Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-719/14-2/KC
z 16 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2014 r. (data wpływu 25 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania cesji wierzytelności, cesji zwrotnej oraz określenia terminu 150 dni dla uznania wierzytelności nieściągalnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania cesji wierzytelności, cesji zwrotnej oraz określenia terminu 150 dni dla uznania wierzytelności nieściągalnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. (dalej.: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest operatorem telefonii komórkowej, świadczącym różne usługi telekomunikacyjne dla klientów indywidualnych, podmiotów gospodarczych oraz instytucjonalnych (dalej: „Kontrahenci”). W ramach prowadzonej działalności Spółka oferuje ponadto swoim Kontrahentom możliwość zakupu urządzeń służących do korzystania z usług telekomunikacyjnych, takich jak telefony komórkowe, laptopy, tablety i inne urządzenia (dalej: „Produkty”).

W celu przyspieszenia wpływu należności z tytułu faktur wystawionych z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych, Spółka korzysta z usług faktoringu, realizowanych za wynagrodzeniem przez podmiot mający siedzibę na terytorium Niemiec (dalej: „Faktor”).

Na mocy zawartej umowy faktoringu (dalej: „Umowa”), Spółka przenosi (ceduje) na Faktora wierzytelności wynikające z faktur wystawionych dla Kontrahentów (dalej: „Wierzytelności”) z tytułu świadczenia na ich rzecz usług telekomunikacyjnych. Wraz z przeniesieniem Wierzytelności następuje przeniesienie wszelkich praw z nich wynikających, zgodnie z postanowieniami art. 509 i następnymi Kodeksu cywilnego (dalej: „Cesja Wierzytelności”). Faktor zobowiązany jest natomiast do przejęcia Wierzytelności, a także przejęcia wszelkich ryzyk z nimi związanych oraz do zapłaty Spółce, w zamian za przejmowane Wierzytelności, kwoty równej nominalnej wartości przejętych Wierzytelności. Faktor nie wyznacza Kontrahentom nowych terminów płatności, wobec czego terminy płatności wskazane w fakturach wystawianych przez Spółkę na rzecz Kontrahentów nie ulegają zmianie i obowiązują do momentu ostatecznej spłaty Wierzytelności. W zamian za świadczenie usług wynikających z podpisanej Umowy faktoringu, Spółka zobowiązana jest do zapłaty określonej kwoty opłat na rzecz Faktora. Podstawą do zapłaty uzgodnionych kwot są faktury wystawiane przez Faktora w cyklach miesięcznych.

W określonych w Umowie przypadkach, Faktor uprawniony jest do zwrotnego przeniesienia Wierzytelności na Spółkę, zgodnie z postanowieniami art. 509 i następnych Kodeksu cywilnego (dalej: „Cesja zwrotną”). Ma to miejsce wtedy, gdy nie otrzyma on zapłaty od Kontrahentów Spółki w ciągu 90 dni od upływu terminu płatności określonego na fakturach objętych Cesją Wierzytelności, a także wówczas, gdy Wierzytelności te spełnią warunki do objęcia odpisem aktualizującym w rozumieniu przepisów prawa bilansowego oraz zgodnie z wewnętrznymi regulacjami Spółki. Sytuacja taka może wystąpić również wówczas, gdy przedmiotem cesji są Wierzytelności nie spełniające umownych kryteriów ustalonych przez strony w Umowie (np. nie został spełniony warunek bycia przez Kontrahenta rezydentem Polski).

W takiej sytuacji strony zobowiązane są do zwrotu wszystkiego co otrzymały w wyniku przeniesienia Wierzytelności (tzw. „umowne prawo odstąpienia”), a w szczególności Spółka zobowiązana jest do zwrotu Faktorowi nominalnej wartości Wierzytelności. W sytuacji wystąpienia Cesji zwrotnej, Spółka ponownie nabywa prawo do żądania zapłaty od Kontrahentów w odniesieniu do zwróconych przez Faktora Wierzytelności.

W przypadku zwrotnego przeniesienia Wierzytelności na Spółkę przez Faktora, oraz gdy opóźnienia w płatnościach przekroczą 150 dni od terminu płatności wyznaczonego przez Spółkę Kontrahentowi, Spółka rozważa skorzystanie z możliwości przewidzianej w art. 89a ustawy z dnia z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.; dalej: „Ustawa o VAT”) i dokonania korekty podatku należnego od nieściągalnych wierzytelności, z zachowaniem warunków określonych w przepisach (dalej: „ulga na złe długi”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy Spółka korzystając z usług faktoringu, po dokonaniu Cesji zwrotnej Wierzytelności, będzie miała prawo do skorzystania z ulgi na złe długi, w przypadku nieuregulowania przez Kontrahenta Wierzytelności wynikającej z faktury dokumentującej świadczenie usług telekomunikacyjnych, w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze?
   
2. Czy Spółka powinna liczyć 150-dniowy termin, po upływie którego istnieje możliwość skorzystania z ulgi na złe długi, od upływu terminu płatności wynikającego z wystawionej przez Spółkę faktury na rzecz Kontrahenta?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy;

Ad. pytania 1

Spółka korzystając z usług faktoringu, po dokonaniu Cesji zwrotnej Wierzytelności, będzie miała prawo do skorzystania z ulgi na złe długi, w przypadku nieuregulowania przez Kontrahenta Wierzytelności wynikającej z faktury dokumentującej świadczenie usług telekomunikacyjnych w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Ad. pytania 2

Spółka powinna liczyć 150-dniowy termin, po upływie którego istnieje możliwość skorzystania z ulgi na złe długi, od upływu terminu płatności wynikającego z wystawionej przez Spółkę faktury na rzecz Kontrahenta.

UZASADNIENIE

Ad. pytania 1

Możliwość skorzystania z ulgi na złe długi uregulowana została przez ustawodawcę w Dziale IX Rozdziale 1 a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: „ustawa o VAT”).

Stosownie do treści art. 89a ust. 3 ustawy o VAT, skorzystanie przez podatnika z ulgi na złe długi, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

Spółka rozważa skorzystanie z ulgi na złe długi, w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności wynikających z faktur za usługi telekomunikacyjne, które będą przedmiotem tzw. cesji zwrotnej. Kluczowe jest zatem rozstrzygnięcie, czy w przypadku cesji zwrotnej ma miejsce zdarzenie uniemożliwiające skorzystanie z ulgi na złe długi, polegające na zbyciu wierzytelności w jakiejkolwiek formie.

W ocenie Spółki w przypadku zastosowania modelu przewidującego wariant Cesji zwrotnej nie dochodzi do definitywnego zbycia Wierzytelności. Spółka staje się bowiem ponownie wierzycielem Kontrahenta w stosunku do niespłaconej części zwróconych jej Wierzytelności i właścicielem tychże Wierzytelności. Innymi słowy, zawarcie umowy Cesji zwrotnej skutkuje powrotem do stanu pierwotnego (tj. stanu przed przejęciem Wierzytelności przez Faktora), bowiem przedmiotowa cesja Wierzytelności obejmuje należności pieniężne wraz z wszelkimi prawami z nich wynikającymi.

Wobec powyższego należy uznać, iż w niniejszej sprawie zostanie spełniony warunek wynikający z przepisu art. 89a ust. 3 ustawy o VAT, tzn. wierzytelność nie zostanie zbyta, a Wnioskodawca zachowa prawo do skorygowania podatku należnego z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych, których nieściągalność została uprawdopodobniona.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, będzie ona miała prawo do skorzystania z ulgi na złe długi, pod warunkiem że spełnione będą warunki do skorzystania z tej ulgi (m. in. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się przedmiotowej korekty, Kontrahenci będą podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni i nie będą w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji).

Potwierdzenie stanowiska Spółki znaleźć można w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 14 października 2013 r., sygn. ITPP1/443-643/13/KM, stwierdził iż: „na czas prowadzenia windykacji to faktor był właścicielem wierzytelności, lecz na skutek nieskutecznej windykacji, po zwrocie wierzytelności Wnioskodawca ponownie stał się właścicielem tychże wierzytelności. Innymi słowy, zawarcie umowy cesji zwrotnej skutkuje powrotem do stanu pierwotnego, bowiem przedmiotowa cesja wierzytelności obejmowała należności pieniężne wraz z wszelkimi prawami z nich wynikającymi.

Wobec powyższego należy uznać, iż w niniejszej sprawie został wypełniony warunek wynikający z przepisu art. 89a ust. 2 pkt 4 ustawy o VAT, tzn. wierzytelność nie została zbyta, a Wnioskodawca zachował prawo do skorygowania podatku należnego z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona."

Ad. pytania 2.

W myśl art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Z cytowanego wyżej przepisu regulującego kwestie dotyczące rozliczania podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności wynika, że 150-dniowy termin zobowiązujący dłużnika do korekty podatku naliczonego należy każdorazowo liczyć od dnia, w którym upływa termin płatności określony w fakturze lub umowie. Podkreślić należy, że ustalony przez strony termin zapłaty winien być obustronną wolą stron transakcji zawartej w ramach stosunku cywilnoprawnego.

W związku z tym, że Faktor nie wyznacza dla Kontrahenta nowego terminu płatności, zastosowanie ma termin płatności wynikający z faktury wystawionej przez Spółkę na rzecz Kontrahenta, dotyczącej świadczenia usług telekomunikacyjnych.

W związku z tym 150-dniowy termin zobowiązujący dłużnika do korekty podatku naliczonego należy każdorazowo liczyć od dnia, w którym upłynął termin płatności wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz.U. z 2011r. Nr 177 poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ww. ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie z art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
   
2. (uchylony)
   
3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
   2. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
      
   3. dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji
4. (uchylony)
   
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
   
6. (uchylony).
   
   

Stosownie do treści art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, działając na rynku krajowym jako operator telefonii komórkowej, świadczący różne usługi telekomunikacyjne dla klientów indywidualnych, podmiotów gospodarczych oraz instytucjonalnych, w celu przyspieszenia wpływu należności z tytułu faktur wystawionych za usługi telekomunikacyjne, korzysta z usług faktoringu, realizowanych za wynagrodzeniem przez podmiot mający siedzibę na terytorium Niemiec.

Na mocy zawartej umowy faktoringu, Wnioskodawca przenosi (ceduje) na Faktora wierzytelności wynikające z faktur wystawionych dla Kontrahentów z tytułu świadczenia na ich rzecz usług telekomunikacyjnych i wraz z przeniesieniem Wierzytelności następuje przeniesienie wszelkich praw z nich wynikających, zgodnie z postanowieniami art. 509 i następnymi Kodeksu cywilnego. Faktor zobowiązany jest natomiast do przejęcia Wierzytelności, a także przejęcia wszelkich ryzyk z nimi związanych oraz do zapłaty Wnioskodawcy, w zamian za przejmowane Wierzytelności, kwoty równej nominalnej wartości przejętych Wierzytelności. Faktor nie wyznacza Kontrahentom nowych terminów płatności, wobec czego terminy płatności wskazane w fakturach wystawianych przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahentów nie ulegają zmianie i obowiązują do momentu ostatecznej spłaty Wierzytelności. W zamian za świadczenie usług wynikających z podpisanej Umowy faktoringu, Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty określonej kwoty opłat na rzecz Faktora. W określonych w Umowie przypadkach, Faktor uprawniony jest do zwrotnego przeniesienia Wierzytelności na Wnioskodawcę, zgodnie z postanowieniami art. 509 i następnych Kodeksu cywilnego, tzw. cesja zwrotna. Ma to miejsce wtedy, gdy nie otrzyma on zapłaty od klienta Wnioskodawcy w ciągu 90 dni od upływu terminu płatności określonego na fakturach objętych Cesją Wierzytelności, a także wówczas, gdy Wierzytelności te spełnią warunki do objęcia odpisem aktualizującym w rozumieniu przepisów prawa bilansowego oraz zgodnie z wewnętrznymi regulacjami. Sytuacja taka może wystąpić również wówczas, gdy przedmiotem cesji są Wierzytelności nie spełniające umownych kryteriów ustalonych przez strony w Umowie. W takiej sytuacji strony zobowiązane są do zwrotu wszystkiego co otrzymały w wyniku przeniesienia Wierzytelności, tzw. „umowne prawo odstąpienia”, a w szczególności Wnioskodawca zobowiązany jest do zwrotu Faktorowi nominalnej wartości Wierzytelności. W sytuacji wystąpienia Cesji zwrotnej, Wnioskodawca ponownie nabywa prawo do żądania zapłaty od Kontrahentów w odniesieniu do zwróconych przez Faktora Wierzytelności.

W związku z tak przedstawionym zdarzeniem przyszłym, wątpliwości Wnioskodawcy sformułowane w pytaniu pierwszym dotyczą sytuacji, kiedy korzystając z usług faktoringu, i po dokonaniu Cesji zwrotnej Wierzytelności, będzie miał prawo do skorzystania z ulgi na złe długi, w przypadku nieuregulowania przez Kontrahenta Wierzytelności wynikającej z faktury dokumentującej świadczenie usług telekomunikacyjnych, w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przywołany wyżej art. 89a ustawy, dopuszcza możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy.

W przedmiotowej sprawie wyjaśnić należy, że wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana w przepisach art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121).

Zgodnie z art. 509 § 1 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl § 2 cytowanego artykułu, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Jak stanowi art. 510 § 1 k.c., umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na podstawie której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność.

W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz cedenta. Spełnienie świadczenia, wynikającego z umowy przelewu nastąpi, gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a on zapłaci mu cenę za cedowaną wierzytelność (w sytuacji, kiedy cesja będzie miała charakter odpłatny).

Jak wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawca korzysta z usług firmy zajmującej się faktoringiem, dzięki której może przenieść swoje wierzytelności na inny podmiot. W określonych przypadkach, faktor uprawniony jest do zwrotnego przeniesienia wierzytelności na Wnioskodawcę, tj. ma miejsce cesja zwrotna. Taka sytuacja powoduje, że to Wnioskodawca staje się ponownie wierzycielem Kontrahenta w stosunku do niespłaconej części zwróconych Wierzytelności i ich właścicielem. Zatem zawarcie umowy cesji zwrotnej powoduje powrót do stanu wyjściowego, tj. sprzed zawartej umowy z faktorem i tym samym wierzytelność taka znowu należy do Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe uwagi oraz powołany stan prawny należy stwierdzić, że w przypadku cesji wierzytelności z zastosowaniem instytucji cesji zwrotnej nie dochodzi do uregulowania czy zbycia wierzytelności, ponieważ nie zostaje przeniesiona własność wierzytelności. Wobec tego ich zawarcie nie stoi na przeszkodzie skorygowaniu należnego podatku na podstawie art. 89a ustawy.

Zatem, w sytuacji kiedy korzystając z usług faktoringu, i po dokonaniu Cesji zwrotnej Wierzytelności, Wnioskodawca będzie miał prawo do skorzystania z ulgi na złe długi, w przypadku nieuregulowania przez Kontrahenta Wierzytelności wynikającej z faktury dokumentującej świadczenie usług telekomunikacyjnych, w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze oraz spełnieniu pozostałych warunków wynikających z art. 89a ust. 2 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 jest prawidłowe.

Pytanie drugie sformułowane przez Wnioskodawcę dotyczy ustalenia, czy termin 150-dniowy, po upływie którego istnieje możliwość skorzystania z ulgi na złe długi, powinien liczyć od upływu terminu płatności wynikającego z wystawionej faktury na rzecz Kontrahenta, w sytuacji zastosowania cesji zwrotnej.

Na podstawie cyt. już wyżej art. 89a ust. 1 i 1a ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju - w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana oraz zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności, określonego w umowie lub na fakturze.

Zatem podatnik VAT, dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi na terytorium kraju, o ile w terminie 150 dni od daty płatności nie uzyska zapłaty, może zmniejszyć podstawę opodatkowania oraz podatek należny w deklaracji składanej za okres w którym upłynął ten 150 dzień opóźnienia.

Skoro, w odniesieniu do pytania pierwszego, cesja wierzytelności na faktora a następnie cesja zwrotna dla Wnioskodawcy, nie stanowi zbycia wierzytelności, które uniemożliwia dokonania korekty podstawy opodatkowania oraz kwoty należnego podatku na podstawie art. 89a ust. 5 ustawy, tym samym wierzytelność taka staje się nieściągalna po upływie 150 dni, licząc od terminu płatności określonego na fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę za usługi telekomunikacyjne.

W konsekwencji, dla Wnioskodawcy termin 150-dniowy, po upływie którego istnieje możliwość skorzystania z ulgi na złe długi, upłynie z terminem płatności wynikającym z wystawionej przez siebie faktury na rzecz klienta za świadczone usługi telekomunikacyjne, ponieważ na skutek cesji zwrotnej nabywa z powrotem prawo do żądania zapłaty od swojego kontrahenta.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2 jest również prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 z poźn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.