Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-447/14/MS
z 8 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 maja 2014 r. (data wpływu 8 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania w związku z likwidacją spółki przekazania wspólnikom nieruchomości opisanych we wniosku oraz stwierdzenia czy w związku z przedmiotowym przekazaniem Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego i będzie zobowiązany do rejestracji dla potrzeb podatku VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek z 7 maja 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania w związku z likwidacją spółki przekazania wspólnikom nieruchomości opisanych we wniosku oraz stwierdzenia czy w związku z przedmiotowym przekazaniem Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego i będzie zobowiązany do rejestracji dla potrzeb podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji został zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym 5 lipca 2012 r. pod numerem xxx na podstawie zawartej umowy spółki z 5 stycznia 2012 r. Początkowo jedynym wspólnikiem byt Pan J. B., który objął wszystkie udziały o łącznej wartości 5000 zł i pokrył je wkładem pieniężnym w tej samej wysokości. W dniu 22 lutego 2012 r. kapitał zakładowy Wnioskodawcy został podwyższony do kwoty 245.000 zł przy czym udziały o wartości 240.000 zł zostały objęte przez Pana J. B. i pokryte przez niego aportem wniesionym do spółki w postaci wierzytelności przysługującej Panu J. B. względem spółki B. Sp. z o.o. i wynikającej z umowy przedwstępnej sprzedaży lokalu mieszkalnego. Po zmianie umowy spółki z dnia 22 lutego 2012 r. REP A kapitał zakładowy Wnioskodawcy wynosił 245.000 zł i dzielił się na 4900 udziałów po 50 zł każdy, z czego: 100 udziałów o wartości nominalnej 50 zł każdy zostało pokryte przez wspólnika J. B. wkładem pieniężnym, a 4800 udziałów o nominalnej wartości 50 zł każdy, czyli o łącznej wartości 240.000 zł zostało pokryte aportem wniesionym przez wspólnika J. B. jako wierzytelność przysługująca mu względem spółki B.

Wyżej wymienioną umowę przedwstępną Pan J. B. zawarł ze spółką B. sp. z o.o. w dniu 6 listopada 2009 r. mocą której strony zobowiązały się, w terminie do dnia 31 marca 2011 r., do zawarcia umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży za cenę 329.970 zł. Tytułem zaliczek na poczet ww. ceny Pan J. B. przed dniem 22 lutego 2012 r. (tj. przed dniem zmiany umowy spółki j.w.) zapłacił spółce B. łączną kwotę 289.480,50 zł. Na podstawie uchwały zgromadzenia wspólników z dnia 28 lutego 2012 r. wspólnik J. B. dokonał dopłaty do kapitału spółki w kwocie 119.428 zł w dniu 10 marca 2012 r. Dopłata ta została ujęta w kapitale rezerwowym Wnioskodawcy. W dniu 22 lutego 2012 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie wspólników Wnioskodawcy podjęło uchwałę nr 2 w przedmiocie wyrażenia zgody przez spółkę na nabycie własności nieruchomości lokalowej objętej umową przedwstępną z której wierzytelność została wniesiona aportem do spółki, a w dniu 28 lutego 2012 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie wspólników Wnioskodawcy podjęło uchwałę nr 3 w przedmiocie wyrażenia zgody przez spółkę na nabycie udziału w garażu. W dniu 2 marca 2012 r. Wnioskodawca nabył od spółki B. lokal mieszkalny objęty umową przedwstępną za kwotę 329.970 zł brutto i udział w garażu za kwotę 30.000 zł brutto. Na poczet ceny zostały zaliczone zaliczki wniesione przez J. B. z tytułu zawarcia umowy przedwstępnej, z której wierzytelność o zawarcie umowy przyrzeczonej została wniesiona aportem do spółki Wnioskodawcy.

W dniu 8 sierpnia 2012 r. Pan J. B. sprzedał J. B. jeden udział w spółce o wartości 50 zł i Pan J. B. został wspólnikiem Wnioskodawcy.

W dniu 9 sierpnia 2013 r. zgromadzenie wspólników Wnioskodawcy na podstawie art. 270 pkt 2 K.s.h. podjęło uchwałę o likwidacji Wnioskodawcy i jej rozwiązaniu. Likwidatorem Wnioskodawcy został Pan J. B. Ogłoszenie o rozwiązaniu spółki Wnioskodawcy i wezwaniu wierzycieli do zgłaszania wierzytelności zostało opublikowane w Monitorze Sądowym i Gospodarczym w dniu 18 września 2013 r.

Po przeprowadzeniu procedury likwidacyjnej wspólnicy planują na podstawie art. 286 § 2 K.s.h. dokonać podziału majątku spółki Wnioskodawcy pomiędzy wspólników proporcjonalnie do posiadanych przez nich udziałów. Na chwilę obecną majątek spółki stanowią nabyte przez spółkę i opisane powyżej nieruchomości: lokal mieszkalny i udział w garażu. Planowany podział majątku przez wspólników będzie polegał na przeniesieniu własności wyżej wymienionych nieruchomości na wspólników spółki w udziałach proporcjonalnych do posiadanych udziałów w spółce. Po zakończeniu likwidacji i dokonaniu podziału majątku spółki wspólnicy planują złożyć wniosek o wykreślenie spółki z krajowego rejestru sądowego.

Wnioskodawca nie był i nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, korzystając ze zwolnienia z art. 113 ust. 1 Ustawy VAT. Tym samym przy nabyciu ww. nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z nabytych ww. nieruchomości. Wartość początkowa ww. nieruchomości (mieszkania z garażem) w dniu przyjęcia do ewidencji środków trwałych spółki tj. OT z 31 sierpnia 2012 r. wynosiła 362.337,30 zł (tj. wartość nabycia nieruchomości za kwoty: 329.970 zł brutto mieszkanie + 30.000 zł brutto garaż + 2.367,30 opłaty. Mieszkanie jest o powierzchni 52,30 m2). Wartość księgowa ww. nieruchomości na dzień 31 marca 2014 r. wynosi 353.731,82 zł. Przekazanie wspólnikom majątku likwidowanej spółki nastąpi po wartości około 350.000 zł brutto. Wnioskodawca podejmie uchwały o podziale majątku likwidowanej spółki Wnioskodawcy w formie: 1. zwrotu wpłaconego (gotówką 5000 zł i aportem wierzytelności 240.000 zł) wkładu na kapitał zakładowy spółki w formie rzeczowej - przeniesienia części własności nieruchomości wyżej opisanych do wartości 245.000 zł (wysokość kapitału zakładowego) oraz 2. zwrotu części wniesionych przez wspólnika J. B. dopłat do kapitału w wysokości 105.000 zł w formie rzeczowej przeniesienia prawa własności do części ww. nieruchomości. Pozostała nadwyżka dopłat po ww. czynnościach - zostanie w spółce Wnioskodawcy na pokrycie strat.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z likwidacją i przekazaniem wspólnikom nieruchomości opisanych w stanie faktycznym (majątek likwidowanej spółki kapitałowej) - Wnioskodawca:

• utraci zwolnienie w podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy o VAT?
• będzie zobowiązany do rejestracji do podatku VAT?
• będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT od przekazywanych nieruchomości wspólnikom?
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z likwidacją i przekazaniem wspólnikom nieruchomości opisanych w stanie faktycznym (majątek likwidowanej spółki kapitałowej) - Wnioskodawca:

• nie utraci zwolnienia w podatku VAT,
• nie będzie zobowiązany do rejestracji do podatku VAT,
• nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT od przekazywanych nieruchomości wspólnikom.
  
  

Uzasadnienie – Art. 7 ust. 2 stanowi że przez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności pkt 1) przekazanie lub zużycie towarów na cele.... m.in wspólników, jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów.

Mając na uwadze literalne zapisy ww. art. ustawy VAT oraz w związku z faktem, iż Wnioskodawcy przy nabyciu ww. nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, bowiem Wnioskodawca nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT (w chwili nabycia), tym samym Wnioskodawca uważa, że w opisanej sytuacji nie dojdzie do dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a to oznacza, że jeżeli nie dojdzie do dostawy towarów to Wnioskodawca nie utraci zwolnienia, nie będzie zobowiązany do rejestracji do VAT a nadto nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu tej czynności, czyli przekazania opisanych nieruchomości wspólnikom spółki Wnioskodawcy w związku z jej likwidacją.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem tym należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Z kolei zgodnie z art. 196 K.c. współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 K.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 K.c. definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów, jako rzeczy oraz ich części, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały lub inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.).

Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie wspomina stricte o przeniesieniu prawa własności. Mając na uwadze powyższe, sprzedaż udziału w prawie własności nieruchomości należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe regulacje należy wskazać, że co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia (w szczególności darowizny), pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Omawiany przepis art. 7 ust. 2 ustawy o VAT jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym za odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług uznaje się wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy podatek od towarów i usług od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu.

Zasady oraz tryb rozwiązania i likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.), dalej K.s.h.

Na mocy art. 272 K.s.h., rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru.

Z kolei w świetle art. 275 § 2 K.s.h., w okresie likwidacji nie można, nawet częściowo, wypłacać wspólnikom zysków ani dokonywać podziału majątku spółki przed spłaceniem wszystkich zobowiązań.

Art. 282 § 1 K.s.h. stanowi, że likwidatorzy powinni zakończyć interesy bieżące spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki (czynności likwidacyjne). Nowe interesy mogą wszczynać tylko wówczas, gdy to jest potrzebne do ukończenia spraw w toku. Nieruchomości mogą być zbywane w drodze publicznej licytacji, a z wolnej ręki - jedynie na mocy uchwały wspólników i po cenie nie niższej od uchwalonej przez wspólników.

Zgodnie natomiast z art. 286 § 1 K.s.h., podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli.

Majątek, o którym mowa w § 1, dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów. Umowa spółki może określać inne zasady podziału majątku (art. 286 § 2 i 3 K.s.h.).

Stosownie natomiast do treści art. 289 § 1 K.s.h., w przypadku upadłości spółki jej rozwiązanie następuje po zakończeniu postępowania upadłościowego, z chwilą wykreślenia z rejestru. Wniosek o wykreślenie z rejestru składa syndyk.

Uregulowania Kodeksu spółek handlowych wskazują, że podział majątku między wspólników następuje po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli. Tym samym, przejęcie majątku likwidowanej spółki handlowej przez wspólników następuje z mocy prawa i nie stanowi rozdysponowania majątku przez likwidowany podmiot. Likwidowany podmiot nie może przeznaczyć majątku likwidacyjnego na żaden inny cel (chyba że inne zasady podziału określone zostały w umowie już w momencie zawiązywania spółki), lecz tylko dokonać podziału pozostałego majątku między wspólników.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 9 sierpnia 2013 r. zgromadzenie wspólników Wnioskodawcy na podstawie art. 270 pkt 2 K.s.h. podjęło uchwałę o likwidacji Wnioskodawcy i jego rozwiązaniu.

Po przeprowadzeniu procedury likwidacyjnej wspólnicy planują na podstawie art. 286 § 2 K.s.h. dokonać podziału majątku spółki Wnioskodawcy pomiędzy wspólników proporcjonalnie do posiadanych przez nich udziałów. Na chwilę obecną majątek spółki stanowią nabyte przez spółkę: lokal mieszkalny i udział w garażu. Planowany podział majątku przez wspólników będzie polegał na przeniesieniu własności wyżej wymienionych nieruchomości na wspólników spółki w udziałach proporcjonalnych do posiadanych udziałów w spółce. Po zakończeniu likwidacji i dokonaniu podziału majątku spółki wspólnicy planują złożyć wniosek o wykreślenie spółki z krajowego rejestru sądowego. Wnioskodawca nie był i nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, korzystając ze zwolnienia z art. 113 ust. 1 Ustawy VAT. Tym samym przy nabyciu ww. nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z nabytych ww. nieruchomości.

Odnosząc przedstawione wyżej zdarzenie przyszłe do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, że dla uznania nieodpłatnego przekazania towarów za odpłatną dostawę towarów muszą być spełnione łącznie dwie przesłanki, tj.:

• podatnik przekazuje nieodpłatnie lub zużywa towary należące do jego przedsiębiorstwa oraz
• podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.
  
  

W niniejszych okolicznościach Wnioskodawca przeniesie na wspólników udziały w prawie własności lokalu mieszkalnego i udziału w garażu. W konsekwencji, w przypadku przekazania majątku likwidacyjnego w postaci nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz jego wspólników dojdzie do zmiany właściciela majątku. Zatem w stosunku do przeniesionego towaru w postaci nieruchomości Wnioskodawca dokona na rzecz wspólników dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Konsekwencją przekazania nieruchomości będącej własnością Wnioskodawcy wspólnikom w związku z jego likwidacją będzie nabycie przez wspólników praw do rozporządzania ww. towarem jak właściciel. Brak odpłatności w przypadku powyższej dostawy towarów nie wyklucza opodatkowania tej czynności podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z powołanym wyżej art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług łączne spełnienie dwóch przesłanek powoduje opodatkowanie czynności nieodpłatnego przekazania przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa. Po pierwsze, dla uznania nieodpłatnego przekazania towarów za odpłatną dostawę towarów towary muszą zostać przekazane na cele osobiste m.in. wspólników lub udziałowców podatnika. Przy czym opodatkowanie tej czynności wystąpi w sytuacji spełnienia drugiego warunku wymienionego w art. 7 ust. 2 ww. ustawy, tj. istnienia, w całości lub w części, po stronie podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia (wytworzenia) przekazywanego towaru lub jego części składowych.

W niniejszej sprawie – jak wynika z przedstawionych okoliczności – Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości będącej przedmiotem przekazania wspólnikom w toku postępowania likwidacyjnego, w związku z tym nie został spełniony jeden z dwóch podstawowych warunków określonych w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług powodujących uznanie tej czynności za dostawę towarów objętą opodatkowaniem podatkiem VAT. Z tych też względów, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przekazanie nieruchomości wspólnikom w toku postępowania likwidacyjnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, że nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT od przekazywanych nieruchomości wspólnikom należy uznać za prawidłowe.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., ustalonym przez art. 1 pkt 55 lit. a) ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 35 ze zm.), dalej ustawy zmieniającej – zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38–41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   –jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy o VAT jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 13 pkt 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., zwolnień o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw:

1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
   • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
   • wyrobów tytoniowych,
   • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu.
   
   

W tym miejscu należy jednakże zauważyć, że zgodnie z art. 96 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 4 cyt. ustawy naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”.

Zgodnie z art. 96 ust. 5 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni – do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

1. przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4-41 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;
2. przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;
3. przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia, z zastrzeżeniem pkt 4;
4. przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, od pierwszej wykonanej czynności.
   
   

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Z powołanych przepisów wynika, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do alternatywnego wyboru, zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny, bądź pozostania podatnikiem VAT zwolnionym. Powyższy wybór jest dobrowolną decyzją każdego podatnika, którego wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła pewnego określonego limitu kwoty. Zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Istnieją jednak przesłanki negatywne, które uniemożliwiają podatnikowi skorzystanie z tego prawa, tj. ze zwolnienia podmiotowego. Powołany przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług wyklucza bowiem możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego przez podatników dokonujących dostaw budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b.

A zatem przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c ww. ustawy dotyczy dostaw budynków i budowli i ich części dokonywanych przed pierwszym zasiedleniem, w ramach pierwszego zasiedlenia oraz w przypadku gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a tą dostawą upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w związku z przekazaniem wspólnikom lokalu mieszkalnego i udziału w garażu obrót z tytułu tego przekazania będzie się liczyć do wartości sprzedaży o której mowa w art. 113 ust. 1 i czy w związku z tym Wnioskodawca nie utraci zwolnienia o którym mowa w art. 113 ustawy o VAT.

Odnosząc powyższe rozważania do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, stwierdzić należy, że w związku z tym, iż przekazanie w toku postępowania likwidacyjnego własności lokalu mieszkalnego i udziału w garażu wspólnikom w udziałach proporcjonalnych do posiadanych udziałów w spółce nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czynność ta nie podlega wliczaniu do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT.

Tym samym przekazanie nieruchomości wspólnikom w związku z likwidacją spółki nie może spowodować, że na podstawie art. 113 ust. 5 ustawy o VAT u podatnika kontynuującego działalność gospodarczą nastąpi utrata zwolnienia od podatku VAT począwszy od tej czynności przekazania, ani nie może spowodować, że na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy o VAT podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności opodatkowanych utraci zwolnienie począwszy od tej czynności przekazania nieruchomości.

Przy czym w sprawie nie ma zastosowania art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c) ustawy o VAT gdyż jak stwierdzono w niniejszej interpretacji czynność ta nie podlega opodatkowaniu, a zatem art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b ustawy o VAT nie ma zastosowania.

W konsekwencji Wnioskodawca dokonując przekazania własności lokalu mieszkalnego i udziału w garażu wspólnikom w udziałach proporcjonalnych do posiadanych udziałów w spółce nie utraci prawa do zwolnienia podmiotowego.

Jednocześnie Wnioskodawca w związku z tym, iż nie utraci prawa do zwolnienia podmiotowego nie będzie zobowiązany do dokonania rejestracji dla potrzeb podatku VAT zgodnie z art. 96 ust. 5 ustawy o VAT.

Zatem również stanowisko Wnioskodawcy, że nie utraci prawa do zwolnienia podmiotowego od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy o VAT oraz, że nie będzie zobowiązany do rejestracji do podatku VAT, należało również uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem z 7 maja 2014 r. wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.