Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-686/14/IK
z 16 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 lipca 2014 r. (data wpływu 16 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla czynności w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego,
• prawidłowe w zakresie wliczenia do wartości sprzedaży wartości sprzedaży usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz wliczenia do wartości sprzedaży wartości sprzedaży usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w branży pośrednictwa ubezpieczeniowego, w tym wykonuje czynności brokerskie posiadając właściwe kwalifikacje wymagane przez ustawę z dnia 22 maja 2003 roku o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz.U. Nr 124, poz. 1154 z późn. zm.). Zgodnie z art. 4 pkt 2 tej ustawy, pośrednik ubezpieczeniowy wykonuje czynności w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej, zwane dalej „czynnościami brokerskimi”, polegające na zawieraniu lub doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności brokerskich (działalność brokerska).

W chwili obecnej jest on stroną umowy o wykonywanie czynności brokerskich (dalej jako „umowa”) zawartej ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością posiadającą status brokera i wpisaną do specjalnego rejestru brokerów ubezpieczeniowych (określaną dalej jako „biuro brokerskie”). Zgodnie z obowiązującymi przepisami (art. 23 ust. 1 ww. ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym) broker ubezpieczeniowy może wykonywać czynności brokerskie wyłącznie przez osoby fizyczne spełniające opisane w ustawie wymogi. Jak już wskazano powyżej Wnioskodawca wymagania te spełnia, stąd też strony zdecydowały się na podpisanie ww. umowy. Biuro brokerskie świadczy przy tym na rzecz swoich klientów usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej: ustawa VAT).

Z kolei zgodnie z treścią umowy pomiędzy Wnioskodawcą a biurem brokerskim -Wnioskodawca zobowiązany został do wykonywania osobiście w imieniu i na rzecz biura brokerskiego czynności brokerskich polegających na doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia, uczestniczenia w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia również w sprawach o odszkodowanie. Do czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w sprawach o odszkodowanie należy szereg czynności składających się na usługę weryfikacji i oceny zasadności roszczenia. W szczególności w zakres ten wchodzą czynności: prowadzenia ewidencji zgłaszanych szkód, prowadzenia ewidencji wypłaconych lub odmówionych odszkodowań, zgłaszanie roszczeń odszkodowawczych, weryfikacja dokumentacji dotyczącej roszczenia ze strony poszkodowanego do zleceniodawcy, przygotowywania procedur oraz przeprowadzania szkoleń w zakresie przyjmowania roszczeń oraz zgłaszania szkód dla pracowników zleceniodawcy. Wszelkie czynności wykonywania umów ubezpieczenia w sprawach o odszkodowania wykonywane są przez Wnioskodawcę wyłącznie na rzecz brokera, tj. Pośrednika ubezpieczeniowego jakim jest biuro brokerskie. Czynności te świadczone są wraz z pozostałymi czynnościami brokerskimi. Wnioskodawca wykonuje je na rzecz biura brokerskiego na podstawie zawartej z nim umowy. Biuro brokerskie posiada pisemne upoważnienie od zleceniodawcy, tj. Podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej.

W ramach świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego w ramach wykonywanych czynności brokerskich do zadań wnioskodawcy należą;

• obserwacja i analiza rynku ubezpieczeniowego pod względem dostępnych produktów ubezpieczeniowych,
• analiza i ocena ryzyka klienta przed zawarciem umowy ubezpieczeniowej,
• złożenie pisemnego raportu dotyczącego porównania otrzymanych ofert od zakładów ubezpieczeń zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą, w połączeniu z etyczną i profesjonalną poradą w zakresie wyboru optymalnego dla ubezpieczającego wariantu ubezpieczenia,
• negocjacja na rzecz klienta wysokości składek i warunków ubezpieczenia,
• analiza treści umowy ubezpieczenia,
• bieżąca obsługa ubezpieczeń w ramach zawartych polis ubezpieczeniowych, udzielanie klientom wszelkich informacji o zawieranych ubezpieczeniach, o wynikających z warunków ubezpieczenia zasadach postępowania w razie powstania szkody,
• nadzór nad wznowieniami ubezpieczenia, terminowością płatności składki.
  
  

Wnioskodawca nie świadczy usług związanych z likwidacją szkód. Zobowiązany został również do przedkładania brokerowi kopii zawartych umów ubezpieczenia. Przysługuje mu prowizja w wysokości 70% wartości prowizji wypłaconej zleceniodawcy przez zakład ubezpieczeń z tytułu wystawionej wskutek jego działalności polisy podmiotowi szukającemu ochrony ubezpieczeniowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wykonywane przez wnioskodawcę czynności w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego, podlegają zwolnieniu od podatku VAT?
2. Jeśli stanowisko wnioskodawcy zostanie potwierdzone i organ stwierdzi, że wykonywanie czynności stanowiących usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT lub alternatywnie, że korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 13 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, to czy wartość sprzedaży tych usług powinna być wliczana do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy VAT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

I.W zakresie pytania nr 1.

1.Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie przedmiotowych usług na rzecz biura brokerskiego podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów l usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37) ustawy VAT.

2.Wskazać należy, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT zwolnieniu podlegają „usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji”. Ustęp 13 wspomnianego artykułu stanowi, że „zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.”, z zastrzeżeniem poczynionym w ustępie 14: „przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.”. Kluczowym zatem dla rozstrzygnięcia czy wykonywane przez Wnioskodawcę usługi na rzecz biura brokerskiego są zwolnione z podatku VAT jest określenie ich charakteru.

3.Brzmienie przywołanych przepisów wskazuje na przyjęcie przez ustawodawcę modelu, w którym znaczenie ma aspekt przedmiotowy, a nie podmiotowy usług. Wskazane wyżej ich rozróżnienie na takie, które korzystają ze zwolnienia i takie, które są opodatkowane, opiera się jedynie na przesłance rodzaju świadczonej usług) (cech, które ją rozróżniają), przy jednoczesnym pominięciu statusu (cechy) podmiotu świadczącego te usługi oraz ich odbiorcy. W przeciwieństwie do implementowanego do polskiego porządku prawnego art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 112 stanowiącego, iż państwa członkowskie zwalniają z podatku VAT m.in. transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez agentów ubezpieczeniowych i brokerów ubezpieczeniowych, polska ustawa VAT w art. 43 ust. 13 i 14 w zw. z ust. 1 pkt 37) nie odnosi się do statusu podmiotu świadczącego daną usługę. Istotny jest zatem jedynie charakter świadczonych usług, natomiast fakt uzyskania zezwolenia oraz wpisu do rejestru brokerów ubezpieczeniowych, czy też świadczenia usługi na rzecz klienta lub biura brokerskiego, nie ma znaczenia prawnego.

Warto zaznaczyć, że jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia określone w dyrektywie stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, którego to celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich. Zwolnienia te należy interpretować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT. Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez agentów i brokerów ubezpieczeniowych. Kwestia ta stała się zatem przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). Co więcej, TSUE w swoich orzeczeniach wykazuje znacznie bardziej liberalne nastawienie do kwestii zwolnień niż to wynikające z brzmienia art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 112. Zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą, dla podatkowej kwalifikacji usługi na gruncie VAT znaczenie ma jej charakter, a nie status odbiorcy czy świadczącego usługę. Taka interpretacja przepisów Dyrektywy 112 zdaje się potwierdzać zasadność unormowań przyjętych w polskiej ustawie. Przykładowo, takie stanowisko zostało przedstawione w wyroku z dnia 16 września 2004 roku w sprawie Cimber Air a/s przeciwko Skatteministeriet (C-382/02): „zwolnienia od podatku stanowią samodzielne instytucje prawa wspólnotowego, które należy widzieć w kontekście wspólnego systemu podatku VAT wprowadzonego w szóstej dyrektywie (...). System ten oparty jest w szczególności na dwóch zasadach. Po pierwsze, podatek VAT jest pobierany od każdej usługi lub dostawy towarów świadczonych przez podatnika odpłatnie. Po drugie, zasada neutralności podatkowej nie dopuszcza, aby uczestnicy obrotu dokonujący transakcji tego samego rodzaju byli w kwestii poboru podatku VAT traktowani odmiennie.”. W podobnym tonie wypowiedział się TSUE w sprawie C-l24/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien stwierdzając: „w pierwszej kolejności należy przypomnieć, że zgodnie z orzecznictwem stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy od cech badanej działalności. (...) Okoliczność, iż broker lub pośrednik ubezpieczeniowy nie pozostaje w bezpośrednim stosunku ze stronami umowy ubezpieczenia lub reasekuracji do zawarcia której się przyczynia, lecz pozostaje z nimi jedynie w pośrednim stosunku, za pośrednictwem innego podatnika, który sam pozostaje w bezpośrednim stosunku z jedną ze stron tej umowy, i z którym ów broker lub pośrednik ubezpieczeniowy jest związany umownie, nie wyklucza, by świadczone przez niego usługi były zwolnione od podatku od wartości dodanej na mocy tego przepisu.”. Co więcej, Trybunał podkreślił, że „z zasady neutralności podatkowej wynika, że podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który z czysto gospodarczego punktu widzenia byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na to, że dokonywane przez nie czynności nie będą objęte zwolnieniem z opodatkowania”. Zagadnieniem pośrednictwa zajął się również TSUE w sprawie C-453/05: „pośrednictwo stanowi działalność polegająca na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest czynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

4.Podsumowując, na gruncie dyrektywy VAT orzecznictwo wypracowało pogląd, na mocy którego nie jest ważny status podmiotu świadczącego lub odbierającego usługę, a jedynie jej charakter. Tym bardziej na gruncie polskiej ustawy VAT, która w ogóle nie wspomina przy okazji zwolnienia świadczenia usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego o statusie podmiotu - należy przyjąć, że dla oceny podlegania lub nie zwolnieniu należy brać pod uwagę tylko i wyłącznie charakter usługi. Gdyby zwolnienie miało być wyłączone w stosunku do niektórych kategorii podmiotów (np. tzw. subagentów), ustawodawca uczyniłby to wprost w ustawie o podatku od towarów i usług, a tego nie uczynił. Uwzględniając zatem postulat racjonalnego ustawodawcy oraz dominujące znaczenie wykładni językowej przepisów prawa podatkowego, uznać należy iż jest to zabieg celowy. Liczy się zatem jedynie charakter usługi, a nie status podmiotów biorących udział w jej wykonaniu.

W konsekwencji należy uznać, iż zakres powołanych zwolnień, w tym dotyczących pośrednictwa, powinien być na gruncie ustawy rozumiany szerzej, co znajduje potwierdzenie w wydanej dnia 22 lipca 2013 roku przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy interpretacji indywidualnej w sprawie o sygnaturze ITPP2/443-422/13/EK. Organ uznał za prawidłowy wywód wnioskodawczyni, iż: „istotne jest to, że z punktu widzenia powołanych przepisów, ze zwolnienia będą korzystać usługi świadczone przez podmiot nie mający statusu, przykładowo ubezpieczyciela, banku, czy brokera, jeżeli usługi przez te podmioty wykonywane można uznać za usługi pośrednictwa w świadczeniu usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy.”

5.Przedstawiony w opisie stanu faktycznego zakres usług świadczonych przez wnioskodawcę na rzecz biura brokerskiego jest taki, jaki byłby świadczony bezpośrednio na rzecz klienta, zatem zasady opodatkowania usługi w obydwu przypadkach powinny być takie same - usługa powinna być traktowana jako zwolniona z VAT. Działalność wnioskodawcy nie może zostać potraktowana jako świadczenie usługi stanowiącej element usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego. Powinno się ją uznać za pośrednictwo ubezpieczeniowe sensu stricte.

W podobnym stanie faktycznym, w którym Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą jako osoba fizyczna i zamierzał świadczyć na podstawie umowy o współpracy usługi brokerskie, tj. Usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego pomiędzy firmami ubezpieczeniowymi a ich klientami, w imieniu i na rzecz dużej firmy brokerskiej, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 21 listopada 2012 roku w sprawie o sygnaturze IPTPP2/443-732/12-4/KW stwierdził, iż: „z dokonanej analizy wynika, iż zwalnia się od podatku usługi brokerskie. W ocenie tut. Organu zainteresowany będzie wykonywał czynności pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych. Przy czym wskazać należy, że bez znaczenia jest fakt, iż ww. czynności wnioskodawca będzie wykonywał na rzecz firmy brokerskiej na podstawie umowy o współpracę (nie bezpośrednio na rzecz ubezpieczycieli), bowiem zakres wykonywanych czynności i ich klasyfikacja się nie zmieni - nadal będzie wykonywać usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego”. W podobnym tonie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 28 grudnia 2012 roku o sygnaturze IPTPP1/443-842/12-4/AK: „biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy dotyczące pośrednictwa ubezpieczeniowego, stwierdzić należy, że przedmiotowe usługi świadczone przez wnioskodawcę na rzecz innego brokera korzystają ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych. Reasumując, wykonywane przez zainteresowanego czynności w ramach usług pośrednictwa ubezpieczeniowego, korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.”

Stanowisko Wnioskodawcy znalazło również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 lipca 2011 roku w sprawie o sygnaturze IPPP1-443-695/11-2/AS: „usługi powinny być kwalifikowane zgodnie z ich charakterem. Zatem usługi, których istotą jest pośredniczenie w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, czyli usługi polegające na doprowadzeniu do zawarcia umowy ubezpieczenia i nie stanowiące jedynie czynności technicznych, powinny być traktowane, jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych. Fakt, iż podatnik nie uczestniczy bezpośrednio w zawieraniu umowy ubezpieczenia pomiędzy klientem a zakładem ubezpieczeniowym, a jedynie jako pośrednik agenta, nie może pozbawiać takiego podmiotu prawa do zwolnienia z VAT wykonywanych przez niego czynności. Zwłaszcza gdy charakter czynności w obu przypadkach jest identyczny”. Stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone w wydanej w analogicznym stanie faktycznym interpretacji indywidualnej z dnia 4 grudnia 2013 roku w sprawie o sygn. IBPP2/443-765/13/IK przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach. Organ stwierdził, iż „czynności wykonywane przez brokera ubezpieczeniowego, które polegają na obserwacji i analizie rynku ubezpieczeniowego pod względem dostępnych produktów ubezpieczeniowych, analizie i ocenie ryzyka klienta przed zawarciem umowy ubezpieczeniowej, złożeniu pisemnego raportu dotyczącego porównania otrzymanych ofert od zakładów ubezpieczeń zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą, w połączeniu z etyczną i profesjonalną poradą w zakresie wyboru optymalnego dla ubezpieczającego wariantu ubezpieczenia, negocjacji na rzecz klienta wysokości składek i warunków ubezpieczenia, analizie treści umowy ubezpieczenia, bieżącej obsłudze ubezpieczeń w ramach zawartych polis ubezpieczeniowych, udzielaniu klientom wszelkich informacji o zawieranych ubezpieczeniach, o wynikających z warunków ubezpieczenia zasadach postępowania w razie powstania szkody, nadzorze nad wznowieniami ubezpieczenia, terminowością płatności składki, stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych korzystających ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT. Bez znaczenia - jest przy tym - fakt, że ww. czynności Wnioskodawca wykonuje jako podwykonawca firmy brokerskiej, czyli wyłącznie w imieniu i na rzecz tejże firmy. Zakres wyżej wskazanych czynności i ich charakterystyka wskazują bowiem, że Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego”.

6.Alternatywnie, gdyby powyższe stanowisko zostało uznane za błędne, wówczas zdaniem Wnioskodawcy możliwe jest przyjęcie, iż świadczone przez niego usługi stanowią element usługi ubezpieczeniowej, które same stanowią odrębną całość i są właściwe oraz niezbędne do świadczenia usługi ubezpieczeniowej - korzystającej ze zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 13 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT. Czynności brokerskie, do których wykonywania zobowiązany jest Wnioskodawca, w istocie zawierają wszystkie elementy i kolejne etapy zawierania umów ubezpieczeniowych, zatem ich zakres merytoryczny wybiega znacznie poza czynności pomocnicze. Ich kompleksowość wyklucza przypisanie im charakteru zaledwie czynności technicznych, akwizycyjnych czy też w rodzaju „back office”.

Zatem spełnione są wszystkie cztery przesłanki opisane w przepisie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, tj.:

A.stanowią element zwolnionej usługi finansowej - tj. usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych,

B.stanowią odrębną całość - mają na celu wykonanie wszystkich niezbędnych czynności prowadzących do zawarcia umowy ubezpieczeniowej,

C.są właściwe i niezbędne do świadczenia zwolnionej usługi finansowej - nie można podpisać umowy ubezpieczeniowej - bez wykonania czynności, które są przedmiotem świadczonych usług przez wnioskodawcę

7.W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, należy uznać, że świadczenie przez osobę fizyczną na rzecz biura brokerskiego czynności brokerskich, tj. czynności w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego, podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37) ustawy VAT. Zgodnie z powołanym orzecznictwem usługi te, aby korzystały ze zwolnienia, nie muszą być świadczone bezpośrednio na rzecz stron transakcji ubezpieczeniowej. Jednakże jeśliby ta kwalifikacja była błędna, to usługi te będą, zdaniem Wnioskodawcy, stanowić element usługi ubezpieczeniowej, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi ubezpieczeniowej - korzystającej ze zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 13 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o vat.

II.W zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość sprzedaży usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych nie podlega wliczeniu do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy VAT.

Artykuł ten stanowi, iż „1. Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.". Ustęp 2. komentowanego artykułu zawiera wyliczenie czynności, których wartość sprzedaży nie wlicza się do podanej wyżej: „2. Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się: 1) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju; 2) odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem: a) transakcji związanych z nieruchomościami, b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, c) usług ubezpieczeniowych - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych; (...)".

Przepis ten wskazuje wyraźnie, że wliczeniu do wartości sprzedaży, od której uzależnione jest zastosowanie zwolnienia od podatku, podlega odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 oraz świadczenie usług ubezpieczeniowych, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych. Opisane w stanie faktycznym czynności stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, bowiem ich celem jest pośredniczenie w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, czyli usługi polegające na doprowadzeniu do zawarcia umowy ubezpieczenia. Nie są to z całą pewnością usługi ubezpieczeniowe, zatem nie spełniają przesłanki z art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. c. Ustawodawca nie wymienił ich również w lit. b. komentowanego przepisu, ograniczając jego zakres do usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41. Kierując się postulatem racjonalnego ustawodawcy, trudno taką regulację potraktować jako przeoczenie. Gdyby bowiem intencją ustawodawcy było wliczenie wartości sprzedaży usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych do wartości sprzedaży, od której zależy zastosowanie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, taki zapis niewątpliwie znalazłby się albo poprzez dopisanie w art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. b punktu 37 z artykułu 43 ust. 1, albo poprzez nieograniczanie czynności, z których wartość sprzedaży podlega zaliczeniu do czynności, które nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla czynności w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego,
• prawidłowe w zakresie wliczenia do wartości sprzedaży wartości sprzedaży usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, według art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

W myśl art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1, ze zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych, ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych. Natomiast, „czynność ubezpieczeniowa”, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym przypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe, TSUE w sprawie C-8/01 orzekł, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skandia C-240/99, paragraf 37).

Zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z kolei, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Z uzasadnienia wyroku w sprawie CSC Financial Services Ltd. (wyrok TSUE z dnia 13 grudnia 2001 r., C-235/00), która to spółka świadczyła usługi typu call center na rzecz instytucji finansowych, Trybunał podjął się też próby konstruowania definicji samego pośrednictwa. Pośrednikiem jest więc podmiot niebędący żadną ze stron umowy, ale świadczący usługę na rzecz strony w zamian za wynagrodzenie. W skład usługi wchodzić może zwłaszcza prowadzenie negocjacji. Celem pośrednictwa jest zaś uczynienie wszystkiego co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę. Z kolei nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca tylko podwykonawcy część czynności faktycznych.

Mając na uwadze powyższe należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (t. j. Dz.U z 2013 r., poz. 950 ze zm.).

I tak, na podstawie art. 3 ust. 1 ww. ustawy przez działalność ubezpieczeniową rozumie się wykonywanie czynności ubezpieczeniowych związanych z oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych.

W przepisach art. 3 ust. 3-5 powołanej ustawy, wymienione zostały czynności ubezpieczeniowe, o których mowa w ust. 1.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, czynnościami ubezpieczeniowymi, o których mowa w ust. 1, są:

1.zawieranie umów ubezpieczenia, umów gwarancji ubezpieczeniowych lub zlecanie ich zawierania uprawnionym pośrednikom ubezpieczeniowym w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz.U. Nr 124, poz. 1154, z późn. zm.), a także wykonywanie tych umów;

1a.zawieranie umów reasekuracji lub zlecanie ich zawierania brokerom reasekuracyjnym w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym, a także wykonywanie tych umów, w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych (reasekuracja bierna);

2.składanie oświadczeń woli w sprawach roszczeń o odszkodowania lub inne świadczenia należne z tytułu umów, o których mowa w pkt 1 i 1a;

3.ustalanie składek i prowizji należnych z tytułu zawieranych umów, o których mowa w pkt 1 i 1a;

4.ustanawianie w drodze czynności cywilnoprawnych zabezpieczeń rzeczowych lub osobistych, jeżeli są one bezpośrednio związane z zawieraniem umów, o których mowa w pkt 1 i 1a.

W myśl art. 3 ust. 4 ww. ustawy, czynnościami ubezpieczeniowymi są również:

1. ocena ryzyka w ubezpieczeniach osobowych i ubezpieczeniach majątkowych oraz w umowach gwarancji ubezpieczeniowych;
2. wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 1a;
3. przejmowanie i zbywanie przedmiotów lub praw nabytych przez zakład ubezpieczeń w związku z wykonywaniem umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej;
4. prowadzenie kontroli przestrzegania przez ubezpieczających lub ubezpieczonych, zastrzeżonych w umowie lub w ogólnych warunkach ubezpieczeń, obowiązków i zasad bezpieczeństwa odnoszących się do przedmiotów objętych ochroną ubezpieczeniową;
5. prowadzenie postępowań regresowych oraz postępowań windykacyjnych związanych z wykonywaniem:
1. umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych,
   
2. umów reasekuracji w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych;
6. lokowanie środków zakładu ubezpieczeń;
7. wykonywanie innych czynności określonych w przepisach innych ustaw.
   
   

Natomiast aktem określającym zasady wykonywania pośrednictwa ubezpieczeniowego w zakresie ubezpieczeń osobowych i majątkowych jest ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

Stosownie do art. 2 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia i jest wykonywane wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych (...).

W myśl art. 4 pkt 2 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, pośrednik ubezpieczeniowy wykonuje czynności w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej, zwane dalej „czynnościami brokerskimi”, polegające na zawieraniu lub doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności brokerskich (działalność brokerska).

Z kolei art. 20 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym wskazuje, iż brokerem ubezpieczeniowym jest osoba fizyczna albo prawna posiadająca, wydane przez organ nadzoru, zezwolenie na wykonywanie działalności brokerskiej i wpisana do rejestru brokerów ubezpieczeniowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w branży pośrednictwa ubezpieczeniowego, w tym wykonuje czynności brokerskie posiadając właściwe kwalifikacje wymagane przez ustawę z dnia 22 maja 2003 roku o pośrednictwie ubezpieczeniowym. W chwili obecnej jest on stroną umowy o wykonywanie czynności brokerskich zawartej ze spółką - biurem brokerskim). Zgodnie z treścią umowy pomiędzy Wnioskodawcą a biurem brokerskim - Wnioskodawca zobowiązany został do wykonywania osobiście w imieniu i na rzecz biura brokerskiego czynności brokerskich polegających na doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia, uczestniczenia w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia również w sprawach o odszkodowanie. Do czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w sprawach o odszkodowanie należy szereg czynności składających się na usługę weryfikacji i oceny zasadności roszczenia. W szczególności w zakres ten wchodzą czynności: prowadzenia ewidencji zgłaszanych szkód, prowadzenia ewidencji wypłaconych lub odmówionych odszkodowań, zgłaszanie roszczeń odszkodowawczych, weryfikacja dokumentacji dotyczącej roszczenia ze strony poszkodowanego do zleceniodawcy, przygotowywania procedur oraz przeprowadzania szkoleń w zakresie przyjmowania roszczeń oraz zgłaszania szkód dla pracowników zleceniodawcy. Wszelkie czynności wykonywania umów ubezpieczenia w sprawach o odszkodowania wykonywane są przez Wnioskodawcę wyłącznie na rzecz brokera, tj. Pośrednika ubezpieczeniowego jakim jest biuro brokerskie. Czynności te świadczone są wraz z pozostałymi czynnościami brokerskimi. Wnioskodawca wykonuje je na rzecz biura brokerskiego na podstawie zawartej z nim umowy. Biuro brokerskie posiada pisemne upoważnienie od zleceniodawcy, tj. Podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej.

W ramach świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego w ramach wykonywanych czynności brokerskich do zadań Wnioskodawcy należą:

• obserwacja i analiza rynku ubezpieczeniowego pod względem dostępnych produktów ubezpieczeniowych,
• analiza i ocena ryzyka klienta przed zawarciem umowy ubezpieczeniowej,
• złożenie pisemnego raportu dotyczącego porównania otrzymanych ofert od zakładów ubezpieczeń zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą, w połączeniu z etyczną i profesjonalną poradą w zakresie wyboru optymalnego dla ubezpieczającego wariantu ubezpieczenia,
• negocjacja na rzecz klienta wysokości składek i warunków ubezpieczenia,
• analiza treści umowy ubezpieczenia,
• bieżąca obsługa ubezpieczeń w ramach zawartych polis ubezpieczeniowych, udzielanie klientom wszelkich informacji o zawieranych ubezpieczeniach, o wynikających z warunków ubezpieczenia zasadach postępowania w razie powstania szkody,
• nadzór nad wznowieniami ubezpieczenia, terminowością płatności składki.
  
  

Wnioskodawca nie świadczy usług związanych z likwidacją szkód. Zobowiązany został również do przedkładania brokerowi kopii zawartych umów ubezpieczenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy, dotyczą kwestii czy wykonywane przez Niego czynności w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na postawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, bądź na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy.

W świetle powyżej powołanych orzeczeń ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT korzystają usługi ubezpieczeniowe świadczone przez zakłady ubezpieczeniowe (ubezpieczycieli), których istotą jest udzielenie ochrony w zamian za uiszczoną składkę. Czynności składające się na usługę ubezpieczeniową, w tym będące następstwem udzielenia ochrony, dokonują się pomiędzy podmiotem ponoszącym ryzyko wystąpienia zdarzenia (ubezpieczycielem) a ubezpieczonym. W konsekwencji zwolnione również na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT "usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych" wiążą się z pośredniczeniem w udzielaniu ochrony ubezpieczeniowej przez ubezpieczyciela. Jako pośrednictwo w świadczeniu usług ubezpieczeniowych należy rozumieć dokonywanie w imieniu ubezpieczyciela lub też w imieniu osoby poszukującej ochrony ubezpieczeniowej wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy ubezpieczenia, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

W ocenie tut. organu czynności wykonywane przez Wnioskodawcę - brokera ubezpieczeniowego, które polegają na doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia, uczestniczenia w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia również w sprawach o odszkodowanie (weryfikacja i ocena zasadności roszczenia, tj.: prowadzenie ewidencji zgłaszanych szkód, prowadzenia ewidencji wypłaconych lub odmówionych odszkodowań, zgłaszanie roszczeń odszkodowawczych, weryfikacja dokumentacji dotyczącej roszczenia ze strony poszkodowanego do zleceniodawcy, przygotowywania procedur oraz przeprowadzania szkoleń w zakresie przyjmowania roszczeń oraz zgłaszania szkód dla pracowników zleceniodawcy oraz obserwacji i analizie rynku ubezpieczeniowego pod względem dostępnych produktów ubezpieczeniowych, analizie i ocenie ryzyka klienta przed zawarciem umowy ubezpieczeniowej,

złożenia pisemnego raportu dotyczącego porównania otrzymanych ofert od zakładów ubezpieczeń zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą, w połączeniu z etyczną i profesjonalną poradą w zakresie wyboru optymalnego dla ubezpieczającego wariantu ubezpieczenia, negocjacji na rzecz klienta wysokości składek i warunków ubezpieczenia, analizie treści umowy ubezpieczenia, bieżącej obsługi ubezpieczeń w ramach zawartych polis ubezpieczeniowych, udzielaniu klientom wszelkich informacji o zawieranych ubezpieczeniach, o wynikających z warunków ubezpieczenia zasadach postępowania w razie powstania szkody, nadzorze nad wznowieniami ubezpieczenia, terminowością płatności składki stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych korzystających ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT. Bez znaczenia – jest przy tym – fakt, że ww. czynności Wnioskodawca wykonuje jako podwykonawca firmy brokerskiej, czyli wyłącznie w imieniu i na rzecz tejże firmy. Zakres wyżej wskazanych czynności i ich charakterystyka wskazują bowiem, że Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla czynności w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego należało uznać za prawidłowe.

Natomiast odnosząc się do kwestii wliczenia do wartości sprzedaży wartości sprzedaży usług pośrednictwa ubezpieczeniowego wskazać należy, że:

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych

-jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Przepis ten odpowiada prawu unijnemu i reguluje w sposób precyzyjny stosowanie zwolnień od podatku VAT dla drobnych przedsiębiorców, których wartość sprzedaży w skali roku nie przekracza 150 000 zł.

Zgodnie z art. 288 Dyrektywy Rady 2006/112/WE kwota obrotu stanowiąca punkt odniesienia dla zastosowania procedury przewidzianej w niniejszej sekcji obejmuje następujące kwoty, z wyłączeniem VAT:

1. wartość dostaw towarów i świadczenia usług, o ile są one opodatkowane;
2. wartość transakcji zwolnionych z prawem do odliczenia VAT zapłaconego na poprzednim etapie zgodnie z art. 110 i 111, art. 125 ust. 1, art. 127 i art. 128 ust. 1;
3. wartość transakcji zwolnionych zgodnie z art. 146-149 oraz art. 151, 152 i 153;
4. wartość transakcji związanych z nieruchomościami, transakcji finansowych, o których mowa w art. 135 ust. 1 lit. b) g) oraz usług ubezpieczeniowych, chyba że transakcje te mają charakter transakcji pomocniczych.
   
   

Zbycie materialnych lub niematerialnych dóbr inwestycyjnych przedsiębiorstwa nie jest jednak uwzględniane przy obliczaniu obrotu.

Zgodnie natomiast z art. 135 ust. 1 lit. a) ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Zatem zarówno przepis art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepis art. 288 pkt 4 Dyrektywy mówią tylko o usługach ubezpieczeniowych nie powołując się odpowiednio na czynności wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT oraz art. 135 ust.1 lit a) Dyrektyw, które obejmują szerszy zakres czynności a wśród nich usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych

W związku z powyższym wartości sprzedaży usług pośrednictwa ubezpieczeniowego nie wlicza się do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wliczenia do wartości sprzedaży wartości sprzedaży usług pośrednictwa ubezpieczeniowego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.