2014.10.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-721/14/LSz
z 29 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 lipca 2014 r. (data wpływu 17 lipca 2014 r.) uzupełnionym pismem z 15 października 2014 r. (data wpływu 23 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, przypadku prowadzenia usług rachunkowo-księgowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, przypadku prowadzenia usług rachunkowo-księgowych.

Wniosek został uzupełniony pismem z 15 października 2014 r. (data wpływu 23 października 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-721/14/LSz z 30 września 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W związku z założeniem jednoosobowej działalności gospodarczej, w której Wnioskodawca zamierza zajmować się świadczeniem usług rachunkowo-księgowych, bez doradztwa podatkowego zaistniał problem związany z klasyfikacją ww. usług w PKD pod kodem 6920.Z (łączącym usługi rachunkowo-księgowe i doradztwo-podatkowe).

Ponieważ Wnioskodawca rozpoczyna dopiero działalność, więc jej skala nie będzie duża – z pewnością nie przekroczy kwoty 150 tys. zł/rocznie - Wnioskodawca chciałby skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT, które w związku z tym kodem PKD 6920.Z nie jest takie oczywiste. Zwolnienie to jest dla Wnioskodawcy tym bardziej istotne, iż zamierza pracować dla firmy zarządzającej Wspólnotami Mieszkaniowymi na zlecenie, która to działalność jest zwolniona z VAT i usługi Wnioskodawcy nie będą konkurencyjne, jeśli chodzi o cenę (podwyższoną o VAT).

Okazuje się, że pod kodem 6920.Z sklasyfikowane są również usługi z zakresu doradztwa podatkowego, których Wnioskodawca nie zamierza świadczyć, a które podlegają VAT.

Zgodnie z informacją telefoniczną z Krajowej Izby Podatkowej – na podstawie klasyfikacji PKWiU, które tu ma znaczenie – usługi rachunkowo-księgowe sklasyfikowane są pod kodem 69.20.2 i nie podlegają VAT, a usługi z zakresu doradztwa podatkowego – pod kodem 69.20.1 i podlegają VAT, ale Wnioskodawca tych usług nie zamierza świadczyć.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

Działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia usług rachunkowo-księgowych Wnioskodawca rozpoczął 5 lipca 2014 r.
W 2014 r. Wnioskodawca nie przewiduje przekroczenia limitu obrotów, o których mowa w art. 113 ust. 1 Ustawy o VAT w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej.
W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie zamierza wykonywać żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 1 Ustawy o VAT, tj. czynności w odniesieniu do których istnieje ograniczenie stosowania zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 Ustawy o VAT.
Wnioskodawca nie będzie sporządzać i podpisywać deklaracji podatkowych w ramach odrębnego zlecenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 15 października 2014 r.):

Czy na podstawie art. 113 ust. 1 Ustawy o VAT – Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT w okresie rozpoczęcia działalności do momentu przekroczenia limitu obrotów (tj. 150 tys. zł) w proporcji do okresu prowadzonej działalności rachunkowo-księgowej (PKWiU: 69.20.2) bez usług doradztwa?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, iż w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza zajmować się wyłącznie świadczeniem usług rachunkowo – księgowych – bez doradztwa podatkowego – Wnioskodawca chciałby skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT (do 150 tys. zł) i nie dokonywać zgłoszenia VATR, gdyż same usługi rachunkowo-księgowe sklasyfikowane w PKWiU pod kodem 6920.2 – nie podlegają VAT.

Problematyczna jest klasyfikacja PKD, która łączy obydwa rodzaje działalności pod kodem 6920.Z, w tym działalność rach. – księgową nie podlegającą VAT i usługi z zakresu doradztwa podatkowego – podlegające VAT, a którą to klasyfikacją należy posłużyć się w ewidencji gospodarczej.

Wnioskodawca złożył w Urzędzie Skarbowym oświadczenie o świadczeniu usług o charakterze rachunkowo-księgowym bez doradztwa podatkowego i Wnioskodawca uważa (zresztą zgodnie z informacją telefoniczną z Krajowej Izby Podatkowej), że nie musi się rejestrować VATR do 150 tys. zł obrotu/rocznie czyli, że Wnioskodawca jest zwolniony podmiotowo z VAT.

Niemniej Wnioskodawca prosi jeszcze o interpretację.

W uzupełnieniu stanowiska Wnioskodawca podał, że we wniosku ORD-IN z dnia 10 lipca 2014 r. Wnioskodawca wyraził pogląd, że może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 Ustawy o VAT bez konieczności rejestrowania się na formularzu VATR.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi brak jednoznacznego stanowiska w Urzędzie Skarbowym, co do metody klasyfikacji usług w stosunku do których istnieją ograniczenia stosowania zwolnienia podmiotowego (art. 113 ust. 13 Ustawy o VAT).

Zgodnie z informacją telefoniczną z Krajowej Izby Podatkowej – dla celów klasyfikacji usług na gruncie przepisów ustawy o VAT stosuje się klasyfikację PKWiU, w której usługi rachunkowo-księgowe (bez doradztwa) sklasyfikowane są pod kodem 69.20.2 i nie podlegają VAT.

Jednak przy rejestracji działalności – we wniosku CEIDG1 stosowana jest klasyfikacja, która łączy działalność rachunkowo-księgową i doradztwo pod jednym kodem 6920.Z.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ww. ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1.wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

2.odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

transakcji związanych z nieruchomościami,
usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
usług ubezpieczeniowych

-jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3.odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ww. ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1.dokonujących dostaw:

towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
wyrobów tytoniowych,
samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji

budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
terenów budowlanych,
nowych środków transportu;

2.świadczących usługi:

prawnicze,
w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
jubilerskie;

3.nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

W tym miejscu podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 ze zm.), czynności doradztwa podatkowego obejmują:

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., czynności doradztwa podatkowego obejmują:

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Z kolei art. 2 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym stanowi, że zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 3 tej ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
adwokaci i radcowie prawni;
biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, są:

osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych;
adwokaci i radcowie prawni;
biegli rewidenci.

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013, poz. 330 ze zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl art. 76a ust. 2 ustawy o rachunkowości, przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

-w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;
pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

-o czym stanowi art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości.

Stosownie do art. 76a ust. 4 ww. ustawy, w brzmieniu do 9 sierpnia 2014 r., uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Należy zauważyć, że w wyniku nowelizacji ww. ustawy o doradztwie podatkowym zmianie uległa treść art. 2 ust. 1 pkt 2, poprzez wymienienie w nim również ksiąg rachunkowych. Do dnia 9 sierpnia 2014 r. doradcy podatkowi mogli prowadzić księgi rachunkowe w oparciu o art. 76a ust. 4 ww. ustawy o rachunkowości. Przepis ten został jednak uchylony z dniem 10 sierpnia 2014 r., w związku z czym zasadnym było rozszerzenie katalogu czynności wymienionego w art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o doradztwie podatkowym.

Ponadto zmianie uległa treść art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym. W konsekwencji czynności, o których mowa w ww. art. 2 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 może wykonywać każda zainteresowana osoba. Nowe przepisy nie wprowadzają żadnych wymogów co do tych osób, odnośnie np. konieczności posiadania odpowiedniego wykształcenia.

Natomiast podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym pozostaną nadal jedynie:

osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
adwokaci i radcowie prawni.

Mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu ze zwolnienia podmiotowego, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. A zatem jedynie w sytuacji świadczenia usług rachunkowych lub rachunkowo-księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca rozpoczął 5 lipca 2014 r. prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia usług rachunkowo-księgowych bez doradztwa podatkowego.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie zamierza wykonywać żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 Ustawy o VAT, tj. czynności w odniesieniu do których istnieje ograniczenie stosowania zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 Ustawy o VAT. Wnioskodawca nie będzie też sporządzać i podpisywać deklaracji podatkowych w ramach odrębnego zlecenia. Wnioskodawca wskazał, że usługi rachunkowo-księgowe sklasyfikowane są pod kodem 69.20.2 i nie podlegają VAT, a usługi z zakresu doradztwa podatkowego – pod kodem 69.20.1 i podlegają VAT, ale Wnioskodawca tych usług nie zamierza świadczyć.

Wnioskodawca nie przewiduje w 2014 r. przekroczenia limitu obrotów, o których mowa w art. 113 ust. 1 Ustawy o VAT w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z powyższego wynika, że towary i usługi będące przedmiotem opodatkowania, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, dla których przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. identyfikuje się za pomocą Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, wprowadzonej w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Tym samym symbol PKD dla świadczonych usług rachunkowo-księgowych wskazany przez Wnioskodawcę na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie znajduje zastosowania dla celów podatku VAT.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w sytuacji rozpoczęcia działalności gospodarczej w postaci prowadzenia usług rachunkowo-księgowych od 5 lipca 2014 r. do momentu przekroczenia limitu obrotów w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, w związku z rozpoczęciem wykonywania działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia usług rachunkowo-księgowych, jeżeli jak wskazał Wnioskodawca we wniosku, planowany obrót w 2014 r. nie przekroczy limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej i przy założeniu, że – jak wskazano we wniosku – Wnioskodawca nie będzie wykonywać usług o charakterze doradczym, nie będzie udzielać porad prawnych ani wykonywać którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT wykluczających prawo do zwolnienia podmiotowego.

Jeżeli jednak faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwolnienie utraci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca mógł skorzystać od 5 lipca 2014 r. ze zwolnienia podmiotowego z tytułu rozpoczęcia działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia usług rachunkowo-księgowych, sklasyfikowanych w PKWiU jako 69.20.2 – usługi rachunkowo-księgowe, nie świadcząc usług doradztwa, lecz nie jak wskazał Wnioskodawca we wniosku, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, ale na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT .

Z kolei przepis art. 113 ust. 1 ustawy o VAT będzie miał zastosowanie w kolejnych latach prowadzenia działalności gospodarczej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, lecz na innej podstawie prawnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin