Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-982/14/AB
z 2 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 29 sierpnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 2 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych za granicą na zakup paliwa oraz sposobu ich udokumentowania - jest prawidłowe,
• ujęcia ww. wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów na podstawie dowodu wewnętrznego - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych za granicą na zakup paliwa oraz sposobu ich udokumentowania, a także w zakresie możliwości ujęcia tychże wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów na podstawie dowodu wewnętrznego. Powyższy wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 6 listopada 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-982/14/AB, wezwano do jego uzupełnienia.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym na terenie kraju i Unii Europejskiej działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych, które świadczy na rzecz podmiotów gospodarczych. Do ewidencji środków trwałych wprowadził dwa samochody ciężarowe, które na terenie kraju wykorzystywane są do przewozu materiałów budowlanych. Tankując paliwo do ww. samochodów otrzymuje faktury VAT, które następnie zalicza do kosztów uzyskania przychodów. W przyszłości jeden z samochodów przekazany zostanie do Niemiec gdzie Wnioskodawca świadczył będzie usługi budowlane, a pracownicy ww. samochodem będą przewozić materiały budowlane. Podczas tankowania samochodu na stacjach paliw w Niemczech Wnioskodawca będzie otrzymywał paragony fiskalne (w euro). Paragony te, po przeliczeniu na złote, na podstawie wystawionego dowodu wewnętrznego, zamierza wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów w kolumnie pozostałe wydatki.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki, poniesione na zakupu paliwa na terytorium Niemiec, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie otrzymanych paragonów, a jeśli tak to, czy mogą być ewidencjonowane na podstawie dowodów wewnętrznych (do dowodu wewnętrznego dopięty byłby paragon ze stacji paliw)?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty wynikające z paragonów otrzymanych ze stacji paliw mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Podstawą ich zaliczenia do kosztów byłby paragon, a jako dowód księgowania - dowód wewnętrzny.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Wydatki związane z eksploatacją (w tym z zakupem paliwa do) samochodów wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej, będących środkami trwałymi w tej działalności mogą, co do zasady, stanowić koszty podatkowe pod warunkiem należytego ich udokumentowania, z uwzględnieniem rodzaju prowadzonej ewidencji księgowej.

W myśl art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zasady i sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz szczegółowe warunki jakie musi spełniać dokument, aby mógł stanowić podstawę wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1037).

Stosownie do § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia, dowodami księgowymi są:

1. faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami”, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub

1a. dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów (zwiększenie przychodów) na podstawie art. 24d ustawy o podatku dochodowym (dowody zmniejszenia kosztów/zwiększenia przychodów), zawierające co najmniej:

1. datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów),
   
2. wskazanie faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów) zgodnie z art. 24d ustawy o podatku dochodowym,
   
3. wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów (zwiększa przychody),
4. podpis osoby sporządzającej dokument, lub

1b. dokumenty określające zwiększenie kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 24d ustawy o podatku dochodowym (dowody zwiększenia kosztów), zawierające co najmniej:

1. datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zwiększenia kosztów uzyskania przychodów,
   
2. wskazanie faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów) zgodnie z art. 24d ustawy o podatku dochodowym,
   
3. wskazanie kwoty, o którą podatnik zwiększa koszty uzyskania przychodów,
   
4. wskazanie dowodu potwierdzającego uregulowanie zobowiązania, o które podatnik zwiększa koszty uzyskania przychodów,
   
5. podpis osoby sporządzającej dokument, lub

2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:

1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   
2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   
3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   
4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Przy czym § 13 ww. rozporządzenia stanowi, że za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
3. dowody przesunięć;
4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.
   
   

Ponadto zgodnie z § 14 ww. rozporządzenia na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Przy czym w myśl § 14 ust. 4 ww. rozporządzenia, zakup w jednostkach handlu detalicznego materiałów, środków czystości i bhp oraz materiałów biurowych może być, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 4, dokumentowany paragonami zaopatrzonymi w datę i stempel (oznaczenie) jednostki wydającej paragon - określającymi ilość, cenę jednostkową oraz wartość, za jaką dokonano zakupu. Na odwrocie paragonu podatnik musi uzupełnić jego treść, wpisując swoje nazwisko (nazwę zakładu), adres oraz rodzaj (nazwę) zakupionego towaru.

Stosownie natomiast do treści § 14 ust. 5 ww. rozporządzenia, wydatki poniesione za granicą na zakup paliwa i olejów mogą być dokumentowane paragonami lub dowodami kasowymi. Przy czym, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z cytowanych powyżej przepisów paragonami lub dowodami kasowymi może być dokumentowany zakup paliwa i olejów za granicą. Jednakże, paragon (dowód) musi spełniać wymagania określone w § 14 ust. 4 ww. rozporządzenia.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie świadczył na terytorium Niemiec usługi budowlane. Jeden z samochodów ciężarowych, stanowiący środek trwały prowadzonej działalności gospodarczej, będzie wykorzystywany przy realizacji ww. usług. Podczas tankowania samochodu na stacjach paliw w Niemczech Wnioskodawca będzie otrzymywał paragony fiskalne (w euro). Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W świetle powołanych przepisów, paragon fiskalny - zaopatrzony w datę i stempel (oznaczenie) jednostki wydającej paragon - określający ilość, cenę jednostkową oraz wartość, za jaką dokonano zakupu, uzupełniony na odwrocie przez podatnika o nazwisko (nazwę zakładu), adres oraz rodzaj (nazwę) zakupionego towaru będzie podstawą do zaliczenia poniesionego za granicą wydatku na zakup paliwa – do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, o ile wydatek ten będzie spełniał przesłanki wynikające z art. 22 ust. l ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie Wnioskodawca nie sporządza dodatkowo dowodu wewnętrznego, bowiem sam paragon, uzupełniony w sposób wskazany w § 14 ust. 4 ww. rozporządzenia, stanowi prawidłowe udokumentowanie wskazanych we wniosku wydatków i podstawę ich ujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Z uwagi na powyższe, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych za granicą na zakup paliwa oraz sposobu ich udokumentowania - jest prawidłowe,
• ujęcia ww. wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów na podstawie dowodu wewnętrznego - jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie nadmienić należy, że w zakresie sposobu przeliczenia na złote wydatków na zakup paliwa, poniesionych w walutach obcych wydane zostanie odrębne rozstrzygniecie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.