2014.09.09 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-647/14-3/JK
z 9 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy Miejskiej, przedstawione we wniosku z 29 maja 2014 r. (data wpływu 9 czerwca 2014 r.) uzupełnionym pismem z 27 sierpnia 2014 r. (data wpływu 3 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

prawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego oraz
nieprawidłowe w zakresie podstawy opodatkowania jak również w zakresie stawki podatku.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego oraz podstawy opodatkowania jak również w zakresie stawki podatku. Wniosek został uzupełniony 3 września 2014 r. o własne stanowisko w sprawie dotyczące części pytań.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 10 kwietnia 2014 roku Państwo M.Ł. i S.Ł. wystąpili z wnioskiem do Prezydenta Miasta o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości. Wnioskodawcy nie spełniali przesłanki art. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. z 2012 r., poz. 83) do nabycia prawa własności nieruchomości położonej w obrębie 4 miasta L., oznaczonej nr geodezyjnym 243/9, gdyż nie byli użytkownikami wieczystymi nieruchomości w dniu 13 października 2005 r., ani następcami prawnymi tych osób. Po udzieleniu pisemnej informacji o braku podstaw prawnych do przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności przedmiotowej nieruchomości w trybie wspomnianej wyżej ustawy Państwo Ł. wyrazili wolę nabycia przedmiotowej nieruchomości w trybie bezprzetargowym na rzecz użytkownika wieczystego na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r., poz. 518). Wnioskodawcy są współużytkownikami wieczystymi nieruchomości położonej w obrębie 4 miasta L., oznaczonej numerem geodezyjnym 243/9, o powierzchni 18 m2 stanowiącej własność Gminy Miejskiej oraz współwłaścicielami posadowionego na gruncie budynku transportu i łączności – garażu na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. Grunt został oddany w użytkowanie wieczyste umową z dnia 7 lipca 2010 roku na 85 lat.

Sprzedaż nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego regulują przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Stosownie do art. 32 wyżej wymienionej ustawy nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu. Z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości gruntowej wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Zbycie nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego następuje w drodze bezprzetargowej (art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Czynność ta rodzi po stronie wnioskodawców obowiązek zapłaty ceny nieruchomości. Zgodnie z art. 67 ust. 1 ustawy cenę nieruchomości ustala się na podstawie jej wartości. Na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną według stanu na dzień sprzedaży.

Z uwagi na fakt, iż nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste po dniu 1 maja 2004 roku, a przed dniem 1 stycznia 2011 roku czynność ta została opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej 22%. Również opłaty roczne wnoszone przez współużytkowników wieczystych przez okres użytkowania wieczystego gruntu w terminie do dnia 31 marca każdego roku zostały opodatkowane 22% podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy sprzedaż nieruchomości gruntowej w trybie bezprzetargowym na rzecz jej użytkownika wieczystego, następująca na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też transakcja ta nie będzie stanowiła dostawy towaru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług i będzie pozostawała poza zakresem tej ustawy?
Czy cena nieruchomości ustalona na podstawie jej wartości po zaliczeniu na jej poczet kwoty równej wartości prawa użytkowania wieczystego nieruchomości sprzedawanej w trybie bezprzetargowym jej użytkownikowi wieczystemu w przedstawionym stanie faktycznym, zapłacona przez współużytkowników wieczystych, będzie podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług?
Jeżeli cena nieruchomości sprzedawanej w trybie bezprzetargowym jej użytkownikowi wieczystemu będzie podstawą opodatkowania podatkiem VAT to jaką stawkę podatku należy zastosować?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W rozumieniu ustawy o VAT ustanowienie prawa wieczystego użytkowania gruntów jest uznane za dostawę towarów. W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste. Towarami, stosownie do zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, definicji legalnej, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Czynność oddawania gruntów stanowiących własność jednostki samorządu terytorialnego w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i prawnym regulują przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r., poz. 518). Na podstawie art. 13 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 ww. ustawy jednostka samorządu terytorialnego może oddawać grunty będące jej własnością w użytkowanie wieczyste. Sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej (art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami). W myśl art. 32 ustawy o gospodarce nieruchomościami nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu. Z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości gruntowej wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Zbycie nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego następuje w drodze bezprzetargowej (art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Cenę nieruchomości ustala się na podstawie jej wartości.

Na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną według stanu na dzień sprzedaży. Stosownie do art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) w granicach, określonych przez ustawy zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób.

W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

Analizy czynności ustanawiania prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w kontekście przepisów o podatku VAT dokonał Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów w uchwale z dnia 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FPS 1/06. Zdaniem ww. Sądu „(...) uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru zawarta w art. 2 pkt 6 analizowanej ustawy obejmuje grunty, należy opowiedzieć się za stanowiskiem, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy, a nie świadczenie usług, do którego odnosi się art. 8 ust. 1. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem – w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela”.

Mając na względzie powyższe, należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży nieruchomości gruntowej użytkownikowi wieczystemu, na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami, dostawą towaru w rozumieniu ustawy o VAT było ustanowienie prawa użytkowania wieczystego. Z chwilą oddania nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i wpisu w księdze wieczystej oraz wydania nieruchomości, użytkownik wieczysty uzyskał prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością, tak jak gdyby był jej właścicielem. Sprzedaż nieruchomości na rzecz jej użytkownika wieczystego w trybie ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi w istocie jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, bez wpływu na „władztwo do rzeczy”, które wieczysty użytkownik uzyskał już w momencie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego. Należy zatem przyjąć, że sprzedaż prawa własności nieruchomości na rzecz jej użytkownika wieczystego, nie spełnia dyspozycji normy art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (nie stanowi dostawy towaru, ani też innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT), zarówno w przypadku, gdy oddanie przedmiotowej nieruchomości w użytkowanie wieczyste nastąpiło przed dniem 1 maja 2004 roku, jak i w sytuacji, gdy ustanowiono prawo użytkowania wieczystego po tej dacie.

Oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste jest czynnością odpłatną. Stosownie do art. 71 ustawy o gospodarce nieruchomościami, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok, z zastrzeżeniem, że opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. W razie wygaśnięcia użytkowania wieczystego opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego za rok, w którym prawo wygasło, podlega zmniejszeniu proporcjonalnie do czasu trwania użytkowania wieczystego w tym roku.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Czynność oddania gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, która zostaje wykonana jednorazowo (w całości), a opłaty roczne nie są płatnościami za sukcesywne wykonywanie tej czynności w kolejnych okresach.

Opłaty roczne nie stanowią też rat opłaty za oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste.

W przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, która została wykonana przed dniem zmiany stawki podatku, dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta podlega opodatkowaniu według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności w momencie jej wykonania (art. 14a ustawy o podatku od towarów i usług).

W przedmiotowej sprawie grunt został oddany w użytkowanie wieczyste z dniem 7 lipca 2010 roku, zatem dostawa towarów nastąpiła 7 lipca 2010 r. tj. przed dniem zmiany stawki podatku VAT. Wypełniona została więc dyspozycja normy art. 14a ustawy.

Stosownie do art. 535 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Zapłata ceny warunkuje dojście umowy sprzedaży do skutku.

W momencie sprzedaży nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego w trybie bezprzetargowym dotychczasowy użytkownik wieczysty musi zapłacić cenę nieruchomości, ustaloną na podstawie jej wartości, pomniejszoną o kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości. Stosownie bowiem do art. 69 ustawy o gospodarce nieruchomościami, na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną według stanu na dzień sprzedaży.

Kwota, którą dotychczasowy użytkownik wieczysty wnosi z tytułu sprzedaży nieruchomości w trybie art. 32 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi cenę, na poczet której zalicza się wartość prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, a nie jest resztą ceny z tytułu użytkowania wieczystego.

Reasumując Gmina stoi na stanowisku, że sprzedaż prawa własności nieruchomości na rzecz jej użytkownika wieczystego, nie spełnia dyspozycji normy art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (nie stanowi dostawy towaru, ani też innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT), zarówno w przypadku, gdy oddanie przedmiotowej nieruchomości w użytkowanie wieczyste nastąpiło przed dniem 1 maja 2004 roku, jak i w sytuacji, gdy ustanowiono prawo użytkowania wieczystego po tej dacie. Przyjmując taki pogląd należy przyznać, że po stronie Gminy nie powstanie z tytułu sprzedaży prawa własności nieruchomości na rzecz jej użytkownika wieczystego obowiązek podatkowy, w zakresie podatku od towarów i usług, od ceny, tj. kwoty, którą wnosi dotychczasowy użytkownik wieczysty, ani też od kwoty, którą zalicza się na poczet ceny równej wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany przedstawił następujące stanowisko w sprawie:

Ad. 2.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r, Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwpólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej urnowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego:
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw o których mowa w pkt 5 i 6.

Odnosząc się do opisanego we wniosku z dnia 29 maja br. zdarzenia należy podkreślić, że sprzedaż prawa własności nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego nie spełnia dyspozycji normy art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie stanowi dostawy towaru, ani też innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. W przypadku sprzedaży nieruchomości gruntowej użytkownikowi wieczystemu na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami, dostawą towaru, w rozumieniu ustawy o VAT, było ustanowienie prawa użytkowania wieczystego. Z chwilą oddania nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i wpisu w księdze wieczystej oraz wydania nieruchomości użytkownik wieczysty uzyskał prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością, tak jak gdyby był jej właścicielem. Sprzedaż nieruchomości na rzecz jej użytkownika wieczystego w trybie ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi w istocie jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, bez wpływu na władztwo do rzeczy” które wieczysty użytkownik uzyskał już w momencie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego.

W momencie sprzedaży nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego w trybie bezprzetargowym dotychczasowy użytkownik wieczysty musi zapłacić cenę nieruchomości, ustaloną na podstawie jej wartości, pomniejszoną o kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości. Stosownie bowiem do art. 69 ustawy o gospodarce nieruchomościami na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną na dzień jej sprzedaży.

Zgodnie z art. 29a ustawy podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Mając na względzie przedstawione zdarzenie oraz fakt, iż w ocenie Gminy sprzedaż prawa własności nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego nie stanowi dostawy towaru, ani innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, należy przyjąć, iż cena nieruchomości ustalona na podstawie jej wartości po zaliczeniu na jej poczet kwoty równej wartości prawa użytkowania wieczystego nieruchomości sprzedawanej w trybie bezprzetargowym jej użytkownikowi wieczystemu nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT, w rozumieniu art. 29a ustawy.

Podstawą opodatkowania może być jedynie zapłata otrzymana za dokonanie czynności opodatkowanej. Jeżeli w przedstawionym zdarzeniu nie dochodzi do dokonania czynności opodatkowanej gdyż sprzedaż prawa własności nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego nie stanowi dostawy towaru, ani innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, to otrzymana zapłata nie może być w konsekwencji uznana za podstawę opodatkowania.

Jeżeli natomiast należałoby się odnieść do dostawy towaru to ona w omawianym zdarzeniu nastąpiła w momencie oddania nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste tj. w dniu 7 lipca 2010 r., wówczas dokonano między stronami czynności opodatkowanej. Z uwagi na fakt, że nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste po dniu 1 maja 2004 roku a przed dniem 1 stycznia 2011 roku czynność ta została opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej 22%. Również opłaty roczne wnoszone przez współużytkowników wieczystych przez okres użytkowania wieczystego gruntu w terminie do 31 marca każdego roku zostały opodatkowane 22% podatkiem VAT.

Gmina Miejska w kwestii przedmiotu i podstawy opodatkowania przy sprzedaży nieruchomości gruntowej w trybie bezprzetargowym na rzecz jej użytkownika wieczystego na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami prezentuje stanowisko że sprzedaż prawa własności nieruchomości na rzecz jej użytkownika wieczystego nie spełnia dyspozycji normy art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów usług, a więc nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (nie stanowi dostawy towaru, ani też innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT), zarówno w przypadku, gdy oddanie przedmiotowej nieruchomości w użytkowanie wieczyste nastąpiło przed dniem 1 maja 2004 roku, jak i w sytuacji, gdy ustanowiono prawo użytkowania wieczystego po tej dacie. Przyjmując taki pogląd należy przyznać, że po stronie Gminy nie powstanie z tytułu sprzedaży prawa własności nieruchomości na rzecz jej użytkownika wieczystego obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług, od ceny, tj. kwoty, którą wnosi dotychczasowy użytkownik wieczysty, ani też od kwoty, którą zalicza się na poczet ceny równej wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości. Natomiast podstawa opodatkowania musi być rozpatrywana w powiązaniu z przedmiotem opodatkowania. Podstawą opodatkowania uregulowaną w art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług w ocenie Gminy może być jedynie zapłata otrzymana za dokonanie czynności opodatkowanej. W przedstawionym przez Gminę we wniosku z dnia 29 maja br. zdarzeniu nie dochodzi do dokonania czynności podlegającej opodatkowaniu, zatem cena nieruchomości ustalona na podstawie jej wartości po zaliczeniu na jej poczet kwoty równej wartości prawa użytkowania wieczystego nieruchomości sprzedawanej w trybie bezprzetargowym jej użytkownikowi wieczystemu nie stanowi podstawy opodatkowania. Stanowisko to odnosi się do pytania pierwszego i drugiego zawartych w przedmiotowym wniosku.

Ad. 3.

Sprzedaż prawa własności nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego w trybie bezprzetargowym nie stanowi dostawy towaru, ani innej czynności opodatkowanej, stanowi w istocie jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, bez wpływu na „władztwo do rzeczy”, które wieczysty użytkownik uzyskał już w momencie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego. Dostawa towaru nastąpiła w momencie oddania nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste, tj. w dniu 7 lipca 2010 r. Podstawę opodatkowania i stawkę podatku VAT należałoby zatem odnieść do daty dostawy towaru. Wysokość stawki podatku VAT na dzień 7 lipca 2010 roku wynika z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 14a ustawy w przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, która została wykonana przed dniem zmiany stawki podatku, dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta podlega opodatkowaniu według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności w momencie jej wykonania.

Z uwagi na fakt, że grunt został oddany w użytkowanie wieczyste z dniem 7 lipca 2010 roku, zatem dostawa towarów nastąpiła 7 lipca 2010 roku, tj. przed dniem zmiany stawki podatku VAT. Wypełniona została więc dyspozycja normy art. 14a ustawy. W ocenie Gminy zatem w przedstawionym zdarzeniu właściwą stawką podatku VAT będzie stawka 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego oraz nieprawidłowe w zakresie podstawy opodatkowania jak również w zakresie stawki podatku.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Punkty 6 oraz 7 zostały dodane do przytoczonego przepisu ustawą z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320) i obowiązują od dnia 1 grudnia 2008 r. Należy jednak zaznaczyć, że wspomniana zmiana miała charakter wyłącznie techniczny potwierdzający dotychczas stosowaną praktykę.

W poprzednim stanie prawnym Naczelny Sąd Administracyjny, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy obejmuje grunty, opowiedział się za stanowiskiem, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy, a nie świadczenie usług, do którego odnosi się art. 8 ust. 1 (uchwała z dnia 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FPS 1/06).

Należy bowiem zauważyć, iż dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (tj. towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

Zaznaczyć należy, że przepis art. 7 ust. 1 ww. ustawy definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nią jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Należy ponadto wskazać, że czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, gdyż „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Zatem przy uwzględnieniu szerokiego, ekonomicznego, a nie cywilistycznego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”, należy uznać, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, ponieważ czynność ta została wymieniona w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Stosownie do art. 232 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), grunty stanowiące własność Skarbu Państwa a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym, i osobom prawnym.

W świetle art. 233 ustawy Kodeks cywilny – użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego, bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651, z późn. zm.), nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3.

Według ust. 2 tego artykułu, z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego (...).

Ponadto, zgodnie z art. 37 ust. 1 ww. ustawy, nieruchomości są sprzedawane lub oddawane w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu.

W myśl art. 37 ust. 2 pkt 5 ww. ustawy, nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. z 2012 r., poz. 83), decyzję o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości wydaje:

starosta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej – w przypadku nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, w tym również nieruchomości, w stosunku do których prawo własności Skarbu Państwa wykonują inne państwowe osoby prawne;
wójt, burmistrz, prezydent miasta, zarząd powiatu albo zarząd województwa – odpowiednio w przypadku nieruchomości stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego.

Ze złożonego wniosku wynika, że współużytkownicy wieczyści nieruchomości stanowiącej własność Gminy Miejskiej oraz współwłaściciele posadowionego na gruncie budynku transportu i łączności – garażu na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej wyrazili wolę nabycia od Wnioskodawcy przedmiotowej nieruchomości w trybie bezprzetargowym na rzecz użytkownika wieczystego na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami. Grunt został oddany w użytkowanie wieczyste umową z dnia 7 lipca 2010 roku na 85 lat. Z uwagi na fakt, iż nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste po dniu 1 maja 2004 roku, a przed dniem 1 stycznia 2011 roku czynność ta została opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej 22%. Również opłaty roczne wnoszone przez współużytkowników wieczystych przez okres użytkowania wieczystego gruntu w terminie do dnia 31 marca każdego roku zostały opodatkowane 22% podatkiem VAT.

W celu oceny czy sprzedaż przez Wnioskodawcę, nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste, na rzecz współużytkowników wieczystych, jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług należy przeanalizować, czy ustanowienie na rzecz współużytkowników wieczystych prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości w dniu 7 lipca 2010 r., stanowiło dostawę towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że do dnia 30 kwietnia 2004 r. czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dopiero z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zmieniła się zarówno definicja towaru, jak i zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Okoliczności przedmiotowej sprawy świadczą o tym, że obecny użytkownik wieczysty w sensie ekonomicznym nabył już prawo wieczystego użytkowania ww. nieruchomości gruntowej, a zatem w sensie ekonomicznym nabył już prawo do dysponowania gruntem jak właściciel. W świetle przepisów art. 7 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 ustawy doszło już do dostawy tej nieruchomości na rzecz obecnego wieczystego użytkownika.

Potwierdzeniem takiej interpretacji powyższego przepisu jest wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-320/88, w którym Trybunał ten orzekł, iż pojęcie „dostawy towarów” należy rozumieć jako przeniesienie prawa do dysponowania majątkiem rzeczowym jak właściciel, nawet jeżeli nie występuje przeniesienie prawa własności rzeczy w sensie prawnym.

W przedmiotowej sprawie należy również uwzględnić treść uchwały NSA z 28 stycznia 2007 r. sygn. akt I FPS 1/06.

Tym samym, sprzedaż nieruchomości na rzecz obecnego użytkownika w trybie ustawy o gospodarce nieruchomościami, będąca w istocie przekształceniem prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na „władztwo do rzeczy”, które użytkownik wieczysty uzyskał już w momencie objęcia prawa użytkowania wieczystego i nie może być traktowane jako sprzedaż tego samego towaru.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej w trybie bezprzetargowym na rzecz jej użytkownika wieczystego (następująca na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami) nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tej części stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Jednakże w przypadku, gdy zarówno ustanowienie prawa użytkowania wieczystego jak i sprzedaż nieruchomości na rzecz dotychczasowego jej użytkownika wieczystego nastąpiły po dniu 30 kwietnia 2004 r. nie można podzielić poglądu, że są one neutralne na gruncie obowiązujących przepisów. Uznając, że ustanowienie użytkowania wieczystego stanowi dostawę gruntu podlegającą opodatkowaniu (za wynagrodzeniem: kwoty pierwszej opłaty oraz opłat rocznych) należy uznać, że w związku ze sprzedażą nieruchomości na rzecz jej dotychczasowego użytkownika wieczystego (za zapłatą uzgodnionej ceny) – w świetle wykładni dokonanej przez NSA na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zmianie ulega jedynie kwota należna z tytułu dokonanego już, jak wynika z ww. uchwały, przeniesienia władztwa nad gruntem (podlegające opodatkowaniu przyszłe opłaty roczne zostają zastąpione jedną kwotą, o której mowa w art. 69 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Zobowiązanym do opodatkowania w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste jest właściciel, tj. Gmina – opodatkowanie winno być zrealizowane na zasadach obowiązujących w momencie powstania obowiązku podatkowego.

W przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstawał do 31 grudnia 2013 r. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu, o czym stanowi art. 19 ust. 16b ustawy.

Powyższy przepis był odstępstwem od ogólnej zasady powstania obowiązku podatkowego określonej w art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Od 1 stycznia 2014 r. na podstawie art. 1 pkt 16 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013r, poz. 35 z późn. zm.) uchylono art. 19 i punktem 17 dodano przepis art. 19a.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi (art. 19a ust. 3 ustawy).

Jak stanowi art. 19a ust. 4 ustawy – przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, z wyjątkiem dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2.

Stosownie do art. 41 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę – art. 41 ust. 13 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 14a ustawy – w przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem, która została wykonana przed dniem zmiany stawki, dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta jest opodatkowana według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności w momencie jej wykonania.

W konsekwencji, w analizowanej sprawie (dla gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste w dniu 7 lipca 2010 r.) nie będzie miał zastosowania przepis art. 41 ust. 14b ustawy (obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.), w myśl którego czynności, dla których w związku z ich wykonywaniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się, na potrzeby ust. 14a, za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, z zastrzeżeniem ust. 14c.

Zatem, w przypadku gdy Gmina oddała grunt w użytkowanie wieczyste, a tym samym wykonała czynność podlegającą opodatkowaniu, tj. dostawę towarów – przed dniem zmiany stawki podatku VAT, w przedmiotowej sprawie w dniu 7 lipca 2010 r., to stwierdzić należy, że została spełniona dyspozycja cytowanego wyżej przepisu art. 41 ust. 14a ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe oznacza, że wnoszone po dniu 31 grudnia 2010 r. opłaty roczne od oddania gruntu w użytkowanie wieczyste podlegają opodatkowaniu według stawki podatku obowiązującej dla tej czynności w momencie jej wykonania, czyli w rozważanej sprawie, w wysokości 22%.

Wskazać należy, że zgodnie art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Czynność oddania gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, która zostaje wykonana jednorazowo (w całości), a kolejne opłaty roczne nie są płatnościami za sukcesywne wykonywanie tej czynności w kolejnych okresach (której dotyczą opłaty).

Tym samym, Gmina będzie zobowiązana do odprowadzenia podatku należnego w związku z kontynuacją dokonanej już dostawy towarów, i z zapłatą różnicy pomiędzy ustaloną kwotą do zapłaty, a kwotą wniesioną z tytułu użytkowania wieczystego. Gmina więc będzie obowiązana do wystawienia faktury VAT na resztę ceny z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste, która to kwota opodatkowana będzie 22% stawką podatku VAT.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Reasumując, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej, będącej w użytkowaniu wieczystym na rzecz użytkowników wieczystych, nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tym samym pozostaje poza zakresem ustawy.

Jednakże opłata związana ze zbyciem tego prawa, pomniejszona o kwotę wniesioną z tytułu użytkowania wieczystego stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT stawką z dnia dostawy, tj. 22%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin