2014.12.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-792/14/BJ
z 15 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 września 2014 r. (data wpływu do Biura – 26 września 2014 r.), uzupełnionym 25 listopada 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłaconego w ramach renty wyrównawczej odszkodowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m. in. w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłaconego w ramach renty wyrównawczej odszkodowania.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 12 listopada 2014 r. znak: IBPB II/1/415-792/14/BJ, IBPB II/1/415-793/14/BJ wezwano Wnioskodawcę o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 25 listopada 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W poprzednich latach Wnioskodawca był pracownikiem X S.A. Wnioskodawca uległ wypadkowi w pracy i otrzymał rentę wyrównawczą z tego tytułu.

W 2011 roku Wnioskodawca nie uzyskał należnego mu pakietu akcji pracowniczych. Wnioskodawca złożył pozew przeciwko byłemu pracodawcy. Sprawa zakończyła się w maju 2014 r. prawomocnym orzeczeniem, przyznającym mu kwotę 20.105,05 zł netto tytułem „wypłacanego w ramach renty wyrównawczej odszkodowania z powodu nieuzyskania akcji, z ustawowymi odsetkami”. W czerwcu na konto bankowe Wnioskodawcy wpłynęła kwota należności głównej i odsetek.

W piśmie z 20 listopada 2014 r. (data wpływu do Biura – 25 listopada 2014 r.) Wnioskodawca wyjaśnił, że:

Złożony przez niego pozew przeciwko X S.A. dotyczył odszkodowania za nie uzyskanie akcji X S.A.
Odszkodowanie zostało przyznane na podstawie art. 435 Kodeksu cywilnego w związku z art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego. Odsetki zostały zasądzone na podstawie art. 481 § 1 kodeksu cywilnego w związku z art. 300 Kodeksu pracy.
W ocenie Wnioskodawcy, stosując literalną wykładnię wyroku sądu, jeżeli sąd zasądza wypłatę kwoty „tytułem wypłacanego w ramach renty wyrównawczej odszkodowania” to wypłacone świadczenie jest rentą wyrównawczą, o której mowa w przepisach Kodeksu cywilnego.
Szkoda polegała na pozbawieniu Wnioskodawcy prawa do bezpłatnych akcji; zasądzona kwota dotyczy odszkodowania za nieuzyskanie prawa do akcji.
Zasądzone odsetki są odsetkami z tytułu nieterminowego przekazania świadczenia.

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytanie:

Czy otrzymane w ramach renty wyrównawczej odszkodowanie z tytułu nieotrzymania akcji jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych?

Wnioskodawca uważa, że zasądzone na jego rzecz odszkodowanie wypłacone w ramach renty wyrównawczej jest zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłaconego w ramach renty wyrównawczej odszkodowania. W zakresie zwolnienia z opodatkowania zasądzonych odsetek od wypłaconego w ramach renty wyrównawczej odszkodowania wydano odrębną interpretację znak: IBPB II/1/415-793/14/BJ.

Zgodnie generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Źródłem przychodów – zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przez rentę, stosownie do dyspozycji art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca rozumie łączną kwotę świadczeń rentowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Przywołana powyżej definicja renty, nie jest ograniczona do pojęcia renty jako świadczenia rentowego wypłacanego z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Obejmuje ona również renty, mające charakter odszkodowawczy, otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego.

W konsekwencji, świadczenie w postaci renty wyrównawczej, o której mowa w przepisach prawa cywilnego, należy kwalifikować do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 12 ust. 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymanej na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Stosownie do art. 435 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121) prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Zgodnie z art. 444 § 1 Kodeksu cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

W myśl art. 444 § 2 ww. Kodeksu, jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca uległ wypadkowi w pracy i otrzymał z tego tytułu rentę wyrównawczą. W 2011 roku Wnioskodawca nie uzyskał należnego mu pakietu akcji pracowniczych. Wnioskodawca złożył pozew przeciwko byłemu pracodawcy. Sprawa zakończyła się w maju 2014 r. prawomocnym orzeczeniem, przyznającym mu kwotę 20.105,05 zł netto tytułem „wypłacanego w ramach renty wyrównawczej odszkodowania z powodu nieuzyskania akcji, z ustawowymi odsetkami”. Odszkodowanie zostało przyznane na podstawie art. 435 Kodeksu cywilnego w związku z art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego.

Podkreślić należy, iż – zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa – zwolnienia podatkowe (ulgi, preferencje) stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Nadto przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.

Z brzmienia przywołanego wyżej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika wprost, że zwolnieniu z podatku podlegają wyłącznie odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy lub zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły się widoki na przyszłość.

Skoro Wnioskodawca wskazał, że z wyroku wynika, iż sąd zasądził kwotę „tytułem wypłaconego w ramach renty wyrównawczej odszkodowania” zasądzonego na podstawie art. 435 w związku z art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego czyli, że otrzymał rentę wyrównawczą, o której mowa w przepisach Kodeksu cywilnego, uznać należy, że odszkodowanie wypłacone w ramach renty wyrównawczej jest zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące opodatkowania odszkodowania należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin