Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-608/14-4/JK
z 11 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 28 maja 2014 r. (data wpływu 2 czerwca 2014 r.) uzupełnionym pismem z 2 września 2014 r. (data wpływu 5 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z najmem pojazdów zastępczych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z najmem pojazdów zastępczych. Wniosek został uzupełniony 5 września 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). W ramach prowadzonej działalności Spółka świadczy kompleksowe usługi pomocy drogowej (tzw. usługi assistance drogowego) Spółka prowadzi również działalność w zakresie wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych, dostawczych lub ciężarowych.

Odbiorcami świadczonych przez Spółkę usług assistance drogowego są podmioty oferujące swoim klientom pakiety pomocy drogowej w przypadku awarii samochodu lub wypadku, tj. między innymi firmy leasingowe, firmy z branży zarządzania flotami oraz wynajmu długoterminowego, importerzy, producenci oraz dystrybutorzy, dealerzy samochodów (dalej łącznie: Kontrahenci). Wnioskodawca występuje w takich przypadkach w charakterze podwykonawcy danego Kontrahenta w zakresie usług assistance drogowego świadczonych na rzecz jego klientów.

Świadczone przez Spółkę usługi assistance drogowego mają charakter kompleksowy i obejmują wykonanie czynności niezbędnych dla zapewnienia osobom korzystającym z programów assistance oferowanych przez Kontrahentów (dalej: Klienci Kontrahentów) pomocy drogowej w przypadku unieruchomienia pojazdu. Kompleksowy charakter usług świadczonych przez Spółkę został potwierdzony przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z 9 lipca 2010 r.

Jednym ze świadczeń wykonywanych przez Spółkę w ramach usług assistance drogowego realizowanych na rzecz Kontrahenta może być udostępnienie osobie korzystającej z programu assistance, tj. Klientowi Kontrahenta, pojazdu zastępczego na czas naprawy unieruchomionego pojazdu. Ponieważ Spółka nie dysponuje własną flotą samochodów zastępczych, Spółka najmuje samochody od podmiotów trzecich, podwykonawców Spółki, a następnie obciąża kosztem takiego najmu Kontrahenta. W ramach opisanego modelu, samochody zastępcze są wydawane Klientom Kontrahentów bezpośrednio przez wyżej wymienionych podwykonawców Spółki (podmioty, które wynajmują samochody zastępcze Spółce), a po zakończeniu okresu użytkowania są zwracane przez Klientów Kontrahentów bezpośrednio do podwykonawców Spółki. Co do zasady, samochodami zastępczymi, których dotyczy niniejszy wniosek będą pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, niespełniające kryteriów, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 2 i ust. 9 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że samochody zastępcze, których dotyczy złożony przez Spółkę wniosek będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (tj. do świadczenia przez Spółkę usług assistance drogowego na rzecz Kontrahentów).

Jak wskazano w złożonym przez Spółkę wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego, Spółka najmuje samochody zastępcze wyłącznie w celu realizacji konkretnego zlecenia (usługi assistance drogowego) na rzecz Kontrahenta (tj. na rzecz firmy leasingowej, firmy z branży zarządzania flotami oraz wynajmu długoterminowego, importera, producenta, dystrybutora lub dealera samochodów).

Jednocześnie, sposób wykorzystania samochodów zastępczych wynikający z zawartych przez Spółkę umów uniemożliwia wykorzystanie tych pojazdów przez Spółkę w innym celu niż dla wykonania zlecenia (usługi assistance drogowego) na rzecz Kontrahenta.

W związku z powyższym – mając na względzie, iż usługi assistance świadczone przez Spółkę na rzecz Kontrahentów podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT – Spółka pragnie potwierdzić, że przedmiotowe samochody będą wykorzystywane wyłącznie w działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT Spółki.

Spółka potwierdza, iż w żadnym momencie nie będzie fizycznie dysponować najmowanymi samochodami zastępczymi i nie będzie mieć możliwości wykorzystania tych pojazdów dla celów własnych (w tym niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej).

Powyższe wynika z faktu, iż – jak wskazano w złożonym przez Spółkę wniosku:

1. samochody zastępcze będą wydawane Klientom Kontrahentów bezpośrednio przez podwykonawców Spółki, a w momencie wydania pojazdu Klientowi Kontrahenta rozpocznie się najem pojazdu przez Spółkę;
2. po zakończeniu okresu używania pojazdu zastępczego Klienci Kontrahentów będą zwracać te pojazdy bezpośrednio do podwykonawców Spółki (w tym momencie zakończony zostanie również najem samochodu zastępczego przez Spółkę).
   
   

Tym samym, przez cały okres najmu samochodu zastępczego przez Spółkę, pojazd ten będzie wykorzystywany przez Klienta Kontrahenta, a Spółka nigdy nie będzie fizycznie dysponować tym pojazdem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółce przysługuje prawo odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego z tytułu najmu samochodów zastępczych udostępnianych Kontrahentom w ramach świadczonych przez Spółkę usług assistance drogowego? a jednocześnie
2. Czy Spółka nie będzie zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów zastępczych, o której mowa w art. 86a ust. 4-8 ustawy o VAT? oraz
3. Czy Spółka nie będzie zobowiązana do składania do właściwego naczelnika urzędu skarbowego informacji o pojazdach zastępczych, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Spółce przysługuje prawo odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego z tytułu najmu samochodów zastępczych udostępnianych Kontrahentom w ramach świadczonych przez nią usług assistance drogowego.
2. Spółka nie będzie zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów zastępczych, o której mowa w art. 86a ust. 4-8 ustawy o VAT.
3. Spółka nie będzie zobowiązana do składania do właściwego naczelnika urzędu skarbowego informacji o pojazdach zastępczych, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT.
   
   

Poniżej Spółka prezentuje szczegółowe uzasadnienie przedstawionego powyżej stanowiska.

1. Stanowisko Spółki w zakresie pytania 1

W opinii Spółki, w sytuacji przedstawionej w niniejszym wniosku, Spółce przysługuje prawo odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego z tytułu najmu samochodów zastępczych udostępnianych Kontrahentom w ramach świadczonych przez nią usług assistance drogowego.

1.1. Zasady odliczania podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi obowiązujące od 1 kwietnia 2014 r.

Zgodnie z – obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. – art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku wynikającego z faktury otrzymanej przez podatnika.

Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, zalicza się przy tym w szczególności wydatki dotyczące używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową (art. 86a ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT).

W art. 86a ust. 3 ustawy o VAT określone zostały natomiast przypadki, w których zasada ogólna wyrażona w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT nie znajduje zastosowania. W szczególności, zgodnie z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit a ustawy o VAT, przepis art. 86a ust. 1 ustawy o VAT nie ma zastosowania w przypadku, gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W myśl art. 86a ust. 4 ustawy o VAT, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

1.2. Sytuacja Spółki

W opinii Spółki, poza wszelką wątpliwością pozostaje, iż w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku:

1. samochody zastępcze będą wykorzystywane w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą oraz
2. zasady wykorzystywania tych pojazdów wynikające z umów zawartych przez Spółę wykluczają ich użycie w innym celu.
   
   

Ad. 1 – wykorzystanie samochodów w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Jak wskazano w opisie zdarzenia będącego przedmiotem niniejszego wniosku, udostępnienie pojazdu zastępczego stanowi jedno ze świadczeń wykonywanych przez Spółkę w ramach kompleksowych usług assistance drogowego świadczonych na rzecz Kontrahentów.

Zgodnie bowiem z ustaleniami pomiędzy Spółką a Kontrahentami, w przypadku wystąpienia zdarzenia drogowego (unieruchomienia pojazdu) i weryfikacji, że dany Klient Kontrahenta jest uprawniony do samochodu zastępczego, Spółka jest zobowiązana do zorganizowania takiego samochodu (tj. najęcia samochodu od podwykonawcy) i do jego udostępnienia Kontrahentowi, który następnie udostępnia go uprawnionemu Klientowi Kontrahenta.

Innymi słowy, w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku samochody zastępcze są najmowane przez Spółkę od podwykonawcy wyłącznie w celu realizacji konkretnego świadczenia (usługi assistance drogowego) na rzecz Kontrahenta, a w konsekwencji, poza wszelką wątpliwością pozostaje, że pojazdy te są wykorzystywane w działalności gospodarczej Spółki.

Ad. 2 – brak możliwości użycia pojazdów zastępczych w innym celu niż w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

W opinii Spółki, należy również uznać, iż sposób wykorzystania pojazdów zastępczych wynikający z umów zawartych przez Spółkę wyklucza możliwość użycia tych pojazdów dla celów innych niż związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Jakkolwiek przepisy ustawy o VAT nie precyzują, w jakich okolicznościach należy uznać, iż sposób wykorzystania pojazdów przez podatnika wyklucza ich użytek dla celów niezwiązanych z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą jednakże pewne wskazówki w tym zakresie zostały zawarte w uzasadnieniu do ustawy z 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312; dalej Ustawa zmieniająca), na mocy której wprowadzony został art. 86a ustawy o VAT w obecnie obowiązującym brzmieniu. W szczególności, jak wskazano w uzasadnieniu Ustawy zmieniającej „fakt wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych (…). Przykładowo jako niepodlegające ograniczeniu prawa do odliczenia wskazać można pojazdy przeznaczone wyłącznie do wynajmu (przy których został wykluczony użytek prywatny), czy też używane przez służby lotniska do przemieszczania się po płycie lotniska, bez możliwości opuszczania przez te pojazdy terenu lotniska”.

W związku z powyższym, warunek określony w art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT należy uznać za spełniony, w przypadku gdy z obiektywnych okoliczności sprawy będzie wynikać, iż pojazd nie może – nawet potencjalnie – być wykorzystany dla celów innych niż związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

W opinii Spółki, w sytuacji przedstawionej w niniejszym wniosku wskazany warunek jest spełniony. Należy bowiem podkreślić, iż:

1. jak wskazano w punkcie Ad. 1 powyżej, Spółka najmuje dany samochód zastępczy od podwykonawcy wyłącznie w celu realizacji konkretnego zlecenia (usługi assistance drogowego) na rzecz Kontrahenta;
2. samochody zastępcze będą wydawane Klientom Kontrahentów bezpośrednio przez podwykonawców Spółki (podmioty, które wynajmują pojazdy Spółce),
3. po zakończeniu okresu używania pojazdu zastępczego Klienci Kontrahentów będą zwracać te pojazdy bezpośrednio do podwykonawców Spółki (w tym momencie zakończony zostanie również najem samochodu zastępczego przez Spółkę).
   
   

Tym samym, poza wszelką wątpliwością pozostaje, iż w analizowanym przypadku samochody zastępcze nie będą mogły zostać użyte w innym celu niż w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą (tj. świadczeniem usług assistance drogowego w ramach współpracy z Kontrahentem). Wykluczone jest zatem użycie pojazdów zastępczych dla celów prywatnych pracowników Spółki.

W związku z powyższym, należy uznać, iż samochody zastępcze są wykorzystywane wyłącznie w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej (w związku z usługami assistance drogowego świadczonymi przez Spółkę na rzecz Kontrahentów), a co za tym idzie Spółce przysługuje prawo odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego w związku z wydatkami na najem tych pojazdów.

2. Stanowisko w zakresie pytania 2

W opinii Spółki, udostępnienie samochodów zastępczych Kontrahentom w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku należy zaklasyfikować jako „oddanie w odpłatne używanie na podstawie umowy o podobnym charakterze do umowy najmu, dzierżawy lub leasingu”. W konsekwencji, mając na uwadze, iż działalność w tym zakresie stanowi przedmiot działalności Spółki, Spółka nie będzie zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów zastępczych w rozumieniu art. 86a ust. 4-8 ustawy o VAT.

Jak wynika z brzmienia art. 86a ust. 4 ustawy o VAT, sposób wykorzystywania pojazdów przez podatnika (wykluczający ich wykorzystanie dla celów innych niż związane z prowadzoną przez tego podatnika działalnością gospodarczą) powinien – co do zasady – zostać potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Niemniej, zgodnie z art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy o VAT, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, jeżeli odsprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Jak wynika z brzmienia powyższej regulacji, wyłączenie obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu wymaga łącznego spełnienia następujących warunków:

1. pojazd musi być przeznaczony wyłącznie do oddania do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze;
2. działalność w tym zakresie musi stanowić przedmiot działalności podatnika.
   
   

W opinii Spółki, w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku wskazane warunki są spełnione.

Ad. 1 – oddanie samochodów zastępczych do używania Kontrahentom jako umowa o podobnym charakterze do umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

Zdaniem Spółki, w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku należy uznać, iż samochody zastępcze są „przeznaczone wyłącznie do oddania do używania na podstawie umowy o podobnym charakterze do umowy najmu, dzierżawy lub leasingu” w rozumieniu art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy o VAT.

W opinii Spółki, określenie, czy dana umowa ma charakter podobny do umowy najmu, dzierżawy lub leasingu wymaga ustalenia, czy zakres świadczeń wykonywanych przez strony tej umowy jest zbliżony do zakresu świadczeń wykonywanych przez strony umów najmu, dzierżawy lub leasingu.

W tym celu, niezbędne jest odniesienie się do definicji umów najmu, dzierżawy i leasingu określonych w przepisach Kodeksu Cywilnego (Dz. U. z 2014 r., poz. 121). I tak:

1. zgodnie z art. 659 § 1 Kodeksu Cywilnego przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz;
2. artykuł 693 § 1 Kodeksu Cywilnego wskazuje natomiast, iż przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz;
3. artykuł 7091 Kodeksu Cywilnego stanowi, iż przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.
   
   

Jak wynika ze wskazanych regulacji, elementem konstytutywnym każdego ze wskazanych rodzajów umów jest oddanie rzeczy w używanie (lub używanie i pobieranie pożytków) na rzecz innego podmiotu za odpłatnością.

Tym samym, zdaniem Spółki, za umowę o podobnym charakterze do umowy najmu, dzierżawy lub leasingu należy uznać każdą umowę, której przedmiotem jest oddanie rzeczy do używania za odpłatnością.

W sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku, wskazane elementy są spełnione, tj.:

1. Spółka oddaje samochody zastępcze do używania Kontrahentom (którzy następnie udostępniają te pojazdy swoim klientom w ramach usług assistance drogowego), a
2. oddanie pojazdu zastępczego do używania Kontrahentowi ma charakter odpłatny (koszt tego świadczenia stanowi element wynagrodzenia Spółki z tytułu usług assistance drogowego świadczonych na rzecz Kontrahenta).
   
   

Należy również podkreślić, iż – jak wskazano powyżej – samochody zastępcze są najmowane przez Spółkę wyłącznie w celu realizacji danego zlecenia na rzecz Kontrahenta, a ich użycie w innym celu niż w związku ze świadczonymi przez Spółkę usługami jest wykluczone.

W związku z powyższym – zdaniem Spółki – należy uznać, iż samochody zastępcze są przeznaczone wyłącznie do oddania ich w używanie na podstawie umów o podobnym charakterze do umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

Ad. 2 – zakres prowadzonej przez Spółkę działalności

Jak wskazano w opisie zdarzenia będącego przedmiotem niniejszego wniosku:

1. udostępnianie samochodów zastępczych stanowi element kompleksowych usług assistance drogowego, których świadczenie stanowi podstawowy przedmiot działalności Spółki;
2. przedmiot prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej obejmuje ponadto wynajem, dzierżawę samochodów osobowych, dostawczych lub ciężarowych.
   
   

Tym samym, należy uznać, iż działalność w zakresie odpłatnego udostępniania samochodów zastępczych stanowi przedmiot działalności Spółki.

Podsumowując, w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku spełnione zostały przesłanki określone w art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy o VAT, tj.:

1. samochody zastępcze są przeznaczone wyłącznie do oddania ich w używanie na podstawie umów o podobnym charakterze do umowy najmu, dzierżawy lub leasingu;
2. działalność w powyższym zakresie stanowi przedmiot działalności Spółki.
   
   

Tym samym, Spółka nie będzie zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w rozumieniu art. 86a ust. 4-8 ustawy o VAT dla samochodów zastępczych udostępnianych Kontrahentom Spółki.

W opinii Spółki, na zasadność wskazanego powyżej stanowiska wskazuje również wykładnia celowościowa art. 86a ust. 4 i 5 ustawy o VAT.

Należy bowiem zwrócić uwagę, iż wprowadzenie przez Ustawodawcę obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu miało niewątpliwie na celu umożliwienie organom podatkowym weryfikacji sposobu wykorzystania pojazdów przez podatników, tj. weryfikację, czy podatnicy, którzy odliczają pełną kwotę podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z określonymi pojazdami nie wykorzystują tych pojazdów dla celów innych niż związane z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą.

W przypadku pojazdów przeznaczonych wyłącznie do oddania w używanie na podstawie umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze sposób w jaki pojazd jest rzeczywiście użytkowany (przez najemcę/korzystającego) nie ma natomiast znaczenia dla określenia zakresu prawa podatnika do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z tym pojazdem.

Powyższe wynika z faktu, iż od momentu oddania pojazdu w użytkowanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze do momentu zakończenia tej umowy pojazd ten jest wykorzystywany w związku z prowadzoną przez podatnika (najemcę, dzierżawcę lub leasingobiorcę) działalnością gospodarczą.

Powyższe stanowisko zostało – pośrednio – potwierdzone również w uzasadnieniu do Ustawy zmieniającej, w którym wskazano, iż „Obowiązek prowadzenia ewidencji został wyłączony (ust. 5 pkt 1) w przypadku (...) oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze (jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika). W tych bowiem przypadkach wykorzystanie dla celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest praktycznie niemożliwe (…) albo co do zasady nieistotne (najem, dzierżawa, leasing)”.

W związku z powyższym, mając na względzie, iż w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku:

1. Spółka będzie najmować samochody zastępcze od podmiotów trzecich wyłącznie celem oddania tych pojazdów w używanie Kontrahentom, a tym samym użytkowanie samochodów zastępczych będzie związane wyłącznie z działalnością gospodarczą Spółki;
2. samochody zastępcze nie będą mogły być wykorzystane w innym celu niż w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą,

należy uznać, że Spółka powinna być zwolniona z obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu samochodów zastępczych.

3. Stanowisko w zakresie pytania 3

W opinii Spółki, Spółka nie będzie zobowiązana do składania do właściwego naczelnika urzędu skarbowego informacji o pojazdach zastępczych, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy o VAT, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Jak wynika z brzmienia wskazanej regulacji, obowiązek składania informacji do naczelnika urzędu skarbowego dotyczy wyłącznie samochodów, dla których podatnik jest zobowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Tym samym, mając na względzie, iż – jak wskazano w odpowiedzi na Pytanie 2 – z uwagi na okoliczność, że pojazdy zastępcze będą przeznaczone wyłącznie do oddania w używanie na podstawie umowy podobnej do umowy wynajmu co stanowi przedmiot działalności Spółki. Spółka nie będzie zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu tych pojazdów, Spółka nie będzie zobowiązana do składania do naczelnika właściwego urzędu skarbowego informacji o tych pojazdach, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT.

4. Podsumowanie

Reasumując, w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku:

1. samochody zastępcze będą wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę (w związku z usługami assistance drogowego świadczonymi przez Spółkę na rzecz Kontrahentów), a ich użycie dla innych celów będzie wykluczone;
2. samochody zastępcze są przeznaczone wyłącznie do ich oddania w odpłatne używanie Kontrahentom przez Spółkę „na podstawie umowy o podobnym charakterze do umowy najmu, dzierżawy lub leasingu”, a działalność w tym zakresie stanowi przedmiot działalności Spółki.
   
   

W konsekwencji, Spółce będzie przysługiwać prawo odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na najem samochodów zastępczych, a jednocześnie Spółka nie będzie zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu tych pojazdów ani do składania informacji o tych pojazdach do właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W szczególności w niniejszym rozstrzygnięciu nie dokonano oceny czy wykonywane przez Wnioskodawcę czynności assistance drogowego są opodatkowane podatkiem VAT.

Przedstawione we wniosku stwierdzenie, że samochody zastępcze, których dotyczy złożony przez Spółkę wniosek będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (tj. do świadczenia przez Spółkę usług assistance drogowego na rzecz Kontrahentów) przyjęto jako element opisu sprawy.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.