Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1047/14/ZK
z 4 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 22 sierpnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 10 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odsetek od kredytu, o którym mowa we wniosku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odsetek od kredytu, o którym mowa we wniosku.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest przedsiębiorcą i właścicielem środka trwałego w postaci budynku o charakterze użytkowym posadowionym na własnej działce. Budynek ten nieprzerwanie od zakupu wykorzystywany jest w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, jak również nieprzerwanie od zakończenia adaptacji dokonanej przed kilku laty, stanowi środek trwały w tej działalności. Wnioskodawczyni nieprzerwanie osiąga przychody z wykorzystywania tego budynku w działalności gospodarczej, w postaci czynszów najmu, tam również znajduje się
siedziba firmy Wnioskodawczyni. Środki na zakup i adaptację budynku pochodziły w głównej mierze z zaciągniętych w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawczyni kredytów bankowych. Całość kredytów została wydatkowana na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, tj. na zakup i adaptację budynku oraz nabycie gruntu pod budynkiem. Kredyty te, jako wysoko oprocentowane, zostały skonsolidowane przez bank w jeden odrębny tańszy kredyt, zaciągnięty przez Wnioskodawczynię wyłącznie w celu spłaty kredytów zaciągniętych na nabycie i adaptację opisanego wyżej budynku. Bank udzielił powyższego kredytu Wnioskodawczyni prywatnie, a nie jako osobie prowadzącej działalność gospodarczą, tj. w umowie kredytowej nie jest wskazana nazwa firmy Wnioskodawczyni. Od powyżej opisanego kredytu Wnioskodawczyni spłaca obecnie bankowi kapitał i odsetki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy fizycznie spłacane bankowi odsetki od kredytu zaciągniętego prywatnie przez Wnioskodawczynię i przeznaczonego w całości na spłatę kredytów, z których sfinansowała nabycie i adaptację budynku stanowiącego środek trwały oraz gruntu, wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej, stanowią koszty uzyskania przychodów tej działalności?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki poniesione na spłatę odsetek (z uwzględnieniem art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), od zaciągniętego kredytu prywatnego, w części przeznaczonej na uregulowanie zobowiązań z tytułu zakupów dla potrzeb działalności gospodarczej oraz na spłatę kredytu zaciągniętego dla potrzeb tejże działalności, będą mogły stanowić w tej części koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołała interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Znak: IPTPB1/415-331/12-2/MG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego staniu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów z tej działalności oraz zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód ten nie został osiągnięty. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

Podkreślić przy tym należy, że ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego poniesienia kosztu z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem tego źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (…). W myśl natomiast art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Artykuł 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy stanowi z kolei, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem bezpośredniego uznania za koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odsetek od kredytu jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między zaciągniętym kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy oraz fakt ich zapłacenia. Ponadto odsetki te nie mogą zwiększać kosztów inwestycji. Zauważyć przy tym należy, że przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytów (pożyczek) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji, czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy zawartej z bankiem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawczyni wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej budynek użytkowy posadowiony na własnej działce. Budynek ten od jego zakupu i zakończenia adaptacji (dokonanej przed kilku laty) stanowi środek trwały w tej działalności. Środki na zakup i adaptację budynku pochodziły w głównej mierze z zaciągniętych w ramach działalności gospodarczej kredytów bankowych. Całość kredytów została wydatkowana na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, to jest na zakup i adaptację budynku oraz nabycie gruntu pod budynkiem. Kredyty te, jako wysoko oprocentowane, zostały skonsolidowane przez bank w jeden odrębny tańszy kredyt, zaciągnięty przez Wnioskodawczynię wyłącznie w celu spłaty kredytów zaciągniętych na nabycie i adaptację opisanego wyżej budynku. Bank udzielił powyższego kredytu Wnioskodawczyni prywatnie, a nie jako osobie prowadzącej działalność gospodarczą, tj. w umowie kredytowej nie jest wskazana nazwa firmy Wnioskodawczyni. Od powyżej opisanego kredytu Wnioskodawczyni spłaca obecnie bankowi kapitał i odsetki.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli w istocie kredyt, o którym mowa we wniosku został przeznaczony na spłatę kredytów zaciągniętych i faktycznie wydatkowanych na nabycie i adaptację budynku oraz zakup gruntu pod tym budynkiem, stanowiących środki trwałe w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, a Wnioskodawczyni jest (będzie) w stanie udokumentować ww. okoliczności, to wymagalne i zapłacone odsetki od tego kredytu w części przypadającej na ww. cele mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

Przy czym na Wnioskodawczyni, jako odnoszącej korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ciąży obowiązek wykazania związku, jaki wydatki te mają z prowadzoną przez nią pozarolniczą działalnością gospodarczą oraz obowiązek ich właściwego udokumentowania.

Zaznaczyć przy tym należy, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.