Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-434/14-2/MD
z 28 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2014 r. (data wpływu 7 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych ponoszenia przez pracodawcę kosztów abonamentów medycznych na rzecz pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza objąć pracowników opieką medyczną oferowaną przez firmę XXX Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która przedstawiła pakiety usług obejmujące następujące grupy świadczeń medycznych:

1. Medycyna pracy – obejmująca m.in. badania okresowe.
2. Profilaktyka zdrowotna związana z wykonywaną pracą, obejmująca w szczególności:
   • konsultacje okulisty oraz badania towarzyszące dla osoby, której środowiskiem jest monitor ekranowy i ciągłe skupianie wzroku na ekranie, konsultacje ortopedy oraz ewentualna rehabilitacja wynikająca z siedzącego trybu pracy, czy pochylania się nad komputerem (dotyczy pracowników umysłowych);
     
   • konsultacje internisty i/lub laryngologa dla osoby pracującej w biurze, gdzie działa klimatyzacja i pracownik odczuwa dolegliwości mogące wynikać z pracy w pomieszczeniu klimatyzowanym;
     
   • interwencja karetki i własnego zespołu ratowniczego XXX w razie wypadku w pracy oraz w drodze do niej i z powrotem;
     
   • wizyta w miejscu zachorowania lekarza internisty w sytuacji, gdy pracownik źle się poczuje w pracy.
3. Usługi medyczne indywidualne dla pracownika.
4. Pakiet medyczny dla rodziny pracownika.
   
   

Pracownicy Spółki dzielą się na fizycznych i umysłowych. Pracownicy fizyczni Spółki wykonują prace ogólnobudowlane, ponieważ podstawowym zakresem działalności Spółki jest budowa mieszkań na sprzedaż. Natomiast wszyscy pracownicy umysłowi pracują przy komputerach w pozycji siedzącej w pomieszczeniach wyposażonych w klimatyzację.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy koszty abonamentu za świadczenia medyczne z grup wymienionych w pkt 1 i 2 (medycyna pracy i profilaktyka zdrowotna), ponoszone przez Wnioskodawcę stanowią podstawę do naliczenia podatku dochodowego pracowników?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 229 § 6 zdanie pierwsze Kodeksu pracy, koszty badań wstępnych i okresowych obciążają pracodawcę, co zostało opisane w pkt 1 jako ,,medycyna pracy”. Wykonanie obowiązku ustawowego przez pracodawcę nie może być traktowane jako świadczenie na rzecz pracownika. W efekcie nie może być traktowane jako przychód pracownika, a tym samym jako podstawa do naliczenia podatku dochodowego.

W opinii Wnioskodawcy, z kolei zdanie drugie art. 229 § 6 Kodeksu pracy obciąża pracodawcę ,,innymi kosztami profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy”. Grupa świadczeń profilaktycznych jest ściśle dostosowana do potrzeb związanych z warunkami pracy u Wnioskodawcy. W Jego opinii, tym samym mamy do czynienia z realizacją obowiązku pracodawcy, a nie dodatkowym świadczeniem na rzecz pracownika powodującym powstanie przychodu do opodatkowania. Dlatego, również świadczenia profilaktyczne wymienione w pkt 2 opisanej sytuacji, nie mogą stanowić podstawy do naliczenia podatku dochodowego.

W opinii Wnioskodawcy, potwierdzeniem tego stanu rzeczy jest zwolnienie ustawowe zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przedmiotowym przepisie ustawodawca zawarł zwolnienie przedmiotowe od świadczeń rzeczowych i ekwiwalentów przysługujących na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Zdaniem Wnioskodawcy, art. 229 § 6 Kodeksu pracy dokładnie spełnia ww. normę prawną w zakresie zwolnienia przedmiotowych świadczeń z podatku dochodowego u pracowników.

Wnioskodawca zaznacza, że identyczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 9 lutego 2011 r., Nr ILPB1/415-1282/10-4/AGr.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Natomiast z postanowień art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Przy czym art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy stanowi, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się – jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi zakupione – według cen zakupu.

Zgodnie z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

Należy podkreślić, że wartość tego rodzaju świadczeń otrzymanych przez pracownika od pracodawcy nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast wszelkie inne niż wymienione wyżej koszty opieki medycznej, ponoszone przez pracodawcę na rzecz pracowników, stanowią przychód ze stosunku pracy pracowników.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza objąć pracowników opieką medyczną, poprzez przyznanie im pakietów usług obejmujących m. in. świadczenia medyczne w zakresie medycyny pracy oraz profilaktyki zdrowotnej związanej z wykonywaną pracą. Pracownicy Wnioskodawcy dzielą się na fizycznych i umysłowych. Pracownicy fizyczni wykonują prace ogólnobudowlane, ponieważ podstawowym zakresem działalności Wnioskodawcy jest budowa mieszkań na sprzedaż. Natomiast wszyscy pracownicy umysłowi pracują przy komputerach w pozycji siedzącej w pomieszczeniach wyposażonych w klimatyzację.

W związku z powyższym, w przypadku zakupu przez pracodawcę usług medycznych polegających m.in. na wykonaniu okresowych badań lekarskich, wartość tego rodzaju świadczeń nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Również w sytuacji, gdy pracodawca ponosi inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, również nie stanowi przychodu pracowników w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując powyższe rozważania należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie poniesione przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników koszty abonamentu za świadczenia medyczne z grupy wymienionej w pkt 1 (medycyna pracy) oraz w pkt 2 (profilaktyka zdrowotna związana z wykonywaną pracą), nie stanowią podstawy do naliczania podatku dochodowego dla pracowników korzystających ze świadczeń medycznych wymienionych wyżej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.