicznościach Wnioskodawca nie będzie miał prawa odmówić dokonania zwrotu VAT podróżnemu.

W orzecznictwie sądowym szczególnie mocno akcentuje się prawo podróżnego do uzyskania zwrotu VAT, w przypadku gdy nastąpił wywóz towarów poza terytorium UE. Prawo do otrzymania zwrotu VAT istnieje nawet w przypadku, gdy sprzedawca nie spełnił warunków formalnych do dokonywania zwrotu VAT. Stanowisko takie zajmują przykładowo WSA w Rzeszowie w wyroku z dnia 18.09.2012 r., sygn. I SA/Rz 658/12 oraz NSA w wyroku z dnia 12.06.2012 r., sygn. I FSK 841/11. Z wyroków tych wynika, że na przeszkodzie dokonania zwrotu nie może stanąć niespełnienie warunków formalnych przez sprzedawcę, nawet jeśli wynikają z przepisów u.p.t.u. Do dokonania zwrotu VAT podróżnemu wystarczające jest spełnienie warunków materialnych w postaci dokonania wywozu towarów przez podróżnego poza UE w bagażu osobistym podróżnego i potwierdzenia tego wywozu przez urząd celny na deklaracji Tax-free. W świetle tych wyroków tym bardziej nieuzasadniona byłaby odmowa dokonania zwrotu VAT podróżnemu na podstawie innych przyczyn, warunków, które nie znajdują oparcia ani w przepisach u.p.t.u. ani w przepisach Dyrektywy VAT.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca podejmie wszelkie środki ostrożności w celu dokonywania zwrotu VAT podróżnym. Wnioskodawca nie będzie dokonywać zwrotu VAT podróżnym, którzy nie będą posiadali stosownego potwierdzenia z urzędu celnego na deklaracji Tax-free o wywozie towarów poza terytorium UE. Ponadto Wnioskodawca nie będzie dokonywać zwrotu VAT podróżnym, o których Wnioskodawca posiada informację, że uczestniczą w oszustwie podatkowym.

Wnioskodawca podnosi, że prawo do zwrotu VAT przysługuje podróżnemu nawet gdyby doszło do oszustwa podatkowego, a sprzedawca nie zdawałby sobie z tego sprawy, przy zachowaniu staranności sumiennego kupca. Tezy takie wynikają z wyroku TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-271/06 Netto Supermarkt GmbH & Co. OHG vs. Finanzamt Machin. TSUE w wyroku tym stwierdził, że art. 15(2) VI Dyrektywy, którą zastąpiła Dyrektywa VAT należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on przyznaniu przez państwo członkowskie zwolnienia od podatku od wartości dodanej związanego z wywozem towarów poza terytorium Wspólnoty Europejskiej, gdy przesłanki tego zwolnienia nie są spełnione, lecz gdy podatnik nie mógłby sobie z tego zdawać sprawy nawet przy dołożeniu wszelkiej staranności sumiennego kupca ze względu na sfałszowanie dowodu wywozu przedstawionego przez nabywcę. Podatnik nie może bowiem ponosić wyłącznej odpowiedzialności za zapłatę podatku w przypadku zdarzeń, na które nie ma żadnego wpływu.

W innych wyrokach TSUE podkreślił, że o ile uzasadnione jest, by środki stosowane przez państwa członkowskie zmierzały do jak najskuteczniejszej ochrony praw skarbu państwa, to nie powinny one wykraczać poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia tego celu. Państwa członkowskie muszą stosować środki, które przy jednoczesnym umożliwieniu im efektywnego osiągnięcia realizowanego celu, w jak najmniejszym stopniu zagrażają celom i zasadom wynikającym z odpowiednich przepisów wspólnotowych (wyrok z 18 grudnia 1997 r w sprawie C-47/96 Molenheide i in., pkt 46, oraz wyrok z 27 września 2007 r. w sprawie C-409/04 Teleos i in.).

W świetle powyższych wyroków Wnioskodawca uważa, że nie ma prawa odmówić dokonania podróżnemu zwrotu VAT w sytuacji gdy podróżny oświadczył, że nabył towary od Wnioskodawcy na potrzeby własne i wywiózł je w bagażu osobistym poza terytorium UE w terminie wynikającym z przepisów u.p.t.u., na którą to okoliczność podróżny przedkłada potwierdzoną przez urząd celny deklarację Tax-free, a sprzedawca nie ma informacji o tym, aby podróżny działał w zamiarze oszustwa podatkowego

Przeciwna konkluzja prowadziłaby - podobnie jak uzasadniono odnośnie wystawiania deklaracji Tax-free (odpowiedź na pytanie nr 1) - do naruszenia przepisów Dyrektywy VAT i przepisów u.p.t.u., a także do dyskryminacji podróżnych w różnych krajach członkowskich UE, w tym dyskryminacji niektórych podróżnych przez sprzedawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 126 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), osoby fizyczne niemające stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej, zwane dalej „podróżnymi”, mają prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju, które w stanie nienaruszonym zostały wywiezione przez nie poza terytorium Unii Europejskiej w bagażu osobistym podróżnego, z zastrzeżeniem ust. 3 oraz art. 127 i 128.

Stałe miejsce zamieszkania, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość (art. 126 ust. 2 powołanej ustawy).

W myśl art. 127 ust. 1 ustawy, zwrot podatku, o którym mowa w art. 126 ust. 1, przysługuje w przypadku zakupu towarów u podatników, zwanych dalej „sprzedawcami”, którzy:

są zarejestrowani jako podatnicy podatku oraz
prowadzą ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, oraz
zawarli umowy w sprawie zwrotu podatku przynajmniej z jednym z podmiotów, o których mowa w ust. 8.

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się w przypadku, gdy sprzedawca dokonuje zwrotu podatku podróżnemu (art. 127 ust. 2 ustawy).

Sprzedawcy są obowiązani:

poinformować naczelnika urzędu skarbowego na piśmie, że są sprzedawcami;
zapewnić podróżnym pisemną informację o zasadach zwrotu podatku w czterech językach: polskim, angielskim, niemieckim i rosyjskim;
oznaczyć punkty sprzedaży znakiem informującym podróżnych o możliwości zakupu w tych punktach towarów, od których przysługuje zwrot podatku;
poinformować naczelnika urzędu skarbowego o miejscu, gdzie podróżny dokonujący u nich zakupu towarów może odebrać podatek, oraz z kim mają zawarte umowy o zwrot podatku, i przedłożyć kopie tych umów (art. 127 ust. 4 ustawy).

Natomiast w myśl art. 128 ust. 1 ustawy, zwrot podatku może być dokonany, jeżeli podróżny wywiózł zakupiony towar poza terytorium Unii Europejskiej nie później niż w ostatnim dniu trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał zakupu.

Podstawą do dokonania zwrotu podatku jest przedstawienie przez podróżnego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, na którym urząd celny potwierdził stemplem zaopatrzonym w numerator wywóz towarów. Do dokumentu powinien być przymocowany wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej, o której mowa w art. 111 ust. 1, o czym stanowi art. 128 ust. 2 ustawy.

Stosownie do ust. 3 ww. artykułu, urząd celny potwierdza wywóz towaru na dokumencie, o którym mowa w ust. 2, po sprawdzeniu zgodności danych dotyczących podróżnego zawartych w tym dokumencie z danymi zawartymi w przedstawionym paszporcie lub innym dokumencie stwierdzającym tożsamość.

Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do potwierdzania wywozu z terytorium Unii Europejskiej towarów nabytych przez podróżnego na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 128 ust. 4 omawianej ustawy).

W przypadku gdy podróżny opuszcza terytorium Unii Europejskiej z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, zwrot podatku przysługuje, jeżeli dokument, o którym mowa w ust. 2, został potwierdzony przez urząd celny, przez który towary zostały wywiezione z terytorium Unii Europejskiej (art. 128 ust. 5 ustawy).

Natomiast na mocy art. 130 ust. 1 ustawy Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011r. w sprawie określenia wzorów: znaku informującego podróżnych o możliwości zakupu w punktach sprzedaży towarów, od których przysługuje zwrot podatku od towarów i usług, oraz stempla potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a także określenia niezbędnych danych, które powinien zawierać dokument będący podstawą do dokonania zwrotu podatku podróżnym (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 426).

Zgodnie z § 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, dokument, o którym mowa w art. 128 ust. 2 ustawy, powinien zawierać co najmniej:

napis: „ZWROT VAT DLA PODRÓŻNYCH”, a pod nim: „TAX FREE FOR TOURISTS”;
numer dokumentu;
dane sprzedawcy:
1. nazwę,
2. adres,
3. NIP;
nazwę miejscowości i datę dokonania sprzedaży;
nazwisko i imię podróżnego;
adres podróżnego:
1. kraj,
2. miejscowość,
3. nazwę ulicy,
4. numer domu, lokalu;
numer paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość podróżnego oraz nazwę kraju, który wydał paszport lub inny dokument stwierdzający tożsamość podróżnego;
nazwę sprzedanego towaru, miarę i ilość towaru, cenę jednostkową netto towaru, wartość netto towaru, stawkę i kwotę podatku od towarów i usług, wartość brutto towaru, kwotę podatku od towarów i usług ogółem oraz wartość brutto towarów ogółem;
podpis podróżnego oraz czytelny podpis sprzedającego;
informację: „Dokument stanowi podstawę do ubiegania się przez podróżnych niemających stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej o zwrot podatku od towarów i usług od nabytych towarów, które w stanie nienaruszonym zostały wywiezione poza terytorium Unii Europejskiej – art. 126–130 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.).”;
(uchylony);
napis: „Potwierdzam tożsamość podróżnego oraz że towary wymienione w dokumencie zostały wywiezione poza terytorium Unii Europejskiej” oraz miejsce na podpis funkcjonariusza celnego i pieczęć „Polska-Cło”;
miejsce na stempel potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej;
formę dokonania zwrotu podatku od towarów i usług podróżnemu; w przypadku gdy zwrot podatku ma:
1. zostać dokonany w formie wypłaty gotówkowej, należy zamieścić napis: „Zwrot podatku w kwocie .......... zł ...... gr otrzymałem(-łam)”, a pod nim wskazać miejsce na wstawienie daty otrzymanego zwrotu podatku oraz podpis podróżnego,
2. nastąpić w formie bezgotówkowej, należy podać, w jakiej postaci zwrot podatku ma nastąpić;
miejsce na uwagi urzędowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej zamierza rozpocząć sprzedaż detaliczną artykułów spożywczych, opakowań, odzieży, przyborów i innych produktów codziennego użytku. Wnioskodawca nie wyklucza, że zakupów u niego będą dokonywać osoby mające miejsce zamieszkania poza terytorium Unii Europejskiej. Wnioskodawca poinformuje właściwego naczelnika urzędu skarbowego, że będzie sprzedawcą w rozumieniu art. 127 ust. 1 u.p.t.u., który jest uprawniony do dokonywania zwrotów VAT podróżnym. W realizacji obowiązków wynikających z ust. 4 tego przepisu Wnioskodawca zapewni także podróżnym pisemną informację o zasadach zwrotu podatku w czterech językach: polskim, angielskim, niemieckim i rosyjskim, oznaczy punkty sprzedaży znakiem informującym podróżnych o możliwości zakupu w tych punktach towarów, od których przysługuje zwrot podatku oraz poinformuje właściwego naczelnika urzędu skarbowego o miejscu, gdzie podróżny dokonujący zakupu towarów może odebrać podatek. Wnioskodawca spełni także inne warunki konieczne do dokonywania zwrotu VAT, w tym wynikające z art. 127 ust. 6 i 7 u.p.t.u. Wnioskodawca zamierza odbierać ustne oświadczenia od podróżnych o celu nabywanych przez nich towarów od Wnioskodawcy. Jeżeli podróżny oświadczy, że nabędzie towary na potrzeby własne (osobiste, prywatne), Wnioskodawca wystawi podróżnemu dokument Zwrot VAT dla podróżnych. Składając własnoręczny podpis na deklaracji Tax-free podróżny potwierdzi prawdziwość złożonego Wnioskodawcy oświadczenia. Na podstawie przedłożonej przez podróżnego deklaracji Tax-free, w której urząd celny potwierdził wywóz towarów w bagażu osobistym podróżnego stemplem zaopatrzonym w numerator zgodnym ze wzorem w Rozporządzeniu do u.p.t.u, Spółka będzie dokonywała zwrotu VAT podróżnemu. Wnioskodawca nie zamierza wystawiać deklaracji Tax-free podróżnym, którzy nie złożą żadnego oświadczenia o celu nabycia towarów lub oświadczą, że nabyli towary do innych celów niż prywatne, osobiste. Wnioskodawca nie zamierza również dokonywać zwrotu VAT podróżnym, którzy przedstawią deklarację Tax-free niepotwierdzoną przez urząd celny lub potwierdzoną w sposób budzący wątpliwości co do autentyczności stempla opatrzonego w numerator, a także na której urząd celny uczynił wzmiankę, że towary nie zostały wywiezione w bagażu osobistym podróżnego. Przede wszystkim zwrot VAT nie będzie się należał podróżnemu, o którym Wnioskodawca posiada informację, że bierze udział w oszustwie podatkowym.

Stosownie zatem do przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołanych przepisów zauważyć należy, że szczególny charakter procedury Tax Free polega przede wszystkim na tym, że dotyczy wyłącznie podróżnych (osób fizycznych mniemających stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej), wywożących poza Unię Europejską w bagażu podróżnego w stanie nienaruszonym zakupione na terytorium kraju towary. Miejsce stałego zamieszkania podróżnego ustala się na podstawie paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość.

W tym miejscu należy dokonać analizy pojęć „podróżnego” i „bagażu osobistego”.

Potocznie podróżnik to człowiek będący w podróży. Natomiast stosownie do wykładni językowej pojęcia bagażu osobistego, zgodnie z którą przez „bagaż” należy rozumieć „rzeczy zapakowane w paczki, walizki itp., które podróżujący ma ze sobą lub wysyła je za opłatą do miejsca przeznaczenia pociągiem, samolotem itp.” (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. VII, Warszawa 1993 r. – t. 1), a przez „osobisty” rozumie się „odnoszący się do danej osoby, będący własnością danej osoby, właściwy danej osobie, własny prywatny” (tamże – t. 2).

Dokonując dalej wykładni celowościowej pojęcia bagażu osobistego, w ocenie Organu należy kierować się charakterem bagażu osobistego nabywanych od sprzedawcy towarów przez podróżnego, a więc czy ma on charakter okazjonalny i składa się wyłącznie z towarów przeznaczonych do własnego użytku podróżnego lub jego rodziny lub z towarów przeznaczonych na prezenty, przy czym rodzaj i ilość tych towarów powinna być taka, aby nie wskazywała na wywóz w celu handlowym.

Mając na uwadze wspomniany wyżej charakter bagażu osobistego, w ocenie Organu bagaż osobisty, to bagaż, który podróżny jest w stanie przedstawić organom celnym przy wjeździe do Unii Europejskiej, jak również każdy bagaż przedstawiony tym samym organom w późniejszym terminie, pod warunkiem, że możliwe jest przedłożenie dowodu na to, że przy wjeździe podróżnego bagaż ten został zarejestrowany jako bagaż towarzyszący podróżnemu, który dokonał jego przewozu do Wspólnoty z państwa trzeciego, z którego przybył.

Mając zatem na uwadze powyższe uwagi podróżnemu (osobie fizycznej mającej miejsce zamieszkania poza terytorium Unii Europejskiej) dokonującemu na terytorium kraju zakupu towaru na cele osobiste z przeznaczeniem do wywozu w stanie niezmienionym przysługuje prawo do otrzymania wystawionego przez sprzedawcę (uprawnionego do zwrotu podatku) dokumentu, w którym urząd celny potwierdzi wywóz towaru poza terytorium Europejskiej.

Tym samym w sytuacji gdy Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży towarów do celów osobistych podróżnego, przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej w stanie nienaruszonym w bagażu osobistym podróżnego, nie ma podstaw prawnych do odmowy wystawienia dokumentu Tax-free przez Wnioskodawcę.

Odnośnie natomiast kwestii dokonania zwrotu podatku VAT podróżnemu, wskazać należy, że warunkiem koniecznym dla dokonania zwrotu podatku „podróżnemu” jest wywóz towarów w stanie nienaruszonym poza granice Unii Europejskiej w bagażu osobistym podróżnego – nie później niż w ostatnim dniu trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał zakupu. Podstawą zaś dokonania zwrotu jest przedstawienie przez podróżnego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, na którym urząd celny potwierdził stemplem zaopatrzonym w numerator wywóz towarów. Do dokumentu powinien być przymocowany wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej, o której mowa w art. 111 ust. 1. Urząd celny potwierdza wywóz towaru na dokumencie, o którym mowa w ust. 2, po sprawdzeniu zgodności danych dotyczących podróżnego zawartych w tym dokumencie z danymi zawartymi w przedstawionym paszporcie lub innym dokumencie stwierdzającym tożsamość. (art. 128 ust. 1-3 ustawy).

Powyższe oznacza, że gdy zostaną spełnione wszystkie warunki uprawniające do dokonania zwrotu podatku, podróżny, który nabyty u Wnioskodawcy do celów osobistych towar wywiózł w stanie nienaruszonym w bagażu osobistym poza terytorium Unii Europejskiej (co będzie prawidłowo potwierdzone w przedstawionym Wnioskodawcy dokumencie Tax-free), winien on od Wnioskodawcy otrzymać zwrot podatku. W takim też przypadku, jeżeli nie występują inne okoliczności wskazujące na nieprawidłowości występujące w związku z deklarowanym wywozem towarów, nie będzie podstaw do odmowy dokonania zwrotu podatku.

W miejscu tym należy jednak wyraźnie wskazać, że to na sprzedawcy (Wnioskodawcy) ciąży obowiązek zweryfikowania dokumentów - dostarczanych przez kupujących - oraz dokonania oceny zasadności zwrotu i zgodności ze stanem faktycznym. W przypadku bowiem jakichkolwiek nieprawidłowości Wnioskodawca może ponosić negatywne konsekwencje dokonania nieprawidłowego zwrotu podatku.

Uwzględniając powyższe w sytuacji gdy zgodnie z przepisami dotyczącymi zwrotu podatku VAT spełnione będą przesłanki do wystawienia podróżnemu dokumentu Tax-free, jak i zostaną spełnione warunki do dokonania zwrotu tego podatku - Wnioskodawca nie ma podstaw do odmowy wystawienia ww. dokumentu, jak i odmowy dokonania zwrotu podatku.

Stosownie do powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego w oparciu o art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie jest uprawniony do oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przepisów wykraczających poza unormowania zawarte w przepisach podatkowych. Tym samym przy wydawaniu niniejszej interpretacji powołane w stanowisku Wnioskodawcy unormowania wykraczające poza zakres przepisów podatkowych nie były w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przedmiotem oceny.

Ponadto w odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę orzecznictwa sądowego, należy zauważyć, że powołane wyroki sądów są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin