Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-472/14/UH
z 11 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 kwietnia 2014 r. (data wpływu 28 kwietnia 2014 r.) uzupełniony pismem z 25 lipca 2014 r. (data wpływu 30 lipca 2014 r.) oraz pismem z 7 sierpnia 2014 r. (data wpływu 11 sierpnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z modernizacją oraz bieżącym utrzymaniem kortu tenisowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z modernizacją oraz bieżącym utrzymaniem kortu tenisowego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 25 lipca 2014 r. (data wpływu 30 lipca 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 17 lipca 2014 r. znak: IBPP3/443-472/14/UH oraz pismem z 7 sierpnia 2014 r. (data wpływu 11 sierpnia 2014 r.).

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismem z 25 lipca 2014 r. oraz z 7 sierpnia 2014 r. został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dom Kultury w …. (Wnioskodawca) jest gminną samorządową jednostką organizacyjną. Zgodnie ze swym statutem Dom Kultury prowadzi wielokierunkową działalność w dziedzinie rozwoju i upowszechniania regionalnej i narodowej kultury wśród mieszkańców miasta i gminy. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Dokonuje sprzedaży zwolnionej oraz opodatkowanej. Usługi objęte zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług obejmują między innymi opłaty w kołach zainteresowań – muzycznych, tanecznych, plastycznych, współorganizacja imprez kulturalnych niebiletowanych, organizacja imprez kulturalnych na zlecenie itp. Usługi opodatkowane stawką 8% na podstawie załącznika nr 3 poz. 182 do ustawy o podatku od towarów i usług to bilety wstępu do kina, bilety wstępu na imprezy kulturalne i rozrywkowe itp. Usługi opodatkowane stawką 23% to wynajem pomieszczeń, wynajem sprzętu nagłośnieniowego, usługi reklamowe, usługi ksero itp. W odniesieniu do zakupów związanych zarówno z działalnością zwolnioną jak i opodatkowaną Wnioskodawca odlicza część podatku naliczonego zgodnie z wyliczonym wskaźnikiem proporcji.

W 2013 r. na podstawie umowy użyczenia zawartej z Gminą Wnioskodawca otrzymał w bezpłatne używanie działkę, na której znajduje się kort tenisowy. W maju 2014 r. Wnioskodawca będzie realizował przedsięwzięcie polegające na modernizacji ww. kortu polegające na wyłożeniu nawierzchni kortu powłoką akrylową. Ponadto zamontowane będą piłkochwyty, słupki aluminiowe i siatka do gry. Realizowane przedsięwzięcie finansowane będzie zarówno ze środków własnych jak i ze środków Samorządu Województwa w ramach działania 413 „Wdrażanie lokalnych strategii rozwoju” objętego PROW na lata 2007–2013.

Kort tenisowy będzie znajdował się w zarządzie i dyspozycji Wnioskodawcy. Na etapie sporządzania wniosku o przyznanie pomocy ze środków Województwa Wnioskodawca oświadczył, że korzystanie z kortu będzie nieodpłatne. Z wniosku o dofinansowanie wynika też, że koszt podatku VAT przy realizacji projektu będzie uznany za koszt niekwalifikowalny i nie będzie podlegał refundacji w ramach przyznanego dofinansowania. Na etapie realizacji inwestycji Wnioskodawca, podjął decyzję, że od korzystających z kortu będzie pobierana opłata eksploatacyjna w wysokości „przysłowiowej złotówki”, mająca na celu pokrycie kosztów utrzymania kortu (ochrona obiektu, utrzymanie porządku i czystości, drobne naprawy konserwacyjne związane z funkcjonowaniem kortu) oraz pobierane będą opłaty za wypożyczenie rakiet oraz piłek do gry. Wpływy z opłat, do których będzie naliczana podstawowa stawka VAT, będą stanowiły obrót Wnioskodawcy, będą wykazywane w rejestrach i deklaracjach VAT i z tego tytułu będzie rozliczany podatek należny.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca poinformował, że we wniosku z 23 kwietnia 2014 r. w części E1 zakreślono pozycję 50 (zdarzenie przyszłe). Na dzień uzupełnienia wniosku przedmiot wniosku zmienił status na „zaistniały stan faktyczny”. Roboty budowlane na korcie tenisowym zakończono 20 maja 2014 r. Kort tenisowy oddano do użytkowania w pierwszej dekadzie czerwca. Do chwili obecnej Wnioskodawca nie skorzystał z możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury dokumentującej zakup zrealizowanej inwestycji a podatek VAT należny od pobieranych opłat odprowadza w całości do właściwego miejscowo urzędu skarbowego.

Jednocześnie Wnioskodawca uzupełnił wniosek odpowiadając na nw. pytania:

1. Czy kort tenisowy objęty zakresem prac modernizacyjnych będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT?
   W odpowiedzi podano: Kort tenisowy wykorzystywany jest do działalności opodatkowanej i niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.
   
2. Czy każdy użytkownik kortu, będzie ponosił opłatę za korzystanie z niego?
   W odpowiedzi podano: Kort tenisowy od momentu oddania do używania jest przeznaczony do nieodpłatnego używania przez dzieci i młodzież ze szkół podstawowych, gimnazjalnych, stowarzyszenia, kluby sportowe i inne organizacje społeczne działające na terenie miasta i gminy. Pozostałe osoby w tym zakłady pracy, osoby prywatne, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą organizujące na korcie płatne lekcje, instruktaż oraz treningi obowiązane są do wniesienia opłaty tylko w przypadku rezerwacji kortu tenisowego czyli prawa pierwszeństwa do korzystania z obiektu w określonym czasie (opłata rezerwacyjna). Wraz z opłatą rezerwacyjną zgodną z ustalonym cennikiem pobierana jest opłata eksploatacyjna w wysokości 1,00 zł. Podmioty mające prawo do bezpłatnego korzystania z kortu (dzieci, młodzież, stowarzyszenia, kluby sportowe) nie mają obowiązku wnoszenia opłaty rezerwacyjno-eksploatacyjnej. W przypadku korzystania ze sprzętu do gry (piłki i rakiety) należącego do Wnioskodawcy, od wszystkich korzystających z kortu tenisowego a więc także od dzieci, młodzieży, członków stowarzyszeń i klubów sportowych jest pobierana opłata za wynajem.
   
3. Czy obiekt będzie służył również innym rodzajom działalności np. działalności zwolnionej od podatku VAT lub niepodlegającej opodatkowaniu VAT?
   W odpowiedzi podano: Obiekt nie będzie służył działalności zwolnionej o której mowa w art. 43.1 pkt 32, natomiast będzie służył działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca będzie organizował imprezy własne – turnieje tenisowe służące upowszechnianiu, rozwojowi i zaspokajaniu potrzeb społecznych w zakresie kultury fizycznej w ramach imprez np. „ Akcja Lato”. Organizowane imprezy będą bezpłatne.
   
4. Czy kort będzie w jakimś zakresie udostępniany nieodpłatnie?
   W odpowiedzi podano: Kort tenisowy udostępniony jest do nieodpłatnego używania przez dzieci i młodzież ze szkół podstawowych, gimnazjalnych, stowarzyszenia, kluby sportowe i inne organizacje społeczne działające na terenie miasta i gminy.
   Ponadto obiekt będzie udostępniany do nieodpłatnego korzystania na prowadzenie zajęć dydaktycznych i rozgrywek sportowych przez jednostki organizacyjne miasta (szkoły podstawowe i gimnazja).
   Kort będzie także wykorzystywany do organizacji turniejów tenisa ziemnego podczas imprez rekreacyjno-sportowych lub kulturalnych ważnych dla promocji Miasta (np. Dni …).
   
5. Proszę podać dokładne daty realizowania inwestycji, datę pierwszej i ostatniej faktury
   dokumentującej zakupy związane z inwestycją.
   W odpowiedzi podano: Zgodnie z protokołem przekazania terenu budowy oraz protokołem odbioru robót budowlanych inwestycja realizowana była w okresie od 16 kwietnia 2014 r. do 20 maja 2014 r., wykonawca wystawił fakturę 28 maja 2014 r. W dniu 7 czerwca 2014 r. Wnioskodawca zakupił rakiety i piłki do gry.
   
6. Proszę podać datę kiedy podjęto decyzję, że od korzystających z kortu będzie pobierana opłata eksploatacyjna? Czy było to przed rozpoczęciem rzeczowej realizacji inwestycji?
   W odpowiedzi podano: Decyzję o pobieraniu opłaty eksploatacyjnej podjęto w kwietniu 2014 r. przed rozpoczęciem inwestycji. Ponadto, ze względu na duże zainteresowanie korzystania z kortu po oddaniu obiektu do używania podjęto decyzję o pobieraniu opłaty rezerwacyjnej.
   
7. Czy zakupy związane z modernizacją kortu, o których mowa we wniosku stanowią wydatki na wytworzenie nieruchomości? Zgodnie z art. 2 pkt 14a ustawy, przez wytworzenie nieruchomości, rozumieć należy wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.
   W odpowiedzi podano: Zakupy ponoszone na modernizację kortu tenisowego nie są wydatkami, o których mowa w art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, gdyż nie są wydatkami związanymi z wytworzeniem nieruchomości stanowiącej majątek przedsiębiorstwa Domu Kultury.
   
8. Czy w fakturach VAT dokumentujących zakupy związane z modernizacją kortu oraz bieżącym utrzymaniem kortu tenisowego jako nabywca będzie wskazany Wnioskodawca?
   W odpowiedzi podano: Na fakturze dokumentującej zakup związany z realizowaną inwestycją nabywcą jest Wnioskodawca. Także na wszystkich innych ewentualnych fakturach związanych z bieżącym utrzymaniem kortu nabywcą będzie Wnioskodawca.
   
   

Wnioskodawca wskazał również, że zarówno w przypadku zakupów dotyczących modernizacji kortu tenisowego (wydatki inwestycyjne) oraz późniejszych zakupów dotyczących utrzymania kortu tenisowego (wydatki bieżące) nie ma możliwości jednoznacznego przyporządkowania podatku naliczonego od ww. wydatków wyłącznie do działalności opodatkowanej lub wyłącznie do działalności niepodlegającej opodatkowaniu VAT. Zakupy te związane są równocześnie z obiema kategoriami działalności i nie ma obiektywnej możliwości ich przyporządkowania do poszczególnych kategorii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie wskazanego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca ma na zasadach ogólnych wykazanych w przepisie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach zakupowych dotyczących modernizacji kortu (wydatki inwestycyjne) a później także na fakturach dotyczących utrzymania kortu tenisowego?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 86 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Jednocześnie, towary i usługi nabyte w celu zmodernizowania kortu tenisowego będą wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (opłata eksploatacyjna). W opisanym przypadku nie będzie świadczona usługa najmu ani pobierana opłata za bilety wstępu, a jedynie pobierana opłata eksploatacyjna i ewentualnie opłata za wypożyczenie sprzętu do gry. Pobierane opłaty eksploatacyjne nie będą wynagrodzeniem za prawo do korzystania z nieruchomości, ani formą czynszu a jedynie partycypacją korzystających z kortu w kosztach utrzymania obiektu. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że pobieranie opłaty eksploatacyjnej jest wystarczającą przesłanką do pełnego odliczenia podatku VAT zarówno od wydatków inwestycyjnych jak i wydatków na bieżące utrzymanie kortu, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wszelkich transakcji, których przedmiotem jest świadczenie usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Kwestię prawa do odliczenia podatku od towarów i usług reguluje przepis art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w myśl którego, w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a) ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., nadanym art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 35), kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. przepisem art. 86 ust. 7b ustawy – w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości – stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy – rozumieć należy wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Z powołanego art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, wynika, że związek zakupu z czynnością opodatkowaną jest jednym z podstawowych warunków, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Przepis ten wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług – przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej – wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy – zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy (w brzmieniu od 1 stycznia 2014 r.) – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Podatnikami – zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest gminną samorządową jednostką organizacyjną. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Na podstawie umowy użyczenia zawartej z Gminą w 2013 r. otrzymał w bezpłatne używanie działkę, na której znajduje się kort tenisowy. Wnioskodawca dokonał w okresie od 16 kwietnia 2014 r. do 20 maja 2014 r., modernizacji tego kortu polegającej na wyłożeniu nawierzchni kortu powłoką akrylową, zamontowaniu piłkochwytów, słupków aluminiowych i siatki do gry. Kort tenisowy znajdował się będzie w zarządzie i dyspozycji Wnioskodawcy. Kort tenisowy wykorzystywany jest do działalności opodatkowanej i niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Kort tenisowy od momentu oddania do używania jest przeznaczony do nieodpłatnego używania przez dzieci i młodzież ze szkół podstawowych, gimnazjalnych, stowarzyszenia, kluby sportowe i inne organizacje społeczne działające na terenie miasta i gminy. Pozostałe osoby w tym zakłady pracy, osoby prywatne, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą organizujące na korcie płatne lekcje, instruktaż oraz treningi obowiązane są do wniesienia opłaty tylko w przypadku rezerwacji kortu tenisowego (opłata rezerwacyjna). Z opłatą rezerwacyjną pobierana jest opłata eksploatacyjna, która ma pokryć koszty utrzymania kortu jak ochrona obiektu, utrzymanie porządku i czystości, drobne naprawy konserwacyjne związane z funkcjonowaniem kortu). W przypadku korzystania ze sprzętu do gry (piłki i rakiety zakupione 7 czerwca 2014 r) należącego do Wnioskodawcy, od wszystkich korzystających z kortu tenisowego a więc także od dzieci, młodzieży, członków stowarzyszeń i klubów sportowych jest pobierana opłata za wynajem.

Organizowane przez Wnioskodawcę imprezy własne jak turnieje tenisowe podczas imprez rekreacyjno-sportowych lub kulturalnych służące upowszechnianiu, rozwojowi i zaspokajaniu potrzeb społecznych w zakresie kultury fizycznej w ramach imprez np. „ …” będą bezpłatne.

Decyzję o pobieraniu opłaty eksploatacyjnej podjęto w kwietniu 2014 r. przed rozpoczęciem inwestycji. Ponadto, ze względu na duże zainteresowanie korzystania z kortu po oddaniu obiektu do używania podjęto decyzję o pobieraniu opłaty rezerwacyjnej.

Zakupy ponoszone na modernizację kortu tenisowego nie są wydatkami, o których mowa w art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, gdyż nie są wydatkami związanymi z wytworzeniem nieruchomości stanowiącej majątek przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Na fakturze dokumentującej zakup związany z realizowaną inwestycją nabywcą jest Wnioskodawca. Także na wszystkich innych ewentualnych fakturach związanych z bieżącym utrzymaniem kortu nabywcą będzie Wnioskodawca.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości od zakupów dotyczących utrzymania kortu tenisowego (wydatki bieżące) oraz od zakupów dotyczących modernizacji kortu tenisowego (wydatki inwestycyjne).

Jak wcześniej wskazano, odliczenie podatku naliczonego na podstawie art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy w tym miejscu podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako generalna zasada podatku VAT, nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Realizacja tego prawa powinna być dokonana niezwłocznie co do wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Fundamentalne znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Wyrażoną wyżej generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób technicznoprawny regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy – w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienia całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 – art. 90 ust. 2 ustawy.

Proporcję, o której mowa w ust. 2 – na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy – ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zatem, dokonując analizy cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, że na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Podkreślić należy, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych). Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy.

Wprowadzone w art. 90 ustawy ograniczenie w prawie do odliczenia podatku naliczonego, jak wyżej wykazano, dotyczy wyłącznie zakupów wykorzystywanych zarówno do działalności opodatkowanej, jak i zwolnionej.

Zatem, jeżeli jest możliwe przyporządkowanie zakupów do poszczególnych rodzajów działalności, tj. opodatkowanej lub niepodlegającej opodatkowaniu, to Wnioskodawcy będącemu podatnikiem VAT, zgodnie z cytowanym przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w części, w jakiej poniesione wydatki służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Natomiast w przypadku, gdy nie jest możliwe przyporządkowanie zakupów do poszczególnego rodzaju działalności, tj. opodatkowanej lub niepodlegającej opodatkowaniu, wówczas Wnioskodawcy przysługuje w całości prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z działalnością opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy przywołać uchwałę NSA w składzie 7 Sędziów z dnia 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 9/10, gdzie wskazano, że: „(…) w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności), podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 u.p.t.u., lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegających w ogóle opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży. W przypadku gdy podatnik wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane oraz czynności niepodlegające podatkowi, nie ma obowiązku stosowania odliczenia częściowego (gdyby ewentualnie chciał ustalać proporcję sprzedaży dla celów odliczenia, to wyniesie ona 100%)”.

W związku z powyższym, należy zaznaczyć, że wprowadzone w art. 90 ustawy ograniczenie w prawie do odliczenia podatku naliczonego, jak wyżej wykazano, dotyczy wyłącznie zakupów wykorzystywanych zarówno do działalności opodatkowanej, jak i zwolnionej. Tym samym, brak jest podstaw do ograniczania możliwości podatnika do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych jednocześnie z czynnościami opodatkowanymi i niepodlegającymi opodatkowaniu. Zatem, w sytuacji gdy zakupy służą zarówno czynnościom opodatkowanym, jak i niepodlegającym opodatkowaniu, a podatnik nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania ww. zakupów do określonego rodzaju sprzedaży, to przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Stwierdzić zatem należy, że w odniesieniu do wydatków bieżących dotyczących utrzymania kortu tenisowego oraz wydatków inwestycyjnych dotyczących modernizacji kortu tenisowego Wnioskodawca będzie miał pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki ponieważ jak wskazał w opisie sprawy Wnioskodawca nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania podatku naliczonego od ww. wydatków wyłącznie do działalności opodatkowanej lub wyłącznie do działalności niepodlegającej opodatkowaniu VAT, a zakupy inwestycyjne nie są wydatkami, o których mowa w art. 86 ust. 7b ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz zaprezentowany we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że w przypadku podatku naliczonego dotyczącego wydatków związanych z funkcjonowaniem (utrzymaniem) kortu tenisowego i wydatków na modernizację kortu oraz braku obiektywnej możliwości jednoznacznego przyporządkowania podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki wyłącznie do jednej kategorii działalności, tj. opodatkowanej lub niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca będzie miał prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od ww. wydatków, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznaczyć również należy, że w niniejszym rozstrzygnięciu nie dokonano oceny prawidłowości przyporządkowania wymienionych wydatków do poszczególnych rodzajów działalności – opodatkowanej oraz będącej poza zakresem opodatkowania, a także przyporządkowania wymienionych wydatków do tych obszarów działalności Wnioskodawcy. Przedstawione we wniosku przyporządkowanie przyjęto jako element opisanego stanu faktycznego. W interpretacji nie dokonano oceny, czy faktycznie Wnioskodawca nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania dokonanych zakupów do jednego konkretnego rodzaju prowadzonej działalności. Ocena prawidłowości i zasadności przyjętego przez Wnioskodawcę podziału wydatków może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego lub kontrolnego przez właściwy organ podatkowy. W przypadku ustalenia odmiennego stanu faktycznego niż zaprezentowany we wniosku interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych

Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, a zwłaszcza dotyczące usług zwolnionych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa rozpatrzone.

Końcowo należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 cyt. w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W niniejszej interpretacji nie dokonano oceny prawidłowości uznania przez Wnioskodawcę realizowanych czynności za niepodlegające opodatkowaniu oraz opodatkowane podatkiem VAT oraz czy zakupy ponoszone na modernizację kortu tenisowego nie są wydatkami, o których mowa w art. 86 ust. 7b ustawy o VAT. Powyższe stwierdzenie przyjęto jako element opisanego stanu faktycznego i nie było ono przedmiotem oceny.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270) Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.