Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-763/14-2/JL
z 16 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2014 r. (data wpływu 4 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępniania pracownikom artykułów spożywczych i napojów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępniania pracownikom artykułów spożywczych i napojów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) jest spółką kapitałową z siedzibą Polsce należącą do międzynarodowej Grupy. Spółka oferuje usługi w zakresie zarządzania należnościami, informacji marketingowych, informacji o ryzyku i usługi płatnicze. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Spółka wykonuje zarówno czynności opodatkowane, w związku z którymi przysługuje Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności zwolnione, w związku z którymi Spółce takie prawo nie przysługuje. Wobec tego, w odniesieniu do tych wydatków wobec których Spółka nie ma możliwości wyodrębnienia w całości kwot podatku naliczonego związanych z poszczególnymi czynnościami, Spółka dokonuje odliczenia podatku naliczonego według proporcji, określonej zgodnie z przepisami art. 90 Ustawy o VAT (dalej: współczynnik VAT; w 2014 r. wstępny współczynnik VAT wynosi 75%).

Jednym z podstawowych zasobów, z którego Spółka czerpie korzyści, przekładające się na przychody z działalności gospodarczej, są jej pracownicy. Sukces prowadzonej przez Spółkę działalności opiera się bowiem w dużym stopniu na doświadczeniu, wiedzy i zaangażowaniu pracowników. W związku z powyższym Spółka stara się zapewniać pracownikom jak najlepsze warunki i atmosferę pracy, aby przyciągać do Spółki specjalistów w dziedzinach, w których prowadzi działalność gospodarczą, zatrzymać już zatrudnionych pracowników oraz zmotywować ich do świadczenia usług najwyższej jakości.

W tym celu Spółka dokonuje zakupów drobnych przekąsek (np. ciastka, paluszki, cukierki), napojów (np. kawa, herbata, soki, woda, mleko, napoje gazowane) i owoców (np. cytryny) (dalej łącznie: drobne artykuły spożywcze), z których korzystają nieodpłatnie pracownicy Spółki podczas wykonywania obowiązków służbowych w siedzibie i innych biurach Spółki.

Niektóre z drobnych artykułów spożywczych Spółka udostępnia w posiadanych pomieszczeniach socjalno-kuchennych. Zdarza się również, że artykuły takie stanowią drobny poczęstunek dla pracowników Spółki podczas spotkań, zebrań, szkoleń czy narad wewnętrznych odbywających się na terenie siedziby i innych biur Spółki. Drobne artykuły spożywcze mogą być konsumowane wyłącznie w siedzibie Spółki i jej biurach (na miejscu), nie są wręczane jako upominki czy prezenty, które pracownik może zabrać ze sobą. Ponadto, zdarza się również, że Dział HR Spółki organizuje szkolenia także poza siedzibą i innymi biurami Spółki (np. w ośrodku konferencyjnym, hotelu). W takim wypadku Spółka zamawia usługi cateringowe - zewnętrzni usługodawcy dostarczają do miejsca szkoleń gotowe posiłki, z których korzystają pracownicy Spółki uczestniczący w szkoleniach.

Faktury dokumentujące zakup przedmiotowych drobnych artykułów spożywczych oraz za usługi cateringowe są wystawiane na Wnioskodawcę. W przyszłości Spółka zamierza nadał udostępniać swoim pracownikom drobne artykuły spożywcze w charakterze/okolicznościach przedstawionych powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy nieodpłatne udostępnianie przez Wnioskodawcę na rzecz jego pracowników drobnych artykułów spożywczych i posiłków zamawianych w ramach usług cateringowych, o których mowa w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, nie podlega (nie będzie podlegać) opodatkowaniu VAT i na Wnioskodawcy nie ciąży (nie będzie ciążył) obowiązek naliczania podatku należnego od wartości zużytych przez pracowników drobnych artykułów spożywczych i posiłków zamawianych w ramach usług cateringowych?
   
2. Czy w związku z nabywaniem przez Wnioskodawcę drobnych artykułów spożywczych i usług cateringowych, o których mowa w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawcy przysługuje (przysługiwać będzie) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego według współczynnika VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nieodpłatne udostępnianie przez Wnioskodawcę na rzecz jego pracowników drobnych artykułów spożywczych i posiłków zamawianych w ramach usług cateringowych, o których mowa w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, nie podlega (nie będzie podlegać) opodatkowaniu VAT. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży (nie będzie ciążył) obowiązek naliczania podatku należnego od wartości zużytych przez pracowników drobnych artykułów spożywczych i posiłków zamawianych w ramach usług cateringowych.

Ad. 2.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w związku z nabywaniem przez niego drobnych artykułów spożywczych i usług cateringowych, o których mowa w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawcy przysługuje (przysługiwać będzie) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego według współczynnika VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1.

Na gruncie ustawy o VAT przepisem określającym zakres przedmiotowy opodatkowania VAT jest artykuł 5. Zgodnie z ust. 1 pkt 1 tego przepisu, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizn
   
   - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
   
   
   

Jednocześnie, zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, powyżej przytoczonego przepisu nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zgodnie zaś z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Natomiast art. 8 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
   
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 6 czerwca 2012 r. (nr IPPP3/443-271/12-2/KT): „Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.”

Po pierwsze, Wnioskodawca zauważa, że nie dochodzi do przekazania towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, ponieważ pracownicy nie otrzymują drobnych artykułów spożywczych, nie mogą ich zabrać i wynieść. Jedyną rzeczą jaką mogą zrobić to skorzystać lub nie z udostępnionego im poczęstunku w biurze Spółki.

Po drugie, Wnioskodawca wskazuje, że przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego uznać należy, że „osobisty” oznacza: „odnoszący się do danej osoby” (Uniwersalny słownik języka polskiego PWN, Warszawa 2003, t. 2, s. 1316). Przyjąć zatem należy, że potrzebami osobistymi są takie potrzeby, które dotyczą danej osoby i które są jej potrzebami prywatnymi, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Wnioskodawca wskazał, że nabywa drobne artykuły spożywcze, z których korzystają nieodpłatnie pracownicy Spółki podczas wykonywania obowiązków służbowych w siedzibie i innych biurach Spółki. Niektóre z drobnych artykułów spożywczych Spółka udostępnia w posiadanych pomieszczeniach socjalno-kuchennych. Zdarza się również, że artykuły takie stanowią drobny poczęstunek dla pracowników Spółki podczas spotkań, zebrań, szkoleń czy narad wewnętrznych odbywających się na terenie siedziby i innych biur Spółki. Ponadto, Spółka nabywa także usługi cateringowe w przypadku szkoleń organizowanych poza siedzibą i innymi biurami Spółki.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nieodpłatne udostępnianie na rzecz jego pracowników drobnych artykułów spożywczych i posiłków zamawianych w ramach usług cateringowych, o których mowa w apisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób. Osoby te należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 i art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, jednak drobne artykuły spożywcze i usługi cateringowe, które Wnioskodawca udostępnia im nieodpłatnie, nie służą celom prywatnym tych osób, udostępnianie to następuje w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych w siedzibie i innych biurach Spółki. Zatem czynności tych nie można uznać za czynności podlegające opodatkowaniu VAT na mocy art. 7 ust. 2 pkt 1 bądź art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nieodpłatne udostępnianie przez Wnioskodawcę na rzecz jego pracowników drobnych artykułów spożywczych i posiłków zamawianych w ramach usług cateringowych, o których mowa w opisie stanu faktycznego zdarzenia przyszłego, nie podlega (nie będzie podlegać) opodatkowaniu VAT. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży (nie będzie ciążył) obowiązek naliczania podatku należnego od wartości zużytych przez pracowników drobnych artykułów spożywczych i posiłków zamawianych w ramach usług cateringowych.

Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe w wydawanych indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego. Tytułem przykładu wskazać można:

• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 16 grudnia 2013 r. (nr IPTPP4/443-678/13-4/MK),
  
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 września 2013 r.(nr IPPP2/443-555/13-2/JW),
  
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 września 2013 r. (nr IBPP1/443-760/13/MS),
  
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 września 2013 r. (nr IBPP1/443-759/13/KJ),
  
• cytowaną powyżej interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 czerwca 2012 r. (nr IPPP3/443-271/12-2/KT),
  
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 stycznia 2012 r. (nr IPPP2/443-1133/11-5/KOM.
  
  

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w proporcji obliczonej zgodnie z przepisem art. 90 ustawy o VAT w związku z nabywaniem przez niego drobnych artykułów spożywczych i usług cateringowych przysługuje mu na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 90 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT).

Zgodnie natomiast z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Zgodnie z zaś ust. 2 tego przepisu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może co do zasady pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostają spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik VAT oraz gdy towary i usługi, w związku z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. W przypadku, gdy nabyte towary i usługi są wykorzystywane zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych, w związku z którymi przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, a także do wykonywania czynności zwolnionych, w związku z którymi podatnikowi takie prawo nie przysługuje, oraz nie ma możliwości wyodrębnienia w całości kwot podatku naliczonego związanych z poszczególnymi czynnościami, podatnik może dokonywać odliczenia podatku naliczonego według współczynnika VAT.

Wnioskodawca wskazuje, że jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, a nabywane przez niego drobne artykuły spożywcze wykorzystywane są zarówno do czynności opodatkowanych jak i czynności zwolnionych z VAT oraz nie ma możliwości wyodrębnienia w całości kwot podatku naliczonego związanych z poszczególnymi czynnościami. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, powinien on być uprawniony do odliczenia VAT naliczonego od zakupionych artykułów spożywczych i usług cateringowych według współczynnika VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup drobnych artykułów spożywczych i usług cateringowych ma pośredni związek z wykonywaną działalnością gospodarczą. Nabywane przez Spółkę towary nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów/usług będących przedmiotem obrotu (co świadczyłoby o bezpośrednim związku z prowadzoną działalnością), ale pośrednio służą wykonywaniu działalności gospodarczej, tj. świadczeniu usług w zakresie zarządzania należnościami informacji marketingowych, informacji o ryzyku i usług płatniczych (usług opodatkowanych i zwolnionych). Pośredni charakter związku z prowadzoną działalnością nie powinien wpływać w sposób ograniczający na prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, co potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 18 czerwca 2010 r. (sygn. III SA/Wa 497/10): „mimo istnienia w przepisach dotyczących podatku VAT zasady pozwalającej na obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 u.p.t.u.), to stan taki nie wyklucza możliwości dokonania odliczenia z powołaniem się na tzw. kategorię kosztów ogólnych. Dla stwierdzenia istnienia tegoż prawa nie zawsze musi występować bezpośredni związek między podatkiem naliczonym a czynnościami opodatkowanymi.”

Podobny pogląd wyrażony został także przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 15 czerwca 2009 r. (sygn. I SA/Wr 1368/08): „prawo do odliczenia podatku istnieje nawet wtedy, gdy nie można ustalić bezpośredniego związku pomiędzy zakupem a opodatkowaną transakcją, czyli w niektórych sytuacjach prawo do odliczenia może przysługiwać podatnikowi nawet w przypadku braku konkretnej transakcji opodatkowanej, jeżeli zakup związany jest z działalnością podatnika, która, co do zasady, podlega opodatkowaniu (lub daje prawo do odliczenia podatku mimo zwolnienia), a brak związku z konkretną transakcją opodatkowaną wynika z czynników obiektywnych, zwykle niezależnych od podatnika.”

Wnioskodawca zwraca uwagę, że wobec kupowanych artykułów i usług będących przedmiotem wniosku nie znajdą zastosowania ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT.

Wnioskodawca wskazuje, że przepis art. 88 ustawy o VAT reguluje sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje możliwość skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, mimo że spełnione są generalne przesłanki upoważniające go do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Są to tzw. przesłanki negatywne.

Zdaniem Wnioskodawcy żadna z przesłanek, których zaistnienie skutkuje zakazem odliczenia podatku naliczonego, określonych we wskazanym przepisie nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie (w szczególności Wnioskodawca wskazuje, że nabywa drobne artykuły spożywcze i usługi cateringowe, a nie usługi gastronomiczne).

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, wystąpią wszystkie przesłanki, których zaistnienie implikuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz nie wystąpi żadna z przesłanek, których zaistnienie wyłącza prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w związku z nabywaniem przez niego drobnych artykułów spożywczych i usług cateringowych, o których mowa w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawcy przysługuje (przysługiwać będzie) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego według współczynnika VAT.

Stanowisko to spotyka się z aprobatą organów podatkowych w wydawanych indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego. Przykładowo Wnioskodawca wskazuje:

• cytowaną powyżej interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 7 stycznia 2014 r. (nr IPTPP2/443-856/13-4/JS),
  
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 20 listopada 2013 r., (nr IPTPP4/443-597/13-4/MK),
  
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 września 2013 r.(nr IPPP2/443-555/13-3/JW),
  
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lipca 2013 r. (nr IPPP2/443-533/13-2/MAO),
  
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 marca 2013 r. (nr IPPP1/443-17/13-2/JL),
  
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 28 stycznia 2013r. (nr IPTPP2/443-941/12-4/IR),
  
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 października 2012 r. (nr IPPP2/443-748/12-2/KOM).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.