Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-664/14-2/TR
z 5 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2014 r. (data wpływu 6 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczeń podatkowych małżonków – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczeń podatkowych małżonków.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wniosek dotyczy już zaistniałego stanu faktycznego: braku podpisu na wspólnym zeznaniu rocznym, złożonym w terminie, tj. 24 kwietnia 2014 r.

Zainteresowany jest w związku małżeńskim od 1988 roku. Przez cały okres małżeństwa małżonkowie mają wspólność majątkową. Małżonkowie mają też dwoje uczących się dzieci. Skorzystali z prawa wspólnego rozliczenia za rok podatkowy 2013. W rozliczeniu ujęte zostały przychody z różnych źródeł na podstawie przesłanych do małżonków PIT-11 za 2013 rok. Informacje są prawdziwe i znane tylko małżonkom.

Wnioskodawca został wraz z żoną wezwany przez naczelnika urzędu do złożenia zeznania rocznego PIT-37 za 2013 rok w formie indywidualnej w związku z brakiem podpisu na zeznaniu rocznym PIT-37 za 2013 rok (rozliczenie wspólne).

Brak podpisu spowodowany był niedopatrzeniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wraz z żoną małżonkowie mogą skorzystać z prawa wspólnego opodatkowania pomimo niezłożonych podpisów?

Zdaniem Wnioskodawcy, dnia 24 kwietnia 2014 r. osobiście złożył zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2013 w urzędzie skarbowym.

Zainteresowany uważa, że Wnioskodawcy i żonie Wnioskodawcy przysługuje prawo do uprzywilejowanej formy opodatkowania, gdyż zeznanie zostało złożone w terminie określonym w art. 45 ust. 1 u.p.d.o.f. Przez zaznaczenie odpowiedniego kwadratu w części deklaracji dotyczącej sposobu opodatkowania (kwadrat w punkcie 6.2 - wspólnie z małżonkiem), zgodnie z wnioskiem, o którym mowa w art. 6 ust. 2 ww. ustawy, wypełnienie części B: „Dane identyfikacyjne i aktualny adres zamieszkania podatnika, małżonka” oraz zadeklarowanie podstawy opodatkowania w wysokości połowy dochodu do opodatkowania dostatecznie wyraża wolę małżonków wspólnego opodatkowania. Sam brak podpisu nie może skutkować odmową łącznego opodatkowania. Jest to jedynie brak formalny zeznania podlegający uzupełnieniu.

Jak wskazał Zainteresowany, w podobnej spawie (wyrok o sygn. akt III SA/Wa 982/07 z dnia 15 października 2007 r.) Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego brak podpisów na zeznaniu rocznym złożonym w terminie nie mógł prowadzić do skutku w postaci odmowy łącznego opodatkowania małżonków, brak podpisów to jedynie brak formalny zeznania, podlegający uzupełnieniu w trybie art. 272 pkt 2 Ordynacji podatkowej i nie można go utożsamiać z niezłożeniem wniosku w ogóle.

Również Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 czerwca 2011 r. sygn. akt. I SA/Bd 226/11, stoi na podobnym stanowisku powołując się na pogląd wyrażony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 lutego 1997 r. sygn. akt SA/Gd 2887/95, zgodnie z którym brak formalnego wymogu, jakim jest podpisanie wniosku o wspólne opodatkowanie, nie powinien prowadzić do drastycznego skutku w postaci odmowy łącznego opodatkowania, jeśli wola opodatkowania została dostatecznie wyrażona przez zaznaczenie odpowiedniego kwadratu w części deklaracji dotyczącej sposobu opodatkowania, wypełnienie danych zarówno podatnika, jak i małżonka oraz zadeklarowanie podstawy opodatkowania w wysokości połowy dochodu do opodatkowania.

W opinii Wnioskodawcy, wynika z tego, że sądy administracyjne uznają to uchybienie jedynie za błąd formalny i nie ma podstaw, aby do takiego uchybienia odnosić się inaczej niż do braku podpisu pod innymi pismami składanymi przez podatników w organach podatkowych. Taki błąd powinien być naprawiony na etapie czynności sprawdzających i małżonkowie chcieliby z tej możliwości skorzystać.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Jednakże art. 6 ust. 2 ww. ustawy przewiduje możliwość preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków. Tenże przepis stanowi, że małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

W myśl art. 6 ust. 2a ww. ustawy, wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Stosownie do art. 6 ust. 3 ww. ustawy, zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Natomiast na podstawie art. 6 ust. 10 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Zgodnie zaś z art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że możliwość skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków została z woli ustawodawcy uzależniona od spełnienia ściśle określonych warunków, a mianowicie małżonkowie winni:

• przez cały rok podatkowy pozostawać w związku małżeńskim;
• przez cały rok podatkowy posiadać wspólność majątkową małżeńską;
• nie prowadzić działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem liniowym, podatkiem tonażowym lub zryczałtowanym podatkiem dochodowym, z wyjątkiem opodatkowania przychodów z tzw. najmu prywatnego ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych;
• złożyć w ustawowym terminie (tj. do 30 kwietnia następnego roku) wniosek o zastosowanie wspólnego opodatkowania w zeznaniu podatkowym.
  
  

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że przedmiotowe wspólne zeznanie podatkowe na formularzu PIT-37 za rok 2013 nie zostało podpisane przez Wnioskodawcę, ani przez żonę Wnioskodawcy, do dnia 30 kwietnia 2014 r.

Wzory zeznań podatkowych zawierających wniosek o wspólne opodatkowanie dochodów małżonków zostały ogłoszone w drodze rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 października 2013 r. w sprawie określenia wzorów rocznego obliczenia podatku oraz zeznań podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1303). Złożenie wniosku o wspólne opodatkowanie dochodów małżonków polega na dokonaniu wyboru sposobu opodatkowania poprzez zaznaczenie kwadratu nr 2 w poz. 6 zeznania PIT-37 albo PIT-36 oraz złożenie podpisu pod oświadczeniem o spełnieniu warunków do zastosowania tego sposobu opodatkowania. Informuje o tym treść zamieszczona w poz. 6 formularza zeznania rocznego.

Zatem, dla skuteczności wniosku niezbędne jest zarówno zaznaczenie kwadratu, jak i podpisanie oświadczenia przez małżonków (małżonka, jeśli zachodzi okoliczność, o której mowa w art. 6 ust. 2a ustawy) w terminie do dnia 30 kwietnia roku następnego po roku, za który składane jest zeznanie, tj. w analizowanej sprawie do dnia 30 kwietnia 2014 r. Brak jednego z wymienionych elementów uniemożliwia skorzystanie z preferencji w postaci wspólnego opodatkowania dochodów małżonków.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że na gruncie stanu faktycznego opisanego w analizowanym wniosku, Zainteresowanemu nie przysługuje prawo do wspólnego (łącznego) rozliczenia się z żoną za rok podatkowy 2013 – o którym to rozliczeniu mowa w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ponieważ w ustawowym terminie stosowne zeznanie podatkowe (a tym samym wniosek w nim zawarty) nie zostało podpisane przez żadnego z małżonków. Nie zostały zatem spełnione wszystkie przesłanki umożliwiające taki sposób opodatkowania dochodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo, należy wskazać, że przywołane w treści wniosku orzeczenia sądów nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem tut. Organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.