Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-708/14-2/ISZ
z 23 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2014 r. (data wpływu 23 lipca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów osobowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów osobowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest sprzedaż nowych samochodów osobowych, które Spółka nabywa od kontrahentów z krajów Unii Europejskiej, oraz sprzedaż samochodów używanych. Spółka prowadzi sprzedaż, samochodów osobowych we własnym salonie samochodowym, oraz za pośrednictwem niezależnych dealerów samochodowych prowadzących działalność gospodarczą w ramach sieci dealerskiej Spółki.

Co do zasady Spółka sprzedaje samochody przed dokonaniem ich rejestracji w trybie opisanym w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz, 1137 ze zm.). Jednakże w ramach jednego ze stosowanych modeli dystrybucji pojazdów, Spółka nabywa od dostawcy z Unii Europejskiej samochody osobowe i po przetransportowaniu tych samochodów na terytorium Polski dokonuje ich rejestracji we własnym imieniu. Spółka odsprzedaje zarejestrowane pojazdu dealerom i odbiorcom końcowym, nie wykorzystuje ich jednak wcześniej, nawet przejściowo, do innych celów.

Spółka przez pewien okres czasu magazynuje przedmiotowe samochody wraz z innymi samochodami przeznaczonymi do dalszej odsprzedaży, z reguły w magazynach należących do podmiotu trzeciego świadczącego na rzecz Spółki usługi związane z transportem i przechowaniem tych samochodów. W niektórych wypadkach samochody mogą być przechowywane na parkingu Spółki wraz z innymi samochodami przeznaczonymi do dalszej odsprzedaży.

Samochody nie są udostępniane pracownikom i współpracownikom Spółki. Pracownicy Spółki nie mają dostępu do kluczyków i dowodów rejestracyjnych tych samochodów.

Spółka po dokonaniu rejestracji opisanych powyżej pojazdów odsprzedaje je dealerom lub klientom detalicznym. Z uwagi na nietypową procedurę rejestracji, samochody te są traktowane przez Spółkę i dealerów, jako samochody używane. Ponieważ samochody są przeznaczone do dalszej odsprzedaży Spółka nie przedkłada w odniesieniu do przedmiotowych samochodów zgłoszenia VAT-26 i nie prowadzi ewidencji przebiegu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka jest uprawniona do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów osobowych, które Spółka nabywa w celu dalszej odsprzedaży, rejestruje we własnym imieniu i następnie odsprzedaje członkom sieci dealerskiej Spółki lub klientom detalicznym (nie wykorzystując ich przed odsprzedażą, nawet przejściowo, do innych celów)?

Zdaniem Wnioskodawcy, na wskazane powyżej pytanie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: UVAT), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 2 lit. c) UVAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku podlegającego odliczeniu stanowi 50% kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Przepis art. 86a ust. 1 UVAT nie ma zastosowania, jeżeli pojazdy są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 86a ust. 3 pkt 1 UVAT). Przy czym pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą (art. 86a ust. 4 pkt 1 UVAT).

Stosowanie do art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a) UVAT, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do odsprzedaży, jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 6 UVAT, ewidencja przebiegu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania samochodu wyłącznie do działalności gospodarczej do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W ocenie Spółki, przysługuje jej prawo do odliczenia całości naliczonego podatku od towarów i usług wynikającego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów osobowych, które Spółka kupuje w celu dalszej odsprzedaży, rejestruje we własnym imieniu i następnie odsprzedaje członkom sieci dealerskiej Spółki lub klientom detalicznym.

Rejestracja samochodu przeznaczonego do dalszej odsprzedaży nie jest zdarzeniem, które ma bezpośredni wpływ na prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86a UVAT. Powołany przepis nie odnosi w ogóle do kwestii rejestracji samochodu osobowego i nie wiąże z nią jakichkolwiek skutków prawnych.

Z punktu widzenia art. 86a ust. 4 pkt 1 UVAT istotne jest jedynie to, że Spółka nabywa samochody w celu ich dalszej odsprzedaży, nie wykorzystuje tych samochodów do żadnych innych celów a sposób ich wykorzystania (tj. przechowywanie w magazynie) wyklucza możliwość ich użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Spółki. Procedura magazynowania samochodów powoduje, że nie jest możliwe wykorzystanie pojazdu do wykonywania jazd (np. przez pracownika lub współpracownika Spółki). W praktyce nie dochodzi do sytuacji, w której jakikolwiek pracownik lub współpracownik Spółki w toku normalnych, bieżących czynności uzyskałby dostęp do pojazdów, kluczyków i dowodów rejestracyjnych w sposób umożliwiający wykonywanie samodzielnych przejazdów w celach służbowych lub prywatnych.

Zdaniem Spółki, powyższe okoliczności powodują, że Spółka spełniła warunek wykorzystania samochodu wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa art. 86a ust. 3 pkt 1 zw. z ust. 4 pkt 1 UVAT. Sposób wykorzystania samochodów tj, magazynowanie ich wraz z innymi przeznaczonymi do dalszej odsprzedaży nowymi samochodami osobowymi zakupionymi przez Spółkę, przy jednoczesnym nieudostępnianiu pracownikom Spółki uzyskanych przez Spółkę kluczyków i dokumentów pojazdu wyklucza ich użycie do celów innych niż odsprzedaż pojazdu a w szczególności do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Spółki.

Odsprzedaż pojazdów jest przedmiotem działalności Spółki. Rejestrowane przez Spółkę samochody wykorzystywane są wyłącznie w celu ich dalszej odsprzedaży a Spółka nie wykorzystuje ich, nawet przejściowo, w innych celach. Dlatego w ocenie Spółki, nie jest ona zobowiązania do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 UVAT. Sposób wykorzystania opisywanych pojazdów spełnia bowiem przesłanki uprawniające do uzyskania zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów, o której mowa w art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a) UVAT.

Należy podkreślić, że również art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a) UVAT nie odwołuje się w ogóle do kwestii rejestracji pojazdu a tekst powołanego przepisu nie daje żadnych podstaw do przyjmowania, że rejestracja pojazdu może być zdarzeniem wpływającym na spełnienie przesłanek, o których mowa w tym przepisie. Jeżeli, jak wyjaśniono powyżej, rejestracja pojazdu nie powoduje, że pojazd jest wykorzystywany do innych celów niż odsprzedaż, to nie ma podstaw przyjmowania, że analizowany art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a) UVAT może nie znaleźć w tym wypadku zastosowania.

W związku z powyższym należy uznać, że Spółka jest uprawniona do odliczenia całego podatku naliczonego wynikającego z wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów przeznaczonych do dalszej odsprzedaży zarejestrowanych na Spółkę, w wypadku w którym Spółka nie dokonana zgłoszenia rejestracyjnego VAT-26 i nie będzie prowadziła ewidencji przebiegu pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 4c i pkt 4d ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W okresie od 1 kwietnia 2014 r. kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem pojazdów samochodowych reguluje art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 2 pkt 34 ww. ustawy przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z brzmieniem art. 86a ust. 1 pkt 2c ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W myśl przepisu art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
   
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
   
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 86a ust. 3 pkt 1a ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W świetle art. 86a ust. 4 ustawy, za pojazdy samochodowe są uznawane wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
   
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

Zgodnie z art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do odprzedaży - jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Dokonując wykładni powyższego przepisu wyłączającego obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzającej sposób wykorzystywania pojazdów samochodowych wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika należy wskazać, że pojęcie „odsprzedaż”, którym posłużył się ustawodawca w powyższym przepisie powinno być rozumiane jako nabycie pojazdów w celu dokonania dostawy towarów. Sformułowanie przepisu pozwala na przyjęcie tezy, że wyłączenie to dotyczy każdego podatnika, którego przedmiotem działalności jest odsprzedaż samochodów. Zatem skoro mowa o odsprzedaży to należałoby rozumieć, że przepis ten nie dotyczy nabycia samochodów w celu korzystania z tych samochodów.

O prowadzeniu działalności odsprzedaży samochodów nie decyduje sama deklaracja prowadzenia takiej działalności (np. w dokumentach rejestracyjnych), lecz jej faktyczne wykonywanie. Tego rodzaju działalność powinna być przez podatnika rzeczywiście prowadzona. Niewątpliwie muszą zaistnieć okoliczności przemawiające za tym, że odsprzedaż samochodów stanowi rzeczywisty przedmiot działalności (vide np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 lutego 2013 r. sygn. akt I FSK 386/12).

Stosownie do art. 86a ust. 12 ustawy, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Zgodnie z art. 86a ust. 14 ustawy, w przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej przed dniem, w którym dokonuje tej zmiany.

Natomiast stosownie do art. 86a ust. 15 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 12, uwzględniając potrzebę zawarcia w niej danych pozwalających na identyfikację pojazdu samochodowego, w szczególności marki, modelu pojazdu i jego numeru rejestracyjnego, jak również daty poniesienia pierwszego wydatku związanego z danym pojazdem, oraz uwzględniając potrzebę umożliwienia prawidłowej aktualizacji złożonej informacji.

W tym miejscu trzeba wspomnieć, że składana informacja ma charakter sformalizowany, a jej wzór - w postaci druku VAT-26 - został określony przez Ministra Finansów w rozporządzeniu z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest sprzedaż nowych samochodów osobowych, które Spółka nabywa od kontrahentów z krajów Unii Europejskiej, oraz sprzedaż samochodów używanych. Spółka prowadzi sprzedaż, samochodów osobowych we własnym salonie samochodowym, oraz za pośrednictwem niezależnych dealerów samochodowych prowadzących działalność gospodarczą w ramach sieci dealerskiej Spółki. Co do zasady Spółka sprzedaje samochody przed dokonaniem ich rejestracji. Jednakże w ramach jednego ze stosowanych modeli dystrybucji pojazdów, Spółka nabywa od dostawcy z Unii Europejskiej samochody osobowe i po przetransportowaniu tych samochodów na terytorium Polski dokonuje ich rejestracji we własnym imieniu. Spółka odsprzedaje zarejestrowane pojazdy dealerom i odbiorcom korkowym, nie wykorzystuje ich jednak wcześniej, nawet przejściowo, do innych celów. Spółka przez pewien okres czasu magazynuje przedmiotowe samochody wraz z innymi samochodami przeznaczonymi do dalszej odsprzedaży, z reguły w magazynach należących do podmiotu trzeciego świadczącego na rzecz Spółki usługi związane z transportem i przechowaniem tych samochodów. W niektórych wypadkach samochody mogą być przechowywane na parkingu Spółki wraz z innymi samochodami przeznaczonymi do dalszej odsprzedaży. Samochody nie są udostępniane pracownikom i współpracownikom Spółki. Pracownicy Spółki nie mają dostępu do kluczyków i dowodów rejestracyjnych tych samochodów. Spółka po dokonaniu rejestracji opisanych powyżej pojazdów odsprzedaje je dealerom lub klientom detalicznym. Z uwagi na nietypową procedurę rejestracji, samochody te są traktowane przez Spółkę i dealerów, jako samochody używane. Ponieważ samochody są przeznaczone do dalszej odsprzedaży Spółka nie przedkłada w odniesieniu do przedmiotowych samochodów zgłoszenia VAT-26 i nie prowadzi ewidencji przebiegu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą, czy Spółka jest uprawniona do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów osobowych, które Spółka nabywa w celu dalszej odsprzedaży, rejestruje we własnym imieniu i następnie odsprzedaje członkom sieci dealerskiej Spółki lub klientom detalicznym (nie wykorzystując ich przed odsprzedażą, nawet przejściowo, do innych celów).

Jak wynika z powołanych uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług zasadą jest, że w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia pojazdów samochodowych kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ww. ustawy stanowi 50% kwoty podatku. Zgodnie z regulacjami obowiązującymi od 1 kwietnia 2014 r. podatnikowi przysługiwać będzie ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego” tj. zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością. W ramach wyjątku od tej zasady odliczenie pełne, tj. w wysokości 100%, będzie przysługiwało m.in. w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami wykorzystywanymi przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej. Pojazdy będą uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika m.in. w przypadku gdy sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez podatnika zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Obowiązek prowadzenia ewidencji został wyłączony m.in. w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do odprzedaży – jeżeli odprzedaż tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika. Użycie wyrazu „wyłącznie” wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych niż odsprzedaż celów. Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do odprzedaży, ale przed jej dokonaniem jest użytkowany przez podatnika, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać elementy wskazane w przepisie.

Należy zaznaczyć, że użyte w przepisie sformułowanie „przedmiot działalności podatnika” w zestawieniu z wcześniejszą częścią zdania w brzmieniu „odprzedaż tych pojazdów” nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odprzedażą konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu „tych”. Należy więc uznać, że przepis powyższy stanowi, że nabyte z wyłącznym przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży pojazdy samochodowe powinny mieć walor towarów handlowych, gdyż ich wyłączne przeznaczenie do odsprzedaży w ramach odsprzedaży jako przedmiotu działalności jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie. Z kolei samochody, które po ich zakupie nie są wyłącznie przeznaczone do odsprzedaży w ramach faktycznie wykonywanej takiej działalności, lecz są użytkowane przez podatnika, nie mogą być traktowane jako towar handlowy przeznaczony wyłącznie do odsprzedaży, co wyklucza wyłączenie z prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu wobec takich pojazdów. W związku z tym, przy nabyciu pojazdów samochodowych nie przeznaczonych wyłącznie do odsprzedaży i wykorzystywanych dla celów innej niż odsprzedaż działalności gospodarczej podatnika, nie przysługuje podatnikowi, którego przedmiotem działalności gospodarczej jest sprzedaż samochodów, możliwość wyłączenia z warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W niniejszych okolicznościach Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży nowych samochodów osobowych (które Spółka nabywa od kontrahentów z krajów Unii Europejskiej) oraz sprzedaży samochodów używanych. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca w ramach jednego ze stosowanych modeli dystrybucji pojazdów, nabywa od dostawcy z Unii Europejskiej samochody osobowe i po przetransportowaniu tych samochodów na terytorium Polski dokonuje ich rejestracji we własnym imieniu. Spółka odsprzedaje zarejestrowane pojazdu dealerom i odbiorcom korkowym, nie wykorzystuje ich jednak wcześniej, nawet przejściowo, do innych celów. Spółka przez pewien okres czasu magazynuje ww. samochody wraz z innymi samochodami przeznaczonymi do dalszej odsprzedaży, z reguły w magazynach należących do podmiotu trzeciego świadczącego na rzecz Spółki usługi związane z transportem i przechowaniem tych samochodów. W niektórych wypadkach samochody mogą być przechowywane na parkingu Spółki wraz z innymi samochodami przeznaczonymi do dalszej odsprzedaży. Samochody nie są udostępniane pracownikom i współpracownikom Spółki. Pracownicy Spółki nie mają dostępu do kluczyków i dowodów rejestracyjnych tych samochodów. Spółka podkreśla, że sposób wykorzystania (tj. przechowywanie w magazynie) ww. samochodów wyklucza możliwość ich użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Spółki. Procedura magazynowania samochodów powoduje, że nie jest możliwe wykorzystanie pojazdu do wykonywania jazd (np. przez pracownika lub współpracownika Spółki). W praktyce nie dochodzi do sytuacji, w której jakikolwiek pracownik lub współpracownik Spółki w toku normalnych, bieżących czynności uzyskałby dostęp do pojazdów, kluczyków i dowodów rejestracyjnych w sposób umożliwiający wykonywanie samodzielnych przejazdów w celach służbowych lub prywatnych.

W kontekście pełnego prawa do odliczenia podatku, w tym obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika druk (VAT-26), jak zostało wskazane powyżej, istotne jest prowadzenia faktycznie działalności polegającej na odsprzedaży samochodów, nie ma znaczenia sama deklaracja prowadzenia takiej działalności. Kluczowe jest jej faktyczne wykonywanie.

Należy również dodać, że powyższy przepis wyłączający ograniczone prawo do odliczenia z tytułu nabycia samochodów osobowych (t.j. pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony) nie może mieć zastosowania do sytuacji, gdy nabywane samochody i pojazdy są wykorzystywane do innej niż odsprzedaż działalności podatnika. Samochód osobowy – choćby zakupiony z zamiarem dalszej odprzedaży – w momencie przeznaczenia go do użytkowania (korzystania) przez podatnika do innej niż odsprzedaż działalności, przestaje być traktowany jako towar handlowy, a staje się składnikiem majątku podatnika.

Z treści wniosku wynika, że nabyte samochody traktowane są przez Wnioskodawcę jako towary handlowe, które będą podlegać sprzedaży. Wskazuje to, że pojazdy te nie będą użytkowane przez Wnioskodawcę. Natomiast sama ich rejestracja nie powoduje, że pojazd jest wykorzystywany do innych celów niż odsprzedaż. Tym samym Spółka nie jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu tych pojazdów, zgodnie z art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy. Spółka nie jest również zobowiązana do złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika druk (VAT-26), o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy.

Zatem, w świetle dokonanej analizy przedstawionego stanu prawnego oraz niniejszych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro – jak wskazał Wnioskodawca – jedynym celem nabycia samochodów osobowych jest ich odsprzedaż, to Spółka jest uprawniona do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów osobowych, które nabywa w celu dalszej odsprzedaży, rejestruje we własnym imieniu i następnie odsprzedaje członkom sieci dealerskiej Wnioskodawcy lub klientom detalicznym (nie wykorzystując ich przed odsprzedażą, nawet przejściowo, do innych celów).

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.