Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP3/443A-62/14-2/BJ
z 23 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn.zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn.zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2014 r. (data wpływu 4 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych -jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2014 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką zajmującą się m.in. produkcją ciepła. Do procesu produkcji spółka nabywa opał (miał) od podmiotów pośredniczących w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. Spółka jest zakładem energochłonnym w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym i nie jest podmiotem pośredniczącym. W obowiązującym stanie prawnym, zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe do celów opałowych korzysta ze zwolnienia z akcyzy na podstawie art. 31 a ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym. Stosownie do ustawy o podatku akcyzowym przez zakłady energochłonne rozumie się podmioty, u których udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Wnioskodawca prosi o odpowiedź czy w związku ze zmianą ustawy o podatku akcyzowym od 20 września 2013 r. Spółka jest nadal zobowiązana do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będąca zakładem energochłonnym (niebędąca pośredniczącym podmiotem węglowym) od 20.9.2013 r. nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych.

Przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe zgodnie z art. 3la ust. 7 ustawy, rozumie się podmiot, u którego udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Warunki zwolnienia dla czynności podlegających opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych określone są w art. 31a ust. 3 ustawy.

1. W przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu, warunkiem zwolnienia jest wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawiające do zwolnienia od akcyzy. Finalny nabywca węglowy potwierdza podpisem nabycia tych wyrobów. Podpis potwierdzający nabycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego, może zostać złożony na dokumencie dostawy, fakturze lub w umowie zawartej pomiędzy sprzedawcą wyrobów węglowych, a finalnym nabywcą węglowym.
2. W przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego warunkiem zwolnienia jest udokumentowanie nabycia wewnątrzwspólnotowego fakturą wystawioną przez sprzedawcę wyrobów węglowych lub dokumentem dostawy potwierdzającym to nabyte i określającym przeznaczenie tych wyrobów.
3. W przypadku importu wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego warunkiem zwolnienia jest udokumentowanie importu dokumentami wymaganymi przez przepisy prawa celnego.
   
   

Należy zauważyć, że wśród wyżej wymienionych warunków uprawiających do korzystania ze zwolnienia nie został wymieniony wymóg prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych, jak miało to miejsce na podstawie art. 31a ust. 4 w brzmieniu obowiązującym do 19 września 2013 r.

Obecnie, obowiązek prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych dotyczy wyłącznie wyrobów węglowych używanych przez pośredniczący podmiot węglowy oraz sprzedawanych przez ten podmiot finalnym nabywcom węglowym (art. 91a ust. 1 i 2 ustawy). Należy zaznaczyć, że prowadzenie tej ewidencji wyrobów węglowych nie jest warunkiem zwolnienia wyrobów węglowych od akcyzy, co stanowi zasadniczą zmianę w porównaniu ze stanem prawnym obowiązującym przed 20 września 2013 r.

Z powyższych przepisów wynika, że zużycie wyrobów węglowych na cele opałowe przez finalnego nabywcę nie podlega obowiązkowi ewidencjonowania.

Jeżeli zatem Spółka jest zakładem energochłonnym, to może korzystać ze zwolnienia, a jednocześnie, gdy nie jest pośredniczącym podmiotem węglowym, to od 20.9.2013 r. nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych. Takie stanowisko wynika również z interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 3.12.2013 r. (IPTPP3/443A-48/13-2/BJ).

Dotyczyła ona wnioskodawcy będącego spółką prowadzącą działalność gospodarczą należącą w części do zadań własnych gminy polegającą na wytwarzaniu i dostarczaniu energii cieplnej w oparciu o własne źródła ciepła, sieci ciepłownicze oraz węzły cieplne. Spółka spełniała definicję zakładu energochłonnego tj. udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosił nie mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Dyrektor tej Izby stwierdził, że „Wnioskodawca, kupujący w kraju i zużywający do celów opałowych miał węglowy, nieprowadzący sprzedaży ww. miału węglowego i spełniający jednocześnie warunki określone w art. 31 a ust. 7 ustawy, przewidziane dla zakładu energochłonnego, zgodnie z art. 31 a ust. 1 pkt 8 ustawy, będzie korzystał jako zakład energochłonny ze zwolnienia od akcyzy. (...) w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie będzie spełniał warunków przewidzianych dla pośredniczącego podmiotu węglowego, określonych w art. 2 ust. 1 pkt 23a) ustawy, jednocześnie spełniając warunki przewidziane dla finalnego nabywcy węglowego, określone w art. 2 ust. 1 pkt 23c) ustawy oraz warunki przewidziane dla zakładu energochłonnego, określone w art. 31 a ust. 7 ustawy, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwaną dalej „ustawą” (Dz. U. z 2014 r., poz. 752), ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, użyte w ustawie określenie „wyroby akcyzowe” oznacza - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy, użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby węglowe – wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy. W poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy, zawierającego wykaz wyrobów akcyzowych wskazano na wyroby oznaczone kodem CN ex 2701, tj. węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, w poz. 20 pod kodem CN ex 2702 wymieniono węgiel brunatny, (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, natomiast w poz. 21 pod kodem ex 2704 00 – koks i półkoks, z węgla, z węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Dla węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 ustawodawca przewidział w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 1,28 zł/1 gigadzul (GJ).

Stosownie do art. 88 ust. 1 i ust. 6 ustawy, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15 st. C lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe wyrobów węglowych, które wynoszą odpowiednio:

1. 23,8 GJ/1000 kilogramów dla węgla objętego pozycją CN 2701;
2. 8,6 GJ/1000 kilogramów dla węgla brunatnego objętego pozycją CN 2702;
3. 27,5 GJ/1000 kilogramów dla koksu objętego pozycją CN 2704.
   
   

Należy wskazać, że ustawą z dnia 12 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym (Dz. U., poz. 939) wprowadzono szereg zmian do ustawy, które weszły w życie 30 dni od jej ogłoszenia, to jest w dniu 20 września 2013 r.

Zgodnie ze znowelizowanym art. 9a ust. 1 ustawy, od dnia 20 września 2013 r., w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
3. import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
4. użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
5. użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
   1. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
   2. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
   3. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;
6. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
7. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

Zgodnie z art. 9a ust. 3 znowelizowanej ustawy, jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 9a ust. 4 znowelizowanej ustawy, w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi węglowemu czy finalnemu nabywcy węglowemu.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 23a) ustawy, użyte w ustawie określenie „pośredniczący podmiot węglowy” oznacza - podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub
2. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
3. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą

- który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

„Finalny nabywca węglowy”, w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23c) ustawy oznacza podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe

- niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym.

Zasadą jest, iż obrót wyrobami akcyzowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą (art. 9a ust. 1 ustawy). Jednakże w myśl art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe.

Stosownie do art. 31a ust. 3 znowelizowanej ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu - wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego;
2. w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego - udokumentowanie nabycia wewnątrzwspólnotowego fakturą wystawioną przez sprzedawcę wyrobów węglowych lub dokumentem dostawy potwierdzającym to nabycie i określającym przeznaczenie tych wyrobów;
3. w przypadku importu wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego - udokumentowanie importu dokumentami wymaganymi przez przepisy prawa celnego.
   
   

Zgodnie z art. 31a ust. 4 znowelizowanej ustawy, podpis potwierdzający nabycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, może zostać złożony:

1. na dokumencie dostawy lub fakturze, o których mowa w ust. 3 pkt 1, lub
2. w umowie zawartej pomiędzy sprzedawcą wyrobów węglowych a finalnym nabywcą węglowym.
   
   

W myśl art. 31a ust. 7 ustawy, przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe rozumie się podmiot, u którego udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Należy zaznaczyć, iż w stanie prawnym sprzed nowelizacji, a zatem do dnia 19 września 2013 r., zgodnie z art. 31a ust. 3 pkt 4 ustawy, warunkiem zwolnienia było prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w ust. 2 pkt 3.

Ustawą nowelizującą wprowadzono art. 91a ustawy; i tak zgodnie z art. 91a ust. 1 ustawy, Pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu jest obowiązany prowadzić ewidencję wyrobów węglowych zawierającą następujące dane:

1. ilość każdorazowo sprzedanych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu wyrobów węglowych, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN;
2. datę sprzedaży wyrobów węglowych i datę ich wydania finalnemu nabywcy węglowemu;
3. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy węglowego;
4. datę wystawienia i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.
   
   

Stosownie do art. 91a ust. 2 ustawy, pośredniczący podmiot węglowy używający wyrobów węglowych jest obowiązany prowadzić ewidencję wyrobów węglowych zawierającą ilość wyrobów węglowych:

1. użytych w ramach zwolnień, o których mowa w art. 31a ust. 1, lub
2. użytych do celów nieobjętych zwolnieniem

- w podziale na miesiące, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN.

W myśl art. 91a ust. 3 ustawy, ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej. Zgodnie z art. 91a ust. 4 ustawy, ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, dokument dostawy i inne dokumenty, o których mowa w art. 31a ust. 3, powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokumenty zostały wystawione. W myśl art. 91a ust. 5 ustawy, ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, może być zastąpiona przez ewidencję prowadzoną na potrzeby podatkowe lub księgowe inne niż akcyza, jeżeli zawiera ona wszystkie dane wymienione w ust. 1 lub 2.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jako spółka zajmująca się produkcją ciepła nabywa opał (miał) od podmiotów pośredniczących w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. Spółka jest zakładem energochłonnym w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym i nie jest podmiotem pośredniczącym.

Należy stwierdzić, iż Wnioskodawca będący finalnym nabywcą węglowym, zużywający do celów opałowych miał węglowy oraz spełniający jednocześnie warunki określone w art. 31a ust. 7 ustawy, przewidziane dla zakładu energochłonnego, zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, korzysta jako zakład energochłonny ze zwolnienia od akcyzy.

Zgodnie z art. 91a ustawy, pośredniczący podmiot węglowy jest obowiązany prowadzić ewidencję wyrobów węglowych zgodnie z zasadami przewidzianymi w ww. przepisie.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz opis sprawy przedstawiony we wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawca niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, będący finalnym nabywcą węglowym korzystającym ze zwolnienia od akcyzy zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Należy podkreślić, iż w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji, Organ dokonał oceny prawnej przedstawionego opisu sprawy, natomiast nie dokonuje jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu faktycznego niż przedstawiony we wniosku udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.