2014.06.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IPPP1/443-297/14/BM
z 27 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2014 r. (data wpływu 18 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 16 czerwca 2014 r. (data wpływu 18 czerwca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy prawa użytkowania wieczystego działki nr 2468/4 wraz z prawem własności posadowionego na niej budynku masarni - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy prawa użytkowania wieczystego działki nr 2468/4 wraz z prawem własności posadowionego na niej budynku masarni.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia z 16 czerwca 2014 r. (data wpływu 18 czerwca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 6 czerwca 2014 r. znak: IBPP1/443-297/14/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej „Spółka”), był wieczystym użytkownikiem do dnia 29 grudnia 2094 r. nieruchomości, stanowiącej działki oznaczone w ewidencji gruntów numerem 2468/4 i 2468/5 oraz właścicielem znajdującego się na tych działkach budynku masarni, stanowiącego odrębną nieruchomość.

Opis nieruchomości zabudowanej budynkiem masarni:

wartość początkowa nieruchomości wynosiła: 243.252,00 zł (1996 r.).
nieruchomość wraz z budynkiem została zakupiona bez VAT, Spółka nie miała prawa do odliczenia podatku VAT.
w 1996 r. na budynek poniesiono nakłady w wysokości 30.244,36 zł.
w 1999 r. na budynek poniesiono nakłady w wysokości 151.592,85 zł (nakłady przekroczyły 30%).
w 2000 r. na budynek poniesiono nakłady w wysokości 48.103,11 zł.
w 2001 r. na budynek poniesiono nakłady w wysokości 22.502,41 zł.
w 2004 r. na budynek poniesiono nakłady w wysokości 1.481.738,16 zł (nakłady przekroczyły 30%).
w 2005 r. na budynek poniesiono nakłady w wysokości 33.644,69 zł.
w 2006 r. na budynek poniesiono nakłady w wysokości 18.705,50 zł.
w 2011 r. na budynek poniesiono nakłady w wysokości 5.244,00 zł.
w 2012 r. na budynek poniesiono nakłady w wysokości 13.102,25 zł.
w 2013 r. na budynek poniesiono nakłady w wysokości 10.617,81 zł.
od poniesionych nakładów podatek VAT został odliczony.
nakłady zwiększyły wartość budynku.
budynek nie był oddany w najem/dzierżawę.
budynek był wykorzystywany do prowadzenia przez Spółkę własnej działalności gospodarczej.

W dniu 7 marca 2014 r. Spółka dokonała sprzedaży wieczystego użytkowania do dnia 29 grudnia 2094 r. ww. nieruchomości z prawem własności budynku masarni stanowiącego odrębną nieruchomość, wystawiając fakturę VAT z wykazanym podatkiem należnym.

W uzupełnieniu z dnia 16 czerwca 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że do września 2000 roku budynek był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej jak również zwolnionej z opodatkowania. Spółka sprzedawała wówczas zarówno mięso jak i wyroby wędliniarskie (w tym okresie mięso było zwolnione z opodatkowania zaś wyroby wędliniarskie nie były zwolnione z opodatkowania). Od października 2000 roku Spółka prowadziła tylko działalność opodatkowaną.

Główny budynek masarni znajduje jest w całości na działce nr 2468/4.

Działka nr 2468/5 również jest zabudowana, znajduje się na niej budynek pomocniczy-gospodarczy. Obie działki (działka nr 2468/4 oraz działka nr 2468/5) są zabudowane. Stan faktyczny budynku pomocniczo-gospodarczego jest taki sam jak budynku masarni.

Obie działki (działka nr 2468/4 oraz działka nr 2468/5 ) są zabudowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka prawidłowo opodatkowała podatkiem od towarów i usług sprzedaż wieczystego użytkowania do dnia 29 grudnia 2094 r. nieruchomości z prawem własności budynku masarni stanowiącego odrębną nieruchomość?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka prawidłowo opodatkowała sprzedaż nieruchomości podatkiem od towarów i usług (VAT). Powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, znajduje uzasadnienie w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 10, 10a, ust. 7a i ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży zabudowanej nieruchomości, aby ustalić kwestię opodatkowania podatkiem VAT transakcji należy dokonać analizy prawno-podatkowej w stosunku do poszczególnych budynków/budowli znajdujących się na nieruchomości.

W niniejszym przypadku dla ustalenia kwestii opodatkowania podatkiem VAT znaczenie będzie miało przede wszystkim zwolnienia przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Zgodnie z pierwszym przepisem:

„Zwalnia się od podatku VAT: 10) dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.”

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy VAT przez „pierwsze zasiedlenie” - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, „Zwalnia się od podatku VAT:

10a) dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.”

Z kolei zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Istotne znaczenie w badaniu czy sprzedaż poszczególnego budynku będzie opodatkowana czy zwolniona z podatku VAT ma ustalenie/oszacowanie w jakiej kwocie zostały poniesione nakłady na poszczególne budynki, znajdujące się na nieruchomości.

Mając na uwadze, że:

1.nieruchomość wraz z budynkiem masarni została zakupiona bez podatku VAT, Spółka nie miała prawa do odliczenia podatku VAT;

2.na budynek masarni Spółka poniosła nakłady przekraczające 30% wartości początkowej budynku;

3.po raz pierwszy nakłady przekraczające 30% wartości początkowej zostały przez Spółkę poniesione w 1999 r.;

4.od 1999 r. Spółka poniosła kolejne nakłady. Ostatnie nakłady zostały poniesione przez Spółkę w 2013 r.;

5.od poniesionych nakładów Spółka odliczyła podatek VAT;

6.Spółka używała budynek do prowadzenia własnej działalności gospodarczej;

7.od momentu poniesienia ostatnich (po przekroczeniu 30 % wartości początkowej budynku) nakładów tj. od 2013 r. Spółka używała budynek w stanie ulepszonym do prowadzenia własnej działalności gospodarczej krócej niż 5 lat;

w ocenie Wnioskodawcy, Spółka prawidłowo opodatkowała sprzedaż nieruchomości.

Istnieje bowiem stanowisko, że wszystkie nakłady na ulepszenie poniesione przez danego podatnika powinny być sumowane. Oznacza to, że po osiągnięciu 30 % wartości początkowej każdy kolejny wydatek spełniający definicję ulepszenia, bez względu na jego kwotę, powoduje, że możemy mieć ponownie do czynienia z pierwszym zasiedleniem (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, IPPP1-443-474/10-4/MP).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 tej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Dana nieruchomość nie musi być faktycznie wykorzystywana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie danego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę – bowiem zarówno sprzedaż, najem, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy) czy nabywcy.

Biorąc pod uwagę literalne brzmienie przepisów dotyczących definicji pierwszego zasiedlenia, sugerują one, że wszystkie nakłady na ulepszenie poniesione przez danego podatnika powinny być sumowane. Oznacza to, że po osiągnięciu 30% wartości początkowej każdy kolejny wydatek spełniający definicję ulepszenia, bez względu na jego kwotę, powoduje, że mamy ponownie do czynienia z pierwszym zasiedleniem.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto art. 43 ust. 7a ustawy stanowi, iż warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki i budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Intencją ustawodawcy było objęcie okresu użytkowania liczonego od ostatniego ulepszenia, na co wskazuje treść art. 43 ust. 7a cyt. przepisu: „budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika (…)”, rozumiejąc przez to czas od momentu zakończenia całego procesu ulepszania nieruchomości. Zatem, w odniesieniu do budynków/budowli, w stosunku do których podatnik ponosił wydatki przewyższające 30% ich wartości początkowej, okres 5 lat, o którym mowa w art. 43 ust. 7a ustawy należy liczyć od chwili poniesienia ostatnich nakładów, przy czym wspomniany przepis będzie miał zastosowanie pod warunkiem, że przedmiotowe nieruchomości po ich ulepszeniu i w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Natomiast, na mocy § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 247, ze zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, który został dodany do ustawy o podatku od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2014 r., w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży (w tym zbycie użytkowania wieczystego) podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu (w tym zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu) korzysta ze zwolnienia od podatku.

W myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższej definicji wynika, iż na gruncie polskiego prawa możemy wyodrębnić trzy rodzaje nieruchomości w sensie prawnym:

grunty (stanowiące część powierzchni ziemskiej),
budynki trwale z gruntem związane (tzw. nieruchomości budynkowe),
części tych budynków (tzw. nieruchomości lokalowe).

Jak stwierdzono powyżej ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług może korzystać dostawa budynków i budowli lub ich części.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonany z materiałów budowlanych i elementów składowych będący wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W myśl art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z dnia z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

1.obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
obiekt małej architektury;

2.budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że był wieczystym użytkownikiem nieruchomości, stanowiącej działki oznaczone w ewidencji gruntów numerem 2468/4 i 2468/5 oraz właścicielem znajdującego się na działce nr 2468/4 budynku masarni, stanowiącego odrębną nieruchomość.

Opis nieruchomości zabudowanej budynkiem masarni:

wartość początkowa nieruchomości wynosiła: 243.252,00 zł (1996 r.).
nieruchomość wraz z budynkiem została zakupiona bez VAT, Spółka nie miała prawa do odliczenia podatku VAT.
w 1996 r. na budynek poniesiono nakłady w wysokości 30.244,36 zł.
w 1999 r. na budynek poniesiono nakłady w wysokości 151.592,85 zł (nakłady przekroczyły 30%).
w 2000 r. na budynek poniesiono nakłady w wysokości 48.103,11 zł.
w 2001 r. na budynek poniesiono nakłady w wysokości 22.502,41 zł.
w 2004 r. na budynek poniesiono nakłady w wysokości 1.481.738,16 zł (nakłady przekroczyły 30%).
w 2005 r. na budynek poniesiono nakłady w wysokości 33.644,69 zł.
w 2006 r. na budynek poniesiono nakłady w wysokości 18.705,50 zł.
w 2011 r. na budynek poniesiono nakłady w wysokości 5.244,00 zł.
w 2012 r. na budynek poniesiono nakłady w wysokości 13.102,25 zł.
w 2013 r. na budynek poniesiono nakłady w wysokości 10.617,81 zł.
od poniesionych nakładów podatek VAT został odliczony.
nakłady zwiększyły wartość budynku.
budynek nie był oddany w najem/dzierżawę.
budynek był wykorzystywany do prowadzenia przez Spółkę własnej działalności gospodarczej

W dniu 7 marca 2014 r. Spółka dokonała sprzedaży wieczystego użytkowania działki nr 2468/4 z prawem własności budynku masarni stanowiącego odrębną nieruchomość.

Z przedstawionego opisu wynika w odniesieniu do poniesionych wydatków na ulepszenia przekroczenie 30% wartości miało miejsce dwukrotnie. Należy mieć bowiem na uwadze, że dla potrzeb podatku od towarów i usług w celu ustalenia czy nakłady na ulepszenia przekroczyły 30% wartości początkowej danego obiektu należy poszczególne wydatki sumować i gdy sumowane wydatki przekroczą 30% wartości początkowej podwyższyć o nie wartość początkową i kolejne ulepszenia odnosić już do tej nowej wartości początkowej.

Po raz pierwszy suma ulepszeń narastająco przewyższyła 30% wartości początkowej budynku w 1999 r. Zatem po aktualizacji wartości początkowej wartość budynku wyniosła 425089,21 zł.

Kolejna suma ulepszeń narastająco, która stanowiła co najmniej 30% wartości początkowej budynku (zaktualizowanej o sumę ulepszeń z 1996 r. i 1999 r.) miała miejsce w 2004 r. Po ponownej aktualizacji wartości początkowej o ulepszenia z lat 2000, 2001 i 2004 wartość budynku wyniosła 1.977.432,89 zł.

Natomiast suma ulepszeń ponoszonych w 2005 r. 2006 r., 2011 r. 2012 r. i 2013 r. w odniesieniu do wartości początkowej środka trwałego (zaktualizowanej o sumę ulepszeń z lat 1996, 1999, 2000, 2001 i 2004 r.) nie przekroczyła 30% wartości początkowej środka trwałego.

Zatem należy zbadać czy doszło do pierwszego zasiedlenia po okresie, kiedy nastąpiło ulepszenie tj. wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z wniosku nie wynika, żeby po ostatnim ulepszeniu powyżej 30% wartości początkowej w 2004 r. nastąpiło oddanie budynku masarni do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Budynek ten po ulepszeniach wykorzystywany był bowiem przez Wnioskodawcę do prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT i nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Zatem dostawa budynku masarni była pierwszym oddaniem do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu pierwszemu nabywcy po ostatnim ulepszeniu powyżej 30% wartości początkowej w 2004 r. i nie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W związku z powyższym należy zbadać czy w niniejszej sprawie wystąpiły przesłanki do zastosowania zwolnienia dla dostawy budynku masarni na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Aby dostawa mogła korzystać ze zwolnienia z ww. przepisu muszą być spełnione oba warunki określone tym przepisem łącznie.

Zgodnie tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawcy przy nabyciu ww. budynku nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Tym samym w przedmiotowej sprawie nie zachodzi okoliczność wyłączająca zastosowanie zwolnienia od podatku VAT określona w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie budynku przewyższające 30% wartości początkowej tego budynku, od których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jak wyżej wykazano, ostatnie takie ulepszenie miało miejsce 2004 r.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z wyłączeniem dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, określonym w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy o VAT.

Z wniosku wynika, że od momentu poniesienia ostatnich (po przekroczeniu 30% wartości początkowej budynku) nakładów tj. od 2004 r. Spółka używała budynek w stanie ulepszonym do prowadzenia własnej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Ponieważ ostatnie ulepszenie przewyższające 30% wartości początkowej budynku, od którego Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego miało miejsce w 2004r. (a nie jak twierdzi Wnioskodawca we wniosku w 2013r.), to w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, zgodnie z którym, warunku o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jeżeli bowiem dostawa budynku została dokonana 7 marca 2014 r., to w przedmiotowej sprawie, budynek w stanie ulepszonym (po ulepszeniu wyższym niż 30% wartości początkowej) był wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych co najmniej 5 lat.

W związku z powyższym dostawa budynku masarni była zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, w związku z art. 43 ust. 7a tej ustawy.

Skoro dostawa budynku masarni była zwolniona od podatku VAT to ze zwolnienia od podatku VAT korzystało również zbycie prawa wieczystego użytkowania działki gruntu oznaczonej numerem 2468/4 na której posadowiony jest ww. budynek masarni.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy odnośnie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działki nr 2468/4 na której posadowiony jest ww. budynek masarni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Natomiast odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych tut. organ wskazuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach wnioskodawcy w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem ORD-IN zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin