2014.09.05 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-511/14/MS
z 5 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 maja 2014 r. (data wpływu 26 maja 2014 r.), uzupełnionym pismem z 19 sierpnia 2014 r. (data wpływu 25 sierpnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wykonanie docieplenia budynku Wnioskodawcy wykorzystywanego do działalności zwolnionej i opodatkowanej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek z 21 maja 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wykonanie docieplenia budynku Wnioskodawcy wykorzystywanego do działalności zwolnionej i opodatkowanej.

Wniosek uzupełniono pismem z 19 sierpnia 2014 r. (data wpływu 25 sierpnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 14 sierpnia 2014 r. znak: IBPP1/443-511/14/MS.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prosi o zajęcie stanowiska w indywidualnej sprawie dotyczącej odliczenia podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach za wykonanie usług termomodernizacji tj. docieplenia budynku Wnioskodawcy wykorzystywanego w 1/2 części na wynajem 5 mieszkań dla byłych pracowników (mieszkalnej art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT) a w 1/2 części przeznaczonego do prowadzenia statutowej działalności w zakresie sprzedaży detalicznej (sklepy) oraz wynajem (kawiarnia).

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Działalność Wnioskodawcy to sprzedaż detaliczna oraz produkcja pieczywa i wynajem pomieszczeń. Wskaźnik odliczenia podatku VAT naliczonego wynosi 100%.

Wnioskodawca poniósł pierwszy koszt termomodernizacji budynku usługowo- mieszkalnego z wymianą stolarki okiennej i drzwiowej 26 czerwca 2014 r. a następny jest 30 lipca 2014 r. Jak dotąd Wnioskodawca nie odliczył podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków związanych z tymi inwestycjami.

Wszystkie faktury za powyższe prace wystawiane są na Wnioskodawcę. Wnioskodawca jest właścicielem budynku w którym obecnie trwają prace termomodernizacyjne. W budynku na I piętrze znajdują się lokale mieszkalne wynajmowane byłym pracownikom. Wnioskodawca rozlicza się z najemcami tych lokali na podstawie faktur VAT wystawionych za najem powierzchni mieszkalnych art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Przedmiotowe faktury sprzedaży Wnioskodawca ujmuje w deklaracjach VAT-7 na poszczególne okresy rozliczeniowe jako sprzedaż zwolnioną, natomiast na parterze znajduje się sklep przemysłowy oraz pomieszczenie wydzierżawione na prowadzenie działalności jako kawiarnia, sklep i kawiarnia służą sprzedaży opodatkowanej. Sprzedaż ta jest również ujmowana w deklaracjach VAT na poszczególne okresy rozliczeniowe. Powierzchnia użytkowa budynku wskazanego we wniosku wykorzystywana do działalności zwolnionej z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 wynosi 296,5 m2 natomiast powierzchnia użytkowa wykorzystywana do działalności opodatkowanej wynosi 253,3 m2. Przychód z tytułu najmu lokali mieszkalnych czyli sprzedaży zwolnionej wynosi 13.777 zł natomiast przychód z tytułu sprzedaży opodatkowanej na podstawie obrotów z 2013 r. wynosi 123.165 zł.

Na pytanie tut. organu zadane w wezwaniu: „Czy Wnioskodawca poniesione wydatki w zakresie wskazanego docieplenia budynku Spółdzielni jest w stanie jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju działalności czyli do zakupów na potrzeby działalności opodatkowanej lub do zakupów na potrzeby działalności zwolnionej jeśli nie to dlaczego?”, Wnioskodawca odpowiedział, że nie jest w stanie przypisać jednoznacznie wydatków na docieplenie budynku do konkretnego rodzaju działalności ponieważ Wnioskodawca posiada faktury na wykonanie robót termomodernizacyjnych z których nie wynika czy poszczególne prace zostały wykonane dla części służącej sprzedaży opodatkowanej czy zwolnionej. Jedynym kryterium do przypisania robót termomodernizacyjnych w budynku mogłoby być rozliczenie wg powierzchni użytkowych służących działalności opodatkowanej i zwolnionej.

Dla Wnioskodawcy wskaźnik ustalony wg zasad art. 90 ust. 3-10 ustawy o VAT na podstawie obrotów osiągniętych w 2013 r. wynosi 100%.

roczny obrót netto z tytułu sprzedaży opodatkowanej u Wnioskodawcy wynosi 10.270.560,78 zł,
roczny obrót z tytułu sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej wynosi 10.288 328,10 zł.

W związku z powyższym wskaźnik proporcji wynosi 99,83% i po zaokrągleniu zgodnie z art. 90 ust. 4 ustawy stanowi to 100%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jakiej części odliczyć podatek VAT naliczony z faktur za wykonanie docieplenia budynku wykorzystywanego do działalności zwolnionej i opodatkowanej.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie przedstawione w piśmie z 19 sierpnia 2014 r.), Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i zgodnie z art. 86 ust. 1 przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie w jakim zakupione towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wnioskodawca w modernizowanym budynku prowadzi działalność opodatkowaną i zwolnioną w związku z tym zgodnie z art. 90 ust. 1 Wnioskodawca powinien jednoznacznie wskazać związek wykonywanych usług termomodernizacyjnych z działalnością opodatkowaną i zwolnioną.

Z tych faktur zakupu usług termomodernizacyjnych nie jest możliwe dokonanie alokacji bezpośredniej i w związku z tym zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca powinien posługiwać się proporcją wyliczoną zgodnie z art. 90 ust. 2 -8 ustawy. Wskaźnik proporcji wyliczony na podstawie obrotów za 2013 r. wynosi 100% i zdaniem Wnioskodawcy winien odliczyć podatek VAT naliczony z tych faktur w 100%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z art. 86 ust. 7b ustawy, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością.

Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążąc się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika obrotami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością przedsiębiorstwa, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

Z pośrednim związkiem dokonanych zakupów z działalnością podatnika mamy zatem do czynienia wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez przedsiębiorstwo obrotów. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego, obsługi prawnej.

Należy ponadto zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Zauważyć należy, że w przypadku, gdy podatnik dokonuje zakupów, w stosunku do których przysługuje mu prawo do jego odliczenia i niedających takiego prawa, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ust. 1 ustawy, mający na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie zatem z przepisem art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 - art. 90 ust. 2 ustawy.

Proporcję, o której mowa w ust. 2 - na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy - ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W oparciu o art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Zatem w liczniku tak ustalanej proporcji uwzględnia się roczny obrót z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tzn. wartość transakcji, które zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, dają podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. W mianowniku natomiast, uwzględnia się całkowity obrót uzyskany z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (czyli kwotę z licznika), oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo, a więc czynności zwolnionych od podatku VAT.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Ponadto, w świetle art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Z treści art. 90 ust. 9a ustawy – dodanego do ustawy od 1 stycznia 2014 r. – wynika natomiast, że przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei jak stanowi art. art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%,
nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Z powołanych wyżej przepisów dotyczących odliczenia podatku naliczonego wynika, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Oznacza to, że podatnik winien przyporządkować dany zakup jako związany ze sprzedażą opodatkowaną lub zwolnioną, albo w odpowiednich częściach jako związany ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną.

Natomiast zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie w całości lub w części przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży.

W przypadku bowiem mieszanego charakteru prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, jednoznaczne przyporządkowanie niektórych zakupów (np. kosztów ogólnych działalności) do poszczególnych rodzajów działalności może być utrudnione lub wręcz niemożliwe. Tylko w sytuacji, gdy przyporządkowanie to będzie niemożliwe, podatnik dla potrzeb odliczenia podatku w uprawnionej wysokości, zobowiązany jest obliczyć procentowy stosunek, w jakim pozostają ww. kategorie czynności, w oparciu o zapisy art. 90 ust. 2 i następne ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym dokonując analizy cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, że na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że kwota podatku naliczonego do odliczenia, ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest ostateczna.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prosi o zajęcie stanowiska w sprawie dotyczącej odliczenia podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach za wykonanie usług termomodernizacji tj. docieplenia budynku Wnioskodawcy wykorzystywanego w 1/2 części na wynajem 5 mieszkań dla byłych pracowników (mieszkalnej art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT) a w 1/2 części przeznaczonego do prowadzenia statutowej działalności w zakresie sprzedaży detalicznej (sklepy) oraz wynajem (kawiarnia).

Wnioskodawca poniósł pierwszy koszt termomodernizacji budynku usługowo-mieszkalnego z wymianą stolarki okiennej i drzwiowej 26 czerwca 2014 r. a następny jest 30 lipca 2014 r. Jak dotąd Wnioskodawca nie odliczył podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków związanych z tymi inwestycjami.

Wnioskodawca nie jest w stanie przypisać jednoznacznie wydatków na docieplenie budynku do konkretnego rodzaju działalności ponieważ Wnioskodawca posiada faktury na wykonanie robót termomodernizacyjnych z których nie wynika czy poszczególne prace zostały wykonane dla części służącej sprzedaży opodatkowanej czy zwolnionej. Jedynym kryterium do przypisania robót termomodernizacyjnych w budynku mogłoby być rozliczenie wg powierzchni użytkowych służących działalności opodatkowanej i zwolnionej.

Dla Wnioskodawcy wskaźnik ustalony wg zasad art. 90 ust. 3-10 ustawy o VAT na podstawie obrotów osiągniętych w 2013 r. i wynosi 100 %.

roczny obrót netto z tytułu sprzedaży opodatkowanej u Wnioskodawcy wynosi 10.270.560,78 zł,
roczny obrót z tytułu sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej wynosi 10.288 328,10 zł.

W związku z powyższym wskaźnik proporcji wynosi 99,83% i po zaokrągleniu zgodnie z art. 90 ust. 4 ustawy stanowi to 100 %.

Wnioskodawca ma wątpliwości co do zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur za wykonanie docieplenia budynku wykorzystywanego do działalności zwolnionej i opodatkowanej.

Odnosząc się do powyższej kwestii stwierdzić należy, że w sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 86 ust. 7b ustawy o VAT. Przedmiotowy przepis dotyczy bowiem nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej. Tymczasem z opisu sprawy wynika, że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na docieplenie dotyczą budynku wykorzystywanego przez Wnioskodawcę tylko i wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT i zwolnionej).

W tym miejscu ponownie wskazać trzeba, że zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy, obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, czy podatek wynikający z otrzymanych faktur związany będzie z czynnościami opodatkowanymi, czy też zwolnionymi, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

Dopiero jeżeli dokonanie bezpośredniej alokacji nie jest możliwe, czyli w przypadku gdy dokonane zakupy służą obu rodzajom działalności, podatnik może odliczyć tylko tę część podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom dającym prawo do odliczenia. Zatem zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli zakupów związanych ze sprzedażą opodatkowaną lub zwolnioną.

Odnosząc się zatem do kwestii zakresu w jakim Wnioskodawca może odliczyć podatek VAT naliczony z faktur za wykonanie docieplenia budynku wykorzystywanego do działalności zwolnionej i opodatkowanej wskazać należy, że Wnioskodawca w piśmie z 19 sierpnia 2014 r. odpowiadając na pytanie „Czy Wnioskodawca poniesione wydatki w zakresie wskazanego docieplenia budynku Spółdzielni jest w stanie jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju działalności czyli do zakupów na potrzeby działalności opodatkowanej lub do zakupów na potrzeby działalności zwolnionej jeśli nie to dlaczego?” stwierdził, że „…nie jest w stanie przypisać jednoznacznie wydatków na docieplenie budynku do konkretnego rodzaju działalności ponieważ Wnioskodawca posiada faktury na wykonanie robót termomodernizacyjnych z których nie wynika czy poszczególne prace zostały wykonane dla części służącej sprzedaży opodatkowanej czy zwolnionej.” Przy czym w nawiązaniu do powyższego stwierdzenia Wnioskodawca dodał, że „Jedynym kryterium do przypisania robót termomodernizacyjnych w budynku mogłoby być rozliczenie wg powierzchni użytkowych służących działalności opodatkowanej i zwolnionej.”

Z powyższego wynika zatem, że Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznacznie przypisać wydatków na ocieplenie budynku do jednego, konkretnego rodzaju prowadzonej działalności, jednak jak wskazał Wnioskodawca we wniosku, istnieje kryterium do przypisania robót termomodernizacyjnych w budynku do działalności opodatkowanej i zwolnionej, którym mogłoby być rozliczenie według powierzchni użytkowych służących działalności opodatkowanej i zwolnionej.

Zatem przyjmując powyższe stwierdzenie Wnioskodawcy uznać należy, że Wnioskodawca jest w stanie jednoznacznie przyporządkować wydatki związane z dociepleniem wskazanego we wniosku budynku do działalności opodatkowanej oraz do działalności zwolnionej w oparciu o kryterium powierzchni użytkowej wykorzystywanej na potrzeby tych działalności.

Z wniosku wynika, że powierzchnia użytkowa budynku wskazanego we wniosku wykorzystywana do działalności zwolnionej z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 wynosi 296,5 m2, natomiast powierzchnia użytkowa wykorzystywana do działalności opodatkowanej (tj. do prowadzenia statutowej działalności w zakresie sprzedaży detalicznej w sklepach oraz na wynajem – kawiarnia) wynosi 253,3 m2. Jeżeli zatem rozliczenie wydatków termomodernizacyjnych według powierzchni użytkowych służących działalności opodatkowanej i zwolnionej mogłoby być, jak wskazał Wnioskodawca, uznane za kryterium do przypisania tych robót do poszczególnych rodzajów prowadzonej działalności gospodarczej, to należy z takiej możliwości skorzystać. Jeżeli bowiem przy zastosowaniu takiego kryterium Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować podatek naliczony związany z dociepleniem budynku do poszczególnych rodzajów prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej i zwolnionej, to należy dokonać odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi wydatkami tylko w takim zakresie, w jakim służy sprzedaży opodatkowanej. W tej sytuacji Wnioskodawca powinien zatem dokonać odliczenia podatku naliczonego w fakturach dokumentujących poniesione wydatki termomodernizacyjne, w takiej części, jaki jest udział powierzchni użytkowej budynku wykorzystywanej do prowadzonej działalności opodatkowanej w całkowitej powierzchni użytkowej budynku wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej i zwolnionej. W pozostałym zakresie, w jakim wydatki termomodernizacyjne są związane z działalnością zwolnioną od podatku VAT, tj. w części w jakiej pozostaje powierzchnia użytkowa związana z działalnością zwolnioną od podatku w całkowitej powierzchni użytkowej budynku wykorzystywanej do prowadzenia działalności opodatkowanej i zwolnionej, Wnioskodawcy nie przysługuje w ogóle prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że powinien posługiwać się proporcją wyliczoną zgodnie z art. 90 ust. 2-8 ustawy przy rozliczeniu zakupu usług termomodernizacyjnych należało uznać za nieprawidłowe. Jeżeli bowiem, jak wskazał Wnioskodawca we wniosku, roboty termomodernizacyjne w budynku mogłyby zostać przypisane do poszczególnych rodzajów działalności według powierzchni użytkowych służących działalności opodatkowanej i zwolnionej, to podatek naliczony związany z robotami termomodernizacyjnymi należy rozliczyć według tego kryterium, brak jest natomiast w takiej sytuacji podstaw do rozliczania tych wydatków proporcją określoną w art. 90 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że może odliczyć cały podatek VAT naliczony z faktur dokumentujących poniesione wydatki na ocieplenie wskazanego we wniosku budynku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin