Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-463/14-4/MK
z 27 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2014 r. (data wpływu 5 czerwca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 sierpnia 2014 r. (data wpływu 4 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego od podatku VAT świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego od podatku VAT świadczonych usług. Dnia 4 sierpnia 2014 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 4 listopada 2013 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą usług księgowo rachunkowych. Po dokonaniu wpisu do ewidencji działalności gospodarczej Zainteresowany udał się do US w celu dokonania wyboru rozliczeń podatkowych.

Mówiąc, że: „będę prowadzić Biuro Rachunkowe”, Wnioskodawca został poinformowany przez urzędnika, że z „automatu wchodzi” w VAT i musi złożyć VAT-R, ponieważ prowadząc taką działalność Wnioskodawca będzie świadczyć usługi doradcze, co również zostało dopisane w tejże deklaracji i oczywiście podpisane przez Zainteresowanego.

Dnia 4 sierpnia 2014 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego wskazując, że:

1. Symbol PKD działalności Wnioskodawcy to 69.20Z, który brzmi „działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe”.
   Wypełniając wniosek drogą internetową nie ma możliwości wpisania jedynie podgrupy Nr 69.20.2 usługi rachunkowo-księgowe oraz 69.20.23 usługi w zakresie księgowości, gdyż grupa podstawia się sama i jest to cała duża grupa.
2. Wnioskodawca posiada świadectwo kwalifikacyjne umożliwiające prowadzenie ksiąg rachunkowych nr 61771/2013 wydane przez Ministerstwo Finansów.
3. Zainteresowany nie świadczy czynności doradztwa podatkowego, gdyż samo wyliczenie rachunkowe podatku nie jest czynnością doradczą, lecz konsekwencją księgowania faktur. W art. 2 ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213), są wymienione czynności doradcze, lecz w art. 3 tejże ustawy są wymienione osoby uprawnione do świadczenia takich usług tzn. adwokaci, radcowie i biegli rewidenci. Wnioskodawca ze swoimi uprawnieniami nie ma prawa świadczyć usług doradczych i nie wystawia faktur za usługi doradcze, lecz księgowe.
4. Wnioskodawca nie posiada uprawnień doradcy podatkowego.
5. Opisane czynności wykonuje w ramach usług księgowych, a nie prawniczych.
6. W roku 2013 Wnioskodawca nie uzyskał dochodu przekraczającego kwotę 150.000 zł, i nie przekroczy tej kwoty w żadnym roku podatkowym. Dochody mieszczą się w przedziale do 5.000 zł, miesięcznie.
7. Wnioskodawca nie korzystał z prawa do zwolnienia podmiotowego, gdyż na podstawie symbolu PKD urzędnik US stwierdził, że wszystkie biura rachunkowe są z urzędu płatnikami VAT. Po pewnym czasie czytając przepisy Wnioskodawca stwierdził, że to wcale nie jest takie oczywiste, więc stąd prośba o interpretację.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prowadzona działalność faktycznie nie daje możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, i czy w ogóle Wnioskodawca powinien rejestrować się jako podatnik VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on osobą w ogóle nieuprawnioną do świadczenia usług doradczych, i nie powinien rejestrować się jako podatnik VAT, o czym zadecydował urzędnik stwierdzeniem „że będę podatnikiem VAT ze względu na rodzaj prowadzonej działalności”.

W ramach prowadzonej działalności Zainteresowany świadczy wyłącznie usługi księgowo-rachunkowe na rzecz stałych klientów. Usługi te są tym samym jedynym tytułem do wystawiania faktur VAT. Wnioskodawca nie świadczy i nie przewiduje świadczyć innego rodzaju usług.

Do usługowego prowadzenia ksiąg uprawnia Wnioskodawcę Certyfikat Państwowy wydany przez Ministra Finansów uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegają na rozliczaniu dokumentów księgowych dostarczonych przez klientów w ramach podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz w rejestrach VAT, sporządzaniu deklaracji podatkowych i deklaracji ZUS, a także dokonywaniu rozliczeń i wynagrodzeń pracowników.

W powyższym zakresie Wnioskodawca jest upoważniony do podpisywania w imieniu klientów deklaracji podatkowych oraz reprezentowania ich w urzędach i ZUS. Udzielone pełnomocnictwa, wykorzystywane są wyłącznie do składania deklaracji podatkowych oraz kontaktowania się z organami podatkowymi w kwestiach związanych z dokonywanymi rozliczeniami. Nie świadczy natomiast na rzecz swoich klientów żadnych usług doradczych wykraczających poza ramy - omówienia kwestii rozliczenia dostarczanych przez nich dokumentów.

Art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT stanowi, że zwolnień o których mowa w ust. 1 i 9 nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie. Sama ustawa i wydane na jej podstawie przepisy wykonawcze nie definiują pojęcia doradztwa. Wobec braku w obowiązujących przepisach definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 r., doradzać znaczy udzielać porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak rozumianego „doradztwa” nie można utożsamiać z czysto technicznymi działaniami, do których sprowadza się świadczenie usług rachunkowo-księgowych. Wynikające z usługowego prowadzenia ksiąg omawiane z klientami sposoby dokonywania rozliczeń nie są usługami doradczymi, lecz są to czynności informacyjne ściśle związane z samymi usługami księgowo-rachunkowymi.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r., Nr 41, poz. 213), czynności doradztwa obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych,
2. prowadzenie w imieniu i na rzecz podatników ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im w tym zakresie pomocy,
4. reprezentowanie podatników w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Z kolei, w myśl art. 2 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym, zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Według art. 3 ww. ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych,
2. adwokaci i radcowie prawni,
3. biegli rewidenci.
   
   

Wnioskodawca nie posiada żadnych z tych uprawnień.

Wnioskodawca, zgodnie z ustawą o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 330) – art. 76a ust. 1, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającej na świadczeniu usług, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl ust. 2 art. 76a ustawy o rachunkowości, przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1 są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie.
   
   

Art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, gdzie wymienia się usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia podmiotowego obejmuje szereg usług doradczych do których Wnioskodawca nie jest uprawniony.

Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że niesłusznie złożył deklarację VAT-R co zostało zasugerowane w Urzędzie i poniósł niesłusznie zobowiązania finansowe.

Rezygnacji może ewentualnie dokonać (po udowodnieniu, że nie udziela porad, do których wg przepisów prawa nie ma uprawnień), od stycznia 2014 r., co uważa za krzywdzące.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług – zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie do treści art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z treści art. 96 ust. 3 ustawy wynika, że podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Z powyższego przepisu wynika zatem fakultatywny charakter rejestracji jako podatnika VAT zwolnionego przez podmioty, które dokonują sprzedaży zwolnionej od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy. Podmioty te – jak wynika z treści zapisów ustawowych – mogą, lecz nie muszą dokonywać zgłoszenia rejestracyjnego.

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego" (art. 96 ust. 4 ustawy).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności – art. 113 ust. 4 ustawy.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Według art. 113 ust. 11a ustawy, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie.
   
   

W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawcy, należy rozstrzygnąć, czy świadczone usługi opisane we wniosku należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa, które nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia, określonego w ust. 1 i 9 należy – wobec braku w ustawie definicji doradztwa – posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia od podatku VAT, należy stwierdzić, że termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996), pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto doradza”. Natomiast „doradzić”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Z kolei, w myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy, zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Według art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.
   
   

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330, z późn. zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

− w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Stosownie do zapisu art. 76a ust. 3 powołanej ustawy działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.
   
   

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Z opisu sprawy wynika, że od dnia 4 listopada 2013 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą usług księgowo rachunkowych. Działalność Wnioskodawcy została sklasyfikowana pod symbol PKD to 69.20Z, który brzmi „działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe”. Wnioskodawca posiada świadectwo kwalifikacyjne umożliwiające prowadzenie ksiąg rachunkowych nr 61771/2013 wydane przez Ministerstwo Finansów. Zainteresowany nie świadczy czynności doradztwa podatkowego, gdyż samo wyliczenie rachunkowe podatku nie jest czynnością doradczą, lecz konsekwencją księgowania faktur. Wnioskodawca ze swoimi uprawnieniami nie ma prawa świadczyć usług doradczych i nie wystawia faktur za usługi doradcze, lecz księgowe. Wnioskodawca nie posiada uprawnień doradcy podatkowego. Opisane czynności wykonuje w ramach usług księgowych, a nie prawniczych. W roku 2013 nie uzyskał dochodu przekraczającego kwotę 150.000 zł, i nie przekroczy tej kwoty w żadnym roku podatkowym. Dochody Wnioskodawcy mieszczą się w przedziale do 5.000 zł miesięcznie. Wnioskodawca nie korzystał z prawa do zwolnienia podmiotowego, gdyż na podstawie symbolu PKD urzędnik US stwierdził, że wszystkie biura rachunkowe są z urzędu płatnikami VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy prowadzona działalność faktycznie nie daje możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, i czy w ogóle powinna nastąpić rejestracja się jako podatnik VAT.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy stanu faktycznego wskazać należy, że Wnioskodawca uprawniony jest do zastosowania względem świadczonych usług rachunkowo-księgowych, zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że Wnioskodawca nie realizuje usług doradztwa podatkowego, gdyż nie posiada stosownych uprawnień. Istotą pracy Wnioskodawcy jest działalność rachunkowo-księgowa, czego konsekwencją jest księgowanie faktur. Opisane czynności wykonuje w ramach usług księgowych, a nie usług prawniczych.

Tak więc, jeżeli świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegają na wykonywaniu przez Wnioskodawcę czynności w ramach zawartych z klientami umów o prowadzenie ksiąg rachunkowych w ramach usług rachunkowo-księgowych – nie można uznać ich za świadczenie usług doradztwa, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy i świadczenie tych usług nie wyklucza zastosowania dla Wnioskodawcy zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Ponadto należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie korzystał ze zwolnienia od podatku VAT, a uzyskiwany dochód nie przekroczył kwoty 150.000 zł, skutkiem czego nie wystąpiły przesłanki wykluczające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT.

Podsumowując, prowadzona przez Wnioskodawcę działalność daje możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, skutkiem czego, Wnioskodawca nie był zobowiązany rejestrować się jako czynny podatnik VAT.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Dotyczy to w szczególności kwestii, czy Wnioskodawca jest uprawniony do świadczenia usług doradczych oraz terminu skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.