Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-947/14/ESZ
z 18 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 sierpnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 20 sierpnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków ponoszonych na zakup poczęstunku w związku ze spotkaniami biznesowymi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków ponoszonych na zakup poczęstunku w związku ze spotkaniami biznesowymi.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych, której przedmiotem jest produkcja i sprzedaż gotowej karmy dla zwierząt domowych. W ramach swojej działalności gospodarczej wykonuje szereg czynności marketingowych oraz reklamowych służących wzrostowi sprzedaży jego produktów. W ramach tych działań organizowane są m.in. spotkania z klientami, przyszłymi klientami, partnerami biznesowymi w kraju i zagranicą. W czerwcu 2014 r. Wnioskodawca wraz z pracownikami uczestniczył w targach branżowych, które odbywały się zagranicą. Targi są organizowane co dwa lata i adresowane głównie dla branży z całego świata, związanej z produkcją pokarmów i akcesoriów dla zwierząt. Tradycją jest to, że po każdym zakończonym dniu wystawienniczym, klienci i partnerzy biznesowi zarówno krajowi, jak i zagraniczni są zapraszani na drobny poczęstunek w ramach spotkania biznesowego kontynuowanego po wizycie na stoisku podatnika na targach. W trakcie takiego spotkania klienci mają zapewnione przez Wnioskodawcę w restauracji kawę, herbatę, ciastka, zimne napoje (woda mineralna, coca cola, piwo), kanapki (zimna płyta), sałatki, ciepłe kolacje. Kwoty jednostkowe dokonywanych zakupów nie były znaczne, lecz z uwagi na ilość uczestniczących w spotkaniu osób (np. 19 lub więcej osób na jednym spotkaniu), kwota wydatkowana przez Wnioskodawcę ostatecznie nie była mała, np. od 588 euro do 1.507,60 euro za kolację. Spotkania odbywały się w trakcie trwania targów, ale poza godzinami wystawienniczymi. Spotkania te miały na celu wzmocnienie relacji z klientami i partnerami biznesowymi, służą omówieniu kwestii związanych ze wzajemną współpracą handlową, dotyczą rozwoju podmiotów gospodarczych. Odbywają się one w przyjaznej atmosferze i są już utrwaloną praktyką Wnioskodawcy. Spotkania nie mają jednocześnie charakteru zabawy, imprezy, lecz są kontynuacją rozmów handlowych odbywanych w miejscu organizowania Targów. Podobne spotkania, co do ich charakteru, Wnioskodawca organizuje na terenie kraju. Przedstawiciele handlowi Wnioskodawcy spotykają się z klientami w restauracji na rozmowach biznesowych. W trakcie spotkania zamawiane są drobne poczęstunki, np. kawa, herbata, ciastko. Również takie spotkania mają na celu omówienie kwestii wzajemnej współpracy, dotyczą składanych przez klienta zamówień, zakupów lub dokonywania przez niego zakupów, odbioru towarów, itp.

Powyższe spotkania odbywane w restauracji dotyczą głównie klientów, którzy znajdują się w innych rejonach kraju niż siedziba Wnioskodawcy. W takich bowiem przypadkach nie ma możliwości spotkania się w siedzibie Wnioskodawcy. W przypadku klientów znajdujących się w bliskiej odległości od siedziby firmy Wnioskodawcy, takie spotkania odbywają się w jego siedzibie. W takich sytuacjach klient, partner biznesowy jest częstowany ciastkami, kanapkami oraz napojami w siedzibie Wnioskodawcy.

Wnioskodawca podkreśla, że ponoszone wydatki nigdy nie mają znamion "okazałości", a dotyczą standardowych pozycji z menu restauracji, a poszczególne kwoty zamawianych posiłków nie są znaczne. Wnioskodawca podkreśla, że na spotkaniach biznesowych np. w restauracji są czasami składane konkretne zamówienia dot. zakupów lub omawiane są ostateczne kwestie umowne, dotyczące współpracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ponoszone wydatki, związane ze spotkaniami biznesowymi z klientami, przyszłymi klientami, partnerami biznesowymi zarówno na terenie kraju, jak i w trakcie wyjazdów zagranicznych (organizowanych Targów), mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez niego na organizowanych spotkaniach biznesowych, w tym w ramach Targów, stanowią dla niego koszty uzyskania przychodów, gdyż są związane z uzyskiwaniem przychodu podatkowego oraz nie mieszczą się w dyspozycji art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: Ustawa o PIT). W omawianym stanie faktycznym podstawowe znaczenie mają zasady ustalania kosztów uzyskania przychodów (dalej: KUP) określone w art. 22 Ustawy PIT oraz wyłączenia z możliwości zaliczania wydatków do KUP wymienione w art. 23 Ustawy o PIT. Zgodnie z zasadą określoną w art. 22 Ustawy o PIT, KUP są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 Ustawy o PIT. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 23 Ustawy PIT, wyłącza z możliwości zaliczenia do KUP koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na powyższe przepisy podatkowe, wydatek będzie stanowić KUP jeżeli:

• jest poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, przy czym wydatek taki może w sposób bezpośredni przyczyniać się do uzyskania przychodu podatkowego, bądź też w sposób pośredni być związany z uzyskaniem przychodu podatkowego i jednocześnie być racjonalnie uzasadniony,
• jest faktycznie poniesiony przez Wnioskodawcę - w ostatecznym rachunku został przez niego pokryty (opłacony),
• wiąże się z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę,
• jest definitywny, tj. rzeczywisty i ostateczny (nie będzie zwrócony w jakiejkolwiek formie Wnioskodawcy),
• jest właściwie udokumentowany,
• nie został enumeratywnie wymieniony w art. 23 ust. 1 Ustawy o PIT.
  
  

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 23 Ustawy o PIT, wyłącza z możliwości zaliczenia do KUP wydatków związanych z reprezentacją w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W konsekwencji powyższych uregulowań prawnych oraz stanowiska orzecznictwa oraz organów podatkowych Wnioskodawca uważa, że ma prawo do zaliczania wymienionych w stanie faktycznym wydatków do KUP. Spełnione są tutaj bowiem przesłanki uznania wydatku za KUP wynikające z art. 22 Ustawy o PIT. Ponoszone przez podatnika wydatki nie mieszczą się jednocześnie w wyłączeniu z możliwości uznania wydatku za KUP, wymienionym w art. 23 ust. 1 pkt 23 Ustawy o PIT. Ponoszone wydatki nie stanowią bowiem reprezentacji, nie służą celom prywatnym podatnika i nie mają jedynie na celu budowania (kreowania) pozytywnego wizerunku firmy, lecz mają konkretne przełożenie w uzyskiwanym przychodzie podatkowym Wnioskodawcy. Jak podkreślono w stanie faktycznym na spotkaniach biznesowych omawiane są szczegóły współpracy, czasami składane są już konkretne zamówienia lub ustalane są szczegóły współpracy. Spotkania mają więc charakter "spotkań roboczych", a nie reprezentacyjny służący wykazaniu się okazałością (wystawnością) Wnioskodawcy. Jednocześnie nie ulega wątpliwości, że każdy wydatek powinien być rozpatrywany odrębnie – w odniesieniu do konkretnej sytuacji faktycznej.

W opisanym stanie faktycznym występują trzy konkretne sytuacje pojawiające się u Wnioskodawcy:

• spotkania biznesowe odbywają się w ramach organizowanych targów zagranicznych, po godzinach wystawienniczych w lokalach gastronomicznych; organizowane są dla klientów, potencjalnych klientów i partnerów biznesowych w celu omówienia szczegółowych zasad współpracy. Spotkania wiążą się z zakupem drobnych poczęstunków dla zaproszonych klientów;
• spotkania biznesowe odbywane na terenie kraju w lokalach gastronomicznych przez przedstawicieli handlowych Wnioskodawcy w celu omówienia zasad współpracy, złożenia zamówień, podpisania umów współpracy;
• spotkania biznesowe odbywane w siedzibie Wnioskodawcy połączone z drobnym poczęstunkiem typu: kawa, herbata, zimne napoje, ciastka w celu omówienia zasad współpracy, złożenia zamówienia, dokonania zakupu (odbioru) towaru, podpisania umów.
  
  

W opinii Wnioskodawcy każda z powyższych sytuacji służy uzyskaniu przychodów Wnioskodawcy i nie wypełnia dyspozycji zawartej w art. 23 ust. 1 pkt 23 Ustawy o PIT, co uzasadnia zaliczenie wydatków ponoszonych w związku z powyższymi sytuacjami faktycznymi do KUP.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał:

• wyrok NSA wydany w składzie siedmiu sędziów z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11,
• interpretację ogólną wydaną przez Ministra Finansów 25 listopada 2013 r. Znak: DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521,
• interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 6 lutego 2014 r., Znak: IBPBI/2/423-1487/13/AK, z 14 stycznia 2014 r., Znak: IBPBI/2/423-1337/13/AK, IBPBI/2/423-1338/13/AK oraz z 28 listopada 2013 r., Znak: IBPBI/2/4240-86/13/AK.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu. Dokonując powyższej kwalifikacji podatnik winien mieć również na uwadze negatywny katalog kosztów, zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie pozostają zatem w jakimkolwiek związku z przychodami podatnika wydatki np. na „obiady dla rodziny”, „fundowane przyjęcia dla znajomych”, „na usługi rozrywkowe”.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest produkcja i sprzedaż gotowej karmy dla zwierząt domowych. W ramach czynności marketingowych oraz reklamowych służących wzrostowi sprzedaży jego produktów, organizuje m.in. spotkania z klientami, przyszłymi klientami, partnerami biznesowymi w kraju i za granicą. Spotkania te mają na celu wzmocnienie relacji z klientami i partnerami biznesowymi, służą omówieniu kwestii związanych ze wzajemną współpracą handlową, dotyczą rozwoju podmiotów gospodarczych. Spotkania dla klientów, którzy znajdują się w innych rejonach kraju niż siedziba Wnioskodawcy odbywają się w restauracjach. Wnioskodawca podkreśla, że na spotkaniach biznesowych np. w restauracji są czasami składane konkretne zamówienia dot. zakupów lub omawiane są ostateczne kwestie umowne, dotyczące współpracy. W przypadku klientów znajdujących się w bliskiej odległości od siedziby Wnioskodawcy spotkania odbywają się w jego siedzibie, gdzie partner biznesowy jest częstowany ciastkami, kanapkami oraz napojami. Wnioskodawca wraz z pracownikami uczestniczył również w targach branżowych, które odbywały się zagranicą. Po każdym zakończonym dniu wystawienniczym klienci i partnerzy biznesowi zarówno krajowi, jak i zagraniczni, byli zapraszani na drobny poczęstunek w ramach spotkania biznesowego kontynuowanego po wizycie na stoisku Wnioskodawcy na targach. W trakcie takiego spotkania klienci mają zapewnione przez Wnioskodawcę w restauracji m.in. kawę, herbatę, ciastka, zimne napoje, kanapki, sałatki, ciepłe kolacje. Co prawda spotkania te odbywały się poza godzinami wystawienniczymi, ale jak sam Wnioskodawca wskazał, spotkania te służyły omówieniu kwestii związanych ze wzajemną współpracą handlową i były kontynuacją rozmów handlowych prowadzonych na targach.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, piwo, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, poza nią, czy też po zakończeniu dnia wystawienniczego na wskazanych we wniosku targach), podawane kontrahentom i potencjalnym kontrahentom podczas wskazanych we wniosku spotkań biznesowych, mających na celu sprzedaż oferowanych przez Wnioskodawcę towarów. W konsekwencji wydatki te, jako związane z (mające na celu) uzyskiwaniem(e) przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

Należy jednak pamiętać, że jeśli spotkania z kontrahentami, szczególnie te organizowane po zakończeniu wystawy na targach zagranicznych, miały jedynie charakter rozrywkowy, a przebywanie ww. osób ze sobą, czy konsumpcja były celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, że wydatki poniesione na organizację takiego spotkania miały związek z przychodem; nie mogły tym samym stanowić kosztu uzyskania przychodów.

Zaznaczyć jednakże należy, że to na podatniku ciąży obowiązek należytego udokumentowania ww. wydatków. Przy czym, posiadane dowody nie mogą się ograniczać do faktur (rachunków) stwierdzających wysokość poniesionych wydatków, lecz winny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo - skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzające racjonalność poniesionych wydatków.

Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia tych wydatków (w szczególności związek pomiędzy ich poniesieniem a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu), do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.