Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-984/14/AJ
z 18 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2014 r. (data wpływu 21 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą głównie w zakresie wymiany walut oraz najmu lokalu na podstawie umowy najmu (podnajem) na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Działalność kantoru jest podstawową działalnością, natomiast najem lokalu jest działalnością marginalną w kontekście wartości przychodu i dotyczy jednej umowy najmu.

Wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi wymiany walut stanowi dla Pana różnica między ceną zakupu a ceną sprzedaży waluty.

Uzyskane przychody brutto w roku 2013 wyniosły odpowiednio z tytułu: wymiany walut: 2.572.093,27 zł; najmu lokalu: 6.000 zł.

Powołując się na interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 lipca 2012 r. znak IBPP2/443-373/12/KO, Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 8 czerwca 2012 r. znak IPTPP2/443-292/12-2/JS oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 28 lutego 2011 r., znak ILPP2/443-1963/10-4/EN, wskazał Pan, że w zakresie definiowania „obrotu” dla celów podatku od towarów i usług „przyjmuje się, iż obrót z tytułu świadczenia usługi wymiany walut stanowi różnica pomiędzy ceną zakupu a ceną sprzedaży danej waluty obcej”. (...) „Podstawą opodatkowania podatkiem od towarowi usług z tytułu transakcji zakupu i sprzedaży walut jest ogólny dodatni wynik transakcji w danym okresie”.

Oszacowano wg powyższych definicji wartość obrotu z tytułu świadczenia usług wymiany walut za rok 2013, który wyniósł 52.731,46 zł. Koszty bowiem zakupu walut w tym samym okresie były na poziomie 2.519. 361,81 zł. Nie jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług.

W zakresie wymiany walut korzysta Pan ze zwolnienia od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 7 (wymiana walut). W zakresie usług najmu lokalu również korzysta Pan ze zwolnienia na mocy art. 113 ust. 1 (limit 150.000 zł), ale ma w tym zakresie wątpliwości i stąd zapytanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy – w świetle art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. b – dla ustalenia limitu, uprawniającego do skorzystania ze zwolnienia w zakresie świadczenia usług najmu lokalu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 (limit 150.000 zł) należy uwzględniać przychód z wymiany walut w wartości brutto tj. 2.572.093,27 zł, czy też w wartości netto tj. różnicy między ceną zakupu waluty, a ceną sprzedaży –52 731,46 zł?

Czy w przedstawionym konkretnym przypadku, świadczenie usług najmu lokalu powinno być opodatkowane podatkiem VAT?

Pana zdaniem – mając na uwadze wskazane interpretacje indywidualne, bardzo jasno przedstawiające pojęcie „obrotu” dla celów podatku VAT przy prowadzeniu działalności kantorowej – dla ustalenia limitu uprawniającego do zwolnienia ze względu na obroty (limit 150.000 zł) należy przyjmować wartość marży tj. różnicy pomiędzy wartością sprzedaży waluty a wartością jej zakupu. Oznacza, to że świadczenie usługi najmu lokalu na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, w Pana konkretnym przypadku, powinno korzystać ze zwolnienia na mocy art. 113 ust. 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przedmiotem Pana wątpliwości jest kwestia prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie kantoru wymiany walut oraz najmu lokalu.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ww. ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:




1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   
3. usług ubezpieczeniowych

– jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jak wynika z zapisu art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, o którym mowa w powyższym przepisie, zwalnia się od podatku transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną.

W świetle powyższego, określony w przepisie art. 113 ust. 1 ustawy limit obrotu uprawniający do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy, obejmuje zarówno transakcje związane z nieruchomościami, jak i transakcje, których przedmiotem jest wymiana walut w zakresie, w jakim czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Jak wynika z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera szczególnego przepisu, który określałby wprost podstawę opodatkowania dla usług polegających na wymianie walut i na pośrednictwie w ich sprzedaży.

W myśl art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Powyższy przepis Dyrektywy wskazuje, że jako podstawę opodatkowania przyjąć należy otrzymaną przez usługodawcę zapłatę, wynagrodzenie, za świadczone usługi. W przypadku transakcji wymiany walut, wynagrodzeniem podmiotu świadczącego takie usługi jest różnica między ceną zakupu a ceną sprzedaży waluty.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 14 lipca 1998 r. w sprawie C-172/96 First National Bank of Chicago, w odniesieniu do transakcji polegających na obrocie walutami podstawą opodatkowania jest wynik zrealizowany w danym okresie czasu.

W świetle powyższego orzeczenia należy zauważyć, że transakcje wymiany walut są transakcjami na pieniądzach, czyli rzeczach oznaczonych tylko co do gatunku, realizowanymi z wieloma podmiotami jednocześnie, co oznacza, że w sytuacji gdy w danym okresie dokonywane są setki podobnych transakcji, nie sposób ustalić, po jakiej cenie został zakupiony dany pieniądz i czy jego sprzedaż przyniosła zysk czy stratę. W konsekwencji należy stwierdzić, że w przypadku transakcji wymiany walut za zapłatę, o której mowa w art. 29a ustawy należy przyjąć zrealizowany wynik (zysk) w danym okresie, tj. różnicę pomiędzy ceną zakupu a ceną sprzedaży danej waluty obcej.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi wymiany walut stanowi dla Pana różnica między ceną zakupu a ceną sprzedaży waluty, która w 2013 r. wyniosła 52.731,46 zł.

Uwzględniając powyższe, jak również fakt, że – jak wskazano we wniosku – z tytułu najmu lokalu w 2013 r. osiągnął Pan obrót w kwocie 6.000 zł. stwierdzić należy, że osiągnięty przez Pana w 2013 r. obrót łącznie nie przekroczył kwoty 150.000 zł, uprawniającej do korzystania ze zwolnienia podmiotowego. Tym samym, świadcząc opisane usługi, może Pan nadal korzystać ze zwolnienia podmiotowego, stosownie do zapisu art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.