Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-587/14-4/AD
z 11 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z 12 maja 2014 r. (data wpływu 26 maja 2014 r.) uzupełnionym pismem z 26 sierpnia 2014 r. (data wpływu 28 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania komornika sądowego za płatnika podatku VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania komornika sądowego za płatnika podatku VAT. Wniosek uzupełniono 28 sierpnia 2014 r. w zakresie doprecyzowania przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wynajmującym był J.S. – właściciel firmy „J”, a przedmiotem najmu był magazyn usytuowany w P. Najemcą była Firma „R”.

Wynajmujący był podatnikiem podatku VAT. Wynajmujący wystawiał faktury VAT. Czynność najmu była opodatkowana podatkiem VAT. Wynajmujący posiadał kredyt na działalność gospodarczą swojej jednoosobowej Firmy w Banku. Zabezpieczeniem – poręczeniem kredytu dla banku była cesja, która obejmowała wpływy z tytułu dzierżawy magazynu. Firma prowadzona była jednoosobowo tzn. obejmowała Hurtownię Artykułów Mleczarskich, która straciła płynność finansową co spowodowało zaległości wobec wierzycieli oraz wynajem części magazynu dla Firmy „R”. Wskutek zaległości finansowych nastąpiły egzekucje: administracyjna i sądowa.

Magazyn po zlikwidowanej hurtowni został w całości wynajęty firmie „R”. Pozwalało to na spłatę zaległości również wobec Skarbu Państwa.

W kwietniu 2005 r nastąpiło zajęcie wierzytelności w całości przez Komornika Sądowego Kancelaria Komornicza. Komornik zajął wierzytelności na podstawie art. 896, 909 k.p.c. Na skutek zbiegu egzekucji tj. administracyjnej i sądowej po uprzednim wezwaniu męża do US w w listopadzie 2006 r Naczelnik Urzędu Skarbowego skierował w lipcu 2007 wniosek do Sądu Rejonowego o rozstrzygnięcie zbiegu.

Sąd Rejonowy Postanowieniem z 9 sierpnia 2007 r. postanowił powierzyć prowadzenie postępowań egzekucyjnych Komornikowi Sądowemu jednocześnie nakazując Komornikowi Sądowemu pierwszeństwo zaspakajania należności podatkowych. Komornik nie zastosował się do Postanowienia Sądu co spowodowało przez okres blisko 5 lat zaległości podatkowe gdyż naliczony VAT przekazywał wg własnego uznania innym wierzycielom.

Komornik Sądowy zajmował dochody brutto wraz z podatkiem VAT na podstawie wystawianych faktur VAT. Pobierana przez Komornika Sądowego należność wynikająca z faktur VAT w kwocie brutto, tj. razem z podatkiem VAT przekazywana była innemu wierzycielowi, którego Pan był dłużnikiem.

Wystawiający faktury VAT z tytułu najmu zobowiązany był rozliczyć podatek VAT. Nie mógł jednak tego podatku zapłacić, bo należność z tytułu wystawionej faktury była fakturowana w całości, czyli w kwocie netto plus naliczony VAT, co zostało zajęte przez komornika w całości.

W dniu 9 sierpnia 2007 r. Sąd Rejonowy wydał Postanowienie, w którym cyt.: „ Komornik powinien przy tym baczyć, aby zachowane zostało pierwszeństwo zaspakajania należności podatkowych oraz zaspakajanych w tej samej kolejności co podatkowe, przed innymi należnościami nie korzystającymi z takiego zabezpieczenia / art. 1025 § 1 pkt 7 k.p.c/…..”.

Zdaniem Wnioskodawcy, ta część zajętej wierzytelności, która obejmowała podatek VAT nie przysługujący Komornikowi Sądowemu lecz Skarbowi Państwa powinna być zwrócona do rozliczenia wystawcy faktur VAT lub zajęta do wysokości netto.

Przy zajęciu wierzytelności fakturowanej brutto, czyli z podatkiem VAT płatnikiem tego podatku powinien być komornik.

Powyższa interpretacja jest Wnioskodawcy jako spadkobiercy niezbędna do rozstrzygnięcia odpowiedzialności za spowodowanie zaległości wobec Skarbu Państwa i ustalenia stanu prawnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 26 sierpnia 2014 r.).

Kto powinien być płatnikiem podatku VAT w przypadku zajęcia wierzytelności z tytułu usługi /wynajmu magazynu/ przez Komornika Sądowego wraz z częścią podatku VAT należnemu Skarbowi Państwa (biorąc pod uwagę również postanowienie Sądu zobowiązujące Komornika do regulowania zobowiązań podatkowych do US)?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 26 sierpnia 2014 r.), zgodnie z brzmieniem artykułu 18 Ustawy o podatku od towarów i usług: organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym i administracyjnym oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postepowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji towarów i usług będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Zatem komornik zajmując wierzytelność nie jako podatnik lecz jako płatnik winien był wystawiać fakturę VAT gdy na podatniku /mężu/ będącym jednocześnie dłużnikiem spoczywał obowiązek podatkowy od towarów i usług.

Literalne brzmienie art. 18 Ustawy od towarów i usług wskazuje, że to komornik sądowy jest płatnikiem podatku VAT od dostawy dokonanej w wyniku prowadzenia określonego rodzaju egzekucji – czynności, której bezpośrednim skutkiem jest przeniesienie prawa własności określonego towaru czy usługi.

Tak więc warunek z art. 18 wymienionej ustawy do uznania komornika za płatnika podatku od dostawy dokonanej w wyniku prowadzonego określonego rodzaju egzekucji został spełniony.

Wystawcą faktury VAT za usługę – wynajem magazynu wystawiał Pan J.S.

Komornik był zobowiązany odprowadzić należny podatek VAT gdyż nie był i nie jest instytucją, której prawo pozwala na dysponowanie należnościami należącymi do budżetu Państwa pozbawiając podatnika prawa do regulowania swoich należności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r., poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Podatnikiem natomiast, stosownie do treści art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Przepis art. 30 § 1 ww. ustawy stanowi, że płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Płatnik winien zatem wykonać trzy obowiązki: obliczyć podatek, pobrać go od podatnika oraz wpłacić organowi podatkowemu. Na gruncie VAT pobranie podatku od podatnika ma charakter specyficzny. Płatnik pobiera bowiem od nabywców ceny brutto, na cele zaś związane z egzekucją przeznacza jedynie kwoty netto uzyskane ze sprzedaży. Mamy tutaj do czynienia z pewną modyfikacją obowiązków płatnika (jest to jednak poniekąd uzasadnione charakterem VAT jako podatku od obrotu).

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

W myśl art. 106c ustawy o VAT, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1. organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
2. komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.
   
   

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy, w szczególności art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że Komornik Sądowy nie jest/ nie będzie płatnikiem podatku VAT w przypadku zajęcia przez niego wierzytelności z tytułu usługi /wynajmu magazynu/ wraz z częścią podatku VAT należnemu Skarbowi Państwa.

W sytuacji przedstawionej we wniosku nie mamy do czynienia z płatnikiem w rozumieniu art. 18 ustawy o VAT. To podatnik świadczący usługi jest/będzie zobowiązany do wystawienia faktury, wykazania jej w deklaracji VAT i zapłaty podatku VAT z tego tytułu.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie podniesione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem oraz do których nie przedstawiono własnego stanowiska – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w niniejszej interpretacji rozpatrzone. W szczególności przedmiotem interpretacji nie może być kwestia kolejności zaspokajania z kwoty uzyskanej z egzekucji przez komornika sądowego, którą reguluje art. 1025 § 1 kodeksu postepowania cywilnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.