Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-675/14-3/EN
z 15 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej reprezentowanej przez pełnomocnika, z 13 czerwca 2014 r. (data wpływu 18 czerwca 2014 r.) uzupełnione 4 września 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania paragonów fiskalnych za faktury w rozumieniu § 3 pkt 4 rozporządzenia w sprawie faktur – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania paragonów fiskalnych za faktury w rozumieniu § 3 pkt 4 rozporządzenia w sprawie faktur. Przedmiotowy wniosek uzupełniono 4 września 2014 r. o pełnomocnictwa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

„A” S.A. (dalej: „A” lub Spółka) jest spółka kapitałową, zarejestrowaną dla celów VAT w Polsce (czynny podatnik VAT). Działalność „A” obejmuje m.in. zaprojektowanie, wybudowanie i eksploatację odcinka płatnego Autostrady.

„B” S.A. (dalej: „B” lub Spółka) jest spółką kapitałową, zarejestrowaną dla celów VAT w Polsce (czynny podatnik VAT). Działalność „B” obejmuje m.in. zaprojektowanie, wybudowanie i eksploatację odcinka płatnego Autostrady („B” eksploatuje inny odcinek niż „A”).

„C” S.A. (dalej: „C”) jest spółką kapitałową, zarejestrowaną dla celów VAT (czynny podatnik VAT) w Polsce. Spółka została powołana celem świadczenia na rzecz „A” i „B” usług w zakresie utrzymania odcinka płatnego Autostrady.

„A” i „B” to polskie spółki kapitałowe, które zaprojektowały i wybudowały odcinek płatny Autostrady, a teraz dokonują jego eksploatacji udostępniają go na rzecz podróżnych. „A” i „B” sprzedają usługi dostępu do tego odcinka Autostrady (sprzedaż opodatkowana VAT według stawki podstawowej w związku z czym deklarują sprzedaż opodatkowaną VAT.

„C”, jako podmiot powołany do świadczenia usług w zakresie utrzymania odcinka płatnego Autostrady, zawarła z „A” i „B” umowy, na podstawie których zobowiązała się do realizacji przedmiotowych usług. Jednym z elementów tych usług jest zapewnienie poboru opłat (opłaty są obciążone VAT) za przejazd odcinkiem płatnym Autostrady w imieniu i na rzecz „A” i „B”. Innymi słowy „C” została zobowiązana do poboru (jako agent) opłat za przejazd Autostradą w imieniu i na rzecz „A” i „B” (opłaty te stanowią obrót będący podstawą opodatkowania VAT po stronie „A” i „B”).

Jednocześnie, „A” i „B” zleciły „C” fiskalizację opłat (usług przejazdu Autostradą ) pobranych w ich imieniu i na ich rzecz zgodnie z przepisami w zakresie VAT. „C” jest więc zobowiązana do fiskalizacji obrotu z tytułu sprzedaży usług „A” i „B” na własnych kasach rejestrujących.

W związku z tym, na własnych kasach fiskalnych „C” rejestruje obrót „A” i „B” z tytułu udostępnienia Autostrady, a także wystawia i wydaje użytkownikom Autostrady paragony fiskalne będące dowodem poboru opłaty/wykonania usługi udostępnienia Autostrady (usługa może dotyczyć przejazdu na odległość poniżej 50 km lub na odległość równą/większą niż 50 km).

Paragony fiskalne wystawiane i wydawane przez „C” (w imieniu i na rzecz „A” i „B” Zawierają następujące elementy:

• numer i datę wystawienia,
• dane „C” (jako sprzedawcy), tj. nazwę, adres i numer rejestracyjny dla potrzeb VAT (w zależności od tego czy przejazd jest realizowany po odcinku zarządzanym przez „A” czy „B”, na paragonie umieszczane są dane odpowiedniego podmiotu; możliwa jest sytuacja, której na paragonie umieszczone są dane obu podmiotów),
• opis usługi (trasę przejazdu po Autostradzie, za który pobierana jest opłata),
• kwotę należnego VAT,
• kwotę należności brutto.
  
  

Spółka uzyskała interpretację indywidualną z dnia 22 maja 2012 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, (dalej: Interpretacja), w której potwierdzono, iż paragony fiskalne (zawierające dane opisane powyżej) wystawiane i wydawane przez „C” stanowią faktury VAT w rozumieniu przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360 ze zm.). Niniejszym wnioskiem o interpretację podatkową Spółka chce potwierdzić, iż stanowisko wyrażone w interpretacji pozostaje aktualne pomimo zmiany przepisów, na podstawie których wydano Interpretację (zmiana miała charakter techniczny, przepisy te zostały przeniesione do innego aktu prawnego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle § 3 pkt 4 rozporządzenia w sprawie faktur, paragony fiskalne (zawierające dane przedstawione w stanie faktycznym) wystawiane i wydawane przez „C” w imieniu i na rzecz „A” i „B” stanowią faktury VAT, w związku z czym sprzedaż „A” jest należycie fakturowana?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle § 3 pkt rozporządzenia w sprawie faktur, paragony fiskalne (zawierające dane przedstawione w stanie faktycznym) wystawiane i wydawane przez „C” w imieniu i na rzecz „A” i „B” stanowią faktury VAT, w związku z czym sprzedaż „A” jest należycie fakturowana.

Jak stanowi § 3 pkt 4 rozporządzenia w sprawie faktur, faktura dokumentująca przejazd autostradą płatną powinna zawierać:

• numer i datę wystawienia,
• imię i nazwisko lub nazwę podatnika,
• numer za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku,
• informacje pozwalające na identyfikację rodzaju usługi,
• kwotę podatku,
• kwotę należności ogółem.
  
  

Powyższy przepis (stanowiący powielenie obowiązujących wcześniej regulacji) wprowadza uproszczenia dla podmiotów zarządzających i utrzymujących tzw. autostrady koncesyjne w Polsce, mające na celu zmniejszenie obciążeń administracyjnych w zakresie dokumentowania ich usług. Skoro za przejazd autostradą płatną wydawane są dowody wykonania usługi/poboru opłaty za usługę (w formie paragonów fiskalnych), to ponowne fakturowanie tych samych świadczeń (biorąc pod uwagę ilość użytkowników autostrad płatnych oraz wielokrotność poboru opłat w trakcie jednego przejazdu) byłoby niecelowe i nadmiernie uciążliwe. Stąd wprowadzono zasadę, iż dowody potwierdzające przejazd autostradą płatną i pobór opłaty za przejazd (zawierające określone elementy) są traktowane jak faktury VAT.

Biorąc pod uwagę treść paragonów fiskalnych wystawianych przez „C” (działającej w imieniu na rzecz „A” i „B”) na rzecz użytkowników odcinka płatnego Autostrady, zasadne jest uznanie, że paragony te spełniają definicję faktury VAT zgodnie z § 3 pkt 4 rozporządzenia w sprawie faktur. Poniżej przedstawiono porównanie wymogów uznania dowodu przejazdu autostradą płatną za fakturę VAT z treścią paragonów fiskalnych wystawianych i wydawanych przez „C” (działającej w imieniu i na rzecz „A” i „B”).

W świetle powyższego należy uznać, iż paragony fiskalne wystawiane i wydawane przez „C” (W imieniu i na rzecz „A” i „B”) stanowią faktury VAT w rozumieniu przepisów rozporządzenia w sprawie faktur (w tym zakresie więc zmiana legislacyjna jaka nastąpiła od początku 2014 r. nie skutkuje zmianą sytuacji „C”). Dlatego też, skoro taki paragon stanowi fakturę VAT, oznacza to, iż sprzedaż „A” została zafakturowana prawidłowo przez podmiot działający w imieniu i na jej rzecz.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z przepisem art. 111 ust. 1a ustawy obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. – do obrotu wykazanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2013 r. obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z 2013 r., poz. 363), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących.

Stosownie do § 2 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących – przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących – podatnik, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji, zlecając wykonywanie sprzedaży innemu podmiotowi, przekazuje kasę powierzoną lub zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu.

Przepisy w zakresie VAT określają szczególne przypadki, kiedy inne dokumenty (niespełniające wszystkich wymogów dotyczących faktury VAT) są traktowane jako faktura VAT. Takie szczególne przypadki określa § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2013, poz. 1485 z późn. zm.), dalej: rozporządzenie w sprawie faktur, odnoszący się również do dokumentów potwierdzających zapłatę za przejazd autostradą płatną.

W myśl § 3 pkt 4 rozporządzenia w sprawie faktur, faktura dokumentująca przejazd autostradą płatną lub przejazd na odległość nie mniejszą niż 50 km, wystawiana w formie biletu jednorazowego przez podatników uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób: kolejami normalnotorowymi, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, powinna zawierać:

1. numer i datę wystawienia,
2. imię i nazwisko lub nazwę podatnika,
3. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku,
4. informacje pozwalające na identyfikację rodzaju usługi,
5. kwotę podatku,
6. kwotę należności ogółem.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, iż kluczową kwestią dla uznania dokumentu zapłaty za fakturę, jest aby na dokumencie tym umieszczono dane (imię i nazwisko, NIP) dotyczące podatnika.

Podatnikami zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika. że „A” i „B” to polskie spółki kapitałowe, które zaprojektowały i wybudowały odcinek płatny Autostrady, a teraz dokonują jego eksploatacji udostępniają go na rzecz podróżnych. „A” i ”B” sprzedają usługi dostępu do tego odcinka Autostrady (sprzedaż opodatkowana VAT według stawki podstawowej) w związku z czym deklarują sprzedaż opodatkowaną VAT. „C”, jako podmiot powołany do świadczenia usług w zakresie utrzymania odcinka płatnego Autostrady, zawarła z „A” i „B” umowy, na podstawie których zobowiązała się do realizacji przedmiotowych usług. Jednym z elementów tych usług jest zapewnienie poboru opłat (opłaty są obciążone VAT) za przejazd odcinkiem płatnym Autostrady w imieniu i na rzecz „A” i „B”. Innymi słowy „C” została zobowiązana do poboru (jako agent) opłat za przejazd Autostradą w imieniu i na rzecz „A” i „B” (opłaty te stanowią obrót będący podstawą opodatkowania VAT po stronie „A” i „B”).

Jednocześnie „A” i „B” zleciły „C” fiskalizację opłat (usług przejazdu Autostradą ) pobranych w ich imieniu i na ich rzecz. Zgodnie z przepisami w zakresie VAT, „C” jest więc zobowiązana do fiskalizacji obrotu z tytułu sprzedaży usług „A” i „B” na własnych kasach rejestrujących. W związku z tym, na własnych kasach fiskalnych „C” rejestruje obrót „A” i „B” z tytułu udostępnienia Autostrady, a także wystawia i wydaje użytkownikom Autostrady paragony fiskalne będące dowodem poboru opłaty/wykonania usługi udostępnienia Autostrady (usługa może dotyczyć przejazdu na odległość poniżej 50 km lub na odległość równą/większą niż 50 km).

Zatem, skoro to Wnioskodawca świadczy usługi udostępniania autostrady podróżnym i jego dane umieszczone są na paragonie obok danych podmiotu zobowiązanego umową tylko do poboru opłat („C”) to paragony fiskalne wydawane (drukowane) przez „C” mogą zostać uznane za faktury w rozumieniu § 3 pkt 4 rozporządzenia w sprawie faktur.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w świetle § 3 pkt 4 rozporządzenia w sprawie faktur, paragony fiskalne (zawierające dane przedstawione w stanie faktycznym) wystawiane i wydawane przez „C” w imieniu i na rzecz „A” stanowią faktury VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej uznania paragonów fiskalnych za faktury w rozumieniu § 3 pkt 4 rozporządzenia w sprawie faktur. Natomiast w pozostałym zakresie wydano odrębne rozstrzygnięcie w dniu 15 września 2014 r. nr ILPP2/443-675/14-3/EN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.