Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-533/14-2/LK
z 20 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2014 r. (data wpływu 5 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia importu towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia importu towarów

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Firma E. i siedzibą w Norwegii z numer podatkowym VAT zajmuje się sprzedażą hurtową i produkcją sprzętu elektronicznego. Niemiecki oddział E. GmbH z numerem podatkowym - VAT sprzedaje towary polskim podmiotom, zarejestrowanym dla potrzeb VAT. Towary są kupowane i eksportowane przez E. GmbH z krajów spoza Unii Europejskiej i dostarczane bezpośrednio polskim klientom. Towary są transportowane za pośrednictwem firmy przewozowej D. Sp. z o.o.

Na zgłoszeniach celnych E. GmbH stanowi nadawcę, natomiast polscy klienci są bezpośrednimi odbiorcami dostaw. D. w imieniu E. GmbH początkowo pokrywa koszty podatku, naliczone w czasie odprawy przesyłki przez Urząd Celny, a następnie zgodnie z formułą dostawy towarów P., VAT jest ponoszony przez nadawcę - E. GmbH.

Faktura, zawierająca miesięczne podsumowanie jest zazwyczaj wydawana przez D. w Norwegii, norweskiemu oddziałowi E. (siedziba główna) dla wszystkich przesyłek dostarczanych przez wszystkie podmioty D. dla wszystkich podmiotów E. za dany miesiąc. Polski VAT z importu zapłacony przez D. Sp. z o.o. w odniesieniu do przesyłek nadanych przez E. GmbH do polskich klientów, również jest zawarty we wspomnianej fakturze.

W związku z powyższym, polski VAT z importu ostatecznie jest opłacony przez E. z siedzibą w Norwegii.

Wnioskodawca wnosi o uwzględnienie następujących dokumentów:

• Deklaracje celne;
  
• Faktury sprzedaży E. GmbH dla polskich klientów;
  
• Potwierdzenia nadania przesyłek za pośrednictwem firmy D.;
  
• Oświadczenie zapłaty podatku VAT z importu przez nadawcę;
  
• Faktury za usługi oraz refaktury podatku od importu towarów wystawione przez D. w Norwegii dla E. z siedzibą w Norwegii;
  
• Potwierdzenia zapłaty podatku VAT przez E. w Norwegii.
  
  

Zgodnie z artykułem 33 pkt 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podatnicy na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku. W przedstawionym przypadku zobowiązanym podatnikiem jest E. GmbH z siedzibą w Niemczech.

Biorąc pod uwagę artykuł 86 oraz 89 Ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca uważa, że ma prawo do zwrotu zapłaconego podatku VAT z importowanych przez E. GmbH towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy firma E. z siedzibą w Norwegii może odzyskać podatek VAT od towarów importowanych przez E. GmbH?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z artykułem 33 pkt 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podatnicy na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku. W przedstawionym przypadku zobowiązanym podatnikiem jest E. GmbH z siedzibą w Niemczech.

Biorąc pod uwagę artykuł 86 oraz 89 Ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca jest zdania, że ma prawo do zwrotu zapłaconego przez E. podatku VAT od towarów importowanych przez E. GmbH.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
   
2. eksport towarów;
   
3. import towarów na terytorium kraju;
   
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy – przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Powyższa definicja kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu.

Z kolei miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej (art. 26a ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika że Wnioskodawca jest podmiotem z siedzibą w Norwegii zajmuje się sprzedażą hurtową i produkcją sprzętu elektronicznego. Wnioskodawca posiada Niemiecki oddział zarejestrowany jako podmiot podatku od wartości dodanej który dokonuje sprzedaży towarów polskim podmiotom, zarejestrowanym dla potrzeb VAT. Towary są kupowane i eksportowane prze Wnioskodawcę poprzez oddział w Niemczech z krajów spoza Unii Europejskiej i dostarczane bezpośrednio polskim klientom. Towary są transportowane za pośrednictwem firmy przewozowej z polski. Na zgłoszeniach celnych jako nadawca występuje niemiecki oddział Wnioskodawcy, natomiast polscy klienci są bezpośrednimi odbiorcami dostaw. Firma przewozowa z Polski w imieniu niemieckiego oddziału początkowo pokrywa koszty podatku, naliczone w czasie odprawy przesyłki przez Urząd Celny, a następnie zgodnie z formułą dostawy towarów P., VAT jest ponoszony przez nadawcę. Faktura, zawierająca miesięczne podsumowanie jest zazwyczaj wydawana w Norwegii przez Firmę przewozową z Polski, norweskiemu podmiotowi (siedziba główna) dla wszystkich przesyłek dostarczanych przez wszystkie podmioty Firmy przewozowej z polski dla wszystkich podmiotów Wnioskodawcy za dany miesiąc. Polski VAT z importu zapłacony przez Firmę przewozową z polski w odniesieniu do przesyłek nadanych przez niemiecki Odział Wnioskodawcy do polskich klientów, również jest zawarty we wspomnianej fakturze. W związku z powyższym, polski VAT z importu ostatecznie jest opłacony przez Wnioskodawcę z siedzibą w Norwegii.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odzyskania podatku VAT od importowanych towarów.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

W tym miejscu należy wskazać że Oddział nie prowadzi działalności gospodarczej niezależnie od macierzystej jednostki oraz nie ponosi w sposób samodzielny ryzyka ekonomicznego związanego z prowadzoną działalnością. Podmiotem praw i obowiązków wynikających z działalności oddziału jest zatem jednostka macierzysta.

Oddział posiada jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur jednostki macierzystej), natomiast nie dysponuje możliwością prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, a prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej jednostki macierzystej.

Tym samym Wnioskodawca jako podmiot z siedzibą w Norwegii jest podmiotem o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy zobowiązanym do rozpoznania na terytorium kraju importu towarów oraz obowiązanym do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku w myśl art. 33 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
   
2. nabywcą jest:
   • w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
     
   • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4.
   
   

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Z wyżej wskazanych przepisów wynika że dla uznania nabywcy za podatnika zagraniczny dostawca towarów nie może być zarejestrowany w Polsce dla celów VAT (przy dostawie towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej). Jeśli zatem towary, z miejscem świadczenia w Polsce, dostarczane są przez podmiot niemający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, i podmiot ten nie jest zarejestrowany w Polsce, to nabywca tych towarów będzie podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego z tytułu tych transakcji.

Z wniosku wynika, że zaimportowany przez Wnioskodawcę towar zostaje sprzedany na rzecz polskich podmiotów zarejestrowanych dla potrzeb VAT. Wnioskodawca jest podmiotem z siedzibą w Norwegi posiadającym oddział na terytorium Niemiec. Ponadto z wniosku nie wynika aby Wnioskodawca był podmiotem zarejestrowanym dla potrzeb podatku od towarów i usług na terytorium Polski.

Zatem, to na nabywcy (polskich podmiotach), będzie spoczywał obowiązek rozliczenia przedmiotowych dostaw towaru gdyż Wnioskodawca, który jest dostawcą nie posiada na terytorium kraju siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej oraz nie jest podmiotem zarejestrowanym dla potrzeb podatku od towarów i usług w Polsce.

Po analizie przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy że Wnioskodawca jest podmiotem dokonującym importu towarów zobowiązanym do jego rozpoznania na terytorium Polski oraz do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku w myśl art. 33 ust. 1 ustawy.

Przechodząc do możliwości zwrotu podatku od towarów i usług od zaimportowanych towarów wskazać należy że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Przedstawiona powyżej zasada daje podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ustawodawca wyłączył zatem, możliwość dokonywania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu, bądź przez podmioty które nie są podatkowi podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ustawy.

Aby w ogóle można było mówić o prawie do odliczenia, dane towary lub usługi powinny być nabyte przez podatnika z zamiarem wykorzystania ich w swojej działalności gospodarczej. Wynika to z art. 168 Dyrektywy, gdzie stwierdza się wprost, że jeśli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić z tytułu towarów i usług dostarczonych podatnikowi, nabyć wewnątrzwspólnotowych, importu towarów.

Z zasady neutralności i terytorialności VAT wynika, że jeżeli podatnik chce skorzystać na danym terytorium z prawa do odliczenia podatku naliczonego, to na tymże terytorium musi też wykazać podatek należny. Istotą zasady neutralności jest obniżenie podatku należnego o podatek naliczony w poprzednich fazach obrotu, zarezerwowanej dla podatników nabywających towary lub usługi dla celów swojej działalności opodatkowanej.

Wnioskodawca poprzez Oddział w Niemczech będzie dokonywał sprzedaży towarów na rzecz podatników w Polsce, które to towary zostały wcześniej przez niego w Polsce zaimportowane. Z tytułu importu towarów Wnioskodawca zapłacił VAT. Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca nie posiada w Polsce siedziby działalności gospodarczej (tym miejscem jest Norwegia). Dla dostaw towarów na rzecz podmiotów polskich Spółka posługuje się numerem podatkowym nadanym w Niemczech, czyli Wnioskodawca będzie działał jako podmiot zagraniczny z siedzibą w kraju trzecim i numerem podatkowym w Niemczech. Jak wskazano powyżej zobowiązanym do rozliczenia tych dostaw będzie nabywca towarów na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy z siedzibą w Polsce.

W tym miejscu należy wskazać że podatnicy wykorzystujący nabyte towary i usługi dla celów swojej opodatkowanej działalności gospodarczej VAT nie powinni ponosić ciężaru podatku obciążającego konsumpcję. Stanowi to punkt wyjścia do sformułowania zasady neutralności VAT dla podatników tego podatku.

Prawodawca wspólnotowy, a za nim ustawodawca krajowy, wprowadził specjalne regulacje, które mają umożliwić podatnikom z innych państw członkowskich, a także z krajów trzecich (na zasadzie wzajemności), odzyskanie podatku zapłaconego w danym państwie członkowskim, w zasadzie w takim samym zakresie, w jakim podatek ten mogą odzyskiwać podatnicy z tego państwa.

W myśl art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy w odniesieniu do podmiotów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywano transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu na terytorium kraju, niedokonujących sprzedaży na terytorium kraju - mogą być zastosowane zwroty podatku na warunkach określonych w ust. 1a-1g oraz w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 2, 3 i 5.

Zgodnie z art. 89 ust. 1a ustawy podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, mogą ubiegać się o zwrot podatku w odniesieniu do nabytych przez nie na terytorium kraju towarów i usług lub w odniesieniu do towarów, które były przedmiotem importu na terytorium kraju, jeżeli te towary i usługi były przez te podmioty wykorzystywane do wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium państwa, w którym rozliczają one podatek od wartości dodanej lub podatek o podobnym charakterze, innym niż terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 89 ust. 1c pkt 3 ustawy podmiotom, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie przysługuje zwrot podatku w odniesieniu do kwot podatku w odniesieniu, do których, zgodnie z przepisami ustawy oraz przepisami wykonawczymi wydanymi na jej podstawie, nie przysługuje podatnikom, o których mowa w art. 15, prawo do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.

Realizując delegację ustawową zawartą w art. 89 ust. 5 ustawy, Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 29 czerwca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz.U. z 2011 r. Nr 136, poz. 797), określił m.in. warunki, terminy i tryb zwrotu podatku podmiotom, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Stosownie do 3 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 lit. l) rozporządzenia, zwrot podatku przysługuje podmiotowi uprawnionemu z państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub podmiotowi uprawnionemu z państwa trzeciego, w przypadku gdy podmiot ten:

1. jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy, w państwie członkowskim siedziby lub podatnikiem podatku od wartości dodanej albo podatku o podobnym charakterze w kraju siedziby;
   
2. nie wykonuje na terytorium kraju, w okresie, za który występuje o zwrot podatku, sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy, z wyjątkiem m.in.:
   • dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ustawy podatnikiem jest ich nabywca.
   
   

W myśl § 4 ust. 1 rozporządzenia, zwrot podatku, w odniesieniu do podmiotów uprawnionych z państw trzecich, przysługuje na zasadzie wzajemności.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia, podmiot uprawniony z państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub podmiot uprawniony z państwa trzeciego może wystąpić o zwrot podatku za okres nie krótszy niż 3 miesiące i nie dłuższy niż rok podatkowy lub za okres krótszy niż ostatnie 3 miesiące tego roku - w odniesieniu do podatku od nabytych towarów lub usług lub importowanych towarów w okresie, za który podmiot uprawniony występuje o zwrot podatku, z zastrzeżeniem ust. 2.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca jest podmiotem zagranicznym posiadającym siedzibę na terytorium Norwegii i jest zarejestrowanym dla potrzeb podatku od wartości dodanej w Niemczech. Ponadto z wniosku nie wynika aby Wnioskodawca był podmiotem zarejestrowanym na terytorium Polski, jako podatnik VAT czynny. Co więcej z wniosku nie wynika aby Wnioskodawca wykonywał inne czynności, poza czynnościami opodatkowanymi w Polsce z tytułu których obowiązanym do rozliczenia będzie nabywca na podstawie art. 17 ustawy. Tym samym nie znajdzie zastosowania wyłączenie o którym mowa w art. 89 ust. 1c pkt 3 ustawy.

Zatem, po analizie przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że Wnioskodawca w przedstawionej sytuacji będzie miał prawo do ubiegania się o zwrot zgodnie z wyżej wskazanymi przepisami rozporządzenia.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwrotu podatku z tytułu importu towarów należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.